Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017 r. w Rybniku

sprawy z odwołania E. G. (G.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania E. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 2 marca 2016 r. Znak (...)

oddala odwołanie

Sędzia

Sygn.akt IX U 642/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2.03.2016r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił E. G. ponownego ustalenia wysokości emerytury w myśl art. 110a ustawy emerytalnej gdyż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony od zarobków z lat 1965-1999 wyniósł 171,73% a więc jest niższy niż 250%.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji i wniósł o jej zmianę zarzucając, że nie uwzględniono jego zarobków za okresy wykazane w legitymacji ubezpieczeniowej a nadto do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że ze względu na brak dokumentacji zarobkowej przyjął minimalne wynagrodzenie za okresy od 30.03.1960r do 31.12.1964r i od 1.01.1967r do 28.04.1970r oraz od 30.04.1970r do 31.12.1978r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

E. G. od 1.07.1985r jest uprawniony do emerytury.

W okresie od 30.03.1960r do 28.04.1970r ubezpieczony był zatrudniony w KWK (...) jako ładowacz, młodszy górnik i górnik pod ziemią.

Następnie od 30.04.1970r do 31.12.1985r był zatrudniony w KWK (...) jako górnik pod ziemią.

W dniu 27.08.2015r ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury i załączył do niego legitymację ubezpieczeniową z adnotacją o wysokości zarobków za rok 1965 i 1966 oraz zaświadczenie o wynagrodzeniu i zatrudnieniu za lata 1979 do 1985 oraz za okresy od 1986r do 1992r i od 1992r do 2000r wydane przez pracodawcę, a sporządzone w oparciu o dokumentację płacową (akta rentowe).

Ubezpieczony był wynagradzany w systemie akordowym, pracował jako kombajnista od 1986r i z tego tytułu miał wyższą stawkę wynagrodzenia.

Oprócz wynagrodzenia zasadniczego otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie z Karty Górnika, dodatek za pracę na II i III zmianie, dodatek za pracę w warunkach szkodliwych oraz deputat węglowy.

Otrzymał także premie związane z wielkością wydobycia i o jej wysokości decydował kierownik oddziału. W latach 70-tych pracował w niedziele (zezn. ubezp. k. 79a akt sprawy).

W aktach osobowych ubezpieczonego są karty czasu pracy za 1969r i 1970r z KWK (...) i za 1984r i 1985r z KWK (...), karta zasiłkowa i stawki zaszeregowania po przeniesieniu do KWK (...) w wysokości 116 zł i od 1.12.1982r - 316 zł (załączone akta osobowe).

Przy odtworzeniu wynagrodzenia ubezpieczonego stanowiącego podstawę wymiaru składek za lata 1967r do 1978r przy przyjęciu, że składało się ono z wynagrodzenia zasadniczego liczonego jako iloczyn stawki zaszeregowania osobistego i ilości obowiązujących dniówek roboczych, dodatkowego wynagrodzenia z Karty Górnika, dodatków za pracę na II i III zmianie, dodatku za pracę w warunkach szkodliwych, deputatu węglowego oraz dodatki za pracę w jedną niedzielę w miesiącu wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyliczony od podstawy wymiaru z lat 1965-1977 i od 1979-1985r wynosi 243,48% (opinia biegłej S. K. k. 38-55 akt sprawy).

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 110a ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r, poz. 748) wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 z uwzględnieniem art.110 ust. 3 jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

W myśl art. 116 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczenia i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez Ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

E. G. udokumentował podstawę wymiaru składek jedynie lata 1965 i 1966r oraz od 1979r do 1985r.

W aktach osobowych ubezpieczonego z okresu jego zatrudnienia w KWK (...) jest tylko karta czasu pracy za 1969r i 1970r i adnotacja o premii w kwocie 400 zł i 800 zł wypłaconych 15.11.1962r i 15.04.1961r a brak jest jakichkolwiek adnotacji o stawkach jego zaszeregowania.

Z tej ewidencji czasu pracy wynika, że w 1969r ubezpieczony przepracował 10 niedziel zaś do kwietnia 1970r – 6 niedziel.

Natomiast w aktach osobowych z okresu jego pracy w KWK (...) są karty czasu pracy za 1984r i 1985r i stawka osobistego zaszeregowania po podjęciu pracy w wysokości 116 zł.

Brak jest także w tych aktach informacji o składnikach wynagrodzenia.

W tej sytuacji odtwarzając wynagrodzenie ubezpieczonego biegła mogła przyjąć tylko stałe składniki wynagrodzenia wynikające z układów zbiorowych pracy także jak pensja zasadnicza obliczona jako iloczyn stawki dziennej zaszeregowania i ilości dniówek w poszczególnych miesiącach, wynagrodzenie z Karty Górnika, dodatek za pracę na II i III zmianie, dodatek z tytułu pracy szkodliwej i niebezpiecznej, deputat węglowy.

Ubezpieczony był wynagradzany w systemie akordowym ale odtworzenie takiego wynagrodzenia nie jest możliwe bo nie zachowały się normy akordowe, które zmieniano zależnie od postępu ściany, czy wielkości wydobycia. Brak jest także możliwości ustalenia, kiedy i w jakiej wysokości ubezpieczony otrzymywał premie bo miały one charakter uznaniowy.

Zarówno w Układzie Zbiorowym Pracy dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy Ministerstwa Górnictwa i Energetyki z 24.01.1957r, jak i Układzie Zbiorowym Pracy dla Przemysłu Węglowego z dnia 1.01.1975r nie przewidziano dla górnika kombajnisty żadnego dodatku a jedynie miał on wyższą stawkę zaszeregowania osobistego i jak zeznał uczciwie ubezpieczony, tylko za te dni, kiedy faktycznie obsługiwał kombajn.

Sąd uznał więc opinię biegłej za rzeczową i przekonywującą.

Wobec braku ewidencji czasu pracy nie było możliwe przyjęcie, że E. G. pracował w każdym miesiącu w trzy niedziele bo z karty ewidencyjnej dniówek przodkowych, a tylko w przodkach pracowali kombajniści, wynika, że tylko w 1971r przepracował 8 dniówek poza obowiązujący go normę czasu pracy.

Jego więc twierdzenia, że w latach 70-tych pracował w trzy niedziele w miesiącu, nie znajdują potwierdzenia w zachowanej dokumentacji.

Sądowi z doświadczenia życiowego wiadomo, że w latach 1971 do stycznia 1980 pracowało się zwykle dwie niedziele w miesiącu.

Po doliczeniu jednak do wysokości wynagrodzenia ustalonych przez biegłą dodatku za pracę w dwie niedziele w miesiącu wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kształtuje się w sposób następujący:

1971r – 192,58%

1972r – 217,29%

1973r – 200,7%

1974r – 226,94%

1975r – 201,8%

1976r – 171,34%

1977r – 151,63%

a więc jest wyższy o 20,7%.

Za lata 1965-1977 i 1979-1985 wynosi 4869,52 + 20,7 = 4890,22% : 20

to jest 244,51% i jest niższy niż 250%.

Odtworzone wynagrodzenie jest istotnie niższe od wykazanego przez płatnika składek w zaświadczeniu o wynagrodzeniu czy też legitymacji ubezpieczeniowej ale zdaniem Sądu w oparciu o zebrane w sprawie dowody nie było możliwe inne jego wyliczenie.

Dlatego też Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc Sąd oddalił odwołanie jako niezasadne.

Sędzia: