Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Marzena Mocek

przy udziale Katarzyny Kreidl

Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. (...) w G.

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2017 r.

sprawy B. B. ur. (...) w G.,

syna K. i M.

oskarżonego z art. 278§1 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 7 marca 2017 r. sygnatura akt III K 392/15

na mocy art. 437 § 1 kpk, art. 636 § 1 kpk

1.  utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy;

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt VI Ka 530/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 7 marca 2017 roku, sygn. akt III K 392/15 oskarżony B. B. został uznany za winnego występku z art. 284 § 1 kk. Za to przestępstwo Sąd orzekł karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (punkt 1), której wykonanie warunkowo zawiesił na trzyletni okres próby (punkt 2). Na mocy art. 72 § 2 kk Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz D. M. kwoty 24000 zł w terminie 1 roku od uprawomocnienia się wyroku (punkt 3). Zasądził Sąd od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki i opłatę (punkt 4) .

Od powyższego wyroku Sądu Rejonowego apelację wniósł obrońca oskarżonego.

Zaskarżył on wyrok w całości. Zarzucając orzeczeniu szereg błędów w ustaleniach faktycznych, domagał się zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego. Alternatywnie wniósł o uchylenie wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Z najdalej idącej ostrożności procesowej wniósł o zmianę opisu czynu w zakresie wartości na wartość nie mniejszą niż 4050 Euro czyli 16200 zł i w związku z tym zmianę rozstrzygnięcia również w zakresie wysokości obowiązku naprawienia szkody.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja okazała się bezzasadna.

Uniknął Sąd I instancji takich uchybień, które stanowiłyby bezwzględne przyczyny odwoławcze. Nie dopuścił się także obrazy przepisów postępowania karnego, które miałyby wpływ na treść wyroku, jeśli chodzi o rozstrzygnięcie skazujące. Zaakceptować należy także poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne a także przyjętą przez Sąd kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu.

Trzeba stwierdzić, że to właśnie oskarżony przekonał pokrzywdzoną do dokonania inwestycji pieniędzy na portalu U., choć uzyskała ona wcześniej informację o takiej możliwości od innej osoby. Pokrzywdzona przy pomocy oskarżonego wykonała kroki, na podstawie których uzyskała ona pakiet (...) w tym portalu, z którym związane miały być określone korzyści . Przez swoją niewiedzę i naiwność pokrzywdzona nie zmieniła haseł dostępu do swoich kont na portalu U.. Ponieważ hasła te wraz z loginami znane było oskarżonemu z uwagi na pomoc przy zakładaniu kont na portalu, oskarżony dysponował nieograniczonym dostępem do kont pokrzywdzonej na portalu U.. Łącznie pokrzywdzona posiadała 3 pakiety (...) na portalu U., nabyte przy wydatnej pomocy oskarżonego w przedziale czasowym od 18 marca 2011 r do 22 marca 2011 r. Po dokonaniu tej inwestycji pokrzywdzona wyjechała do Niemiec a oskarżony, wykorzystując znajomość loginów i haseł pokrzywdzonej wykonał cały szereg transferów wewnętrznych udziałów pokrzywdzonej na własne konto, oznaczane nickiem (...). Nie ulega żadnej wątpliwości, że oskarżony nie dysponował żadnym upoważnieniem ze strony pokrzywdzonej do dysponowania aktywami przypisanymi do jej konta. Obrońca oskarżonego nazywa transfery aktywów na kontach pokrzywdzonej „zarządzaniem” jej kontami. Pisze, że oskarżony „czuł się w obowiązku, aby sprawować opiekę nad kontami pokrzywdzonej”. To oczywiście absurd. Oskarżony nie próbował nawiązać z pokrzywdzoną kontaktu, ani przed wykonaniem transferów, ani też po nich, aż do czasu, gdy otrzymał wezwanie od organu prowadzącego postępowanie. Co więcej, posiadany przez pokrzywdzoną z oskarżonym kontakt na komunikatorze S. został zerwany, gdyż oskarżony nie był już tam dostępny. O braku chęci nawiązania porozumienia z pokrzywdzoną świadczą dobitnie zeznania N. D. i słowa jakimi oskarżony uraczył rozmówcę, gdy ten podjął się próby negocjacji. Nie sposób zatem przyjąć, by oskarżony działał na korzyść pokrzywdzonej bez zlecenie (negotiorum gestor). Działał na swoją korzyść. Nie ulega więc wątpliwości, że oskarżony przywłaszczył sobie prawa majątkowe pokrzywdzonej wynikające z jej udziałów na portalu U.. Problemem może być jedynie wartość tych praw majątkowych, gdyż i tę kwestionuje apelujący. Sam oskarżony skłonny był uznać swoją odpowiedzialność do kwoty 4050 Euro.

Odnosząc się do argumentacji obrońcy, trzeba zwrócić uwagę na okoliczność, że wartości udziałów pokrzywdzonej na portalu U. nie mogą być oceniane z perspektywy wartości, jaką posiadają one dziś. Trzeba oceniać tę wartość według stanu na czas działania oskarżonego, czyli na okres od kwietnia 2011 r. do lipca 2011 r. Biorąc pod uwagę zeznania świadka N. D., wartość określona przez Sąd na nie niż 6000 Euro czyli równowartość nie mniej niż 24000 zł, nie jest w żadnym wypadku zawyżona.

Na marginesie tylko trzeba zauważyć, że przyjęcie przez Sąd, iż wartość była nie mniejsza niż 24000 zł nie oznacza nic ponadto, niż to, że wartość wynosiła właśnie 24000 zł. Oznacza bowiem takie sformułowanie to, że wartość była nie mniejsza, wyrażając jednocześnie przypuszczenie, że wartość mogła być wyższa. Wydaje się, że w przypadku takich wątpliwości winien Sąd skorzystać z art. 5 § 2 kpk.

Tak więc Sąd Okręgowy nie widział podstaw do zmiany wyroku ani w zakresie przypisania oskarżonemu czynu o takiej postaci, jaka umieścił Sąd I instancji w punkcie 1 wyroku, ani też w zakresie dotyczącym obowiązku naprawienia szkody.

Ponieważ apelacja zwrócona jest do całości wyroku, Sąd Okręgowy był zobowiązany zbadać także całość rozstrzygnięcia o karze.

Kara 10 miesięcy pozbawienia wolności za przypisane oskarżonemu przestępstwo jest co do wymiaru wyważona. Nie razi ani surowością ani też łagodnością. Jednak biorąc pod uwagę informacje Krajowego Rejestru Karnego, orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności wydaje się być podyktowane zupełnie niezasłużoną nadzieją Sądu I instancji na zmianę postawy życiowej oskarżonego. Orzeczenie o obowiązku naprawienia szkody żadnych zastrzeżeń budzić nie mogło.

Nie widząc jednak podstaw do uwzględnienia apelacji w zakresie przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa a także nie dopatrując się rażącej niewspółmierności orzeczenia o karze, Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok w pozostałym zakresie utrzymał w mocy, czego konsekwencją było orzeczenie o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze.