Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marcin Kolasiński

Protokolant: sekr. sąd. Magdalena Zagórska

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2017 roku w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą we W.

przeciwko M. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. W. na rzecz powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą we W. kwotę 13.469,72 zł (trzynaście tysięcy czterysta sześćdziesiąt dziewięć złotych i 72/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od 6 lipca 2016 roku do 3 lipca 2017 roku, przy czym nie większymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie;

II.  należność główną w kwocie 13.469,72 zł, zasądzoną w punkcie I. sentencji wyroku, rozkłada na 34 raty miesięczne, płatne do 15. dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego po tym, w którym wyrok się uprawomocni: pierwsze 33 raty w kwocie po 400,00 zł każda oraz ostatnia 34. rata w kwocie 269,72 zł, wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, przy czym nie większymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od uchybionego terminu płatności poszczególnej raty do dnia zapłaty;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  zasądza od pozwanego M. W. na rzecz powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą we W. kwotę 6.539,00 zł (sześć tysięcy pięćset trzydzieści dziewięć złotych i 0/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2756/16

UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą we W. wniosła przeciwko M. W. pozew o zapłatę kwoty 13.469,72 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że nabyła wierzytelność z tytułu umowy pożyczki z 6 lutego 2010 roku zawartej między (...) im. (...) a J. W.. W dniu 8 lipca 2013 roku pożyczkobiorca zmarł, co skutkowało ustaniem członkostwa i wymagalnością całości roszczenia o zwrot pożyczki. Pozwany, jako syn J. W., ponosi odpowiedzialność za dług spadkodawcy. Na kwotę dochodzoną pozwem składały się kapitał pożyczki w wysokości 9.647,42 zł oraz skapitalizowane odsetki karne w kwocie 3.822,30 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 25 lipca 2016 roku referendarz sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (k. 53).

Postanowieniem z 28 listopada 2016 roku sąd uchylił powyższy nakaz zapłaty na podstawie art. 502 ¹ § 1 k.p.c., tj. z uwagi na nieznane miejsce pobytu pozwanego (k. 73).

Zarządzeniem z 4 stycznia 2017 roku, na podstawie art. 143-144 k.p.c., ustanowiono dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego kuratora procesowego w osobie pracownika Sądu Rejonowego w Grudziądzu M. H. (k. 78).

Po ustaleniu przez kuratora miejsca pobytu pozwanego M. W., ten w piśmie procesowym z 27 marca 2017 roku nie zakwestionował dochodzonego roszczenia ani co do zasady, ani co do wysokości, wnosząc o rozłożenie żądanej w pozwie należności na raty w wysokości 400 zł miesięcznie (k. 101).

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu zwykłym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 6 lutego 2010 roku (...) im. (...) z siedzibą w G. zawarł z J. W. umowę pożyczki. Zgodnie z umową, (...) udzielił J. W. pożyczki w kwocie 24.000 zł, której zwrot miał nastąpić w ratach miesięcznych do 20 grudnia 2014 roku (punkty 1, 9 i 10 umowy). W przypadku powstania zadłużenia przeterminowanego, strony przewidziały odsetki karne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym (pkt 23 umowy). J. W. zmarł 8 lipca 2013 roku, nie dokonując spłaty wszystkich rat z tytułu umowy pożyczki z 6 lutego 2010 roku. W związku ze śmiercią biorącego pożyczkę, ustało jego członkostwo w (...), a pozostała część pożyczki stała się wymagalna. Łączna kwota zadłużenia wynosiła 13.469,72 zł i składały się na nią kapitał pożyczki w wysokości 9.647,42 zł oraz skapitalizowane odsetki karne w kwocie 3.822,30 zł. M. W. jest synem J. W. i jego spadkobiercą. (...) spółka z o.o. spółka komandytowa z siedzibą we W. nabyła wierzytelność z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki na podstawie umowy przelewu z 30 grudnia 2014 roku.

Okoliczności bezsporne i dowody – dokumenty stanowiące załączniki do pozwu (k. 11-51).

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony powyżej stan faktyczny ustalony został w oparciu o dokumenty dołączone do pozwu, których autentyczność i prawdziwość, w ocenie sądu, nie budziły wątpliwości, w związku z czym stanowiły one w pełni wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych. Za fakt bezsporny można było również uznać posiadanie przez pozwanego statusu spadkobiercy po J. W., której to okoliczności pozwany nie zaprzeczył (art. 230 k.p.c.).

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z tytułu nabycia wierzytelności wobec pozwanego na podstawie umowy cesji. W myśl art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.).

Strona powodowa dochodziła od pozwanego należności z tytułu umowy pożyczki. Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sąd uznał za udowodnioną okoliczność, że pozwany (jego poprzednik prawny) nie wywiązał się z zobowiązania co do spłaty pożyczki, co skutkowało powstaniem zaległości w wysokości określonej w pozwie. Strona pozwana w toku procesu nie kwestionowała przy tym ani zasadności, ani wysokości dochodzonego roszczenia.

W myśl art. 922 § 1 k.c., prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na spadkobierców.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych powyżej przepisów, sąd orzekł jak w punkcie I. sentencji wyroku. O odsetkach orzeczono w myśl 481 § 1 – 2 ² k.c., zasądzając je od daty wniesienia pozwu do daty wyrokowania.

Pozwany wniósł o rozłożenie zasądzonej należności na raty, deklarując spłatę zaległości w miesięcznych ratach w wysokości 400 zł. Zgodnie z art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.

Analizując sytuację pozwanego, sąd doszedł do przekonania, że zachodziły w jego przypadku szczególne okoliczności, uzasadniające rozłożenie zasądzonej należności na raty. Wskazać bowiem należy, że to nie pozwany osobiście zaciągał przedmiotowe zobowiązanie, lecz odpowiada on jako spadkobierca pierwotnego dłużnika. W tej sytuacji, zdaniem sądu, trudno oczekiwać, ażeby pozwany miał możliwość jednorazowej spłaty całości zasądzonej kwoty, która dla przeciętnego człowieka jest stosunkowo wysoka. Mając na uwadze powyższą okoliczność, w ocenie sądu, zasądzona w punkcie I. sentencji wyroku należność główna powinna być rozłożona na 34 raty miesięczne (33 raty równe w kwocie po 400 zł każda i jedna rata wyrównawcza w kwocie 269,72 zł, płatna jako ostatnia). Rozłożenie zasądzonego świadczenia na krótszy czas z wyższą ratą miesięczną, powodowałoby znaczne trudności w spłacie przez pozwanego, natomiast rozłożenie spłaty na dłuższy okres, naruszałoby słuszny interes wierzyciela, który również musiał być brany pod uwagę.

Wobec powyższych uwag, na podstawie art. 320 k.p.c., sąd w punkcie II. sentencji wyroku orzekł o rozłożeniu zasądzonego świadczenia na raty wraz z odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności poszczególnych rat do dnia zapłaty.

W punkcie III. wyroku sąd oddalił powództwo w części dotyczącej zasądzenia odsetek od dnia następnego po wydaniu wyroku do dnia zapłaty. W związku z rozłożeniem zasądzonego świadczenia na raty, powodowi należały się odsetki jedynie do chwili wyrokowania, albowiem do tego czasu pozwany pozostawał w opóźnieniu.

O kosztach procesu w punkcie IV. wyroku orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Powódka wygrała niniejszą sprawę w całości, ponosząc koszty procesu w łącznej wysokości 6.539 zł, na które składały się kwoty: 674 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 4.800 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz. U. poz. 1804 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w chwili wniesienia pozwu), 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1.000 zł tytułem zaliczki na wynagrodzenie kuratora procesowego oraz 48 zł tytułem kosztów uzyskania informacji o adresie zameldowania pozwanego (k. 68-70). Zwrot takiej też kwoty należał się powódce od pozwanego, jako przegrywającego sprawę w całości.