Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Julita Preis

Protokolant: sekr. sąd. Barbara Urtnowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2017 roku w C.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w B.

przeciwko K. K.

o zapłatę

orzeka :

I.  Zasądza od pozwanej K. K. zobowiązanej z weksla na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 15 813,52 zł ( piętnaście tysięcy osiemset trzynaście złotych pięćdziesiąt dwa grosze ) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od następujących kwot:

- od kwoty 16 913,52 zł od dnia 13 sierpnia 2016 r. do dnia 24 grudnia 2016 r.

- od kwoty 16 713,52 zł od dnia 25 grudnia 2016 r. do dnia 13 stycznia 2017 r.

- od kwoty 16 513,52 zł od dnia 14 stycznia 2017 r. do dnia 16 lutego 2017 r.

- od kwoty 16 313,52 zł od dnia 17 lutego 2017 r. do dnia 27 lutego 2017 r.

- od kwoty 16 163,52 zł od dnia 27 lutego 2017 r. do dnia 10 marca 2017 r.

- od kwoty 15 813,52 zł od dnia 11 marca 2017 r. do dnia 13 kwietnia 2017 r.

II.  Umarza postępowania w części co do żądania zapłaty kwoty 1100,00 zł ( jeden tysiąc sto złotych )

III.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5663,00 zł (pięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt trzy złote ) z tytułu kosztów procesu.

IV.  Zasądzone w punktach I i III wyroku świadczenia , rozkłada na następujące raty :

- 55 ( pięćdziesiąt pięć ) miesięcznych raty w kwocie po 400,00 zł (czterysta złotych) każda z rat , płatne do 15 – go dnia każdego miesiąca , począwszy od maja 2017 r.

- ostania rata w kwocie 254,58 zł (dwieście pięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt osiem groszy ) płatna do dnia 15 grudnia 2022 r.,

z tym zastrzeżeniem , że w przypadku uchybienia przez pozwaną w spłacie kwoty odpowiadającej wysokości dwóch rat , wymagalna stanie się cała pozostała do spłaty należność, o której mowa w punkcie I wyroku wraz z niezapłaconymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczonymi do dnia zapłaty oraz koszty procesu, o których mowa w punkcie III niniejszego orzeczenia.

I C 893/16

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w B. w pozwie wniesionym dnia 12 września 2016 r. ( data nadania pozwu w Urzędzie Pocztowym w B. ) skierowanym przeciwko pozwanej K. K. domagał się :

- wydania nakazu zapłaty i orzeczenia nim, że pozwana winna zapłacić powodowi kwotę 16 913,52 zł, z umownymi odsetkami za opóźnienie równymi dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 13 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu wg norm przepisanych, w tym kosztami zastępstwa procesowego,

- doręczenia nakazu zapłaty wraz z klauzulą wykonalności po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia wskazanego w orzeczeniu (art. 492 § 3 kpc ) na adres powoda z jednoczesnym zasądzeniem na rzecz powoda kosztów postępowania klauzulowego,

a w razie wniesienia zarzutów powód wniósł o:

- utrzymanie w mocy wydanego nakazu zapłaty, po rozpatrzeniu sprawy w postępowaniu zwykłym;

- przeprowadzenie rozprawy także podczas nieobecności powoda lub jego przedstawiciela;

- zasądzenie od pozwanej dalszych kosztów postępowania.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał, że pozwana zobowiązała się poprzez podpisanie weksla dnia 05 lutego 2016 r. do zapłaty w dniu 12 sierpnia 2016 r. kwoty wskazaną na wekslu w wysokości 16 913,52 zł. Dlatego powód wezwał w dniu 13 lipca 2016 r. stronę pozwaną do wykupu weksla, jednak do dnia wniesienia pozwu pozwana nie dokonała żadnej wpłaty. Pozwana podpisując własnoręcznie kalendarz spłat raty znała doskonale wysokość zobowiązania i termin spłaty. W wykonaniu dyspozycji art. 187 § 1 pkt 3 kpc powód wskazał , że podjął bezskuteczną próbę pozasądowego rozwiązania sporu, poprzez wezwanie strony pozwanej do dobrowolnego spełnienia świadczenia pismem z dnia 13 lipca 2016 r.

Zarządzeniem z dnia 20 grudnia 2016 r. Sąd stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i sprawę skierował do rozpoznania w trybie postępowania zwykłego.

W piśmie procesowym z dnia 09 lutego 2017 r. pełnomocnik powoda sprecyzowała żądanie pozwu w ten sposób , że wnosi o wydanie nakazu zapłaty na mocy którego pozwana K. K. zostanie zobowiązania do zapłaty na rzecz (...) S.A. wskazanej w pozwie należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Na rozprawie w dniu 28 lutego2017 r. pozwana K. K. oświadczyła , że nie kwestionuje, że ma takie zadłużenie jak dochodzone pozwem, jednakże zaczęła już spłacać swe zadłużenie, wpłacała raty po 200 – 300 zł. Pozwana wniosła o rozłożenie należności na raty , tak aby mogła spłacać dochodzoną należność tak jak dotychczas.

W piśmie procesowym z dnia 20 marca 2017 r. pełnomocnik powoda

wskazała, iż po dniu wniesienia pozwu pozwana zapłaciła dodatkowo na rzecz powoda kwotę 1100,00 zł , w stosunku do której to kwoty pełnomocnik powoda cofnęła powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia i wskazała , że spłacona kwota została zaliczona na poczet należności głównej dochodzonej pozwem. Jednocześnie pełnomocnik powoda oświadczyła, że powód zgadza się na rozłożenie dochodzonej należności głównej wraz z odsetkami i należnymi powódce kosztami procesu na raty w minimalnej wysokości 400,00 zł miesięcznie aż do wyczerpania należności, z zastrzeżeniem, iż niezapłacenie dwóch rat w terminie spowoduje natychmiastową wymagalność całego zobowiązania.

Sąd ustalił , co następuje :

K. K. zawarła z (...) S.A. w B. w dniu 05 lutego 2016 r. umowę pożyczki nr (...). W związku z zawarciem tejże umowy K. K. wystawiła weksel in blanco.

K. K. nie wywiązała się z umowy pożyczki zawartej dnia 05.02.2016 r. Nie spłacała pożyczki , gdyż jej wynagrodzenie zostało zajęte przez komornika, było to związane z faktem , że wzięła bratu telefon na raty na siebie i brat tych rat nie spłacił , a ona po zajęciu wynagrodzenia nie miała już z czego spłacać pożyczki.

Pismem z dnia (...) S.A. wypowiedział K. K. , ze względu na poważne naruszenie przez nią postanowień umowy z dnia 05.02.2016 r. , polegające na nie płaceniu swoich zobowiązań zgodnie z ustalonym kalendarzem spłat do w/w pożyczki, umowę pożyczki z zachowaniem terminu 30 dni . (...) S.A wskazał , że zadłużenie K. K. na dzień sporządzenia pisma to kwota 16913,52 zł. Na kwotę tę składają się kwota niespłaconej pożyczki – 13 970,00 zł , kwota obliczona na podstawie pkt. 11.2 a postanowień umowy - 39,02 zł , kwota obliczona na podstawie pkt. 11.2 b postanowień umowy - 2794,00 zł, kwota obliczona na podstawie pkt. 11.2 c postanowień umowy - 105,00 zł i umowne odsetki dzienne obliczone na podstawie pkt. 13.1 umowy - 5,50 zł. (...) S.A. zawiadomił , że , zgodnie z odpowiednimi postanowieniami umowy oraz deklaracji wekslowej wystawiony przez K. K. weksel in blanco został wypełniony i w przypadku nie otrzymania zapłaty od niej w ciągu najbliższych 30 dni, sprawa zostanie skierowana na drogę sądową do rozpoznania przez Sąd Powszechny.

W wekslu wystawionym dnia 05 lutego 2016 r., po jego wypełnieniu , K. K. zobowiązała się do zapłaty na rzecz (...) S.A w B. dnia 12 sierpnia 2016 r. kwoty 16 913,52 zł z ustaleniem miejsca płatności weksla w B..

K. K. rozpoczęła spłatę należności z umowy pożyczki z dnia 05.02.2016 r. Przed świętami Bożego Narodzenia 2016 r. wpłaciła przedstawicielowi (...) S.A, kwotę 200,00 zł. Następnie w dniach 13.01.2017 r. i 16.02.2017 r. wpłaciła kolejne kwoty po 200,00 zł , w dniu 27.02.2017 r. wpłaciła 150,00 zł , zaś w dniu 10.03.2017 r. – 350,00 zł.

K. K. pracuje. Zarabia kwotę 2300 zł netto. Sama prowadzi gospodarstwo domowe . Ma na utrzymaniu dwoje dzieci. Ma zasądzane na ich rzecz alimenty , ale jej były mąż ich nie płaci tychże alimentów. Na młodsze dziecko otrzymuje świadczenie 500 +. Opłaca czynsz za mieszkanie w wysokości 500,00 zł miesięcznie . Aktualnie nie jest prowadzona w stosunku do niej żadne postępowanie egzekucyjne.

dowód: - weksel z dnia 05.02.2016 r. – k. 2

- kopia pisma z dnia 13.07.2016 r. – k. 3

- wyciąg z konta pozwanej za okres 01.01.2017 r. – 07.03.2017 r. – k. 29- 35

- zeznania pozwanej K. K. – k. 39

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie w/w dokumentów oraz na podstawie zeznań pozwanej K. K. ( k. 39 akt ) , którym to zeznaniom Sąd dał wiarę , gdyż częściowo zostały potwierdzone dokumentami, a także zostały potwierdzone co do wysokości dokonanej spłaty na poczet dochodzonej należności głównej w piśmie pełnomocnika powoda z dnia 20.03.2017 r.

Sąd zważył co następuje:

Powód (...) S.A w B. dochodzi roszczenie z weksla z dnia 05.02.2016 r. , wystawionego przez pozwaną K. K. . Pozwana co do zasady nie kwestionowała roszczenia .

W wekslu wystawionym dnia 05 lutego 2016 r., po jego wypełnieniu , K. K. zobowiązała się do zapłaty na rzecz (...) S.A w B. dnia 12 sierpnia 2016 r. kwoty 16 913,52 zł z ustaleniem miejsca płatności weksla w B.. Weksel złożony przez powoda spełnia wymagania weksla własnego z 101 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe ( tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 160 ) . Zgodnie z art. 48 prawa wekslowego posiadacz weksla może żądać od zwrotnie zobowiązanego:

- nie przyjętej lub nie zapłaconej sumy wekslowej wraz z odsetkami umownymi (o ich dopuszczalności rozstrzyga art. 5 prawa wekslowego );

- odsetek w wysokości 6%, a przy wekslach wystawionych i płatnych w Polsce odsetek ustawowych od dnia płatności;

- kosztów protestu, dokonanych zawiadomień tudzież innych kosztów (np. prowadzonej korespondencji);

- określonej w art. 48 prowizji komisowej.

Wyliczenie to jest wyczerpujące. Zgodnie z art. 5 prawa wekslowego jedynie

w wekslu, płatnym za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu, może wystawca zastrzec oprocentowanie sumy wekslowej. W każdym innym wekslu zastrzeżenie takie uważa się za nienapisane. Powód przedstawił weksel płatny w konkretnym dniu – 12 sierpnia 2016 r. , wobec czego mógł żądać jedynie od sumy wekslowej odsetek ustawowych , obecnie odsetek ustawowych za opóźnienie, od dnia płatności weksla i powód tak sprecyzował swe żądanie w piśmie procesowym z dnia 09.02.2017 r.

Sąd ustalił , że pozwana po dacie wniesienia pozwu spłaciła łącznie, jak wynika z pisma powoda z dnia 20.03.2017 r. kwotę 1100,00 zł . Ponieważ powód nie wskazał w jakich terminach nastąpiły poszczególne wpłaty Sąd oparł się w tym zakresie na dowodach przedstawionych przez pozwaną tj. wyciągu z konta pozwanej za okres 01.01.2017 r. – 07.03.2017 r. i na zeznaniach pozwanej ( k. 39 ) . Sąd ustalił , że K. K. rozpoczęła spłatę należności z umowy pożyczki z dnia 05.02.2016 r. przed świętami Bożego Narodzenia 2016 r. tj. najpóźniej dnia 24 grudnia 2016 r. wpłaciła przedstawicielowi (...) S.A. kwotę 200,00 zł. Następnie w dniach 13.01.2017 r. i 16.02.2017 r. wpłaciła kolejne kwoty po 200,00 zł , w dniu 27.02.2017 r. wpłaciła 150,00 zł , zaś w dniu 10.03.2017 r. – 350,00 zł.

Powód w piśmie z dnia 20.03.2017 r. cofnął pozew co do kwoty 1100,00 zł i zrzekł się roszczenia co do tejże kwoty , którą zaliczył na poczet należności głównej . W związku z powyższym Sąd stwierdziwszy, że w niniejszej sprawie nie występują przesłanki określone w art. 203 § 4 kpc , uznał cofnięcie pozwu i zrzeczenie się roszczenia co do kwoty 1100,00 zł za dopuszczalne, w związku z czym, na podstawie art. 355 kpc , umorzył postępowanie w zakresie tego żądania , orzekając o tym w pkt. II sentencji orzeczenia. W punkcie I sentencji orzeczenia , uwzględniając poszczególne wpłaty dokonywane przez powódkę ( łącznie 1100,00 zł ) Sąd zsądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 15 813,52 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od następujących kwot:

- od kwoty 16 913,52 zł od dnia 13 sierpnia 2016 r. do dnia 24 grudnia 2016 r.

- od kwoty 16 713,52 zł od dnia 25 grudnia 2016 r. do dnia 13 stycznia 2017r.

- od kwoty 16 513,52 zł od dnia 14 stycznia 2017 r. do dnia 16 lutego 2017 r.

- od kwoty 16 313,52 zł od dnia 17 lutego 2017 r. do dnia 27 lutego 2017 r.

- od kwoty 16 163,52 zł od dnia 27 lutego 2017 r. do dnia 10 marca 2017 r.

- od kwoty 15 813,52 zł od dnia 11 marca 2017 r. do dnia 13 kwietnia 2017 r.

W punkcie III sentencji orzeczenia Sąd, na podstawie art. 98 kpc zasądził w od pozwanej na rzecz powoda zwrot kosztów procesu w zakresie : uiszczonej przez powoda opłaty sądowej od pozwu – 846,00 zł , koszów zastępstwa procesowego powoda – 4800,00 zł , ustalonych zgodnie z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U z 2015 r. , poz. 1800 ze zmianami ), przy uwzględnieniu § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U z 2016 r. , poz. 1668 ) oraz uiszczonej opłaty skarbowej od złożonego pełnomocnictwa – 17,00 zł.

Art. 320 kpc przewiduje , że w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia . Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty albo wyznaczenie odpowiedniego terminu do spełnienia zasądzonego świadczenia jest możliwe tylko "w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (M. Jędrzejewska (w opracowaniu J. Gudowskiego) (w:) Kodeks postępowania cywilnego..., t. 2, red. T. Ereciński, s. 35; zob. też E. Gapska, Czynności..., s. 134; A. Góra-Błaszczykowska, Orzeczenia..., s. 40; M. Uliasz, Kodeks postępowania cywilnego..., s. 422).

Sąd , uwzględnił wniosek pozwanej o rozłożenie świadczenia na raty. Sąd miał na uwadze sytuację majątkową i rodzinną pozwanej , pozwana sama prowadzi gospodarstwo domowe i ma na utrzymaniu dwoje dzieci , pracuje i jej zarobki to kwota 2300,00 zł netto , z czego 500 zł przeznacza na opłatę czynszu. Dodatkowo pozwana otrzymuje świadczenie 500 +. W tej sytuacji pozwana nie jest w stanie spłacić jednorazowo całej dochodzonej kwoty , skierowanie sprawy do egzekucji spowodowałoby obciążenie pozwanej dalszymi kosztami związanymi z kosztami prowadzonej egzekucji . Sąd miał też na uwadze , że powód wyraził zgodę na rozłożenie powódce dochodzonej należności i kosztów procesu na raty po co najmniej 400,00 zł miesięcznie .

Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty na podstawie art. 320 kpc ma ten skutek - wskazany w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70 (OSNCP 1971, nr 4, poz. 61) - że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat ( wyrok SN z dnia 15.12.2006 r. wydany w sprawie III CZP 126/06 OSNC 2007/10/147) .

Tak więc na dzień 13 kwietnia 2017 r. należne powodowi świadczenie wynosiło : należność główna 15 813,52 zł , zasądzone odsetki łącznie - 778,06zł ( 431,52 zł +64,11 zł +107,68 zł +37,54 zł +34,10 zł +103,11 zł ) oraz zasądzone koszty procesu 5663,00 zł , co daje łącznie 22 254,58 zł. W punkcie IV sentencji orzeczenia Sąd kwotę tą rozłożył na następujące raty :

- 55 miesięcznych raty w kwocie po 400,00 zł (czterysta złotych) każda z rat , płatne do 15 – go dnia każdego miesiąca , począwszy od maja 2017 r.

- 56 rata w kwocie 254,58 zł płatna do dnia 15 grudnia 2022 r. Sąd mając na uwadze interes powoda zastrzegł , że w przypadku uchybienia przez pozwaną w spłacie kwoty odpowiadającej wysokości dwóch rat , wymagalna stanie się cała pozostała do spłaty należność, o której mowa w punkcie I wyroku wraz z niezapłaconymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczonymi do dnia zapłaty oraz koszty procesu, o których mowa w punkcie III niniejszego orzeczenia.