Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 19.05.2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jadwiga Dobrowolska

Protokolant: Agnieszka Zapart

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2017r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S.

przeciwko R. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą (...) R. K. w R.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej R. K. na rzecz powoda (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S. kwotę 1.749,99 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 listopada 2014 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.705,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 600,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

3.  nakazuje pobrać od pozwanej R. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 1.567,56 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt V GC 368/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S. wniósł w dniu 21 listopada 2014 roku pozew do sądu, w którym domagał się zasądzenia od pozwanej R. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą R. w R. kwoty 1.749,99 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 marca 2014 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w dniu 31 sierpnia 2013 roku zakupił od pozwanej oponę marki K. (...). Z tytułu zawartej umowy pozwana wystawiła fakturę VAT nr (...) z dnia 31 sierpnia 2013 roku.

Pismem z dnia 12 marca 2014 roku powód odstąpił od umowy, bowiem towar był niezgodny z opisem i zapewnieniami strony pozwanej. Opona nie nadawała się do eksploatacji, jak również do naprawy lub regeneracji.

Pismem z dnia 04 lutego 2015 roku stanowiącym odpowiedź na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pisma procesowego wskazała, iż faktura została przez pozwaną wystawiona dopiero po otrzymaniu przez nią pieniędzy za pośrednictwem firmy kurierskiej. Zatem powód miał możliwość zapoznania się z przedmiotem umowy i dokonania ewentualnej oceny jego jakości, a tym samym zgłoszenia wad co do jakości zakupionego towaru. Ponadto wskazała, iż powód zakupił oponę używaną, a nie oponę nową za cenę 1.500,00 złotych, bowiem nowa opona kosztuje ok. 5.500,00 złotych. Opona posiadała bieżnik na poziomie 90% i była w pełni sprawna. Jej naprawa została przeprowadzona zgodnie z zasadami techniki oponiarskiej metodą na gorąco, z zachowaniem wszystkich koniecznych warunków technologicznych.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny.

Powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S. w dniu 31 sierpnia 2013 roku zawarł z pozwaną R. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) R. K. w R. umowę kupna – sprzedaży. Przedmiotem umowy była opona marki K. (...) z 90% bieżnika, z przeznaczeniem dla ciągników rolniczych. Pozwana określiła cenę opony na kwotę 1.219,51 złotych netto (1.500,00 złotych brutto). Powód zapłacił również za jej transport kwotę 203,25 złotych netto (250,00 złotych brutto). Zatem łączna kwota zawartej umowy wyniosła 1.749,99 złotych.

(dowód: faktura VAT nr (...) z dnia 31.08.2013 roku k. 5; list przewozowy (...) k. 27; zeznania A. O. k. 435)

Pracownicy powoda zawieźli tą oponę do firmy wulkanizacyjnej, aby założyć ją na felgę. Następnie pracownicy powoda zamontowali całe koło do ciągnika i ciągnik pojechał do pracy. Po kilku godzinach pracy tym ciągnikiem, pracownik powiedział, że w oponie „wyszedł balon” i jest niesprawna do użytku. Następnie powód skontaktował się telefonicznie z pozwaną wskazując w rozmowie, że opona nie nadaje się do użytku, że jest wadliwa, że powstał balon z boku, że bieżnik też nie ma 90 %, jak było wskazane w ofercie. Następnie powód kontaktował się z pozwaną przy pomocy wiadomości elektronicznych.

(dowód: zeznania A. O. k. 435v.)

Pismem z dnia 03 września 2013 roku stanowiącym wiadomość elektroniczną, powód przesłał zdjęcie z widocznym wybrzuszeniem w miejscu naprawy. Ponadto wskazał, iż opona nie posiadała 90% bieżnika. Tym samym wezwał pozwaną do wymiany zakupionego towaru. W dniu 18 września 2013 roku powód ponownie wezwał pozwaną do wymiany towaru, albowiem zakupiona opona nie posiadała 90% bieżnika, tylko 43%. W odpowiedzi na pismo powoda pozwana przy pomocy wiadomość elektronicznej odmówiła wymiany towaru.

(dowód: wiadomość elektroniczna z dnia 03.09.2013; 18.09.2013; 19.09.2013 roku k. 8-8v.)

Następnie pozwana zaproponowała, że może zwrócić kwotę 500,00 złotych i pozostawić u powoda oponę. Powód nie przyjął propozycji pozwanej, gdyż opona nie była sprawna, nie można się było nią poruszać. Następnie powód zwrócił się do biegłego w K., celem wykonania ekspertyzy tej opony, aby wykazać, że opona jest niesprawna. Biegły wskazał w ekspertyzie, że opona jest niesprawna, że opona była wielokrotnie naprawiana w wielu miejscach i że naprawiane miejsce, gdzie powstało to wybrzuszenie było o wiele większe niż możliwe do naprawienia. Po tym zdarzeniu, gdy pracownik zgłosił wybrzuszenie, ta opona nie była już użytkowana.

(dowód: zeznania A. O. k. 435v.)

Opona nie znajdowała się cały czas na kole. Została zdjęta zaraz po tym, jak powód stwierdził wadę.

(dowód: zeznania A. O. k. 436)

Pismem z dnia 12 marca 2014 roku powód odstąpił od umowy zawartej w dniu 31 sierpnia 2013 roku, wskazując jako powód odstąpienia - niezgodny z opisem i zapewnieniami pozwanej stan opony skutkujący tym, iż przedmiot umowy nie nadaje się do eksploatacji, jak również do naprawy ani regeneracji.

(dowód: pismo powoda z dnia 12.03.2014 roku k. 9)

Przedmiotowa opona była w czternastu miejscach naprawiana za pomocą wkładów radialnych (...) marki M.. W jednym przypadku nie można było zidentyfikować metody naprawy, z uwagi na brak jakichkolwiek oznaczeń, rodzaju elementu użytego do naprawy. W ciężarowych oponach radialnych obowiązuje limit 4 napraw, z których każda powinna być w innej ćwierci opony. W skład opon ciężarowych wchodzą również opony ciągnikowe. Ilość napraw opony przekraczała zalecany limit napraw, a tym samym opona ta nie spełniała wymogów określonych dla naprawy tego typu opon. Przy tylu miejscach naprawy opona powinna zostać wycofana z dalszej eksploatacji i nie powinna być dopuszczona do handlu.

(dowód: opinia biegłego sądowego K. J. (1) z dnia 14.01.2016 roku k. 107-138)

Najważniejszą częścią opony radialnej, decydującą o jej wytrzymałości jest osadzona w karkasie osnowa. Jej funkcją jest przede wszystkim przenoszenie obciążenia i utrzymanie kształtu opony pod wpływem ciśnienia wewnętrznego. Osnowa jest tkaniną zbudowaną z nitek kordu tekstylnego bądź stalowego. W przypadku opon rolniczych występuje głównie kord tekstylny poliamidowy tj. nylonowy. Tkaniny te wyplenione są gumą, a następnie kalandrowane, czyli przeciskane przez walce prasujące. Osnowa stanowi element konstrukcyjny każdej opony i obejmuje całą jej powierzchnię. W strefie stopki osnowa częściowo opasa drutówkę i jest zatopiona w wypełniaczu. W oponach radialnych linie kordu przebiegają prostopadle do drutówki. Nitki te przebiegają równolegle do promienia koła i stąd też ich nazwa radialne, czyli promieniowe. W gumach radialnych z reguły występuje jedna warstwa.

Rolnicze opony radialne i ciężarowe opony radialne mają taką samą budowę, różnią się natomiast materiałem wykonania opasania. W oponach rolniczych występuje głównie kord tekstylny poliamidowy, a ściślej nylonowy, natomiast w oponach ciężarowych występuje kord stalowy. W takiej sytuacji ważnymi parametrami opony są kategoria prędkości i indeks nośności. Na podstawie oznaczenia „A8” znajdującego się na boku opony można wykazać, że przedmiotowa opona posiada kategorię prędkości do 40 km/h.

Również ze znajdującego się na boku opony oznaczenia indeksu nośności „155” wynika, że dowodowa opona jest o nośności 3875 kg. W przypadku opon ciężarowych najczęściej występują indeksy nośności zawierające się w przedziale od 148 do 152 dla opon samochodu ciężarowego. Nośność opon ciężarowych dla określonego zakresu indeksu nośności „148-152” wynosi ok. „3150-3550” kg. Zatem opona rolnicza posiada porównywalną nośność z nośnością opon ciężarowych. Cechą charakterystyczną każdej opony jest indeks nośności, który w obu rodzajach opon jest podobny.

Opona przedstawiona do sprzedaży na portalu internetowym przez pozwaną nie nosiła kategorii prędkości od 25 km/h, bowiem opona ta nosiła kategorię prędkości do 40 km/h. Opony tego typu przeznaczone są do pracy w warunkach polowych, terenowych przy niskich prędkościach i dużych obciążeniach. Ciśnienie powietrza wewnątrz opony zależy od obciążenia i typu wykonywanych prac przez ciągnik rolniczy.

Wybrzuszenie przedmiotowej opony znajduje się na całej szerokości boku opony, a wysokość tego wybrzuszenia wynosi 15,69 mm. Taka deformacja świadczy w sposób jednoznaczny, że nastąpiło uszkodzenie kordów osnowy – a nie tylko kapy butylowej.

Przeprowadzona szczegółowa analiza i dopuszczenie opony do użytkowania musi odnosić się do warunków zawartych w Rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 roku w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. z 2015 poz. 776).

Zastrzeżenia wynikające z ww. rozporządzenia nie pozwalają w żaden sposób na przyjęcie, że opona, która została sprzedana przez firmę (...), spełniała warunki określone w tym rozporządzeniu.

Dopuszczenie opony do ruchu w takim stanie jest równoznaczne z wzięciem odpowiedzialności za spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym w trakcie użytkowania opony.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłego sądowego K. J. (2) z dnia 28.03.2016 roku k. 189-201)

Przedmiotowa opona nie nadaje się do naprawy, eksploatacji, ani nie powinna być przedmiotem obrotu handlowego.

(dowód: opinia biegłego sądowego K. S. z dnia 03.11.2016 roku k. 325-339)

Istnieje różnica między uszkodzeniem przelotowym, a uszkodzeniem nieprzelotowym. Dokonując naprawy uszkodzenia przelotowego należy zachować trzy elementy naprawy w postaci weryfikacji opony, wypełnienia kanału uszkodzenia oraz uszczelnienia opony od wewnątrz. N. uszkodzenia są uszkodzeniami powierzchownymi wynikającymi z dbałości o oponę. Limit czterech napraw dotyczy całej opony. Każdą z tych napraw możemy wykonać w ¼ oponie.

(dowód: zeznania świadka W. P. na rozprawie w dniu 03.02.2017 roku 00:11:39)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów na kartach 5; 8-9; 27; 107-138; 189-201; 325-339.

Dokumenty w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości co do ich rzetelności i zgodności z treścią łączącego strony stosunku prawnego, albowiem ich treść i autentyczność nie była przez strony kwestionowana, a w toku postępowania nie pojawiły się żadne okoliczności rzutujące na ich autentyczność.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął dowód na k. 64-66 z uwagi na fakt, iż prywatne opinie sporządzone na zlecenie stron należy traktować jedynie jako ich stanowiska w sprawie i nie mogą podlegać ocenie sądu jako dowód z opinii biegłego. W przedmiotowej sprawie Sąd przeprowadził dowód z opinii (...) niezależnych biegłych i na tych rozważaniach Sąd oparł swoje stanowisko.

Sąd pominął również dowód na k. 28 z uwagi na fakt, iż nie można jednoznacznie ustalić, czy przedmiotowa oferta stanowi ofertę, którą zamieścił w serwisie internetowym pozwany.

Dowód na k. 29 nie miał żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Potwierdzają jedynie ukończenie szkolenia związanego z naprawą ogumienia.

Dowód na k. 152 podlegał pominięciu z uwagi na fakt, iż prywatne opinie sporządzone na zlecenie stron należy traktować jedynie jako ich stanowiska w sprawie i nie mogą podlegać ocenie sądu jako dowód z opinii biegłego.

Dowód na k. 234 podlegał pominięciu z uwagi na fakt, iż nie został podpisany przez sporządzającego to pismo W. P., ponadto prywatne opinie sporządzone na zlecenie stron należy traktować jedynie jako ich stanowiska w sprawie i nie mogą podlegać ocenie sądu jako dowód z opinii biegłego.

W przedmiocie zeznań świadka W. P. Sąd nadał mu walor wiarygodności, podobnie jak zeznań A. O. – członka zarządu powoda. Zeznania te pozostają w zgodzie ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, które Sąd obdarzył wiarą.

Zeznaniom świadka K. K. Sąd nie nadał waloru wiarygodności. Zeznania te pozostają w sprzeczności z dowodami, które Sąd uznał za wiarygodne. Opisany przez świadka sposób naprawy, a także przedstawione uszkodzenia opony odbiegają od tych wskazanych w opinii biegłych, którym Sąd dał wiarę.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W myśl art. 556 § 1 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Nie ulega wątpliwości, iż w sprawie zachodzi wypadek wskazany przez ustawodawcę w art. 556 § 1 k.c. Bez wątpienia sprzedana opona posiadała wadę zmniejszającą jej wartość, ale również użyteczność ze względu na przeznaczenie rzeczy, jakim było jej codzienne użytkowanie. Zatem w sprawie zachodzą podstawy do zastosowania przepisów o rękojmi za wady. Wskazać przy tym należy, iż powód zakupił przedmiotową oponę w dniu 31 sierpnia 2013 roku, zatem w sprawie znalazły zastosowanie przepisy sprzed ich nowelizacji, która miała miejsce w dniu 25 grudnia 2014 roku (Dz. U. 2014 poz. 827). Art. 563 § 2 k.c. reguluje warunki sprzedaży między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, jednakże utrata uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy nie następuje mimo niezachowania terminów do zbadania rzeczy przez kupującego i do zawiadomienia sprzedawcy o wadach, jeżeli sprzedawca wadę podstępnie zataił albo zapewnił kupującego, że wady nie istnieją.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż sprzedawca wadę podstępnie zataił. W toku postępowania powód przedłożył do akt sprawy prywatną opinię techniczną M. M. na okoliczność określenia przyczyny uszkodzenia osnowy barku opony rolniczej, 90% bieżnika, jednakże zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego prywatne opinie sporządzone na zlecenie stron należy traktować jedynie jako ich stanowiska w sprawie i nie mogą podlegać ocenie sądu jako dowód z opinii biegłego. W związku z tym sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, techniki motoryzacyjnej oraz określania autentyczności numerów identyfikacji pojazdów w osobie K. J. (1) oraz dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych, techniki samochodowej, wyceny wartości pojazdów oraz kosztów jakości napraw pojazdów samochodowych w osobie K. S..

Dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego sąd przede wszystkim oparł się na pisemnej opinii biegłego sądowego K. J. (1) i jej uzupełnieniu oraz opinii wykonanej przez biegłego K. S.. Na podstawie wyżej wymienionych opinii sąd ustalił, iż ilość napraw opony przekraczała zalecany limit 4 napraw, a tym samym przedstawiona do oględzin opona przy tylu miejscach naprawy, powinna zostać wycofana z dalszej eksploatacji i nie powinna być dopuszczona do handlu. Zarówno opinia biegłego J. jak i biegłego S. potwierdzają w przeważającej części ocenę techniczną sporządzoną przez M. M..

Mając powyższe na uwadze w ocenie Sądu dyspozycja art. 564 k.c. została wypełniona. Wprowadzając do obrotu oponę, której ilość napraw przekraczała zalecany limit 4 i która w związku z powyższym nie powinna zostać dopuszczona do handlu, powód podstępnie zataił tą okoliczność. Zgodnie z dyspozycją art. 568 § 1 k.c. uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne wygasają po upływie roku, a gdy chodzi o wady budynku – po upływie lat trzech, licząc od dnia, kiedy rzecz została kupującemu wydana. Jednakże upływ powyższych terminów nie wyłącza wykonania uprawnień z tytułu rękojmi, jeżeli sprzedawca wadę podstępnie zataił (art. 568 § 2 k.c.).

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie jest z góry oznaczona należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 1 i 2 k.c.). W przedmiotowej sprawie powód wniósł o zasądzenie ustawowych odsetek od dnia 12 marca 2014 roku tj. od dnia złożenia oświadczenia w przedmiocie odstąpienia od umowy. Jednakże wskazać należy, iż powód nie przedłożył wraz z pismem z dnia 12 marca 2014 roku dowodu doręczenia jego odpisu stronie pozwanej. W związku z powyższym powód nie udowodnił, iż w tym dniu złożył skutecznie oświadczenie woli w przedmiocie odstąpienia od umowy. Zatem Sąd ustawowe odsetki orzekł od dnia 21 listopada 2014 roku tj. od dnia wniesienia pozwu do sądu.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punktach 1 wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. który stanowi, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W przedmiotowej sprawie poniesione koszty procesu wyniosły 1.705,00 złotych i taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda. Na koszty procesu złożyła się kwota 88,00 złotych tytułu opłaty sądowej, 600,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego strony powodowej, 17,00 złotych tytułem opłaty sądowej, 1.000,00 złotych tytułem zaliczki związanej z wydaniem opinii przez biegłego sądowego.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku.

W punkcie 3 wyroku Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005 Nr 167 poz. 1398 z późniejszymi zmianami) nakazał pobrać od pozwanej, jako przegrywającej spór, na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 1.567,56 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

05.06.2017r.