Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Robert Grygiel

Protokolant Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 roku w Częstochowie na rozprawie

sprawy E. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania E. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 2 marca 2016 roku Nr (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt IV U 484/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 marca 2016 roku, nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił przyznania E. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 29 lutego 2016 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego nie przysługuje jej prawo do żądanego świadczenia.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła E. P., domagając się jej zmiany i przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, że od dnia 10 września 2014 roku, kiedy to uległa wypadkowi komunikacyjnemu, jest cały czas niezdolna do pracy, w szczególności z uwagi na reumatologiczne zapalenie stawów, zmiany
w kręgosłupie lędźwiowym i szyjnym, przepukliny jamy brzusznej oraz rozchwianie emocjonalne, liczne lęki i obawy, problemy z koncentracją uwagi oraz trudności
z zapamiętywaniem i pamięcią.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustali, co następuje:

E. P. urodziła się w dniu (...), posiada wykształcenie wyższe (nauczyciel) i pracowała jako księgowa. W okresie od 11 marca 2015 roku do 5 listopada 2015 roku ubezpieczona pobierała świadczenie rehabilitacyjne, następnie wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy i zasiłek chorobowy, a w dniu 27 stycznia 2016 roku złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem
z dnia 11 lutego 2016 roku stwierdził, że badana nie jest niezdolna do pracy. Sprzeciw od powyższego orzeczenia wniosła odwołująca, jednakże orzeczeniem
z dnia 29 lutego 2016 roku komisja lekarska przy Oddziale ZUS w C. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika.

(v. akta rentowe)

Obecnie u odwołującej rozpoznaje się stan po urazie wielonarządowym z dnia 10 września 2014 roku, pęknięcie przepony po stłuczeniu klatki piersiowej i jamy brzusznej, stan po laparotomii z powodu pękniętego jelita krętego, stan po drenażu lewej jamy opłucnowej, złamanie przedramienia prawego leczone operacyjnie w dniu 29 września 2014 roku, zaburzenia adaptacyjne, zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa krzyżowego bez objawów korzeniowych, reumatoidalne zapalenie stawów oraz zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego bez objawów neurologicznych, które to schorzenia nie czynią jej jednak całkowicie ani częściowo niezdolną do pracy z przyczyn neurologicznych i urazowo ortopedycznych. Obecnie leczenie po obrażeniach doznanych przez ubezpieczoną
w wyniku wypadku z dnia 10 września 2014 roku jest zakończone, w tym złamanie przedramienia prawego wygojone zostało bez następstw. Badaniem przedmiotowym stwierdza się jedynie niewielkiego stopnia ograniczenie ruchomości kręgosłupa L-S, bez czynnego zespołu korzeniowego i zaników mięśniowych. Zgłaszane przez badaną zawroty głowy i dwojenie w oczach nie znajdują potwierdzenia w badaniu
i mają związek z jej nadmierną pobudliwością. Stwierdzany przykurcz paliczka końcowego kciuka prawego, jako objaw uszkodzenia ścięgna prostownika, nie ogranicza funkcji ręki.

(v. opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii M. R. oraz chirurgii urazowej i ortopedii J. M. k. 13-14)

Biegła sądowa z zakresu chorób wewnętrznych, reumatologii i nefrologii H. W. rozpoznała u odwołującej zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, stan po urazie wielonarządowym w 2014 roku, stan po złamaniu ⅓ kości przedramienia prawego oraz zaburzenia adaptacyjne i stwierdziła, że schorzenia te nie czynią badanej całkowicie ani częściowo niezdolną do pracy z przyczyn reumatologicznych i internistycznych. Doraźne dolegliwości w stawach nie są pochodzenia reumatoidalnego zapalenia,
a tylko pozostałością bólową po licznych złamaniach i pęknięciach narządów wewnętrznych i nie czynią ubezpieczonej niezdolną do pracy.

(v. opinia bieglej sądowej z zakresu chorób wewnętrznych, reumatologii i nefrologii H. W. k. 32-33)

U E. P. rozpoznaje się ponadto zaburzenia lękowo-depresyjne na podłożu zaburzeń adaptacyjnych o nikłym nasileniu, bez formalnych zaburzeń myślenia i postrzegania, które to schorzenia nie czynią jej całkowicie ani częściowo niezdolną do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

(v. opinia biegłej sądowej z zakresu psychiatrii R. S.
k. 49-50)

Biegły sądowy z zakresu rehabilitacji medycznej P. M. badaniem przedmiotowym stwierdził u odwołującej niewielkiego stopnia ograniczenia ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym oraz lędźwiowo-krzyżowym bez czynnego zespołu korzeniowego, nieznaczne ograniczenie ruchomości w stawie nadgarstkowym prawym oraz nieznaczne osłabienie siły mięśniowej w kończynach górnych i dolnych, które to schorzenia wymagają stosowania systematycznej rehabilitacji, ale nie czynią badanej całkowicie ani częściowo niezdolną do pracy.

(v. opinia biegłego sądowego z zakresu rehabilitacji medycznej P. M. k. 69-77)

Powyższe opinie nie były w żaden sposób kwestionowane przez odwołującą, która nie składała również żadnych dalszych wniosków dowodowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1
i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 12 ust. 1 w/w ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej
z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2), a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3).

W rozpoznawanej sprawie niesporne jest, że E. P. spełnia warunki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w przepisach art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy emerytalnej, zaś spór dotyczy jedynie tego, czy jest ona obecnie całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy.

Oceniając stan zdrowia odwołującej Sąd Okręgowy oparł się na opiniach biegłych sądowych z zakresu neurologii, chirurgii urazowej i ortopedii, chorób wewnętrznych, reumatologii i nefrologii, psychiatrii oraz rehabilitacji zawodowej, zgodnie z którymi aktualny stan zdrowia ubezpieczonej nie czyni jej całkowicie ani częściowo niezdolną do pracy, tak z powodu poszczególnych schorzeń, na które cierpi, jak i z uwagi na wszystkie te schorzenia oceniane łącznie.

Powyższe opinie Sąd uznał za miarodajne, albowiem zostały one wydane przez biegłych sądowych specjalizacji właściwych dla schorzeń, na które cierpi ubezpieczona, legitymujących się wieloletnim doświadczeniem zawodowym
i orzeczniczym, w tym biegła z zakresu chorób wewnętrznych, reumatologii
i nefrologii legitymuje się tytułem doktora nauk medycznych. Wydanie opinii każdorazowo poprzedzone zostało bezpośrednimi badaniami ubezpieczonej oraz szczegółową analizą dokumentacji medycznej z przebiegu jej dotychczasowego leczenia. Opinie te uwzględniają także wiek odwołującej, jej wykształcenie i poziom posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz przebieg dotychczasowego zatrudnienia.

Co przy tym istotne biegli nie negowali, że ubezpieczona faktycznie cierpi na określone schorzenia, a jedynie zgodnie wskazali, że obecne nasilenie tych schorzeń nie czyni jej całkowicie ani częściowo niezdolną do pracy. Oczywiste bowiem jest, że do uznania niezdolności do pracy nie jest wystarczające stwierdzenie u badanego określonego schorzenia lub schorzeń (naruszenia sprawności organizmu)
– o niezdolności tej decyduje dopiero takie ich nasilenie, które powoduje całkowitą lub częściową utratę zdolności do wykonywania pracy.

Do powyższych opinii odwołująca nie wniosła żadnych zastrzeżeń, jak również nie składała żadnych dalszych wniosków dowodowych, wobec czego dodatkowo brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania opinii biegłych.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz przepisów powołanych w treści uzasadnienia, oddalił odwołanie E. P. jako bezzasadne.