Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Aleksandra Nowicka

Protokolant: sekr. sąd. Michał Kozłowski

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 roku

sprawy W. R. obwinionego z art. 92 a kw

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela

od wyroku Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 16 października 2015 roku, sygn. akt II W 613/15

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Brodnicy.

IX Ka 15/16

UZASADNIENIE

W. R. został obwiniony o to, że w dniu 23 kwietnia 2015r. o godzinie 15.15 w J. na ulicy (...), kierując pojazdem marki (...) o nr rej. (...), pomimo obowiązku, nie zastosował się do ograniczenia prędkości na obszarze zabudowanym i przekroczył dopuszczalną prędkość o 20 km/h,
tj. o wykroczenie z art. 92 a kw w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wyrokiem z dnia 16 października 2015r., wydanym pod sygnaturą II W 613/15, Sąd Rejonowy w Brodnicy uniewinnił oskarżonego od zarzuconego mu czynu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżyciel publiczny, zaskarżając wydane orzeczenie w całości, na niekorzyść obwinionego.

Skarżący zarzucił wyrokowi:

- błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść wyroku, polegający na przyjęciu, wbrew wskazaniu sprawnego i posiadającego legalizację urządzenia do ręcznego pomiaru prędkości oraz zeznaniom świadka D. W., iż obwiniony nie dopuścił się zarzuconego mu czynu;

- obrazę przepisów prawa procesowego, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpow, poprzez naruszenie swobodnej oceny dowodów.

W związku z podniesionymi zarzutami obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Po zapoznaniu się z całokształtem zgromadzonego materiału dowodowego, treścią zaskarżonego wyroku, treścią jego uzasadnienia oraz treścią apelacji, Sąd Okręgowy stwierdził, że zaskarżone orzeczenie należy uchylić w całości, a sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu, celem ponownego rozpoznania.

Apelacja skarżącego podnosiła szereg argumentów, które winny stać się przedmiotem ponownej wnikliwej analizy Sądu orzekającego. Skarżący przypominał i podkreślał, że w toku postępowania w przedmiocie odpowiedzialności W. R. za zarzucone mu wykroczenie przesłuchano samego obwinionego oraz, w charakterze świadków, dwóch funkcjonariuszy Policji– D. W. i P. P., którzy w dniu 23 kwietnia 2015r. pełnili służbę patrolową przy ul. (...) w miejscowości J.. W poczet materiału dowodowego włączono również inne dowody, takie jak: świadectwo legalizacji i instrukcję użytkowania radarowego przyrządu do pomiaru prędkości, służącego D. W. do ustalenia, z jaką prędkością poruszał się obwiniony w czasie objętym zarzutem, dokumentację fotograficzną miejsca dokonania pomiaru oraz stosowny szkic sytuacyjny sporządzony przez świadka D. W..

Po dokonaniu analizy wymienionych dowodów, skarżący doszedł do przekonania, że właściwa ocena tychże w zdecydowany sposób odbiega od tej, przyjętej przez Sąd meriti za podstawę ustaleń faktycznych.

Sąd odwoławczy poddaje Sądowi meriti do ponownej analizy treść dowodu z zeznań świadków –policjantów. W szczególności przypomnieć należy, iż opisali sposób dokonywania pomiaru prędkości pojazdu prowadzonego przez obwinionego, wskazali punkt, w którym znajdował się pojazd, którym poruszał się W. R. w chwili wykonywania pomiaru, jak również miejsce, w którym stał wówczas świadek D. W., jednoznacznie określili także panujące wówczas warunki drogowe i pogodowe. Funkcjonariusz W. podkreślał, że został przeszkolony w zakresie posługiwania się radarem, zna warunki dokonywania nim pomiaru, urządzenie było legalizowane, a więc jego zdaniem wszystkie warunki by dokonać prawidłowego pomiaru zostały spełnione. Okoliczności te zdaje się nie zostały przez Sąd meriti wystarczająco wnikliwie przeanalizowane.

Podobnie zresztą jak wyjaśnienia obwinionego. Przedstawiona przez niego wersja przebiegu pomiaru prędkości, jak również deklarowana, osiągana wówczas przez kierowany przez niego pojazd prędkość, podlegały dość zasadniczej zmianie, której Sąd meriti nie poświęcił wystarczająco dużo uwagi.

Wobec powyższego winien Sąd meriti ponownie dokonać rekonstrukcji stanu faktycznego i ustalić okoliczności zdarzenia z dnia 23 kwietnia 2015r.
z uwzględnieniem powyższych zastrzeżeń.

/SSO Aleksandra Nowicka/