Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSO Marzenna Roleder

Protokolant Monika Krajewska

przy udziale Prokuratora Anny Wasilczuk

po rozpoznaniu w dniu 12.04.2017 roku, 25.04.2017 roku, 24 maja 2017 roku, 22 czerwca 2017 roku sprawy:

K. P., syna K. i T. z d. L., urodzonego (...) w B. ,

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od nieustalonego dnia maja 2014 r. do 09.02.2015 r. działając wspólnie i w porozumieniu w różnych okresach z innymi ustalonymi osobami brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wyłudzaniu kredytów i pożyczek bankowych oraz podrabianiu dokumentów,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

II.  w dniu 30.12.2014 r. w B., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, usiłowali doprowadzić Bank (...) S.A. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.275 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracownika Banku (...) Oddział I w B. co do zamiaru i możliwości spłaty rat pożyczki oraz co do jego zatrudnienia na umowę o pracę, w ten sposób chcąc wyłudzić pieniądze, za namową innych osób złożył wniosek o przyznanie pożyczki konsumenckiej w kwocie netto 10.000 złotych wraz z nieprawdziwym uprzednio podrobionym przez inną ustalona osobę zaświadczeniem o zatrudnieniu i dochodzie w przedsiębiorstwie (...) sp. z o.o., (...)-(...) W., ul. (...), lecz zamierzonego celu wyłudzenia pożyczki nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację zdolności kredytowej K. P., czym działał na szkodę Banku (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

XVIII. w dniu 27.10.2014 r. w B. przy ul. (...) działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu doprowadził (...) S.A. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 25.292,93 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracownika Banku co do swojego zamiaru i możliwości spłaty raty pożyczki, co do swego zatrudnienia na umowę o pracę, za namową innych ustalonych osób wyłudził dla nich pieniądze w kwocie 20.000 zł składając wniosek o przyznanie pożyczki gotówkowej w kwocie 20000 złotych wraz z podrobionym uprzednio przez inną ustalona osobę zaświadczeniem o jego zatrudnieniu w (...) sp. z o.o., ul. (...), (...)-(...) W., w efekcie czego zatajając brak zamiaru i możliwości spłacenia pożyczki zawarł umowę pożyczki nr (...) kwoty 25.292, 93 zł, na którą składała się kwota wypłaconych pieniędzy, ubezpieczenie pożyczki oraz opłata, której nie spłacano, działając na szkodę Banku (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

XIX.  w dniu 28.10.2014 r. w B. przy ul. (...) działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, doprowadził (...) S.A. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.129,79 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracownika Banku co do swego zamiaru i możliwości spłaty rat pożyczki oraz co do swojego zatrudnienia na umowę o pracę, w ten sposób, że za namową innych ustalonych osób wyłudził dla nich pieniądze składając wniosek o przyznanie pożyczki gotówkowej w kwocie 3000 zł wraz z podrobionym uprzednio przez inną ustaloną osobę zaświadczeniem o jego zatrudnieniu w (...) sp. z o.o., ul. (...), (...)-(...) W., w efekcie czego zatajając brak zamiaru i możliwości spłacenia pożyczki doprowadził do zawarcia umowy pożyczki nr (...) kwoty 4.129,79 zł, na którą składała się kwota wypłaconych pieniędzy, ubezpieczenie pożyczki oraz opłata, której nie spłacano, działając na szkodę banku (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1

k.k.,

XX.  w dniu 24.11.2015 r. w B. działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, doprowadził (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1400 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracownika (...) Sp. z o.o. co do swego zamiaru i możliwości spłaty rat pożyczki, w ten sposób, że za namową innej ustalonej osoby wyłudził on dla niej pieniądze w kwocie 1400 zł składając wniosek o przyznanie pożyczki gotówkowej w w/w kwocie, w efekcie czego zatajając brak zamiaru spłacenia pożyczki doprowadził do zawarcia umowy pożyczki nr (...), której nie spłacono, działając na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

XXI.  w dniu 09.02.2015 r. w B. przy ul. (...) lok. 105, działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu usiłował doprowadzić (...) z siedzibą w G. Oddział (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2000 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracownika wskazanej instytucji finansowej co do swego zamiaru i możliwości spłaty rat pożyczki oraz co do swojego zatrudnienia na umowę o pracę, w ten sposób, że za namową innej ustalonej osoby wyłudził pożyczkę w w/w kwocie, składając uprzednio podrobione przez inną ustaloną osobę zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...) sp. z o.o. w W. od dnia 20.05.2014 r. na stanowisku pracownika serwisu samochodowego z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 1808,10 zł i wniosek o przyznanie pożyczki w kwocie 2000 zł, lecz zamierzonego celu wyłudzenia pożyczki nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację wnioskującego, czym działał na szkodę (...) z siedzibą w G.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

XXII.  w dniu 09.02.2015r. w B. działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu, doprowadził (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9432 zł poprzez wprowadzenie w błąd pracownika (...) Sp. z o.o. w B. co do swego zamiaru i możliwości spłaty rat pożyczki, w ten sposób, że za namową innych ustalonych osób wyłudził on dla nich pieniądze, składając wniosek o przyznanie pożyczki w w/w kwocie, w efekcie czego zatajając brak zamiaru spłacenia pożyczki doprowadził do zawarcia umowy pożyczki nr (...), której nie spłacano, działając na szkodę (...) sp. z o.o. w B.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

XXXVIII.  w dniu 13.10.2014 r. w B. w punkcie sprzedaży przy ul. (...), działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) sp. z o. o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej wartości 3639 zł za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika wymienionego punktu co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartej umowy, w ten sposób, że zatajając brak zamiaru wywiązania się z umowy, w szczególności brak zamiaru i możliwości spłacania rat oraz regulowania rachunku z tytułu świadczonych usług, zawarł z (...) sp. z o. o. umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych, po przedłożeniu podrobionego zaświadczenia o zatrudnieniu w (...) sp. z o.o. w W., na mocy której otrzymał w cenie promocyjnej rozłożonej na raty telefon marki S. (...) Z3 o wartości 3639 zł, nie wywiązując się z umowy, czym działał na szkodę (...) sp. z o.o. w W., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk. w zw. z art. 65 § 1 kk w

zw. z art. 64 § 1 kk,

XXXIX.  w dniu 18.12.2014 roku w B. przy ulicy (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 1578, 09 zł w ten sposób, iż w celu uzyskania pożyczki w kwocie 1000 zł wprowadził w błąd pracownika w/w spółki co do zamiaru spłaty należności kwoty pożyczki powiększonej o prowizję spółki oraz co do swego zatrudnienia w spółce (...) sp. z 0.0., (...)-(...) W., ul. (...) z miesięcznym dochodem w wysokości 1900 zł, w wyniku czego zawarto z nim umowę pożyczki pieniężnej 1000 zł - pakiet gotówka Nr (...), gdzie do spłacenia zgodnie z umową było 1578, 09 zł, której następnie nie spłacił, czym działał na szkodę (...) S.A. z siedziba w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk.

orzeka:

1. Oskarżonego K. P. uznaje za winnego:

A. czynu zarzuconego mu w punkcie I i za to za czyn z punktu I na podstawie art. 258 § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

B. czynów zarzuconych mu w punktach II, XVIII-XIX, przy czym z opisu czynu z punktu II eliminuje zwrot „uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu” i za to za czyn z punktu II na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art.297§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., a za czyny z punktów XVIII-XIX na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art.297§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. skazuje go, zaś na podstawie art.286§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 46§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. P. obowiązek naprawienia szkody w części:

- w związku ze skazaniem za czyn z punktu XIX na rzecz (...) S.A. w W. w kwocie (...),60 (jednego tysiąca trzystu siedemdziesięciu sześciu złotych sześćdziesięciu groszy) złotych;

C. czynów zarzuconych mu w punktach XX, XXII i za to za czyny z punktu XX i XXII na podstawie art.286§1 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. skazuje go, zaś na mocy art. 286§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

D. czynów zarzuconych mu w punktach XXI, XXXVIII , przy czym z opisu czynu z punktu XXI eliminuje zwrot „uczyniwszy sobie z popełnienia przestępstw stałe źródło dochodu” i za to za czyn z punktu XXI na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art.270§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., zaś za czyn z punktu XXXVIII na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art.270§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.64§1 kk w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie 286§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. wymierza mu karę 7(siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

E. czynu zarzuconego mu w punkcie XXXIX i za to za czyn z punktu XXXIX na podstawie art. 286§1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 46§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. P. z związku ze skazaniem za czyn z punktu XXXIX obowiązek naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. w W. w kwocie 3639 złotych (trzech tysięcy sześciuset trzydziestu dziewięciu złotych);

F.  Na podstawie art. 91 § 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4§1 kk orzeka wobec oskarżonego K. P. karę łączną 2(dwóch) lat pozbawienia wolności;

G.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. B. kwotę 1080 (jednego tysiąca osiemdziesięciu) złotych z należnym od tej kwoty podatkiem VAT w wysokości 23% tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu;

H.  Zwalnia oskarżonego K. P. od kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

III K 20/17 UZASADNIENIE

Kwalifikacja prawna

Zachowanie K. P. z punktu I wypełniło znamiona przestępstwa udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

Zorganizowaną grupę przestępczą w przedmiotowej sprawie tworzyli z K. P. co najmniej wcześniejsi współoskarżeni: V. B. i S. G. a ich celem jest popełnienie określonych przestępstw. To V. B. była prowodyrem tej grupy i ona decydowała, gdzie i jak dokonają wyłudzenia środków finansowych albo telefonów komórkowych. Rolą K. P. było stawić się w banku lub innej instytucji finansowej czy telefonii komórkowej i używając dokumentów dostarczonych mu przez V. B. i wspólników i ubiegać się o zawarcie umowy, która nigdy nie miała być z jego strony zrealizowana. Czasokres tego przestępstwa został wyznaczony miesiącem maj 2014- terminem podjęcia ustaleń co do jego fikcyjnego zatrudnienia w istniejącej tylko na papierze spółce (...) i terminem ostatniego przestępczego wyłudzenia. Taka grupa nie wymaga specjalnego zorganizowania, hierarchii, dyscypliny. Powiązania członków grupy mogą mieć charakter nawet koleżeński, a przywództwo i kierowanie działalnością przestępczą może wynikać z autorytetu, kontaktów i doświadczenia „zawodowego” jednego z jej członków. I tak było w przypadku tejże grupy trudniącej się wyłudzaniem kredytów i telefonów komórkowych, za pomocą również K. P..

Wyznacznikiem przypisania przynależności do grupy przestępczej jest ustalenie, że dany sprawca ma świadomość jej istnienia, akceptuje jej cele i formy działania. Nie musi znać wszystkich jej członków - wystarczy np. kontakt z jednym z nich – jak i pełnego spektrum działalności. Zdawać sobie musi jednak sprawę z tego, że dana struktura istnieje, a jego zachowanie leży w jej interesie, zaspokaja potrzeby grupy, stanowi część jej działalności.

I tak K. P. w mieszkaniu na ulicy (...) spotykał się z innymi członkami grupy i uczestniczył w rozmowach na temat, jak zdobyć pieniądze na wymyśloną przez V. B. myjnię samochodową. K. P. brał pożyczki, a uzyskane pieniądze oddawał V. K. (1) ( czyny z punktu XVIII, XIX, XX, XXII).

Co do czynów oszustw to wskazać należy, że zachowanie sprawcy przestępstwa oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Oskarżony K. P. w Banku (...) S.A., dwukrotnie w Banku (...) S.A., w (...) wprowadzał w błąd pracowników tych instytucji co do swoich możliwości finansowych, które dokumentował za pomocą fałszywego zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...)_ (...) sp. z o.o. i doprowadzał do zawarcia z nim umów kredytowych i wypłaty środków pieniężnych. Podkreślić przy tym należy, że sam nie miał żadnego majątku- mieszkał w mieszkaniu matki, nie pracował i nie osiągał żadnych dochodów. No może poza drobnymi kwotami 200- 300 złotych miesięcznie otrzymywanymi od V. K. (1) za wyłudzanie kredytów. K. P. oszukiwał kredytobiorców, że spłaci zobowiązania kredytowe w sytuacji gdy wiedział, że tego czynić nie będzie- bo tak się umówił z V. K. (1), która miała przejąć ten obowiązek, skoro jej oddawał pieniądze. Ale o takich ustaleniach banku nie informował, bowiem wówczas nikt kredytu by mu nie udzielił. Celem działania K. P. było osiągniecie korzyści majątkowej – zarówno dla siebie( czyny XXXVIII i XXXIX), jak i innej osoby- co wypełnia znamię działania w celu korzyści majątkowej, rozumianej kodeksowo, jako korzyść majątkowa lub osobista dla siebie, jak i dla kogo innego. Oskarżony działał umyślnie, chcąc wprowadzić w błąd pokrzywdzonego jak i wywołać skutek w postaci wydania pieniędzy czy telefonów. Jego zachowanie było objęte zamiarem bezpośrednim. Oskarżony wypełnił wszystkie znamiona strony przedmiotowej i podmiotowej przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. a wartość mienia nakazuje zakwalifikowanie jej czynu w związku z art. 294 § 1 kk.

Czynów z punktu II, XVIII, XIX, XX, XXI i XXII dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Istotą współsprawstwa jest bowiem oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion określonego czynu zabronionego. Dla przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała własnoręcznie znamiona czynu zabronionego, czy też nawet część tych znamion. Wystarczy natomiast, że taka osoba działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając „bezpośredniemu” sprawcy (sprawcom) realizację wspólnie zamierzonego celu. I tak V. K. (1) dostarczała podrobionych dokumentów w postaci zaświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych dochodach, wskazywała bank, do którego K. P. miał się udać, S. G. je podpisywał jako właściciel spółki, a K. P. szedł do wskazanego banku i je składał z wnioskiem o udzielenie mu kredytu. Potem uzyskane na swoje konto pieniądze wypłacał i oddawał V. K. (1) (za wyjątkiem czynu XXXIX, w którym działał na własny rachunek). Każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego (wspólnie i w porozumieniu) przestępstwa, a więc także i w tej części, w jakiej jego znamiona zostały wypełnione przez innego wspólnika (wyrok SN z dnia 29.06.2006 r., V KK 391/05, publ. w OSNwSK 2006/1/1289).

Ujęte w punktach XVIII, XIX, XX, XXII, zachowania oskarżonego nastąpiły w warunkach ziszczenia dodatkowej, obok działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przesłanki „czynienia sobie z popełnienia przestępstwa „stałego źródła dochodu”, bowiem w nich działalność przestępcza stanowiła dla sprawcy główne źródło dochodu. Nie ma znaczenia, jak długo to źródło trwało, ani w jakiej wysokości. Decydujące znaczenie ma w tym względzie sposób jego działania, który zgodnie z zamierzeniem podsądnego przysparza mu stałego dochodu.

Znamię to zostało wyeliminowane z opisu czynów XXI i i II z uwagi, że zakończyły się one na etapie usiłowania dokonania oszustwa, zatem stałych wpływów z tych czynów sprawca się nie doczekał.

Wyjaśnienia wymagają przyjęte przez Sąd, za wnioskiem rzecznika oskarżenia publicznego, ciągi przestępstw w sytuacji realnego zbiegu przestępstw.

I tak ciąg przestępstw jest instytucją prawa karnego materialnego i jej stosowanie jest obowiązkiem sądu. Przyjęcie, że sprawca działał w warunkach określonego w art. 91 § 1 k.k. ciągu przestępstw jest zdecydowanie korzystniejsze od uznania, że popełnione przez niego przestępstwa pozostają w zwykłym realnym zbiegu. Cechy wyróżniające ciąg przestępstw od innych wypadków realnego zbiegu przestępstw to: wymóg, by składające się na ciąg przestępstwa popełnione zostały w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, realizujące znamiona tego samego czynu zabronionego oraz brak wyroku chociażby nieprawomocnego co do któregokolwiek z nich, który zapadł w okresie między pierwszym, a ostatnim z przestępstw (por. uchwała SN z 11 sierpnia 2000 r., I KZP 17/00).

Generalizując zatem wskazać należy, że z takim zbiegiem mamy do czynienia wtedy, gdy sprawca kilkoma czynami popełnia nie jedno, lecz kilka przestępstw, każde realizujące nowy zamiar przestępny. Gdyby w Kodeksie karnym nie było tego artykułu, to w przypadku skazania za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa, zawsze (również wtedy, gdy są to przestępstwa popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu i wyczerpujące znamiona tego samego przepisu ustawy) należałoby wymierzać kary jednostkowe i następnie karę łączną. Przepis art. 91 § 1 k.k. pozwala, w przypadku spełnienia określonych w nim przesłanek, jedynie na uproszczone orzekanie o karze i nie dotyczy niczego więcej.

Stosowanie tego przepisu polega na tym, że zamiast wymierzania za każde z przypisanych oskarżonemu przestępstw kar jednostkowych i następnie kary łącznej, uznaje się oskarżonego za winnego konkretnych, odrębnych dwóch lub więcej przestępstw, a następnie wymierza się za nie jedną karę.

Przenosząc powyższe rozważania teoretyczne na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że K. P. dopuścił się trzech ciągów przestępstw, opisanych w sentencji wyroku w punktach B, C i D.

W ocenie Sądu konfiguracje przyjętych ciągów przestępstw odpowiadają wymogom art.91§1 k.k. w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks Karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 396). W tym przypadku, stosownie do treści art. 4 § 1 k.k. należało zastosować ustawę w brzmieniu bardziej względnym dla oskarżonego, wskazującym, że przestępstwa należy łączyć w ciąg z uwagi na podobieństwo sposobu ich popełnienia, gdy po od 1 lipca 2015 roku ten warunek został zastąpiony wymogiem „wykorzystania takiej samej sposobności”, trudniejszym do wykazania w sprawie. Również sposób łączenia i wymiar kary łącznej – w szczególności prymat dotychczasowej łączności czasowo-przedmiotowej pomiędzy skazaniami, a obecnie wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze kary (art.85a§kk), dotychczasowe górne granice połączonych kar a obecne (art.86§1kk) przemawiają za potraktowaniem wersji kodeksu karnego sprzed wskazanej wyżej nowelizacji

Z uwagi na fakt, że K. P. w sprawie Sądu Rejonowego w Białymstoku III K 3893/06 orzeczoną karę łączną za czyny z art.280§1 kk odbywał w okresach: od 24.06.2004 roku do 25.06.004 roku, od 3.08.2005 roku do 26.03.2007 roku, od 12.04.2008 roku do 25.08.2008 roku, od 7.09.2008 roku do 16.01.2009 oku i od 1.09.2009 roku do 16.10 2009 roku, zatem czyn opisany w punkcie XXXVIII popełniony w dniu 13.10.2014 roku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z art.286§1 kk w zb. z art.270kk w zw. z art.65§1 kk został w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art.64§1 kk. Podobieństwo przestępstw z art. 280§1kk i art.286 §1 kk wynika z faktu, że oba zostały popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (art.115§3 kk).

Wymiar kary

Wymierzając oskarżonemu karę za poszczególne czyny Sąd miał na względzie zarówno okoliczności obciążające i łagodzące, jak i stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości każdego czynu.

Czyn oskarżonego godziły przede wszystkim w mienie i wiarygodność dokumentów, jednocześnie wszystkie naruszały porządek publiczny z uwagi na ich popełnianie w ramach przestępczości zorganizowanej. Zatem szkodliwość społeczna popełnionych występków była znaczna, a ponawianie przestępstw, ich przygotowywanie i premedytacja działań świadczy o wysokim stopniu zawinienia K. P..

Oczywistym jest, że z uwagi na rolę, jaką K. P. odegrał w tych przestępstwach – wykonywał on polecenia innych osób(za wyjątkiem czynu XXXIX), realizował on ich plany przestępcze i im oddawał korzyści osiągnięte z przestępstwa jednostkowe kary oscylują w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Po to, by zachowana była wewnętrzna sprawiedliwość kary poprzez jej dostosowywanie do poszczególnych współsprawców.

Oskarżony jest jeszcze młodym człowiekiem, ale już z cechami zdemoralizowania, deprawacji. Uzależniony od alkoholu w okresie popełniania przestępstw znalazł sobie sposób na pozyskiwanie na niego środków. Nie była nim bynajmniej fikcyjna praca w spółce (...), ale popełnianie przestępstw pod dyktando V. K. (2) i S. G.. I to tak się oskarżony w tej „działalności” wyspecjalizował, że czynu z dnia 18 grudnia 2014 roku dokonał na własna rękę i bez niczyjej pomocy, korzystając ze sposobu wypracowanego przez grupę przestępczą. Oskarżona działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim a celem jego działania było osiągnięcie korzyści majątkowej i stałego źródła dochodu. Pomimo swej fizycznej niepełnosprawności- ma zaburzenia słuchu i mowy, K. P. nie jest osobą chorą psychicznie, wobec czego miał rozeznanie tego, że popełnia przestępstwo i mógł swobodnie decydować o swoich czynach.

Oskarżony był uprzednio trzykrotnie karany, wobec którego osoby korzystano z dobrodziejstwa warunkowego wykonania kary pozbawienia wolności, które zmarnował, czego wynikiem było zarządzenie kar warunkowo zawieszonych.

Okoliczność ta decyduje o tym, że zdaniem Sądu orzekającego w przedmiotowej sprawie, brak jest pozytywnej kryminologicznej prognozy na przyszłość wobec osoby oskarżonego, bowiem nie jest on sprawcą incydentalnym, przypadkowym. Nadużywanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary wiąże się z postrzeganiem tej kary jako nieefektywnej, nieskutecznej tylko odsuwającej w czasie konieczność odbycia kary uprzednio zawieszonej w zakładzie karnym.

Jedyna okoliczność łagodząca dla oskarżonego to podjęcie leczenia w Poradni (...) i (...) w B. od dnia 14.02.2017 roku. Z tym, że i w zakresie tej okoliczności można dopatrzeć się instrumentalnego jej traktowania przez leczącego się, bowiem podjął on to leczenie już po wszczęciu postępowania karnego w sprawie, najpewniej licząc na złagodzenie czekającej go nieuchronnie kary pozbawienia wolności. Oskarżony dalej nie pracuje, wskazując na swoje ograniczenia i przeciwskazania zdrowotne (k.193-196). Stan zdrowia oskarżonego nie może skutecznie stanowić o podjęciu decyzji przez Sąd o wymierzeniu kary o charakterze probacyjne- ewentualne przeciwskazania do odbywania kary pozbawienia wolności rozstrzygane są na podstawie innych instytucji w prawie karnym wykonawczym.

W ocenie Sądu konieczność odbycia nawet części orzeczonej kary izolacyjnej trwale zniechęci oskarżonego do popełniania kolejnych przestępstw i nauczy go przestrzegania istniejącego porządku prawnego.

Zdaniem Sądu kara łączna 2 lat pozbawienia wolności, orzeczona w takim wymiarze z uwagi na bliski związek czasowo-przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi czynami i ciągami przestępstw będzie karą sprawiedliwą i współmierną do zawinienia i czynów, których oskarżony się dopuścił. Tak w odczuciu ogólnospołecznym, jak i wobec samego oskarżonego, który nie może po raz kolejny oczekiwać od Sądu dania mu niczym nieuzasadnionej, czwartej szansy w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd nie nałożył na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. z siedzibą w (...) sp. z o.o. z siedzibą w B., bowiem (...) sprzedał swoją wierzytelność(k.1188). Co do (...) roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa było przedmiotem innego postępowania i sprawa dotycząca tej spółki już została prawomocnie rozstrzygnięta nakazem zapłaty – k.2266 akt III K 159/16. Podobnie nakaz zapłaty skierowany do komornika uzyskała firma (...) sp. z oo. w W. (k.2306 akt III K 159/16). Okoliczności powyższe wykluczały możliwość ponownego rozstrzygania w tym przedmiocie w niniejszym postępowaniu (zakaz z art.415§1 kpk).

Co do oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. to orzeczono obowiązek naprawienia szkody zgodnie z jego wnioskiem z k. 132 ( z uwagi na współsprawstwo działania jedynie w jednej trzeciej obciążający oskarżonego K. P.). Na rzecz spółki (...) zasądzono kwotę zgodnie z jej wnioskiem z k. 754 akt III K 159/16.

Uwzględniając trudną sytuację oskarżonego, który nie pracuje, a na którym ciążą wysokie zobowiązania finansowe, w tym i na skutek tego orzeczenia Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych.