Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Urszula Salwin-Kowalczyk

Protokolant – Monika Malanowska

w obecności Prokuratora – Joanny Niedzielskiej

po rozpoznaniu dnia – 28 listopada 2016 roku ,7 marca 2017 roku ,3 kwietnia 2017 roku, 5 maja 2017 roku , 2 czerwca 2017 roku , 17 sierpnia 2017 roku

sprawy K. J. , s. B. i D. z d. B. , urodz. (...) w W.

oskarżonej/ ego o to, że: I.w dniu 16 sierpnia 2015 roku w L. woj. (...) z Apteki (...) „ przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci 6 sztuk opakowań mleka B. o pojemności 800 gram oraz 4 sztuk opakowań mleka B. o pojemności 1200 gram o łącznej wartości strat w wysokości 578,99 zł. na szkodę w/w apteki ,

tj. o czyn z art.278§1 kk

II.w dniu 16 sierpnia 2015 roku w L. woj. (...) w sklepie (...) przy ul. (...) dokonał umyślnego zniszczenia mienia w ten sposób , że kopiąc nogą w dolną szybę w mniejszym skrzydle drzwi wejściowych spowodował wybicie tej szyby oraz kopiąc nogą w większe skrzydło drzwi wejściowych dokonał uszkodzenia jednego z zawiasów w tych drzwiach powodując straty w łącznej kwocie 615 zł. działając na szkodę P. S. (1) ,

tj. o czyn z art.288§1 kk

III.w dniu 16 sierpnia 2015 roku w L. woj. (...) w sklepie „ (...) „ przy ul. (...) wypowiadał groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia wobec M. J. , przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę spełnienia,

tj. o czyn z art.190§1 kk

orzeka

I.oskarżonego K. J. uznaje winnym popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt I i za to na podstawie art.278§1 kk skazuje go , a na podstawie art. 278§1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 1 (jednego ) roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 30 (trzydzieści ) godzin w stosunku miesięcznym;

II. oskarżonego K. J. uznaje winnym popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt II i za to na podstawie art.288§1 kk skazuje go , a na podstawie art. 288§1 kk w zw. z art. 37a kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu ) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 30 (trzydzieści ) godzin w stosunku miesięcznym;

III.oskarżonego K. J. od popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt III uniewinnia;

IV.na podstawie art. 85§1 i 2 kk i art. 86§1 i 3 kk wymierza oskarżonemu K. J. karę łączną 1 ( jednego) roku i 8 (ośmiu ) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 30 (trzydzieści ) godzin w stosunku miesięcznym;

IV.na podstawie art. 46§1 kk w związku ze skazaniem za czyn z pkt I orzeka wobec oskarżonego obowiązek częściowego naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej Apteki (...) „ przy ul. (...) w L. kwoty 439,01 (czterysta trzydzieści dziewięć złotych jeden grosz);

V.na podstawie art. 46§1 kk w związku ze skazaniem za czyn z pkt II orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. S. (1) kwoty 615 ( sześćset piętnaście ) złotych;

VI.na podstawie art.624§1 kpk zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa;

VII.zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu r.pr.C. J. kwotę 1848

( jeden tysiąc osiemset czterdzieści osiem złotych ) plus należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu.

Sygn. akt: II K 107/16

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 sierpnia 2016 roku w godzinach popołudniowych oskarżony K. J. wraz z dwoma nieustalonymi mężczyznami , z których jeden był ubrany w koszulkę z krótkim rękawem koloru czerwonego w białe paski koloru białego oraz krótkie spodenki , przyszedł do sklepu „ (...) „ przy ul. (...) w L., którego właścicielem jest P. S. (1). Z uwagi , iż /w byli w stanie nietrzeźwości , zachowywali się bardzo głośno i używali słów wulgarnych, pokrzywdzona M. J. zwróciła im uwagę . Następnie kiedy wzięli z półek R. B. oraz puszkę piwa , poprosiła ich aby opuścili sklep , uprzednio odbierając im w/w towar. Wówczas mężczyzna ubrany w czerwoną koszulkę z białymi pasami zagroził jej mówiąc „ k… dzisiaj do domu nie dojdziesz”, po czym wszyscy opuścili sklep. Wychodząc , oskarżony K. J. kopnął nogą w większe skrzydło drzwi wejściowych powodując uszkodzenie jednego z zawiasów , a gdy był na zewnątrz kopnął w dolną szybę w mniejszym skrzydle drzwi wejściowych , powodując jej wybicie , jak również skaleczenie swojej nogi , czym spowodował straty na łączną sumę 615 złotych. Następnie w/w wraz z mężczyzną , który groził pokrzywdzonej M. J. udali się do Apteki (...) „ przy ul. (...) w L. skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 6 sztuk opakowań mleka B. o pojemności 800 gram oraz 4 sztuk opakowań mleka B. o pojemności 1200 gram na łączną kwotę 578,99 zł. Następnie w/w udali się w kierunku Urzędu Miasta L. , gdzie się rozdzielili, przy czym skradzione mleko zabrał mężczyzna w czerwonej koszulce w białe pasy. Oskarżony skierował się w kierunku Pogotowia (...) , gdzie został zatrzymany , po czym w związku z obrażeniami nogi przewieziony do Szpitala (...) w W., a następnie do Komendy Powiatowej Policji w L. , gdzie został zbadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie typu Alkometr A2.0 wykazało , iż miał w dwóch kolejnych próbach 0,83 mg/l i 0,91 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W międzyczasie funkcjonariusze Policji w osobach Ł. D. i P. S. (2) dokonali penetracji terenu Parku im. (...) w L. , gdzie ujawnili pudełko z napisem B. , z którego wystawały dwa opakowania w/w mleka oraz leżącą pod krzakiem czerwoną koszulkę z jasnymi paskami.

Powyższy stan faktyczny , Sąd ustalił w oparciu o : częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. J. /k-46,125,81-82/, zeznania pokrzywdzonych : M. J. /k-46-47,49, 15v-16,106/, P. S. (1) /k-75-76, 72, 74v/, zeznania świadków :K. D. /k-47,41-42/, S. D. /k-47-48,43- 44/,G. K. /k-87-88,86v/,P. S. (2) /k-94-95/, Ł. D. /k-102-103/,nagranie/k-68,48-49/, protokół zatrzymania /k-2/, kartę informacyjną /k-4/, protokół z badania stanu trzeźwości /k-5/, protokoły oględzin /k-67,8-10,63-67,69-72/.

Oskarżony K. J. słuchany zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i na rozprawie przed Sądem przyznał się jedynie do popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt II . Wyjaśnił , że nie zna mężczyzny w czerwonej koszulce z białymi pasami oraz nie wie w jaki sposób znalazł się w L.. Odnośnie czynu z pkt I podał także , że owszem dokonał zaboru mleka , jednakże nie w takiej ilości jaka jest w zarzucie , albowiem on zawsze kradnie tak , aby w razie późniejszego ujawnienia tego czynu , można mu było przypisać jedynie wkroczenie . Nie wie także , co zrobił ze skradzionym mlekiem , ale chyba je zostawił w aptece lub przed nią . Co do czynu z pkt II wyjaśnił , iż co prawda wybił szybę w drzwiach , jednakże celował w futrynę. Zaprzeczył zaś , aby groził pokrzywdzonej M. J. , albowiem jeszcze taki fakt nie miał miejsca /k-46,125, 81-82/.

Sąd zważył , co następuje:

K. J. został oskarżony o to , że :.. I.w dniu 16 sierpnia 2015 roku w L. woj. (...) z Apteki (...) „ przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci 6 sztuk opakowań mleka B. o pojemności 800 gram oraz 4 sztuk opakowań mleka B. o pojemności 1200 gram o łącznej wartości strat w wysokości 578,99 zł. na szkodę w/w apteki ,

tj. o czyn z art.278§1 kk

II.w dniu 16 sierpnia 2015 roku w L. woj. (...) w sklepie (...) przy ul. (...) dokonał umyślnego zniszczenia mienia w ten sposób , że kopiąc nogą w dolną szybę w mniejszym skrzydle drzwi wejściowych spowodował wybicie tej szyby oraz kopiąc nogą w większe skrzydło drzwi wejściowych dokonał uszkodzenia jednego z zawiasów w tych drzwiach powodując straty w łącznej kwocie 615 zł. działając na szkodę P. S. (1) ,

tj. o czyn z art.288§1 kk

III.w dniu 16 sierpnia 2015 roku w L. woj. (...) w sklepie „ (...) „ przy ul. (...) wypowiadał groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia wobec M. J. , przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę spełnienia,

tj. o czyn z art.190§1 kk

Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie dał podstawy do uznania oskarżonego K. J. winnym popełnienia zarzucanych mu czynów z pkt I i II. Co prawda w/w nie przyznał się do popełnienia czynu z pkt I , a co do czynu z pkt II wyjaśnił , iż nie chciał wybić szyby w drzwiach , bo celował w futrynę jednakże jego wyjaśnienia w tym zakresie nie są wiarygodne i mają na celu uniknięcie odpowiedzialności karanej za przedmiotowe czyny. Sąd natomiast dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do czynu z pkt III , albowiem mają one potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonej M. J.. Za inną zaś wersją zdarzenia do czynów z pkt I i II , a przyjętą przez Sąd , przemawiają dowody zebrane w niniejszej sprawie , a zwłaszcza zeznania pokrzywdzonych: M. J. , P. S. (1), zeznania świadków : K. D. , S. D. , G. K. , P. S. (2) i Ł. D. oraz nagranie z monitoringu /k-50/ i protokoły oględzin /k-63-67, 69-72/. I tak , pokrzywdzona M. J. zeznała , że w dniu zdarzenia w godzinach popołudniowych do sklepu „ (...) „ , gdzie pracuje przyszło trzech mężczyzn. Z uwagi, iż w/w byli w stanie nietrzeźwości , zachowywali się bardzo głośno i używali słów wulgarnych, pokrzywdzona zwróciła im uwagę . Następnie kiedy wzięli z półek R. B. oraz puszkę piwa , poprosiła ich aby opuścili sklep , uprzednio odbierając im w/w towar. Gdy wychodzili , oskarżony kopnął w większe skrzydło drzwi wejściowych powodując uszkodzenie jednego z zawiasów , a gdy był już na zewnątrz kopnął nogą w dolną szybę w mniejszym skrzydle drzwi wejściowych , powodując jej wybicie , jak również skaleczenie swojej nogi.

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w pokrzywdzonej , albowiem jej zeznania mają potwierdzenie przede wszystkim w protokole oględzin /k-63-67/. Wynika z niego , iż oskarżony nie celuje w futrynę , tylko w szybę w drzwiach.

Pokrzywdzony P. S. (1) zeznał , że jest właścicielem sklepu

„ (...)” z siedzibą przy ul.(...) w L.. O tym co się wydarzyło w dniu zdarzenia dowiedział się telefonicznie od M. J.. Obejrzał jednak monitoring , na którym widać było jak oskarżony wychodząc ze sklepu kopnął nogą w skrzydło drzwi , które z impetem uderzyło o ścianę budynku , a następnie gdy był już na zewnątrz ponownie kopnął w szybę drugiego skrzydła drzwi , w wyniku czego szyba ta się zbiła. Pokrzywdzony wycenił szkodę na około 1000 złotych , jednakże dołączył do akt sprawy fakturę za naprawę drzwi na kwotę 615 zł./k-81/.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego pokrzywdzonego , albowiem one potwierdzenie przede wszystkim w zeznaniach M. J..

Świadek K. D. zeznała , że w dniu zdarzenia w godzinach popołudniowych będąc w pracy w Aptece (...) przy ul. (...) w L. , zauważyła przy regałach z żywnością dla dzieci mężczyznę , który miał zakrwawioną nogę przewiązaną sznurówką. W/w szedł za innym mężczyzną ubranym w czerwoną koszulkę w białe pasy i krótkie spodenki, który wychodził z apteki . Obaj trzymali torby materiałowe , z których wystawały pudełka z mlekiem B.. Świadek pobiegła po ochronę , jednakże ochroniarzom nie udało się ich zatrzymać. Mężczyźni oddalili się w stronę ul. (...). Po sprawdzeniu w systemie okazało się , że w/w dokonali zaboru 6 sztuk mleka B. o pojemności 800 gram , po 49,90 zł za sztukę oraz 4 sztuk mleka B. o pojemności 1200 gram po 69,99 zł. za sztukę. (...) o pojemności 800 gram były zapakowane w pudełka tekturowe , półokrągłe , a o pojemności 1200 gram w kwadratowe , tekturowe .

Świadek S. D. zeznał , że w dniu zdarzenia w godzinach popołudniowych stał przy samochodzie zaparkowanym na parkingu naprzeciwko sklepu U (...) „ na rogu ul. (...) w L.. W pewnym momencie zauważył dwóch mężczyzn wychodzących ze sklepu „ (...) „. Jeden z nich ubrany był w koszulkę niebieską w białe pasy i krótkie spodenki , a drugi w koszulkę pomarańczową lub czerwoną w jasne pasy i krótkie spodenki. W/w zachowywali się jakby byli w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środków odurzających . Mężczyzna w niebieskiej koszulce w białe pasy kopnął w drzwi wejściowe do w/w sklepu i zbił w nich szybę. W wyniku skaleczenia nogi , zaczęła mu ona krwawić. Obaj mężczyźni udali się w kierunku ul. (...). Świadek idąc za w/w zadzwonił na Policję informując o zdarzeniu. Z uwagi , iż mężczyzna z ranną nogą mocno krwawił , zatrzymał się i przewiązał ją sznurowadłem. Następnie obaj udali się do Apteki

(...) przy ul. (...). Świadek zatrzymał się po drugiej stronie . Po krótkiej chwili mężczyźni wyszli z apteki i jeden z nich coś trzymał w rękach . Za nimi wyszła pracownica mówiąc , że w/w dokonali kradzieży z apteki. W związku z tym , świadek udał się ponownie za w/w mężczyznami, którzy doszli do ul. (...), a następnie skręcili w prawo w kierunku Pogotowia (...). Następnie zatrzymali się przy bramie wjazdowej na osiedle , gdzie znajduje się siedziba „ Gazety (...) „. Podszedł tam do nich mężczyzna w białej koszulce , po czym razem z mężczyzną w czerwonej koszulce weszli na osiedle . Natomiast mężczyzna z krwawiącą nogą udał się na Pogotowie (...). Po chwili nadjechał radiowóz Policyjny i funkcjonariusze dokonali jego zatrzymania. Świadek nie zauważył , co się stało z rzeczami skradzionymi z apteki, jednakże wydaje mu się że zabrali je ci dwaj mężczyźni , którzy weszli na osiedle.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków : K. D. i S. D., albowiem mają one potwierdzenie w stanie faktycznym ustalonym przez Sąd.

Świadek G. K. zeznał , że brał udział w zatrzymaniu oskarżonego .Z rozpytania jego wynikało, że wraz z nieustalonym mężczyzną dokonał zaboru mleka w proszku oraz rozbił szybę w drzwiach.

Świadek P. S. (2) zeznał , że zabezpieczał mleko ,jednakże nie pamięta w jakiej ilości , skradzione z apteki (...) .

Świadek Ł. D. zeznał zaś że w parku przy Urzędzie Miasta w L. ujawnił ubranie , które miał na sobie jeden ze sprawców kradzieży z apteki (...) „ oraz dwa opakowania mleka (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: G. K. , P. S. (2) i Ł. D. , albowiem są to osoby obce dla oskarżonego , nie zainteresowane w założeniu obciążających go zeznań.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty te zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .Zastrzeżeń Sądu nie budzi także nagranie z monitoringu ,albowiem nic nie wskazuje , aby było zmanipulowane.

Mając na wglądzie , powyższe należy uznać , że wina oskarżonego co do czynów z pkt I i II jest bezsporna oraz że została mu uwodniona w toku przedmiotowego postępowania karnego .

Stosownie do treści art.278§1 kk kradzież polega na zaborze w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej . Przez zabór należy rozumieć wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby nią władającej (właściciela, posiadacza lub dzierżyciela) i objęcie we własne władanie. Chodzi tutaj o faktyczne władztwo nad rzeczą, które w wyniku zaboru zostaje wbrew woli posiadacza naruszone. W swych konsekwencjach jednak zabór taki godzi w prawo własności, gdyż sprawca zaboru działa w celu przywłaszczenia zabranej rzeczy, tj. włączenia jej do swego stanu posiadania lub bezprawnego rozporządzenia nią na rzecz innej osoby. Należy podkreślić, że stanowiący istotę kradzieży zabór następuje bezprawnie, bez żadnej ku temu podstawy i bez zgody właściciela lub osoby, której mienie (rzecz) zabrano.

Przepis art. 288 § 1 kk stanowi zaś , że karze podlega, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Rodzajowym przedmiotem ochrony przestępstwa przewidzianego w art. 288 k.k. jest mienie. Przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy alternatywnie określony skutek w postaci zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia cudzej rzeczy niezdatną do użytku. Przestępstwo to chroni zatem integralność, nienaruszalność oraz zdolność (zdatność) do zgodnego z ich przeznaczeniem użytkowania rzeczy cudzych , a więc takich, do których prawo własności przysługuje określonemu podmiotowi, który jest posiadaczem tych rzeczy lub któremu przysługują inne uprawnienia do rzeczy, wynikające z praw rzeczowych lub obligacyjnych. Przepis art. 288 § 1 k.k. chroni więc także posiadanie, będące atrybutem własności, które może być faktycznie przekazane innemu podmiotowi, na przykład użytkownikowi, dzierżawcy, najemcy czy prawnemu posiadaczowi rzeczy (por. wyrok SN z 9 grudnia 2003 r., III KK 165/03, LEX nr 140098). Przestępstwo określone w art. 288 § 1 k.k. w zakresie, w jakim może być popełnione przez działanie, jest przestępstwem powszechnym i może być popełnione przez każdy zdatny do ponoszenia odpowiedzialności karnej podmiot. Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 288 § 1 k.k. przybierać może różne formy, wyliczone w tym przepisie, i polegać na niszczeniu, uszkadzaniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Oddziaływanie na cudzą rzecz w inny sposób nie wypełnia znamion typu czynu zabronionego, o którym mowa w art. 288 § 1 k.k. Wszelkie inne sposoby oddziaływania przez sprawcę na rzecz, nie mieszczące się w zakresie wyliczenia alternatywnie określonych czynności sprawczych, pozostają poza zakresem kryminalizacji określonym przez przepis art. 288 § 1 k.k. Przestępstwo określone w art. 288 § 1 k.k. to tzw. przestępstwo wieloodmianowe, można je bowiem popełnić alternatywnie przez zniszczenie rzeczy, jej uszkodzenie albo uczynienie jej niezdatną do użytku. Przez zniszczenie rzeczy należy rozumieć zniszczenie całkowite lub tak znaczne naruszenie substancji materialnej rzeczy, iż nie nadaje się ona do używania zgodnie z przeznaczeniem. Uszkodzeniem natomiast jest naruszenie lub uszczuplenie substancji materialnej lub takie oddziaływanie na rzecz, które powoduje istotne ograniczenie jej właściwości użytkowych. Przedmiotem przestępstwa określonego w art. 288 § 1 k.k. jest cudza rzecz. Istotne jest, aby rzecz, na którą oddziałuje sprawca, nie stanowiła jego własności. Typ czynu zabronionego, o którym mowa w art. 288 § 1 k.k., ma charakter umyślny. Umyślność może wystąpić zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i wynikowego . Dla charakterystyki strony podmiotowej nie ma znaczenia cel i motywacja sprawcy.

Bez wątpienia oskarżony swoim zachowaniem opisanym w zarzutach z pkt I i II wyczerpał znamiona w/w przepisów.

Stosownie zaś do treści art. 190 par.1 kk- groźba jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie grożącemu zła, które go spotka ze strony grożącego lub innej osoby , na której zachowanie grożący ma wpływ. Najczęściej zło to ma spotkać zagrożonego w przypadku nie poddania się woli grożącego. Jednocześnie subiektywna obawa pokrzywdzonego i jego przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby muszą być uzasadnione, tzn. , że zarówno okoliczności , w jakich groźba została wyrażona , jak i osoba grożącego robią wrażenie na obiektywnym , normalnie wrażliwym obserwatorze , iż groźba została wyrażona na serio i daje podstawy do uzasadnionej obawy.

W ocenie Sądu , materiał dowodowy nie dał podstaw do uznania oskarżonego winnym tego przestępstwa. Sąd wskazuje , że pokrzywdzona M. J. już na etapie postępowania przygotowawczego zeznała , że groźbę w postaci słów: „ k.. dzisiaj do domu nie dojdziesz „ wypowiadał wobec niej nie oskarżony , a mężczyzna który był z nim /k-41-42/. Na rozprawie przed Sądem pokrzywdzona potwierdziła , iż oskarżony wybił nogą szybę w drzwiach wejściowych do sklepu , w wyniku czego ona krwawiła , jednakże to nie on jej groził. /k-46-47/.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej w tym zakresie , albowiem są zgodne z materiałem dowodowym zgromadzonym przez Sąd i z wyjaśnieniami samego oskarżonego , które Sąd obdarzył wiarygodnością.

Z uwagi na powyższe , Sąd oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt III uniewinnił.

Sąd uznał zaś oskarżonego winnym czynów z pkt I i II i za :

- czyn z pkt I na podstawie art.278§1 kk w zw. z art.37a kk wymierzył mu karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 30 godzin w miesiącu ;

- za czyn z pkt II na podstawie art. 288§1 kk w zw. z art.37a kk wymierzył mu karę 10 ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 30 godzin w miesiącu .

Stosownie do treści art. 85§1 i 2 kk i art.86§ 1i 3 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 30 godzin w miesiącu .

Wymierzona oskarżonemu kara łączna ograniczenia wolności- w ocenie Sądu- jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu , którego się dopuścił , uwzględnia także element prewencji ogólnej , jak i szczególnej. Zdaniem Sądu wymierzenie oskarżonemu nawet najniższej kary pozbawienia wolności , z uwagi przede wszystkim na wysokość szkody i częściowe przyznanie się do winy , byłoby nie adekwatne do przestępstw , które popełnił.

Ustalając wymiar kary , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę uprzednia karalność oskarżonego /k-32-33. Jako okoliczności łagodzące - przyznanie się częściowe do winy.

Z uwagi ,iż szkoda wyrządzona przez oskarżonego nie została naprawiona , Sąd na podstawie art. 46§1 kk kk Sąd orzekła wobec oskarżonego częściowego związku ze skazaniem za czyn częściowego pkt I częściowy obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Apteki (...)’ w L. kwoty 439,01 zł. Sąd w tym zakresie wziął pod uwagę , iż dwa opakowania mleka zostały odzyskane . Natomiast w związku ze skazaniem za czyn z pkt II – orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. S. (1) kwoty 615 zł. W ocenie Sądu , będzie to słuszna represja za popełnione przez niego przestępstwa.

Na podstawie art. 624 §1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania , przejmując je na rachunek Skarbu Państwa , albowiem biorąc pod uwagę wysokość jego dochodów , obciążenie nimi byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

O kosztach zastępstwa procesowego , Sąd orzekł na podstawie §17 ust.2 pkt 1 w zw. z §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej przez radcę prawnego z urzędu .