Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Kamila Rzucidło-Sidorska

Protokolant: Olga Olech

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2017 roku w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. Z. (1), L. Z.

przeciwko (...) w C. (...)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) w C. (...) solidarnie na rzecz powodów Z. Z. (1), L. Z. kwotę 228,46 zł (dwieście dwadzieścia osiem złotych czterdzieści sześć groszy) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku, nie wyższymi niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty za okres od dnia 12 lutego 2016 roku do dnia 03 sierpnia 2016 roku;

II.  zasądza od pozwanego (...) w C. (...) solidarnie na rzecz powodów Z. Z. (1), L. Z. odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku, nie wyższymi niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 37 410,00 (trzydzieści siedem tysięcy czterysta dziesięć złotych) za okres od dnia 20 stycznia 2016 roku do dnia 03 sierpnia 2016 roku;

III. w pozostałym zakresie postępowanie umarza;

IV. zasądza od pozwanego (...) w C. (...) solidarnie na rzecz powodów Z. Z. (1), L. Z. kwotę 6 874,00 zł (sześć tysięcy osiemset siedemdziesiąt cztery złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę
4 817,00 zł (cztery tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 401/16

UZASADNIENIE

Powodowie Z. Z. (1) i L. Z. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) s.c. Z. Z..
L. W. – Z. w L. wnieśli w dniu 10 lutego 2016 roku (data nadania w placówce pocztowej) do tut. sądu pozew w którym wnosili o zasądzenie od pozwanego (...) w C. (...) kwoty 40.850,00 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku, nie wyższymi niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od dnia od dnia 20 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 281,99 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku, nie wyższymi niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zapłaty za wykonanie świadczeń zdrowotnych w zakresie kruszenia kamieni falą uderzeniową. Wnosili także
o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (pozew – k. 2-5 akt)

W odpowiedzi na pozew, (...) w C. (...) wnosił o umorzenie postępowania z uwagi na zapłatę całej należności głównej oraz o oddalenie powództwa
w pozostałym zakresie. Ponadto wnosił o nieobciążanie go kosztami procesu z uwagi na treść art. 102 KPC. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 3 sierpnia 2016 roku dokonał zapłaty na rzecz powodów kwoty 21.202,04 zł tytułem uregulowania należności dochodzonej pod sygn. akt I C 170/16 toczącej się przed tut. sądem. Wśród zapłaconych kwoty była również należność z faktury VAT nr (...).C./2015 za którą to należności powodowie dochodzą w niniejszym postępowania. Ponadto pozwany
w dniu 3 sierpnia 2016 roku dokonał zapłaty łącznej kwoty 58.910,00 zł z czego część kwoty stanowiła zapłatę należności dochodzonej niniejszym pozwem. Pozwany tym samym zapłacił już powodom należność główną. Pozwany pozostaje w opóźnieniu
z realizacją zapłat na rzecz powodów, lecz nie jest to sytuacja zawiniona przez pozwanego, gdyż wpływy z NFZ nie wystarczają na uiszczania bieżących należności. (odpowiedź na pozew – k. 47- 48 akt)

Ustosunkowując się do powyższego powodowie pismem z dnia 30 listopada 2016 roku (data nadania w placówce pocztowej) przyznali, iż kwota 3.440,00 zł z faktury VAT nr (...) była dochodzona w innej sprawie toczącej przed tut. sądem pod sygn. akt I C 170/16 w związku z czym cofnęli pozew i zrzekli się roszczenia co to tej kwoty wraz z odsetkami. Poza tym powodowie przyznali, że pozwany po dniu wniesienia pozwu, tj. w dniu 3 sierpnia 2016 roku dokonał na ich rzecz zapłaty kwoty 37.410,00 zł z tytułu faktur VAT dochodzonych niniejszym pozwem w związku z tym cofnęli pozew w tym zakresie wraz zrzeczeniem się roszczenia co do tej kwoty. Dalej wskazali, że do zapłaty pozwanemu pozostały odsetki umowne liczone od tej kwoty, tj. 37.410,00 zł od dnia 20 stycznia 2016 roku do dnia 3 sierpnia 2016 roku, które to żądanie popierali wraz z żądaniem skapitalizowanych odsetek w kwocie 281,99 zł wraz z odsetkami umownymi
w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku, nie wyższymi niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu. (pismo – k. 63-67 akt)

W odpowiedzi na zobowiązanie sądu do wskazania i wyjaśnienia sposobu kapitalizacji odsetek, z której wywodzona jest kwota 281,99 zł, która to została wskazana w pozwie i popierana w piśmie z dnia 29 listopada 2016 roku, w celu zweryfikowania, czy kwota ta nie zawiera również skapitalizowanych odsetek od kwoty 3.440,00 zł wynikającej z faktury nr (...), która była przedmiotem rozstrzygania w sprawie I C 170/16 - przedsiębiorcy w piśmie z dnia 9 marca 2017 roku (data nadania w placówce pocztowej) przyznali, iż skapitalizowane odsetki
w wysokości 53,53 zł liczone od kwoty 3.440,00 zł nie zostały objęte w ich piśmie procesowym z dnia 29 listopada 2016 roku, w związku z czym cofnęli pozew i zrzekli się roszczenia kwoty 53,53 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku, nie wyższymi niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Popierali natomiast powództwo co do kwoty 228,46 zł wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku, nie wyższymi niż stopa odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. (pismo – k. 80-81 akt)

Natomiast w odpowiedzi na zobowiązanie sądu o wskazanie czy domaga się zasądzenia kwoty 228,46 złotych wynikającej z pisma procesowego z dnia 9 marca 2017 roku czy kwoty 281,99 zł wynikającej z pisma procesowego z dnia 29 listopada 2016 roku powodowie wskazali, że domagają się zasądzenia kwoty 228,46 zł wynikającej z pisma z dnia 9 marca 2017 roku. (pismo – k. 88 akt)

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 12 grudnia 2014 roku strony: pozwany - (...) w C. (...)
i powodowie - Z. Z. (1) i L. Z. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) s.c. Z. Z..
L. W. – Z. w L. zawarli umowę, której przedmiotem było wykonywanie świadczeń w zakresie kruszenia kamieni falą uderzeniową pozaustrojową ( (...)) przy użyciu urządzenia lipotryptera wraz z obsługą technika rtg, posiadającego kwalifikacje do kruszenia kamieni tą metodą dla pacjentów (...) w C.. Umowa obowiązywała w okresie od dnia 1 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku. Przyjmujący zamówienie zobowiązywał się wykonać świadczenie w terminie każdorazowo uzgodnionym z Ordynatorem Oddziału Urologicznego działającym w imieniu udzielającego zamówienie. Termin świadczenia usług pacjentom wskazanym przez Ordynatora miały by uzgadniane z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem. Za wykonanie przedmiotu umowy strony ustaliły wynagrodzenie przy zastosowaniu ceny jednostkowej za jedno świadczenia zdrowotne w kwocie 430,00 zł, które obejmowało wszystkie koszty i opłaty dodatkowe.

bezsporne, w tym umowa – k. 13-15 akt

Na podstawie powyższej umowy oraz raportów z wykonywania świadczeń zdrowotnych powodowie Z. Z. (1) i L. Z. wykonali na rzecz (...) w C. usługi w zakresie kruszenia kamieni falą uderzeniową ( (...)), a następnie wystawili z tego tytułu faktury VAT. Łączna wartość tych faktur wynosiła 40/850,00 zł, w tym:

- faktura VAT nr (...) z dnia 24 sierpnia 2015 roku na kwotę 3.440,00 zł (za 8 wykonanych zabiegów) z terminem wymagalności 23 września 2015 roku,

- faktura VAT nr (...) z dnia 8 września 2015 roku na kwotę 6.450,00 zł (za 15 wykonanych zabiegów) z terminem wymagalności 8 października 2015 roku,

- faktura VAT nr (...) z dnia 25 września 2015 roku na kwotę 7.310,00 zł (za 17 wykonanych zabiegów) z terminem wymagalności 25 października 2015 roku,

- faktura VAT nr (...) z dnia 7 października 2015 roku na kwotę 9.030,00 zł (za 21 wykonanych zabiegów) z terminem wymagalności 6 listopada 2015 roku,

- faktura VAT nr (...) z dnia 28 października 2015 roku na kwotę 6.880,00 zł (za 16 wykonanych zabiegów) z terminem wymagalności 27 listopada 2015 roku,

- faktura VAT nr (...) z dnia 10 listopada 2015 roku na kwotę 7.740,00 zł (za 18 wykonanych zabiegów) z terminem wymagalności 10 grudnia 2015 roku.

dowód: faktury VAT, potwierdzenia liczby wykonanych zabiegów (...), raporty z wykonywania świadczeń zdrowotnych – k. 17-38 akt

Pozwana placówka medyczna nie uregulowała należności za które zostały wystawione w/w faktury VAT w terminie ich wymagalności.

bezsporne

Powodowie pismem z dnia 11 grudnia 2015 roku wezwali pozwany szpital do zapłaty należności w terminie 7 dni, z zastrzeżeniem, że w przypadku nieuregulowania zobowiązania w powyższym terminie sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania sądowego. Pozwany na to wezwanie nie odpowiedział.

dowód: wezwanie do zapłaty wraz z załącznikiem i potwierdzeniem odbioru k. 40-42 akt

Z uwagi na nieuregulowanie przez pozwanego należności w terminie wymagalności powodowie skapitalizowali odsetki od należności głównej według stanu na dzień 19 stycznia 2016 roku i naliczyli z tego tytułu kwotę 281,99 zł. Ponadto
w dniu 19 stycznia 2016 roku wysłali do pozwanego pismo stanowiące notę odsetkową nr (...)/1/16 i wezwali go do uregulowania odsetek za zwłokę w/w kwocie w terminie 7 dni, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

dowód: nota odsetkowa – k. 39 akt

(...) w C. (...) po dniu wniesienia pozwu – w dniu 3 sierpnia 2016 roku spłacił należność główną dochodzoną w niniejszej sprawie.

bezsporne

Stan faktyczny w niniejszej sprawie jest bezsporny. Roszczenie zostało oparte na dokumentach w postaci umowy, faktur VAT, potwierdzeń liczby wykonanych zabiegów (...) i raportów z wykonywania świadczeń zdrowotnych, które nie zostały zakwestionowane przez pozwanego. Pozwany nie negował przy tym ani faktu świadczenia usługi (wykonania zabiegów), stosownie do wystawionych faktur, ani tego, że nie zapłacił za te usługi w terminie wymagalności. Wskazał jedynie, ze uiścił należności po dniu ich wymagalności oraz że jedna z faktur objętych niniejszym pozwem była dochodzona już w innym postępowaniu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Strony łączyła umowa o świadczenie usług specjalistycznych. Kodeks cywilny nie posiada przepisów regulujących umowy o świadczenie usług. Tym niemniej do takich umów znajdują odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące umów zlecenia. Zgodnie zaś z art. 734 § 1 KC w ramach umowy zlecenia, przyjmujący (w tym przypadku powodowie) zobowiązuje się do dokonania określonej czynności dla dającego zlecenie (tu: szpitala). Zgodnie z art. 735 § 1 KC jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

W niniejszej sprawie po stronie powodów Z. Z. (1) i L. Z. ciążył obowiązek świadczenia usług na rzecz pozwanego, natomiast pozwany (...) w C. (...) był zobowiązany do zapłacenia ceny. Usługodawca spełnił swoje zobowiązanie poprzez świadczenie określonej w umowie usługi. Szpital zaś korzystał ze świadczonych usług, ale nie zapłacił umówionego wynagrodzenia w terminie wymagalności. Dopiero w toku niniejszego postępowania w dniu – 3 sierpnia 2016 roku pozwany spłacił część dochodzonej należności głównej, tj. kwot – 40.850,00 zł oraz 53,53 zł. Wobec czego powodowie cofnęli powództwo w tej części, wraz z zrzeczeniem się roszczenia.

Treść art. 203 § 1 KPC wskazuje, iż pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Natomiast § 4 tego artykułu stanowi, iż sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

Sąd stwierdził, że z okoliczności sprawy nie wynika, by częściowe cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa, ponadto pozwany nie sprzeciwiał się tej czynności procesowej, wobec czego należało uznać, iż powodowie skutecznie cofnęli pozew w zakresie kwot – 40.850,00 zł oraz 53,53 zł (odsetki skapitalizowanej od należności wynikającej z faktury VAT nr (...)) i w tym zakresie należało umorzyć postępowanie zgodnie z art. 355 KPC w zw. z art. 203 KPC, o czym orzeczono w pkt III sentencji wyroku.

Powodowie skapitalizowali odsetki ustawowe od należności składających się na należność główną wynikającą z faktur VAT nr (...) oraz na podstawie art. 482 § 1 KC, który stanowi, że od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy zażądali odsetek od dnia 12 lutego 2016 roku do dnia 3 sierpnia 2016 roku. Poza powyższym zażądali odsetek za opóźnienie od kwoty 37.410,00 zł od dnia 20 stycznia 2016 roku do dnia 3 sierpnia 2016 roku. W niniejszej sprawie – jak wskazano wyżej - pozwany uiścił należności wynikające z wszystkich faktur VAT, po dniu ich wymagalności, tym samym wskazane żądania powodów były w całości zasadne i należało je uwzględnić, o czym orzeczono w pkt I i II sentencji wyroku.

Orzekając o kosztach procesu, w pkt sentencji IV wyroku, sąd oparł się
o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu określoną w art. 98 KPC, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) (§ 1). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata (odpowiednio radcę prawnego) zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (§ 3).

W odniesieniu do odpowiedzialności z tytułu kosztów procesu, cofnięcie pozwu traktowane jest jako przegranie sprawy, chyba że wywołane było zaspokojeniem roszczenia powoda w toku procesu (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 stycznia 2003 roku, I ACz 6/03, OSA 2003/9/40). W niniejszej sprawie pozwany po wytoczeniu powództwa (10 lutego 2016 roku) w dniu 3 sierpnia 2016 roku zapłacił powodom całość należności głównej objętej żądaniem pozwu. Tym samym zasadne jest żądanie powodów zwrotu kosztów procesu. Pozwany przegrał proces w całości, a zatem winien mu zwrócić wszystkie poniesione przez powodów, a niezbędne koszty procesu. Na koszty te złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 2.057,00, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 4.800,00 zł ustalone w oparciu o treść przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015, poz. 1804) oraz 17,00 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu reprezentującemu stronę powodową w niniejszej sprawie.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o nieobciążanie go kosztami procesu, w którym powołał się on na treść art. 102 KPC. Przepis ten stanowi, że w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W przedmiotowej sprawie nie ujawnił się wypadek szczególnie uzasadniony. Stwierdzić bowiem należy, że to niesumiennie i oczywiście niewłaściwe postępowanie pozwanego doprowadziło do zainicjowania procesu i powstania związanych z nim kosztów. Pozwany prowadził proces w sposób nielojalny. Usiłował go przewlekać poprzez zaproponowanie zawarcia ugody. Następnie nie podjął w kierunku jej zawarcia żadnych czynności. Pozwany, z uwagi na swoje postępowanie, nie zasługuje więc na potraktowanie go w uprzywilejowany sposób, a w rezultacie na zwolnienie go z obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi. Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy orzekł, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)