Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2017 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko Instytutowi (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego Instytutu (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwoty 41 511,78 złotych (czterdzieści jeden tysięcy pięćset jedenaście złotych siedemdziesiąt osiem groszy) od dnia 15 lutego 2016 roku do dnia 27 lipca 2016 roku;

II. oddala powództwo w pozostałej części,

III. zasądza od pozwanego Instytutu (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. kwotę 88 776 złotych (osiemdziesiąt osiem tysięcy siedemset siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt II C 556/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 lutego 2016 roku (data wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym) powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K., wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego Instytutu (...) z siedzibą w W. kwoty 1.589.657,67 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości 8% w skali roku od dnia 11 lutego 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 41.511,78 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w kwocie 20.390 złotych oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Należność główna w wysokości 1.589.657,67 złotych wynikała z zawartych pomiędzy stronami umów sprzedaży produktów leczniczych, które powód dostarczał pozwanemu, natomiast kwota 41.511,78 złotych stanowiła skapitalizowaną sumę odsetek liczonych od dnia opóźnienia spłaty poszczególnych należności wynikających z faktur VAT do dnia 10 lutego 2016 roku. Powód podniósł, że pozwany nie regulował ciążących na nim zobowiązań, w związku z czym wystosował do niego wezwanie do zapłaty wraz z informacją, że w przypadku bezskutecznego upływu wskazanego w wezwaniu terminu skieruje on sprawę na drogę postępowania sądowego. Pomimo wezwania pozwany nie uregulował zaległych należności, przez co powód skierował sprawę na drogę postępowania sądowego (pozew, k. 3-13 i 20-27).

Pismem procesowym z dnia 21 czerwca 2016 roku (data wpływu do biura podawczego Sądu) powód zmodyfikował swoje stanowisko i cofnął powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 1.589.657,67 złotych w związku z jej zapłaceniem przez pozwanego po dniu wniesienia pozwu oraz wniósł o umorzenie postępowania w tym zakresie. W tym samym piśmie powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 58.932,69 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 41.511,78 złotych od dnia wniesienia pozwu drogą elektroniczną, tj. od dnia 15 lutego 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych. W uzasadnieniu powód wskazał, że po dacie wniesienia pozwu pozwany dokonał wpłaty na rachunek bankowy powoda kwoty 1.952.191,12 złotych, z której to zaksięgował na poczet należności głównej kwotę 1.589.657,67 złotych. Powód wyjaśnił, że na dochodzoną obecnie kwotę 58.932,69 złotych składa się należność główna z tytułu skapitalizowanych odsetek w wysokości 41.511,78 złotych oraz kwota 17.420,91 złotych stanowiąca kwotę odsetek ustawowych od nieterminowej spłaty należności głównej (pismo, k. 50).

W odpowiedzi na pozew z dnia 5 sierpnia 2016 roku (data wpływu do biura podawczego Sądu) pozwany wniósł o oddalenie powództwa ze względu na fakt spełnienia żądanego pozwem świadczenia. Pozwany wskazał, że w dniu 31 marca 2016 roku zapłacił należność główną w całości. Przelana kwota obejmowała także kwoty wynikające z faktur nieobjętych pozwem. Ponadto wskazał, że w dniu 27 lipca 2016 roku zapłacił odsetki w łącznej wysokości 58.932,96 złotych, przez co zaspokoił roszczenie powoda ( pismo, k. 57-67).

W dniu 13 września 2014 roku, Sąd wydał postanowienie, w którym umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie zasądzenia kwoty 1.589.657, 67 złotych z uwagi na cofnięcie powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w tym zakresie przez powoda (postanowienie, k. 71).

W piśmie procesowym z dnia 28 września 2016 roku (data wpływu do biura podawczego Sądu) powód cofnął powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 58.932,69 złotych w związku z zapłatą kwoty przez pozwanego po dniu wniesieniu pozwu i wniósł o umorzenie postępowania w tej części. Jednocześnie powód wniósł o zasadzenie od pozwanego na jego rzecz odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 41.511,78 złotych od dnia wniesienia pozwu drogą elektroniczną, tj. od dnia 15 lutego 2016 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pismo, k. 74).

Postanowieniem z dnia 20 października 2016 roku, Sąd umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie zasądzenia kwoty 58.932,69 złotych z uwagi na cofnięcie powództwa przez powoda wraz ze zrzeczeniem się roszczenia (postanowienie, k. 76).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Powoda (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w K. z pozwanym Instytutem (...) z siedzibą w W. łączyły umowy dostawy produktów farmaceutycznych, zawarte w trybie zamówienia publicznego. Pozwany zaopatrywał się u powoda w produkty lecznicze, za które winien był zapłacić w terminach oznaczonych w fakturach. Zamówione przez pozwanego produkty lecznicze zostały dostarczone przez powoda zgodnie z jego zamówieniem.

Wobec nieuregulowania przez Instytut (...) z siedzibą w W. należności wynikających z faktur, powód w dniu 14 grudnia 2015 roku, przesłał do pozwanego wezwanie do zapłaty należności wynikających z nieuregulowanych faktur, dołączając zbiorcze zestawienie nieuregulowanych faktur i wyznaczając jednocześnie pozwanemu 14 dniowy termin do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

Pozwany w zakreślonym terminie nie spłacił należności objętych powyższym wezwaniem, ani też nie przedstawił propozycji ugodowego rozwiązania sprawy.

/okoliczności bezsporne/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż poza sporem pozostawało istnienie zobowiązania dochodzonego przez powoda w zakresie należności głównej. W piśmie procesowym pozwany potwierdził bowiem zasadność i wysokość zobowiązania. Okoliczność wpłaty przez pozwanego w dniu 31 marca 2016 roku i 27 lipca 2016 roku określonych kwot na poczet zobowiązań pozwanego nie była przez strony kwestionowana, jak również sposób jej zaliczenia. W niniejszej sprawie, co do zasady, sporna pozostała więc kwestia dochodzonych przez powoda odsetek za opóźnienie liczonych od kwoty 41.511,78 złotych, stanowiącej sumę skapitalizowanych odsetek.

Zgodnie z art. 482 § 1 k.c. można żądać odsetek za opóźnienie od zaległych odsetek, jednakże dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Wobec powyższego przepisu roszczenie powoda dotyczące zasądzenia od pozwanego na jego rzecz odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 41.511,78 złotych, stanowiącej sumę skapitalizowanych odsetek, należy uznać co do zasady za uzasadnione. Powód niezasadnie żądał jednak odsetek za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 15 lutego 2016 roku do dnia zapłaty, bowiem pozwany spłacił ciążące na nim zobowiązanie w kwocie 41.511,78 złotych w dniu 27 lipca 2016 roku. Wobec tego zasadnym jest zasądzenie odsetek za opóźnienie od wskazanej kwoty od dnia wniesienia powództwa, tj. od dnia 15 lutego 2016 roku do dnia zapłaty należności stanowiącej skapitalizowane odsetki, tj. do dnia 27 lipca 2016 roku. Po jej zapłacie odsetki za opóźnienie nie mogły być naliczane.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W myśl art. 99 k.p.c. stronom reprezentowanym przez radcę prawnego lub rzecznika patentowego oraz Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata. Wskazać należy, że co do zasady strona cofająca pozew jest uznawana za przegrywającą sprawę, co rodzi obowiązek zwrotu przez nią kosztów procesu poniesionych przez przeciwnika. Odstępstwem od tej zasady jest jedynie sytuacja w której cofnięcie pozwu następuje na skutek zaspokojenia w toku sprawy roszczenia powoda, jeżeli wystąpienie z pozwem było niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony. Powyższe potwierdza ugruntowane stanowisko orzecznictwa, zgodnie z którym za stronę przegrywającą sprawę w rozumieniu przepisów o kosztach procesu należy także uważać pozwanego, który w toku procesu spełnił dochodzone od niego świadczenie, czym zaspokoił roszczenie powoda wymagalne w chwili wytoczenia powództwa (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6.11.1984 r., sygn. akt IV CZ 196/84, niepubl.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20.08.1979 r., sygn. akt I CZ 92/79, niepubl.). Na gruncie niniejszej sprawy spełnienie przez pozwanego świadczenia nastąpiło dopiero po wszczęciu postępowania. Przyjąć zatem należy, że powód miał podstawy do wytoczenia powództwa albowiem przysługiwała mu wobec pozwanego wierzytelność, która na dzień wniesienia pozwu nie została zaspokojona. Tym samym pozwany jest zobowiązany do zwrotu powodowi niezbędnych i celowych kosztów procesu na które składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 81.559 złotych, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 7200 złotych ustalone na podstawie § 3 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.