Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Wojciech Arczyński (spr.)

Sędziowie: SO Andrzej Ślusarczyk

SO Marcin Chałoński

Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jędrzejowie Agnieszki
Adamczyk (del.)

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2013 roku

sprawy S. C.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 i § 4 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Końskich

z dnia 22 marca 2013 roku sygn. akt II K 746/12

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1.  uchyla orzeczenie o zasądzeniu od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego;

2.  uchyla orzeczenie o kosztach sądowych zasądzonych od oskarżonego za I instancję;

3.  wymierzoną oskarżonemu S. C. za przypisany mu czyn karę pozbawienia wolności łagodzi do 4 (czterech) miesięcy;

4.  na zasadzie art. 69 § 1, 2 i 4 k.k., 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej S. C. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. K. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu prowadzoną w II instancji kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych;

III.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

IV.  zwalnia oskarżonego S. C. od ponoszenia kosztów sądowych w obu instancjach.

Sygn. akt IXKa 766/ 13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Końskich wyrokiem z dnia 22 marca 2013 r sygn. IIK 746/ 12 uznał oskarżonego S. C. winnym tego, że w dniu 17 czerwca 2012 r. w miejscowości D., woj. (...) , będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. sygn. akt IIK 337 / 03 z dnia 27 stycznia 2004 roku za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej (...) w ruchu drogowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości i kwalifikując ten czyn jako występek z art. 178a § 1 i 4 kk wymierzył mu kare 8 miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie rt. 42 § 2 kk i art. 43 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2lat; na podstawie rt. 49 § 1 i 2 kk zasadził od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 700 zł na cel bezpośrednio związany z udzielaniem pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych ; orzekł o wynagrodzeniu adwokackim, zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1338, 48 zł tytułem kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na ustaleniu iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, pomimo że konsekwentnie nie przyznał się do winy, a jego wyjaśnienia są zgodne z prawdą. Podnosząc te zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania ewentualnie o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

Apelację wywiódł również oskarżony S. C. (zawarł ją w piśmie datowanym 16.04. 2013 r. wysłanym pismem z dn. 22. 04. 2013 r. ) zarzucając- jak to wynika z jej treści błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przypisaniu mu winy za czyn którego nie popełnił, w konkluzji wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie go od popełnienia przypisanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obydwie apelacje o ile ich zarzuty kwestionują samą zasadę odpowiedzialności oskarżonego zawartą w zaskarżonym wyroku nie mają racji, natomiast o tyle okazały się skuteczne, iż doprowadziły do zmiany zaskarżonego wyroku.

Wbrew twierdzeniom wynikającym z obu apelacji Sąd Rejonowy dokonując ustaleń faktycznych w sprawie nie naruszył w szczególności zasady określonej przepisem art. 7 kpk przy ocenie dowodów stanowiących podstawę tych ustaleń.

Podstawę tych ustaleń stanowiły zeznania świadków J. D. i T. D.. Literalna treść zeznań tych świadków pozwala uznać za trafną ich ocenę dokonaną przez Sąd Rejonowy jako zeznań konsekwentnych zgodnych i spójnych. Słusznie również zauważył Sąd Rejonowy, iż treść cytowanych zeznań uzupełniają zeznania T. K. (1) także w tym zakresie w jakim dotyczą przekazanego mu przez małżonków D. opisu zachowania oskarżonego. Autorzy obu apelacji swoją argumentację oparli na założeniu prawdziwości wyjaśnień oskarżonego nie wskazując żadnego argumentu w oparciu o który można by podważyć prawdziwość relacji cytowanych świadków. Te argumenty, które zawierają obie apelacje w istocie stanowią jedynie polemikę z oceną dowodów przeprowadzoną przez Sąd Rejonowy i jako takie nie mogą być skuteczne. Prawidłowo również Sąd Rejonowy dokonał oceny prawnej przypisanego oskarżonemu czynu, którą zawarł w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i której nie ma potrzeby powtarzać.

Zebrane w sprawie informacje dotyczące okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu przestępstwa legły u podstaw dokonanej przez Sąd Okręgowy odmiennej oceny stopnia szkodliwości społecznej tego czynu i w konsekwencji stały się argumentem do zmiany orzeczenia o karze zasadniczej i orzeczeń traktujących o obowiązkach finansowych oskarżonego. Z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, iż Sąd Rejonowy uznał za prawdziwy fakt dokonania przez oskarżonego naprawy samochodu Z. P.. Jeżeli dodać do tego, że oskarżony poruszał się samochodem częściowo droga główną prowadzącą przez wieś D. a częściowo drogą gruntową (zeznania świadka T. K.) to nic nie stoi na przeszkodzie w przyjęciu iż jego jazda samochodem miała na celu sprawdzenie skuteczności usunięcia usterki i to na drodze o niewielkim ruchu. Okoliczności te aczkolwiek nie znoszą odpowiedzialności oskarżonego to jednak nakazują inaczej ocenić zarówno stopień nasilenia złej woli oskarżonego jak i stopień szkodliwości społecznej jego zachowania i to w sposób dla oskarżonego korzystny.

Oskarżony jest bezrobotnym, bez prawa do zasiłku, utrzymywał się z prac dorywczych (k. 31). Jego stan zdrowia był podstawą do umorzenia w dniu 30 sierpnia 2010 r. postępowania wykonawczego w sprawie i to w zakresie wykonania zastępczej kary grzywny (k. 89).

Wszystkie te okoliczności uznane zostały za uzasadniające złagodzenie wymierzonej kary pozbawienia wolności, warunkowym zawieszeniem jej wykonania i uchylenia orzeczeń obciążających oskarżonego finansowo. Tak zmieniony wyrok odpowiada ustawowym dyrektywom wymiaru kary i jest adekwatny do stopnia zawinienia oskarżonego.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy na zasadzie art. 437 § 1 i 624 § 1 kpk orzekł jak w wyroku.

(SSO Andrzej Ślusarczyk) (SSO Wojciech Arczyński) (SSO Marcin Chałoński)