Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym

przewodniczący SSO Małgorzata Bartczak- Sobierajska

protokolant st. sekr. sądowy Bożena Gościńska

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2017 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu (...) P. S. sp. j. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego (...) P. S. sp. j. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w W. kwotę 1 219 601,45 zł (jeden milion dwieście dziewiętnaście tysięcy sześćset jeden złotych czterdzieści pięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 164 312,06 zł (sto sześćdziesiąt cztery tysiące trzysta dwanaście złote sześć groszy) od dnia 2 lipca 2016 r. do dnia zapłaty

- 246 480,63 zł (dwieście czterdzieści sześć tysięcy czterysta osiemdziesiąt złotych sześćdziesiąt trzy grosze) od dnia 4 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty

- 348 724,22 zł (trzysta czterdzieści osiem tysięcy siedemset dwadzieścia cztery złote dwadzieścia dwa grosze) od dnia 10 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty

- 129 855,74 zł (sto dwadzieścia dziewięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt cztery grosze) od dnia 10 lipca 2016 r. do dnia zapłaty

- 198 682,20 zł (sto dziewięćdziesiąt osiem tysięcy sześćset osiemdziesiąt dwa złote dwadzieścia groszy) od dnia 15 lipca 2016 r. do dnia zapłaty

- 116 006,80 zł (sto szesnaście tysięcy sześć złotych osiemdziesiąt groszy) od dnia 15 października 2016 r. do dnia zapłaty

- 15 535,80 zł (piętnaście tysięcy pięćset trzydzieści pięć złotych osiemdziesiąt groszy) od dnia 15 września 2016 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 71.815,00 zł (siedemdziesiąt jeden tysięcy osiemset piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

VI GC 46/17

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w W. w pozwie złożonym w tutejszym Sądzie w dniu 9 lutego 2017 r. (vide: data stempla pocztowego na kopercie zawierającej pozew, k.46) wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, aby pozwany Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) sp. j. w W. zapłacił na rzecz powoda kwotę 1.219.601,45 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi w sposób określony szczegółowo w petitum pozwu oraz z kosztami procesu, w tym z kosztami zastępstwa procesowego i opłatą skarbową od pełnomocnictwa według norm przepisanych, w terminie dwóch tygodni od daty doręczenia nakazu. W przypadku braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, powód wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym (pkt II. petitum pozwu), zaś w przypadku uznania braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i skierowania sprawy na rozprawę – o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda ww. kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w sposób opisany w petitum pozwu oraz z kosztami procesu, w tym z kosztami zastępstwa procesowego i opłatą skarbową od pełnomocnictwa według norm przepisanych (pkt III. petitum pozwu).

Uzasadniając stanowisko pozwu powód wyjaśnił, że strony od wielu lat pozostają w kontaktach handlowych, w ramach których powód sprzedawał pozwanemu towary w postaci środków ochrony roślin. Towary te były dostarczane bezpośrednio do pozwanego, jego kontrahentów lub odbierane przez niego z magazynów, w których są przechowywane towary powoda. W dniu 5 marca 2014 r. strony zawały umowę dystrybucyjną, której przedmiot stanowiła współpraca handlowa polegająca na dostarczaniu przez powoda preparatów na zamówienia pozwanego. Zgodnie z § 3 pkt 1 umowy pozwany miał zamawiać u powoda produkty za pośrednictwem faksu lub w formie elektronicznej na adres E. P., menadżera powoda. Z tytułu sprzedaży towarów powód wystawił pozwanemu faktury VAT w oparciu o sporządzone wcześniej dokumenty WZ oraz na podstawie złożonych przez pozwanego zamówień.

W dalszej kolejności powód nadmienił, że w dniu 1 marca 2016 r. pozwany zamówił 320 sztuk środka Gwarant w opakowaniach 5 – litrowych oraz 32 sztuki tego środka w opakowaniach 20 – litrowych, a następnie kolejne 320 sztuk w opakowaniach 5 – litrowych, łącznie 640 szt. opakowań 5 – litrowych. Całość zamówienia została wydana pozwanemu z magazynu w dniu 2 marca 2016 r., co zostało potwierdzone dokumentem WZ nr (...). Z tytułu sprzedaży towarów powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 3 marca 2016 r. na kwotę 164.312,06 zł, z terminem płatności do dnia 1 lipca 2016 r. W dniu 1 marca 2016 r. pozwany zamówił u powoda także środek o nazwie A. w ilości 3.600 sztuk opakowań 20 – gramowych, 2.000 sztuk opakowań 40 – gramowych i 500 sztuk opakowań 100 – gramowych. Całość zamówienia została wydana pozwanemu z magazynu powoda w dniu 2 marca 2016 r., co zostało stwierdzone dokumentem WZ nr WZ- (...). Z tytułu sprzedaży powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 3 marca 2016 r. na kwotę 246.480,63 zł, z terminem płatności do dnia 3 czerwca 2016 r. Ponadto, w dniu 8 marca 2016 r. pozwany zamówił u powoda 12.000 sztuk środka Apacz w opakowaniach 20 – gramowych i 1.000 sztuk tego środka w opakowaniach 40 – gramowych oraz 3 palety (480 sztuk) środka Gwarant w opakowaniach 5 – litrowych, a także 3 palety (32 sztuki) tego środka w opakowaniach 20 – litrowych. Środek Apacz został wydany pozwanemu z magazynu powoda w dniu 10 marca 2016 r., co zostało potwierdzone dokumentem WZ nr (...). Z tytułu sprzedaży towarów powód wystawił pozwanemu faktury VAT: za środek Apacz – fakturę nr (...) z dnia 11 marca 2016 r. na kwotę 348.724,22 zł, z terminem płatności do dnia 9 czerwca 2016 r., a za środek Gwarant – fakturę nr (...) z dnia 11 marca 2016 r. na kwotę 129.855,74 zł, z terminem płatności do dnia 9 lipca 2016 r. Jak podał powód w dalszej części uzasadnienia, w dniu 11 marca 2016 r. pozwany zamówił 4.000 sztuk środka Gwarant w opakowaniach 1 – litrowych oraz 25 kartonów (100 sztuk) środka I. w opakowaniach 5 – litrowych. Całość zamówienia została wydana pozwanemu z magazynu w dniu 15 marca 2016 r., co zostało stwierdzone dokumentem WZ nr (...). Z tytułu sprzedaży towarów powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 16 marca 2016 r. na kwotę 198.682,20 zł, z terminem płatności do dnia 14 lipca 2016 r. Z kolei w dniu 14 czerwca 2016 r. pozwany zamówił 10 sztuk środka I. w opakowaniach 5 – litrowych i 263 sztuki tego środka w opakowaniach 20 – litrowych, a ponadto 30 sztuk środka I. w opakowaniach 25 kilogramowych. Całość zmówienia została wydana pozwanemu z magazynu w dniu 15 czerwca 2016 r., co stwierdzono dokumentem WZ nr (...). Z tytułu sprzedaży towarów powód wystawił pozwanemu faktury VAT: za środek I. – fakturę nr (...) z dnia 16 czerwca 2016 r. na kwotę 116.006,80 zł, z terminem płatności do dnia 14 października 2016 r., a za środek I. – fakturę nr (...) z dnia 16 czerwca 2016 r. na kwotę 15.535,80 zł, z terminem płatności do dnia 14 września 2016 r. Pozwany ani w chwili odbioru towarów, ani do dnia złożenia pozwu nie zgłaszał jakichkolwiek zastrzeżeń bądź reklamacji dotyczących ilości, jakości lub terminowości dostarczonych towarów. Nigdy też nie kwestionował zasadności faktur wystawionych przez pozwanego. Pomimo upływu terminów płatności określonych ww. fakturach VAT oraz wystosowanego do pozwanego wezwania do zapłaty z dnia 13 grudnia 2016 r. (obejmującego również inne niezapłacone należności), pozwany nie uregulował należności dochodzonych niniejszym pozwem. W związku z powyższym, powód wyjaśnił, iż na żądanie dochodzone pozwem składa się kwota 1.219.601,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie do dnia zapłaty.

W dniu 24 lutego 2017 r. Sąd Okręgowy w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, na podstawie którego nakazał pozwanemu Przedsiębiorstwu Handlowo – Usługowemu (...) P. S. sp. j. w W., aby zapłacił powodowi kwotę 1.219.601,45 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi w sposób wskazany w treści nakazu oraz kwotę 22.463,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.217,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia nakazu, albo wniósł w tym terminie do tutejszego Sądu sprzeciw (sygn. akt VI GNc 58/17).

Pozwany złożył sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc jednocześnie o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany przyznał, że od kilku lat łączyła go z powodem umowa handlowa, na podstawie której zamawiał u powoda środki ochrony roślin. Przyznał zarazem, że ze względu na pogarszającą się koniunkturę na rynku ochrony roślin, u pozwanego pojawiły się problemy finansowe, które w konsekwencji spowodowały zatory w płatnościach. W związku z zaistniałą sytuacją w dniu 4 stycznia 2017 r. w W. odbyło się spotkanie przedstawiciela pozwanego w osobie P. S. i K. S. z reprezentantami powoda, w tym m.in. z T. S. i W. F.. Na spotkaniu tym powód rozumiejąc trudną sytuację pozwanego, zobowiązał się do powstrzymania się od dochodzenia należności sądowych, odroczenia terminów płatności i przedstawienia propozycji spłaty w postaci harmonogramu spłaty uwzględniającego możliwości finansowe pozwanego oraz możliwości odroczenia terminów płatności. Do dnia dzisiejszego pozwany nie otrzymał dokumentów, do których dostarczenia zobowiązał się powód. Niezależnie od powyższego pozwany zakwestionował wysokość dochodzonego roszczenia, albowiem jak zaznaczył, strona powodowa zadeklarowała naliczenie bonusu z tytułu zakupu towarów u niej, który miał być skompensowany z należnościami powoda wobec pozwanego i to bez względu na fakt terminowych rozliczeń pomiędzy stronami. Według pozwanego, wartość ww. bonusu to kwota około 200.000,00 zł.

W piśmie procesowym z dnia 9 maja 2017 r. powód podtrzymał stanowisko pozwu, ustosunkował się do treści sprzeciwu oraz zgłosił dalsze wnioski dowodowe. Poza tym powód cofnął wniosek dowodowy zawarty w pkt III.4 petitum pozwu. Argumentując swoje stanowisko powód zaprzeczył przede wszystkim twierdzeniom pozwanego odnośnie zobowiązania się powoda do niedochodzenia należności, odroczenia terminów płatności, przedstawienia propozycji spłaty oraz do udzielenia bonusu, który miał być skompensowany z należnością powoda wobec pozwanej spółki. W związku z tym powód przyznał wprawdzie, iż w dniu 4 stycznia 2017 r. doszło do spotkania przedstawicieli stron, podczas którego pozwany zwrócił się o rozłożenie na raty nieuiszczonych należności, w tym dochodzonych niniejszym pozwem, jak również o rozliczenie tzw. bonusu z tytułu nabycia towarów. Propozycje te nie zostały jednak przez powoda zaakceptowane, m.in. z tego względu, iż pomimo wcześniejszych wielokrotnych obietnic dotyczących uiszczenia przynajmniej części zadłużenia, pozwany nie uiścił jakiejkolwiek kwoty na poczet istniejącego zadłużenia. Także podczas ww. spotkania pozwany nie przedstawił żadnych konkretnych propozycji rozwiązania zaistniałej sytuacji. Ponadto, powód, wbrew twierdzeniom pozwanego, zanegował również możliwość udzielenia tzw. bonusu, z uwagi na brak spełnienia warunków do jego przyznania, tj. brak zapłaty należności.

W piśmie procesowym z dnia 2 czerwca 2017 r. pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

Na rozprawie w dniu 20 lipca 2017 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Za pozwanego nie stawił się nikt, pełnomocnik pozwanego o terminie rozprawy prawidłowo zawiadomiony (k.102).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Strony od kilku lat pozostawały w stałych kontaktach handlowych, w ramach których powód sprzedawał pozwanemu towary w postaci środków ochrony roślin. Towary te były dostarczane bezpośrednio do pozwanego, jego kontrahentów lub odbierane przez niego z magazynów, w których są przechowywane towary powoda. Zgodnie z § 3 pkt 1 umowy dystrybucyjnej z dnia 5 marca 2014 r., pozwany zamawiał u powoda produkty za pośrednictwem faksu lub w formie elektronicznej na adres E. P., menadżera powoda. Z tytułu sprzedaży towarów powód wystawiał pozwanemu faktury VAT w oparciu o sporządzone wcześniej dokumenty WZ oraz na podstawie złożonych przez pozwanego zamówień

Okoliczność bezsporna, a ponadto:

umowa dystrybucyjna z dnia 5 marca 2014 r. – k.12-15

W dniu 1 marca 2016 r. pozwany zamówił u powoda 320 sztuk środka Gwarant w opakowaniach 5 – litrowych oraz 32 sztuki tego środka w opakowaniach 20 – litrowych, a następnie kolejne 320 sztuk w opakowaniach 5 – litrowych, łącznie 640 sztuk opakowań 5 – litrowych. Całość zamówienia została wydana pozwanemu z magazynu w dniu 2 marca 2016 r. Z tytułu sprzedaży ww. towarów powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 3 marca 2016 r. na kwotę 164.312,06 zł, z terminem płatności do dnia 1 lipca 2016 r.

Dowód:

korespondencja e-mail z dnia 1 marca 2016 r. – k.16-17

dokument WZ nr (...) – k.18

faktura VAT nr (...) z dnia 3 marca 2016 r. – k.19

W dniu 1 marca 2016 r. pozwany zamówił u powoda ponadto środek o nazwie A. w ilości 3.600 sztuk opakowań 20 – gramowych, 2.000 sztuk opakowań 40 – gramowych i 500 sztuk opakowań 100 – gramowych. Całość zamówienia została wydana pozwanemu z magazynu powoda w dniu 2 marca 2016 r. Z tytułu sprzedaży ww. towarów powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 3 marca 2016 r. na kwotę 246.480,63 zł, z terminem płatności do dnia 3 czerwca 2016 r.

Dowód:

korespondencja e-mail z dnia 1 marca 2016 r. – k.20

dokument WZ nr WZ- (...) – k.21

faktura VAT nr (...) z dnia 3 marca 2016 r. – k.22

W dniu 8 marca 2016 r. pozwany zamówił u powoda 12.000 sztuk środka Apacz w opakowaniach 20 – gramowych i 1.000 sztuk tego środka w opakowaniach 40 – gramowych oraz 3 palety (480 sztuk) środka Gwarant w opakowaniach 5 – litrowych, a także 3 palety (32 sztuki) tego środka w opakowaniach 20 – litrowych. Środek Apacz został wydany pozwanemu z magazynu powoda w dniu 10 marca 2016 r. Z tytułu sprzedaży ww. towarów powód wystawił pozwanemu faktury VAT: za środek Apacz – fakturę nr (...) z dnia 11 marca 2016 r. na kwotę 348.724,22 zł, z terminem płatności do dnia 9 czerwca 2016 r., a za środek Gwarant – fakturę nr (...) z dnia 11 marca 2016 r. na kwotę 129.855,74 zł, z terminem płatności do dnia 9 lipca 2016 r.

Dowód:

korespondencja e-mail z dnia 8 marca 2016 r. – k.23

dokument WZ nr (...) – k.25

dokument WZ nr WZ- (...) – k.24

faktura VAT nr (...) z dnia 11 marca 2016 r. – k.26

faktura VAT nr (...) z dnia 11 marca 2016 r. – k.27

W dniu w dniu 11 marca 2016 r. pozwany zamówił u powoda 4.000 sztuk środka Gwarant w opakowaniach 1 – litrowych oraz 25 kartonów (100 sztuk) środka I. w opakowaniach 5 – litrowych. Całość zmówienia została wydana pozwanemu z magazynu w dniu 15 marca 2016 r. Z tytułu sprzedaży ww. towarów powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 16 marca 2016 r. na kwotę 198.682,20 zł, z terminem płatności do dnia 14 lipca 2016 r.

Dowód:

korespondencja e-mail z dnia 11 marca 2016 r. – k.28-29

dokument WZ nr (...) – k.30

faktura VAT nr (...) z dnia 16 marca 2016 r. – k.31

W dniu 14 czerwca 2016 r. pozwany zamówił u powoda 10 sztuk środka I. w opakowaniach 5 – litrowych i 263 sztuki tego środka w opakowaniach 20 – litrowych, a ponadto 30 sztuk środka I. w opakowaniach 25 kilogramowych. Całość zmówienia została wydana pozwanemu z magazynu w dniu 15 czerwca 2016 r. Z tytułu sprzedaży ww. towarów powód wystawił pozwanemu faktury VAT: za środek I. – fakturę nr (...) z dnia 16 czerwca 2016 r. na kwotę 116.006,80 zł, z terminem płatności do dnia 14 października 2016 r., a za środek I. – fakturę nr (...) z dnia 16 czerwca 2016 r. na kwotę 15.535,80 zł, z terminem płatności do dnia 14 września 2016 r.

Dowód:

korespondencja e-mail z dnia 14 czerwca 2016 r. – k.32

dokument WZ nr (...) – k.33

faktura VAT nr (...) z dnia 16 czerwca 2016 r. – k.34

faktura VAT nr (...) z dnia 16 czerwca 2016 r. – k.35

Pozwany ani w chwili odbioru towarów, ani do dnia złożenia pozwu nie zgłaszał jakichkolwiek zastrzeżeń bądź reklamacji dotyczących ilości, jakości lub terminowości dostarczonych towarów. Do tego czasu nie kwestionował także zasadności faktur wystawionych przez pozwanego.

Okoliczność bezsporna.

Pomimo upływu terminów płatności określonych ww. fakturach VAT oraz wezwania pozwanego do zapłaty pismem z dnia 13 grudnia 2016 r. (obejmującego również inne niezapłacone należności), pozwany nie uregulował należności wynikających z przedmiotowych faktur VAT. Ze względu na pogarszającą się koniunkturę na rynku ochrony roślin, u pozwanego pojawiły się problemy finansowe, które spowodowały zatory w płatnościach. W związku z tym, w dniu 4 stycznia 2017 r. w W. doszło do spotkania przedstawicieli stron, mającego na celu uzgodnienie sposobu rozwiązania zaistniałej sytuacji.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

wezwanie do zapłaty z dnia 13 grudnia 2016 r. wraz z dowodem nadania i potwierdzeniem odbioru – k.36-41

Ostatecznie pozwany nie uiścił na rzecz pozwanego ceny za dostarczone towary, wyszczególnione na załączonych do pozwu fakturach VAT.

Okoliczność bezsporna.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne oraz dowody z dokumentów, które nie budziły wątpliwości.

Dokumenty prywatne stanowiły dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 k.p.c.) i w tym znaczeniu przedstawione przez strony dokumenty nie zostały skutecznie zakwestionowane. Były bowiem jasne, kompletne i czytelne.

Na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 r. Sąd na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. i art. 299 k.p.c. a contrario oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków zgłoszonych przez pozwanego oraz z przesłuchania stron (k.95, nagranie nr 00:00:25-00:06:36), albowiem w ocenie Sądu wszystkie fakty mające istotne znaczenie dla rozpoznania sprawy wynikały wprost z dokumentów załączonych do pozwu, a ponadto zostały dostatecznie wyjaśnione w oparciu o okoliczności bezsporne i były wystarczające dla rozstrzygnięcia. W tym stanie rzeczy zgłoszony przez pozwanego dowód z zeznań świadków, m.in. na okoliczność braku wymagalności roszczenia powoda i przesunięcia terminu płatności faktur, zdaniem Sądu został powołany jedynie dla zwłoki. Okoliczności, na które dowód ten został zawnioskowany nie były bowiem decydujące dla rozstrzygnięcia sprawy, a powód nie kwestionował części z nich. W myśl pierwszego z powołanych wyżej przepisów, Sąd pomija twierdzenia i dowody, jeżeli są powoływane jedynie dla zwłoki lub okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione. Stosownie natomiast do art. 299 k.p.c., jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, sąd dla wyjaśnienia tych faktów może dopuścić dowód z przesłuchania stron. Wobec jednoznacznej treści dokumentów przedstawionych przez powoda i niezaoferowania przez pozwanego żadnych przeciwstawnych, miarodajnych środków dowodowych, w szczególności dowodów z dokumentów, w ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy był kompletny i nie zachodziła konieczność przeprowadzenia dowodów z zeznań świadków zawnioskowanych przez pozwanego, jak również z przesłuchania stron.

Przedmiot sporu sprowadzał się zasadniczo do oceny, czy powodowi należy się od pozwanego zapłata kwoty dochodzonej pozwem w wysokości 1.219.601,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w sposób określony szczegółowo w petitum pozwu. W konsekwencji należało także przesądzić, czy roszczenie dochodzone pozwem jest wymagalne, w tym również, czy strony ustaliły późniejsze terminy zapłaty, aniżeli wynikające z faktur VAT załączonych do pozwu, a ponadto, czy powód udzielił pozwanemu bonusu w kwocie około 200.000,00 zł z tytułu zakupu towarów u powoda, który miał być skompensowany z należnościami powoda wobec pozwanego, bez względu na fakt terminowych rozliczeń pomiędzy stronami.

Powództwo było uzasadnione w całości.

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności dowody z dokumentów, w tym z umowy dystrybucyjnej z dnia 5 marca 2014 r. (k.12-15), z korespondencji e-mail (k.16-17, k.20, k.23, k.28-29, k.32), z dokumentów WZ (k.18, k.21, k.24-25, k.30, k.33), z faktur VAT (k.19, k.22, k.26-27, k.31, k.34-35) oraz z wezwania do zapłaty z dnia 13 grudnia 2016 r. wraz z dowodem nadania i potwierdzeniem odbioru (k.36-41) prowadzi do wniosku, że powodowi należała się od pozwanego zapłata kwoty 1.219.601,45 zł dochodzonej pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Powód udowodnił bowiem zarówno fakt zawarcia przez strony umowy dystrybucyjnej jak i fakt złożenia przez pozwanego zamówień na towar wyszczególniony na załączonych do pozwu fakturach VAT, a ponadto fakt odebrania towaru przez stronę pozwaną bez zastrzeżeń (które to okoliczności nie były zresztą kwestionowane przez pozwanego) oraz wysokość ceny należnej powodowi za dostarczony towar. Powyższe okoliczności wynikają wprost z przedłożonych przez powoda dokumentów.

Z kolei pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności w zapłacie ceny za dostarczony mu towar i sam jednoznacznie wskazał, że popadł w problemy finansowe w związku ze zmianą koniunktury na rynku sprzedaży środków ochrony roślin, co spowodowało zator w płatnościach na rzecz kontrahentów pozwanego.

Na marginesie tylko zauważyć należy, iż nawet gdyby między stronami doszło do ustaleń co do przedłużenia terminu płatności, czy udzielenia bonusu, to w interesie pozwanego leżało odpowiednie sformułowanie i udokumentowanie tego rodzaju ustaleń, nie zaś tylko i wyłącznie w ramach luźnej rozmowy, na którą powoływał się pozwany. Pozwany powinien zatem wykazać, że dysponuje dokumentami, z których wynika, że powód udzielił mu bonusu w kwocie około 200.000,00 zł, co miałoby przemawiać za obniżeniem o taką kwotę ceny sprzedaży, jak też że powód udzielił mu prolongaty w uiszczeniu zapłaty. Gdyby w istocie było tak, jak wywodził pozwany, to z pewnością zostałyby zmienione terminy zapłaty określone w fakturach, co jednak nie miało miejsca. Sam fakt prowadzenia pertraktacji ugodowych przez strony jeszcze o niczym nie świadczy, gdyż strony takie pertraktacje prowadzić mogły. Pozwany w żaden sposób nie wykazał faktu przedłużenia terminów zapłaty, ani otrzymania bonusu, przede wszystkim nie przedłożył żadnego porozumienia, czy ugody, nie sprostał więc ciężarowi dowodu w tym zakresie, co w konsekwencji skutkowało uwzględnieniem powództwa w całości.

Skoro zatem powód wykonał swoje zobowiązanie na rzecz pozwanego w sposób zgodny z umową i poczynionymi ustaleniami, a pozwany nie wykazał faktu przedłużenia terminów zapłaty, ani też otrzymania bonifikaty, to powodowi należała się z tego tytułu zapłata od pozwanego kwoty wynikającej z załączonych do pozwu faktur VAT wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Przedmiotem umowy dystrybucyjnej wiążącej strony była sprzedaż i dostarczanie przez powoda preparatów na rzecz pozwanego (§ 1 i § 2 umowy), zatem zgodnie z art. 535 k.c., powodowi jako sprzedawcy należała się zapłata ceny.

Mając na względzie powyższe, na zasadzie art. 535 k.c. i art. 481 § 1 k.c. Sąd uwzględnił powództwo w całości, co znalazło wyraz w pkt 1 sentencji wyroku.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c., w myśl którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., mając na względzie zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Pozwany przegrał sprawę w całości, a zatem to na nim ciąży obowiązek zwrotu poniesionych przez przeciwnika kosztów procesu. Na zasądzone od pozwanego na rzecz powoda koszty w łącznej wysokości 71.815,00 zł składają się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 60.981,00zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego powoda w kwocie 10.800,00 zł oraz dwie opłaty skarbowe od pełnomocnictw w łącznej kwocie 34,00 zł (17 zł x 2).

Z/

1)  (...),

2)  (...),

3)  (...).

T. 9.08.2017 r.

Sygn. akt VI GC 46/17

ZARZĄDZENIE

1. (...),

2. (...)

T., dnia 20.07.2017