Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko D. C.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1359/16 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. w pozwie wniesionym dnia 03 października 2016 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego D. C. kwoty 442, 57 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że pozwany zawarł z (...) Bank S.A. umowę kredytu z dnia 31 stycznia 2006 r. nr (...), na podstawie której otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, podlegającą zwrotowi zgodnie z umową. Pozwany nie wywiązał się z umowy i niespłacona kwota wraz z odsetkami opóźnienia stała się wymagalna. Na podstawie umowy cesji z dnia 04 lutego 2016 r. powód nabył prawo do powyższej wierzytelności określonej w wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr S/609/107/PST z dnia 27 września 2016 r.

Pozwany D. C. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 31 stycznia 2006 r. pozwany D. C. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą we W. umowę kredytu nr (...), na kwotę 2361, 00 zł. Kwota kredytu została powiększona o prowizję i składkę ubezpieczeniową i wyniosła łącznie 2 436, 93 zł. Kredyt miał zostać spłacony w 9 ratach wraz z odsetkami poczynając od lutego 2006 r., a ostateczny termin spłaty ustalono w umowie na 31 października 2006 r.

(dowód: umowa z dnia 31 stycznia 2006 r. nr (...), k.31 )

W dniu 04 lutego 2016 r. powód zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą we W. umowę sprzedaży wierzytelności obejmującą zadłużenie pozwanego z tytułu niespłaconej umowy kredytowej z dnia 31 stycznia 2006 r. nr (...) obejmującej należność główną w wysokości 182, 39 zł oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 260, 18 zł. W dniu 27 września 2016 r. (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. we W. w imieniu powoda wystawiło wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej, wykazując zadłużenie pozwanego w kwocie 442, 57 zł.

(dowód: dowód umowa sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 04 lutego 2016 r. – k. 8-12, wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu Sekurytyzacyjnego z dnia 27 września 2016 r. k. 7, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji z dnia 04 lutego 2016 r. poświadczony przez profesjonalnego pełnomocnika k. 13 ).

Pozwany nie spełnił świadczenia na rzecz powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Ustaleń faktycznych dotyczących zaciągnięcia przez pozwanego zobowiązania, wysokości długu i nabycia wierzytelności z tego tytułu przez powoda, Sąd dokonał na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda. Pozwany nie wykazał by wywiązał się ze zobowiązania. Nadto z uwagi na upływ czasu podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. Rozstrzygnięcie sprawy zależało zatem przede wszystkim od skuteczności zarzutu przedawniania.

Zgodnie z art. 117 k.c. roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, co oznacza, że po upływie terminu przedawnienia ten przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. Według art. 118 k.c. termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z roszczeniem banku związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 118 k.c. Jako przedsiębiorca w rozumieniu art. 43 ¹ k.c. bank prowadzi działalność gospodarczą m.in. w postaci udzielania pożyczek pieniężnych innym podmiotom i nie ma znaczenia status prawny tych podmiotów (vide: wyrok SN z dnia 15 października 2015 r. II CSK 845/14, Legalis).

Jak stanowi art. 120 k.c., bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Zważywszy, że ostateczny termin spłaty kredytu zaciągniętego przez pozwanego przypadał zgodnie z umową na 31 października 2006 r., roszczenia z umowy uległy przedawnieniu najpóźniej z dniem 31 października 2009 r. Pozew w niniejszej sprawie wpłynął natomiast z dniu 03 października 2016 r.

Zgodnie z art. 513 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

W tych warunkach podniesiony przez pozwanego w stosunku do powoda zarzut przedawnienia roszczenia jest skuteczny i dlatego powództwo należało oddalić. Nie zachodzą okoliczności mogące przemawiać za nieuwzględnieniem zarzutu przedawnienia.