Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, I Wydział Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Juszczyszyn

Protokolant: st. sekr. sądowy Justyna Kochan - Rogoż

po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2017 r., w O., na rozprawie,

sprawy z powództwa Ł. D.

przeciwko (...) Towarzystwa (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) Spółce Akcyjnej w W. na rzecz powoda Ł. D. kwotę 14.652,87 (czternaście tysięcy sześćset pięćdziesiąt dwa 87/100) złotych z odsetkami ustawowymi za okres od dnia 13 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;

II  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.750 (trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwota 2.400 złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Paweł Juszczyszyn

Sygn. akt: I C 661/15

UZASADNIENIE

Powód Ł. D. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 14.652,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu (12 lutego 2015 r.) do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie za uszkodzenie należącego do niego pojazdu marki F. (...) w wyniku kolizji z dnia 18 lipca 2013r. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił w toku postępowania likwidacyjnego łączną kwotę 15.331,79 zł. Zdaniem powoda kwota ta była zaniżona. Powód dochodzi kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy należnym a wypłaconym odszkodowaniem z tytułu naprawy pojazdu – 14.403,24 zł oraz kwoty 249,63 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów na wydanie prywatnej wyceny szkody.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi kwotę 15.331,79 zł, zaś suma dochodzona przez powoda w pozwie jest określona szacunkowo i w żaden sposób nie poparta jakimkolwiek dowodem. Zakwestionował przydatność prywatnej ekspertyzy w procesie oraz żądanie zwrotu poniesionych w związku z nią kosztów. Nie jest to również wydatek pozostający w normalnym związku przyczynowym ze szkodą.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 lipca 2013 r. doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzony został pojazd kempingowy powoda marki F. (...) z zabudową P. G.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. W dniu 29 lipca 2013r. powód zgłosił szkodę pozwanemu.

(bezsporne, akta szkody)

Elementy karoserii uszkodzone w wyniku zdarzenia nie były uprzednio naprawiane. Samochód kempingowy powoda był utrzymany w nienagannym stanie, praktycznie bez istotnych oznak korzystania. Samochód został zarejestrowany w 2000 r. i nie był poddawany jakimkolwiek naprawom. Wszystkie zamontowane w nim elementy były oryginalne. Z uwagi na szczególną specyfikę samochodów kempingowych naprawa pojazdu powoda winna odbyć się w wyspecjalizowanym zakładzie rzemieślniczym. Większość prac wymagała ponownego przełożenia niektórych elementów zarówno nadwozia jak i wyposażenia kampera. Naprawa pojazdu powoda wiązałaby się z poniesieniem kosztów w wysokości 29.735,03 zł brutto, przy zastosowaniu nowych części zamiennych.

(dowód: opinia biegłego z zakresu techniki pojazdowej, mgr inż. W. B. – k. 86-94, akta szkody, zeznania powoda – k. 49-50)

Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego ustalił należne powodowi odszkodowanie na kwotę 15.331,79 zł posługując się programem kosztorysowym A.. Pomimo prawidłowej oceny zakresu uszkodzeń pojazdu pozwany nie uwzględnił specyfiki naprawy samochodu kempingowego stosując automatyczne wyliczenia czasu naprawy pojazdu oraz stawki za roboczogodzinę jak przy pojeździe tradycyjnym, podczas gdy naprawa wymagała pracy rzemieślniczej, w większości niezautomatyzowanej. Pozwany wypłacił powodowi kwotę 15.331,79 zł, odmawiając przyznania odszkodowania w kwocie wyższej. Powód zamierzając zweryfikować poprawność wyliczeń pozwanego zwrócił się do rzeczoznawcy o sporządzenie prywatnej wyceny. Tenże, po dokonaniu oględzin pojazdu oraz zasięgając informacji o rzeczywistych kosztach naprawy kamperów wyliczył koszt naprawy na 29.735,03 zł. Za wykonanie wyceny powód zapłacił 249,63 zł. Powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty wynikającej z prywatnego kosztorysu, jednakże bezskutecznie.

(bezsporne; akta szkody, kosztorys pozwanego – k. 7-10, prywatna kalkulacja – k. 11-15, rachunek – k. 16, wezwanie do zapłaty – k. 17)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy, w tym aktach szkody, których wiarygodność nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu oraz na dowodzie z przesłuchania powoda. W celu uzyskania wiadomości specjalnych Sąd dopuścił także dowód z opinii biegłego, mgr inż. W. B.. Opinia ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Biegły w sposób wyczerpujący wyjaśnił przyczyny, dla których, pomimo prawidłowej kwalifikacji uszkodzeń pojazdu powoda, nie można było uznać kalkulacji pozwanego za prawidłową. Podał, że system A., w oparciu o który pozwany wyliczył czas roboczy oraz stawki opierał się o standardową metodologię naprawy, z możliwością mechanizacji procesu naprawczego. W wypadku zaś nietypowych pojazdów, jakimi są kampery, należało uwzględnić stawki za roboczogodzinę pracy rzemieślniczej. Stąd też, odnosząc się do prywatnej kalkulacji powoda ocenił ją jako rzetelną i miarodajną.

Wskazać należy, że pozwany co do zasady nie kwestionował swej odpowiedzialności za likwidację szkody, twierdził jedynie, iż wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego kwota całkowicie czyniła zadość roszczeniom powoda.

Odpowiedzialność pozwanego znajduje uzasadnienie w przepisach kodeksu cywilnego, w tym art. 805 kc i 822 § 1 kc Ustalenie wysokości szkody i sposobu jej naprawienia odbywa się z zgodzie z zasadami określonymi w art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 k.c. – na podstawie odpowiedzialności za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz trybu naprawienia szkody pieniężnej. W przypadku naprawy szkody w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Jak wynika z niekwestionowanej opinii biegłego całkowity i uzasadniony koszt naprawy pojazdu powoda wynosił 29.735,03 zł brutto.

Ponieważ pozwany dotychczas wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 15.331,79 zł, niezlikwidowana w dalszym ciągu przez pozwanego szkoda wynosi 14.403,24 zł.

Co więcej, powód domagał się zwrotu kosztów poniesionych w związku ze sporządzeniem prywatnej wyceny szkody.

Niewątpliwie koszt ekspertyzy stanowi szkodę ulegającą naprawieniu (art. 361 kc) (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 2 września 1975 r., I CR 505/75, LexPolonica nr 319344).

W okolicznościach niniejszej sprawy uzasadnione było zweryfikowanie twierdzeń pozwanego o wysokości szkody prywatnym kosztorysem, którego prawidłowość i rzetelność została potwierdzona również przez biegłego powołanego przez Sąd. Odmienne postępowanie mogłoby narazić powoda na koszty procesu, a brak podstaw, żeby wymagać od powoda, aby sam sporządził kosztorys. Wynagrodzenia za sporządzenie kosztorysu nie sposób uznać za wygórowane w szczególności w zestawieniu z kosztami opinii biegłego. W oczywisty sposób działania pozwanego – polegające na przedstawianiu zaniżonych wyliczeń – zwiększały szkodę powoda poprzez nienależyte przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego, co uzasadnia naprawienie jej przez pozwanego również w tym zakresie.

Mając zatem na uwadze powyższe, na zasadzie art. 805 k.c. i nast. oraz na podstawie art. 481 k.c. orzeczono jak w I wyroku, zasądzając na rzecz powoda kwotę 14.652,87 zł, stanowiącą sumę pozostałych kosztów naprawy pojazdu (14.403,24 zł) i kosztów sporządzenia ekspertyzy (249,63 zł).

Na podstawie art. 817 § 1 kc w zw. z art. 481 § 1 kc i art. 14 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) oraz ustosunkowując się do żądania pozwu należało zasądzić odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty od dnia 13 lutego 2015r. (dzień wniesienia pozwu) do dnia zapłaty.

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powód poniósł koszty ustanowienia pełnomocnika (2417 zł), uiścił opłatę od pozwu (733 zł) oraz uiścił zaliczkę na opinię biegłego (600 zł), co daje w sumie kwotę 3.750 zł. Taką też kwotę zasądzono od pozwanego, o czym orzeczono jak w pkt. II wyroku.

Z tych powodów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

/-/ SSR Paweł Juszczyszyn