Sygn. akt VIII Co 11/17
Dnia 18 sierpnia 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora
po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2017 roku w Łodzi
na rozprawie
sprawy z wniosku wierzyciela E. K.
z udziałem dłużnika M. J.
o ponowne wydanie tytułu wykonawczego w zamian za utracony
postanowił:
1) oddalić wniosek;
2) zasądzić od wierzyciela na rzecz dłużnika kwotę 137 zł (sto trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Sygn. akt VIII Co 11/17
W dniu 21 marca 2017 roku wierzyciel E. K., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, złożył wniosek o ponowne wydanie zamiast utraconego tytułu wykonawczego obejmującego nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydany w sprawie VIII Nc 5972/11 wraz z klauzulą wykonalności. Jako uczestnika postępowania wskazano dłużnika M. J., a w uzasadnieniu wniosku wskazano, że tytuł wykonawczy zaginął w trakcie remontu w kancelarii pełnomocnika. (wniosek k. 3)
W odpowiedzi na wniosek dłużnik M. J., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie wniosku i zasądzenie od wierzyciela zwrotu kosztów postępowania. Dłużnik podniósł, że oznaczony we wniosku nakaz zapłaty utracił moc na skutek wniesienia sprzeciwu, w konsekwencji nigdy nie został opatrzony klauzulą wykonalności. (odpowiedź na wniosek k. 26)
Na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2017 roku, po zapoznaniu się z treścią odpowiedzi na wniosek, pełnomocnik wierzyciela cofnął wniosek. Pełnomocnik dłużnika podtrzymał stanowisko wyrażone w odpowiedzi na wniosek. (protokół rozprawy k. 31-32)
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Na wstępie czynionych w niniejszej sprawie rozważań podnieść należy, że wierzyciel na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2017 roku cofnął wniosek.
Wobec faktu, że cofnięcie wniosku przez wierzyciela nie było sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego, nie zmierzało również do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.), na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. i art. 203 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., Sąd był zobligowany do umorzenia postępowania w sprawie. Omyłkowo nie orzeczono jednak o umorzeniu postępowania w sprawie, a o oddaleniu wniosku. Rozstrzygnięcie to byłoby zasadne merytorycznie – tytuł wykonawczy o którego ponowne wydanie wniósł wierzyciel, obejmujący nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, nigdy nie został wydany, nakaz ten na skutek wniesienia przez M. J. sprzeciwu utracił bowiem moc, a tym samym wniosek o ponowne wydanie tytułu wykonawczego nie mógłby zostać uznany za zasadny, niewątpliwie również niedopuszczalna była jego modyfikacja – ale jedynie wówczas, gdyby wierzyciel nie cofnął wniosku.
O kosztach postępowania Sąd orzekł prawidłowo w oparciu o przepis art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., uznając, że wierzyciel, jako strona przegrywająca, winien zwrócić dłużnikowi poniesione przez niego koszty postępowania (niezależnie o tego czy wniosek podlegałby oddaleniu, czy postępowanie w sprawie winno być umorzone – wniosek nie był zasadny, zatem wierzyciel musiał zostać uznany za przegrywającego sprawę). Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej 120 zł (§ 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, Dz.U. 2015, poz. 1800 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł.