Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Otwocku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Konrad Bronowski

Protokolant: Ewelina Mucha

bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Otwocku

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2017 r. na rozprawie

sprawy Ł. B.

syna H. i M. z domu S., urodzonego w dniu (...) w O.

oskarżonego o to, że w dniu 30 listopada 2014 roku w K., powiatu (...), województwa (...), na drodze publicznej, w ruchu lądowym, kierował samochodem marki M. o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,19 mg/l), (0,96 mg/l) alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc uprzednio prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie sygnatura akt III K 1820/06, wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku sygnatura akt II K 281/06 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

I.  uznaje oskarżonego Ł. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, kwalifikując ten czyn z art. 178a § 4 k.k. i za ten czyn skazuje oskarżonego, a na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k., art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego Ł. B. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) lat;

III.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego Ł. B. świadczenie pieniężne w kwocie 1000 (jednego tysiąca) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  przyznaje od Skarbu Państwa adw. A. K. kwotę 360 (trzystu sześćdziesięciu) złotych, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu, którą poleca wypłacić po powiększeniu o podatek od towarów i usług;

V.  zwalnia oskarżonego Ł. B. od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 81/15

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. ograniczono zakres uzasadnienia wyroku do rozstrzygnięcia o karze, ze względu na wskazanie przez obrońcę we wniosku, że dotyczy on rozstrzygnięcia o karze.

Ł. B. został oskarżony o to, że w dniu 30 listopada 2014 roku w K., na drodze publicznej, w ruchu lądowym, kierował samochodem marki M. o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,19 mg/l), (0,96 mg/l) alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc uprzednio prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie sygnatura akt III K 1820/06, wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku sygnatura akt II K 281/06 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

Sąd uznał oskarżonego Ł. B. za winnego dokonania zarzucanego mu czynu, jednocześnie przyjmując kwalifikację prawną czynu mu zarzucanego z art. 178a § 4 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd zgodnie z przepisem art. 4 § 1 k.k. zastosował przepisy ustawy kodeks karny obowiązującej w czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu przestępstwa, bowiem była ona względniejsza dla oskarżonego. W brzmieniu przepisów art. 49 § 2 k.k. na dzień 30 listopada 2014 roku za czyn z art. 178a § 4 Sąd mógł orzec świadczenie pieniężne, bez określania minimalnej kwoty tego świadczenia, natomiast od dnia 18 maja 2015 roku orzeczenie tego świadczenia stało się obligatoryjne w kwocie nie niższej niż 10000 złotych.

Sąd mając na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 k.k. wymierzył oskarżonemu karę dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego cechowało się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Sąd miał na względzie, że oskarżony kierował samochodem, a jednocześnie, że ilość alkoholu w organizmie oskarżonego była dość znaczna – wyniki badania 1,19 i 0,96 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Sąd miał również na względzie, że oskarżony jechał samochodem w mieście, po ruchliwych ulicach, w godzinach popołudniowych, w czasie, gdy natężenie ruchu jest zawsze większe. Takie zachowanie oskarżonego wskazuje, że rażąco naruszył on podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, polegającą na zakazie prowadzenia pojazdów w ruchu drogowym przez osoby będące zarówno w stanie po użyciu alkoholu jak i w stanie nietrzeźwości. Jednocześnie oskarżony wykazał się lekceważeniem dla porządku prawnego, gdyż czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Sąd wymierzając oskarżonemu karę miał również na względzie, że przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji bardzo często w sposób bezpośredni zagrażają najwyższemu dobru chronionemu prawem, tj. zdrowiu i życiu ludzkiemu, co jest szczególnie wyraźne w przypadku osób prowadzących w stanie nietrzeźwości pojazdy mechaniczne.

Sąd miał również na względzie, że oskarżony był karany, w tym za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

Sąd mając na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 k.k. uznał, iż okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz jego sposób życia wskazują, że kara dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do winy oskarżonego oraz spełni cele zapobiegawcze, wychowawcze i w zakresie społecznego oddziaływania. Sąd uznał jednocześnie, iż orzeczona kara odniesie wobec oskarżonego pozytywny skutek i będzie on w przyszłości przestrzegał porządku prawnego. Sąd uznał w okolicznościach sprawy, iż orzeczona kara będzie wystarczająca dla pozytywnego oddziaływania na oskarżonego i wdrożenia go do przestrzegania porządku prawnego.

Ponadto Sąd uznał, iż nie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego, o których mowa w art. 69 § 4 k.k., zgodnie z którym wobec sprawcy występku o charakterze chuligańskim oraz sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Mimo, że oskarżony był karany na kary łagodniejszego rodzaju jak i na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, popełnił kolejne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji z art. 178a § 4 k.k., będąc wcześniej prawomocnie skazanym za czyny z art. 178a § 1 k.k.

W związku z tym należało stwierdzić, że orzekanie wobec oskarżonego kary wolnościowej nie jest zasadne, gdyż oskarżony swoim zachowaniem nie daje podstaw do przyjęcia, że pozostając na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego.

Ponadto Sąd orzekł, obowiązkowy w przypadku skazania za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k., środek karny określony w art. 42 § 2 k.k., polegający na zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych, ustanawiając ten zakaz na okres sześciu lat. Sąd uznał, iż zakaz w takim rozmiarze jest adekwatny do zawinienia oskarżonego, społecznej szkodliwości oraz okoliczności i charakteru czynu oskarżonego. Sąd miał na względzie zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego oraz fakt, że oskarżony kierował samochodem mimo uprzedniej karalności za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i w związku z tym uznał, iż zakaz w orzeczonym rozmiarze spełni wobec oskarżonego i społeczeństwa swoją rolę wychowawczą, a jednocześnie mieści się w granicach odczucia sprawiedliwej kary.

Na podstawie art. 49 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych, mając na względzie wychowawczy charakter tego środka, mający na celu uświadomienie mu społecznej szkodliwości i naganności popełnionego przez niego przestępstwa.

Sąd zasądził na rzecz adwokata A. K. kwotę 360 złotych, powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą przez oskarżonego pomoc prawną świadczoną z urzędu. Wysokość tej kwoty została obliczona zgodnie Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Sąd na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, gdyż uznał, że możliwości zarobkowe oskarżonego, który w chwili obecnej jest pozbawiony wolności w innej sprawie, wskazują, iż ich uiszczenie byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację, majątkową, rodzinną i wysokość uzyskiwanych dochodów.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.