Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2017 r. na rozprawie sprawy

z powództwa A. G.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A.
z siedzibą w W. na rzecz powódki A. G. kwotę 3.000,00 zł (trzy tysiące 00/100 zł) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.857 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  zwraca powodowi i pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Olsztynie kwoty po 210 zł tytułem niewykorzystanych zaliczek na opinię biegłego.

SSR Natalia Rzewuska

Sygn. akt V GC 1561/16

UZASADNIENIE

Powódka A. G. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. w W., domagając się zasądzenia kwoty 3.000zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, a nadto kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że dnia 22 grudnia 2015 r. miała miejsce kolizja, w której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...), zaś pozwany jest ubezpieczycielem sprawcy tej kolizji. Poszkodowana przelała na powódkę swą wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy szkody. Poszkodowana zgłosiła szkodę pozwanemu, a ten sporządził kosztorysową wycenę naprawy na kwotę 2.679,75 zł i wypłacił tę kwotę. Odszkodowanie wypłacone przez pozwanego zostało znacząco zaniżone. Pozwany niezasadnie zaniżył średnią stawkę za roboczogodziny potrzebne do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia. Zgodnie z prywatną opinią rzeczoznawcy samochodowego wysokość szkody w pojeździe wynosi 7.266,75 zł. Przy uwzględnieniu wypłaconej już kwoty 2.679,75 zł pozwany zalega nadal z płatnością kwoty 4.587zł. Powód niniejszym pozwem domaga się zapłaty części tej kwoty, tj. 3.000 zł. Wymagalność roszczenia przypada na dzień 21 stycznia 2016 r., tj. 30 dni od dnia zgłoszenia szkody, w związku z czym odsetki są dochodzone od dnia 22 stycznia 2016 r.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu na swoją rzecz.

W uzasadnieniu przyznał, że ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 22 grudnia 2015 r., w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do poszkodowanej C. D. pojazd marki V. (...). Na skutek przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego poszkodowana otrzymała należne i prawidłowo wyliczone odszkodowanie, które w całości pokryło szkodę. Pojazd, który został uszkodzony, został wyprodukowany w 2003 r. W związku z tym, że na rynku części samochodowych jest duża dostępność części zamiennych pochodzących z rynku wtórnego, jak i części zamiennych innych niż oryginalne sygnowane logiem producenta, konieczne jest zbadanie jakimi częściami pojazd poszkodowanego został naprawiony. Sposób naprawy pojazdu determinuje wysokość szkody. Żądanie zapłaty w oparciu o koncepcję hipotetycznej szkody nie znajduje uzasadnienia.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 22 grudnia 2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ należący do C. D. pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jeszcze tego samego dnia poszkodowana zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi sprawcy, tj. (...) S.A. w W., w wyniku czego przeprowadzone zostało postępowanie likwidacyjne. Pozwany w jego toku, po dokonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu i sporządzeniu kosztorysu, ustalił koszt naprawy przedmiotowego pojazdu na kwotę 2 679,75 zł.

/ dowody: kalkulacja naprawy nr (...) k. 12-14v, ksero dowodu rejestracyjnego k. 11-11v/

Decyzją z dnia 18 stycznia 2016 r. pozwany przyznał poszkodowanej C. D. odszkodowanie w kwocie 2 679,75 zł.

/dowód: decyzja z dnia 18 stycznia 2016 r. – akta szkody nr (...) - załącznik do akt sprawy/

Umową cesji z dnia 24 marca 2016 r. poszkodowana C. D. przelała na rzecz powódki A. G. wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę w pojeździe V. (...) wraz w wszelkimi prawami z nią związanymi.

/dowód: umowa cesji z dnia 24 marca 2016 r. k. 9-9v/

Naprawa pojazdu odbyła się w warsztacie K. A.-N. w G.. Naprawę przeprowadzono w zakresie koniecznym do przywrócenia pojazdu do eksploatacji, a nie do stanu sprzed wypadku.

/dowód: pismo poszkodowanej C. D. z 10 lutego 2017 r. k. 54/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony, których prawdziwość nie była kwestionowana.

Ponadto przeprowadzony został dowód z opinii biegłego z zakresu mechaniki samochodowej na okoliczność wysokości kosztów naprawy uszkodzonego samochodu oraz sposobu wykonania naprawy powypadkowej, rodzaju zamontowanych części, wartości pojazdu przed zdarzeniem, jak i wartości pojazdu uszkodzonego.

W wydanej opinii biegły sądowy J. A. stwierdził, że koszt przywrócenia samochodu do stanu sprzed kolizji, z wykorzystaniem nowych części oryginalnych (brak zastrzeżeń pozwanego w zakresie istnienia innego stanu niż przyjęty w opinii) oraz z uwzględnieniem średnich stawek wynagrodzenia warsztatów naprawczych w okolicy zamieszkania poszkodowanego wynosi 11 308,30 zł brutto. Biegły dokonując wyceny kosztów naprawy oparł się o ustalenia w zakresie uszkodzeń pojazdu poczynione przez pozwanego w sporządzonym przez niego kosztorysie nr (...) z 31 grudnia 2015 r. Jednocześnie zauważył, że kalkulacja naprawy sporządzona przez pozwanego zawiera treści niezrozumiałe i bez podania uzasadnienia, m.in. w zakresie urealnienia na części zamienne do naprawy w wysokości 21 %, użycia do naprawy zamienników w większości oznaczonych symbolami P i (...) oraz zaniżoną stawkę za roboczogodzinę. Przy ustalaniu wysokości kosztów naprawy biegły bazował na systemie kalkulacyjnym A. opartym na technologii stosowanej przez producenta samochodu V., cenach części zamiennych według tego systemu obowiązujących w terminie zaistnienia kolizji przyjął wysokość stawki za roboczogodzinę na kwotę 110 zł. Odnosząc się do tej stawki wskazał, że kwota 110 zł stanowi średnią wartość stawki obowiązującej w (...) i innych warsztatach wykonujących naprawy powypadkowe na terenie województwa (...). Biegły ponadto wskazał, że rodzaj zamontowanych części został określony przez samego pozwanego już w momencie wykonania oględzin pojazdu. Przedstawiciel (...) nie stwierdził bowiem występowania w pojeździe części innych niż oryginalnych.

Nadto jak ustalono naprawa pojazdu w warsztacie naprawczym w G. została dokonana w zakresie koniecznym do przywrócenia auta do eksploatacji, a nie do stanu sprzed wypadku.

Biegły stanowczo stanął na stanowisku, że w przedmiotowej sprawie występuje szkoda całkowita. Tym samym domaganie się rozliczenia z zastosowaniem części zamiennych alternatywnych oznaczonych symbolem (...) jest bezpodstawne i prowadzi jedynie do manipulowania rzeczywistymi kosztami napraw powypadkowych.

Biegły ustalił wartość rynkową brutto przedmiotowego pojazdu przed zdarzeniem z dnia 22 grudnia 2015 r., przy założeniu okresu eksploatacji pojazdu jak do dnia szkody, w oparciu o system (...)Ekspert na łączną kwotę brutto 10 100,00 zł. Wartość pojazdu uszkodzonego określona metodą zredukowanego kosztu naprawy na kwotę 4 400,00 zł. W konsekwencji wysokość szkody całkowitej ustalił na kwotę 5 700,00 zł (10 100 zł – 4 400 zł )

W opiniach uzupełniających biegły podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Sąd w pełni podzielił opinię główną, jak opinie uzupełaniające biegłego. W sposób logiczny i pełny odpowiadają one na zakreśloną postanowieniem tezę dowodową, są jasne i stanowcze.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Na wstępie wskazać należy, że powódce przysługuje odszkodowanie w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałoby ono poszkodowanej. Umową cesji wierzytelności powódka nabyła bowiem od poszkodowanej wierzytelność w takiej postaci i kwocie, jaka przysługiwałaby właścicielowi pojazdu. W ocenie Sądu, stanowiąca podstawę legitymacji czynnej powódki umowa cesji jest ważna i skuteczna. Została podpisana zarówno w imieniu powódki, jak i poszkodowanej. Nadto zawiera ona wszystkie niezbędne elementy, jakie tego typu umowa zawierać powinna.

W następnej kolejności wskazać należy, iż odpowiedzialność pozwanego znajduje uzasadnienie w przepisach kodeksu cywilnego, w tym art. 805 k.c. i 822 § 1 k.c. Ustalenie wysokości szkody i sposobu jej naprawienia odbywa się z zgodzie z zasadami określonymi w art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 k.c. – na podstawie odpowiedzialności za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz trybu naprawienia szkody pieniężnej. W przypadku naprawy szkody w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

W sytuacji, gdy zaistniały przesłanki do orzeczenia w pojeździe szkody całkowitej wówczas odszkodowanie wypłacane w ramach ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ustalane jest metodą dyferencyjną. Metoda ta polega na ustaleniu wysokości odszkodowania poprzez pomniejszenie wartości pojazdu w stanie przed uszkodzeniem - o wartość pozostałości (wrak pojazdu).

Zgodnie z linią orzecznictwa Sądu Najwyższego do ustalenia wysokości odszkodowania w przypadku ubezpieczenia OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania (wyrok SN z 11.06.2003 r., V CKN 308/2001), a zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu (uchwała SN z 12.04.2012 r., III CZP 80/2011).

Nadto, wypłata odszkodowania z OC nie może być uzależniona od wcześniejszej naprawy samochodu z własnych środków, albowiem obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić (wyrok SN z 08.07.2003 r., IV CKN 387/01). Z tego względu na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. pominięty został wniosek dowodowy zgłoszony przez pozwanego w punkcie 6 odpowiedzi na pozew. Nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia to, czy uszkodzony pojazd został naprawiony, ani to, czy został przez poszkodowanego sprzedany.

Z uwagi na zakwalifikowanie przez biegłego szkody w pojeździe jako całkowitej, kluczowe w niniejszej sprawie było ustalenie wartości pojazdu przed szkodą, jak i po niej, jako że od tych wartości zależy wysokość należnego odszkodowania.

W tym zakresie sąd oparł się tak na opinii głównej, jak i opiniach uzupełniających biegłego sądowego J. A.. Opinie te nie wzbudziły wątpliwości sądu co do ich wiarygodności. Sąd przyjął zgodnie z opinią biegłego, że szkoda powstała w pojeździe jest szkodą całkowitą. Wartość pojazdu przed szkodą ustalono na 10 100,00 zł. Wartość pozostałości ustalono na 4 400,00 złotych. W związku z tym należne powodowi odszkodowanie, wynikające z różnicy między wartością pojazdu przed szkodą a wartością pozostałości – wynosi 5 700,00 złotych. Przy uwzględnieniu dotychczas wypłaconej kwoty (2 679,75 zł) powodowi należy się kwota 3 020,25 zł (5 700 zł – 2 679,75 zł).

Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. art. 321 kpc, art. 822 § 1 k.c., 826 § 1 k.c. oraz art. 6 k.c. i art. 481 par. 1 i 2 k.c. orzeczono jak w punkcie I. wyroku. O odsetkach od kwoty 3 000,00 zł orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 22 stycznia 2016 r. (21.01.2016 r. dnia upływał 30-dniowy termin od zgłoszenia szkody).

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powódka poniosła koszty w postaci opłaty od pozwu (150 zł), koszty opinii biegłego (łącznie 490 zł), opłaty od pełnomocnictwa (17 zł) i kosztów zastępstwa prawnego (1 200 zł), a zatem zasądzono od pozwanego na jej rzecz kwotę 1 857 zł.

W związku z tym, że zaliczki wniesione przez obie strony zostały wykorzystane jedynie częściowo (z każdej pobrano po 490 zł), na podstawie art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. w zw. z art. 80 ust. 1 i 2 u.k.s.c. nakazano zwrócić powodowi i pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Olsztynie - z tego tytułu kwoty po 210 zł (punkt III wyroku).

SSR Natalia Rzewuska