Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku I. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania I. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 25 września 2012 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1084/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 września 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił I. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

W odwołaniu skarżący I. P. wnosił o zmianę tej decyzji i przyznanie prawa do renty.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

I. P. urodził się w dniu (...) roku. Ma wykształcenie techniczne- technik mechanizacji rolnictwa. W okresie aktywności zawodowej pracował jako mechanik samochodowy oraz kierowca karetki pogotowia ratunkowego. Wnioskodawca przez okres roku czasu do dnia 25 lipca 2012r. pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 17 lipca 2012 roku I. P. wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k.1-4 w aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 27 sierpnia 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zarobkowej. Taki wniosek wywiódł z oceny rozpoznanych u niego schorzeń w postaci: zespołu dysfunkcyjno-bólowego odcinka Th kręgosłupa, profuzje km Th 6-8, nadciśnienia tętniczego okresu początkowego, łuszczycy, zaburzeń adaptacyjnych.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 27 sierpnia 2012 roku z dokumentacją medyczną k.23 oraz 209-210 w aktach organu rentowego)

I. P. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 18 września 2012 roku , po rozpoznaniu : zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych kręgosłupa z zespołem bólowym piersiowym i lędźwiowym, bez istotnego ograniczenia sprawności , nadciśnienia tętniczego, świeżo wykrytego, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 września 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 31 oraz 216-217 oraz sprzeciw z dnia 30 sierpnia 2012 roku k.212 w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

objawy obniżonego nastroju;

⚫

nadciśnienie tętnicze

⚫

łuszczyca zwyczajna o niezbyt nasilonym przebiegu;

⚫

choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa z dyskopatią Th 6/7, Th 7/8 i L ¾, L5/S1;

⚫

objawowy zespół bólowy piersiowy i lędźwiowo-krzyżowy, obecnie bez znaczących objawów korzeniowych i znaczących objawów ubytkowych

⚫

choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa bez cech przepukliny dyskowej w odcinku szyjnym piersiowym oraz lędźwiowym oraz bez zespołu korzeniowego;

⚫

zespół przeciążeniowy kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej. Obecnie jest on zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinie biegłych lekarzy neurologa A. P. k.11-14, psychiatry A. R. k.20o-21, kardiologa L. D. k.27, dermatologa A. W. k.31-32, neurologa A. N. k.58-59 , neurologa W. P. k.80-81aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1)

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12,

albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy I. P. jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy : dwóch neurologów, neurochirurga, kardiologa, dermatologa i psychiatry, biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Opinie opracowane przez wszystkich biegłych neurologów A. P. oraz A. N., neurochirurga W. P., kardiologa L. D., dermatologa A. W. oraz psychiatrę A. R.- Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinię po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy i wynikami badań dodatkowych, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w swych opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca. W zgodnej ocenie biegłych stopień zaawansowania rozpoznanych u I. P. schorzeń nie czyni go niezdolnym do pracy zarobkowej.

W ocenie biegłych neurologów A. P. oraz A. N. brak jest podstaw, aby uznać badanego za osobę niezdolną do pracy . Dolegliwości bólowe wnioskodawcy ze strony kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i piersiowego mają wprawdzie charakter przewlekły, jak podkreśla biegła A. P., ale nie powodują istotnego naruszenia funkcji ruchowych. W badaniu neuroobrazowym uwidoczniono zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, ale bez objawów wyraźnego zespołu korzeniowego oraz objawów ubytkowych w postaci niedowładów kończyn czy braku odruchów ścięgnistych. Objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, znaczących objawów korzeniowych i ubytkowych, ani istotnej dysfunkcji narządów ruchu nie stwierdził także biegły A. N.. Biegły stwierdził jedynie profilaktyczne przeciwwskazania do wykonywania przez wnioskodawcę prac wymagających dźwigania znaczących ciężarów.

Tożsame wnioski płyną z opinii biegłego neurochirurga W. P., który po rozpoznaniu u wnioskodawcy choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa bez cech przepukliny dyskowej w odcinku szyjnym piersiowym oraz lędźwiowym, bez zespołu korzeniowego oraz zespołu przeciążeniowego kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym stwierdził, że z przyczyn neurologicznych i neurochirurgicznych nie spełnia on kryteriów niezdolności do pracy. Biegły podniósł, że w żadnym z odcinków kręgosłupa nie brak przepukliny dyskowej, a stopień zwyrodnienia kręgosłupa jest typowy dla wieku badanego. Co więcej zdaniem biegłego podawane przez badanego dolegliwości bólowe należy wiązać z brakiem systematycznych ćwiczeń mięśni przykręgosłupowych i że nie wymaga on innego leczenia poza ćwiczeniami.

Niezdolności do pracy nie powoduje stwierdzone przez biegłą psychiatrę A. R. u wnioskodawcy obniżenie nastroju ( drażliwość, myślenie pesymistyczne, poczucie osłabienia pamięci i koncentracji, rozżalenie) Dolegliwości te są reakcją na zaistniałą sytuację osobistą oraz materialną, co potwierdza sam opiniowany. Wszystkie te objawy nie są jednak na tyle nasilone, aby I. P. wymagał leczenia psychiatrycznego i aby skutkowały orzeczeniem o długotrwałej niezdolności do pracy. Wnioskodawca nie jest chory psychicznie, nie ma zaburzeń świadomości psychotycznych, zaburzeń treści i toku myślenia, ani zaburzeń spostrzegania, nie jest upośledzony umysłowo.

Występujące u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze, obecnie niedostatecznie kontrolowane farmakologicznie, wymaga systematycznego i ewentualnie zmodyfikowanego leczenia farmakologicznego, nie powoduje jednak u wnioskodawcy – zgodnie z opinią kardiologiczną - niezdolności do pracy zgodnej z posiadanymi przez wnioskodawcę kwalifikacjami.

Również schorzenie dermatologiczne w postaci łuszczycy zwyczajnej o niezbyt nasilonym przebiegu, nie czyni wnioskodawcy osobą niezdolną do pracy zarobkowej, jak wynika z treści opinii dermatolog A. W..

Przeprowadzone dowody z opinii biegłych nie zostały w sposób skuteczny zakwestionowane w toku postępowania przez skarżącego. Nie można jako merytorycznie skutecznych traktować zarzutów podniesionych przez wnioskodawcę na rozprawie w dniu 4 października 2013 roku i 10 grudnia 2013 roku, które sprowadzają się w istocie do twierdzenia, iż nie zgadza się on z opiniami biegłych, gdyż inaczej ocenia swój stan zdrowia. Takie zarzuty są li tylko gołosłowną polemiką z prawidłowymi opiniami sporządzonymi przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy medycznej, specjalistów praktyków z doświadczeniem klinicznym, i jako takie nie mogą prowadzić do podważenia opinii

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. SN w wyroku z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u 47-letniego wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania I. P. zachował zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.