Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 04 grudnia 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku T. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy

na skutek odwołania T. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 29 września 2011r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu T. A. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 21 września 2011 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku.

Sygn. akt VU 1127/11

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 września 2011 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił T. A. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu ZUS wskazał, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od powyższej decyzji w dniu 28 października 2011 roku.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

T. A. urodził się w dniu (...) roku. Ma wykształcenie techniczne, z zawodu jest technikiem budowlanym. W okresie aktywności pracował w zawodzie wyuczonym, jako kierownik budowy, majster budowy. W okresie od 26 września 2010 roku do 20 września 2011 roku wnioskodawca pobierał świadczenie rehabilitacyjne ( okoliczności niesporne).

W dniu 28 lipca 2011 roku wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (dowód: wniosek o rentę k. 1-4 w aktach organu rentowego).

Orzeczeniem z dnia 26 sierpnia 2011 roku, lekarz orzecznik ZUS w oparciu o rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia w postaci: niedoczulicy prawostronnej po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu w 2010 roku, nadciśnienia tętniczego kontrolowanego farmakologicznie stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 26 sierpnia 2011 roku z dokumentacją medyczną k. 31w aktach organu rentowego).

Sprzeciw do powyższego orzeczenia wniósł wnioskodawca, w którego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 20 września 2011 roku uznała, że wnioskodawca jest zdolny do pracy. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: zaburzenia czucia prawostronne po przebytym w marcu 2010 roku udarze mózgu, nadciśnienie tętnicze poddające się leczeniu, zawroty głowy w wywiadzie (dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 20 września 2011 roku z dokumentacją medyczną k. 64-67, sprzeciw z dnia 5 sierpnia 2011 roku k.64 w aktach organu rentowego).

T. A. ma ustalony umiarkowany stopień niepełnosprawności ( dowód: orzeczenie Powiatowego Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. T. z dnia 29 września 2011 roku k.144 oraz z dnia 4 listopada 2013 roku k.189 akt sprawy).

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

niedowład prawostronny z niedoczulicą;

⚫

stan po udarze mózgu;

⚫

zespół lękowo-depresyjny;

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

zespół depresyjno-lekowy;

( dowód: opinia biegłych lekarzy specjalistów: neurologa B. M. k.29-30 wraz z opinią uzupełniającą k.51, kardiologa M. M. (2) k.34-35 wraz z opinią uzupełniająca k.104 , neurologa A. P. k.78-80 wraz z opinią uzupełniającą ki.99, psychiatry B. J. (1) k.84-86, psychologa J. Ś. k.87, neurologa B. S. k.133-134 wraz z opinią uzupełniającą k.170, opinia biegłego z zakresu medycyny pracy J. G. k. 148-150 wraz z opinią uzupełniającą k.174-175 w aktach sprawy)

Obecny stopień zaawansowania powyższych schorzeń czyni wnioskodawcę częściowo niezdolnym do pracy zarobkowej zgodnej z kwalifikacjami w okresie od 21 września 2011 roku do 31 grudnia 2013 roku z przyczyn neurologicznych (dowód: opinia neurologa B. M. k.29-30 wraz z opinią uzupełniającą k.51 oraz neurologa B. S. k.133-134 wraz z opinią uzupełniającą k.170 w aktach sprawy).

Sąd Okręgowy Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Utrata zdolności do pracy skutkująca częściową niezdolnością do pracy zachodzi zatem, gdy wnioskujący nie ma możliwości podjęcia pracy zgodnie z wykształceniem, także przy uwzględnieniu umiejętności nabytych w okresie kariery zawodowej, a także gdy nie występują pozytywne rokowania co do zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Spór między stronami sprowadzał się w istocie do tego, czy T. A. spełnia przesłankę określoną w art. 57 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Dla ustalenia, czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy, Sąd dopuścił dowód z pisemnych opinii biegłych lekarzy: neurologów: B. M., A. P., B. S., kardiologa M. M. (2), psychiatry B. J. (2), psychologa J. Ś. -biegłych z dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się schorzenia, na które cierpi skarżący. Dodatkowo, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy J. G., którego zadaniem była całościowa ocena stanu zdrowia wnioskodawcy pod względem zdolności do pracy, przy uwzględnieniu wszystkich wydanych w sprawie opinii biegłych.

Opinię opracowaną przez wskazanych wyżej biegłych (po jej uzupełnieniu w toku postępowaniu pod kątem zarzutów zgłoszonych przez organ rentowy), Sąd ocenia jako jasną, pełną, logiczną i należycie uzasadnioną. Biegli sporządzili opinię po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy i wynikami badań dodatkowych, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opinii, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

Biegła B. M. stwierdziła u wnioskodawcy utrzymujące się zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia pamięci i koncentracji. Niewielki niedowład prawostronny z niedoczulicą. Nadto biegła wskazała, iż wnioskodawca cierpi na nadciśnienie tętnicze. Zdaniem biegłej wnioskodawca w obecnym stanie wymaga leczenia neurologicznego. Reasumując, w ocenie biegłej neurolog B. M., T. A. jest obecnie częściowo okresowo niezdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami w okresie od 21 września 2011 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku.

Stanowisko to biegła podtrzymała w swej opinii uzupełniającej, w której odniosła się do zarzutów ZUS podnoszonych w piśmie z dnia 20 marca 2012 roku .

Biegła kardiolog M. M. (2) rozpoznając u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze, wymagające systematycznego leczenia, wskazując jednocześnie, iż choć z kardiologicznego punktu widzenia wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, to przeciwwskazana jest w jego przypadku praca na wysokości z powodu zgłaszanych przez niego dolegliwości neurologicznych .

W związku z zarzutami ZUS podnoszonymi w piśmie z dnia 29 maja 2012 roku, Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego neurologa A. P. , w ocenie której, wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Z opinią tą nie zgodził się wnioskodawca w piśmie procesowym z dnia 3 września 2012 roku.

W związku z powyższym, Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego neurologa B. S. , która w oparciu o rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia stwierdziła, iż jest on częściowo, okresowo niezdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami z przyczyn neurologicznych. Uzasadniając swoje stanowisko biegła stwierdziła, iż przy uwzględnieniu wieku chorego, jego stanu neurologicznego, przy współistniejącym u niego nadciśnieniu tętniczym, zaburzeniach depresyjnych oraz charakteru dotychczas wykonywanej pracy (majster budowlany, kierownik budowy- praca wymagająca potwierdzenia zdolności do pracy na wysokości) uznała, że wnioskodawca utracił zdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Wnioskodawca na obecnym etapie wymaga leczenia neurologicznego oraz leczenia usprawniającego i jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 grudnia 2013 roku.

Biegły psychiatra B. J. (1) oceniając stan zdrowia wnioskodawcy stwierdził, iż zespół depresyjno-lękowy o niewielkim nasileniu nie powoduje u wnioskodawcy naruszenia sprawności organizmu, które w istotny sposób obniżałoby jego zdolność do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi.

Tożsame stanowisko zajęła biegła psycholog J. Ś., która oceniła, iż wyniki badania psychologicznego są charakterystyczne dla zespołu depresyjnego ( obniżony nastrój, doświadczenie psychicznego dyskomfortu, nadmierne zmartwianie się – wzmożona wrażliwość na realne i wyobrażane zagrożenia, obniżony napęd psychoruchowy, podwyższony poziom wewnętrznego napięcia, niepokoju), które to objawy są nasilone w diagnostycznie istotnym stopniu.

Biegły z zakresu medycyny pracy J. G. mimo stwierdzenia istnienia profilaktycznych przeciwwskazań dla wnioskodawcy do ciężkiej pracy fizycznej pracy: kierowcy, pracy na wysokości oraz obsługi niebezpiecznych maszyn będących w ruchu, uznał T. A. za zdolnego do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Stanowisko to jednak nie zasługuje na aprobatę Sądu, albowiem nie uwzględnia kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego, który jest z zawodu technikiem budowlanym i przez 30 lat swojej pracy zawodowej pracował jako majster budowlany i kierownik budowy. Zauważyć przy tym należy, iż praca na takich stanowiskach charakteryzuje się stałym nadzorowaniem prac budowlanych na każdym etapie budowy, poczynając od prac w głębokich wykopach, aż do wykonania więźby dachowej budowli, nie licząc wewnętrznych prac wykończeniowych. Są to w większości prace na wysokości, wymagające poruszanie się na drabinie, prowizorycznych konstrukcjach, rusztowaniach. Mając na uwadze dolegliwości z jakimi, w związku z poudarowymi schorzeniami neurologicznymi, boryka się wnioskodawca ( zawroty głowy, zaburzenia równowagi, brak koncentracji, niedowład prawej kończyny górnej i dolnej z niedoczulicą), stwierdzić należy, iż stwarzają one stan realnego zagrożenia dla zdrowia, a nawet życia zarówno wnioskodawcy, jak i osób trzecich.

Dlatego też, opinie biegłych neurologów: B. M. oraz B. S. miały dla Sądu decydujące znaczenie i stanowiły podstawę do wyrokowania w przedmiotowej sprawie. Schorzenia neurologiczne determinują bowiem stan zdrowia wnioskodawcy i czynią go niezdolnym do pracy zarobkowej zgodnej z jego kwalifikacjami.

Z powyższych opinii wynika jednoznacznie, iż schorzenia neurologiczne wnioskodawcy czynią go częściowo, okresowo niezdolnym do pracy zarobkowej w okresie od dnia 21 września 2011 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku.

W ocenie Sądu, opinie wskazanych wyżej biegłych, nie zostały w sposób skuteczny zakwestionowane przez ZUS w toku postępowania. W swych opiniach uzupełniających, zarówno biegła B. M. jak i B. S., odniosły się wyczerpująco do zarzutów podniesionych przez ZUS w pismach, które stanowią w istocie gołosłowną polemikę z prawidłowymi wnioskami biegłych.

Dlatego też, Sąd pominął opinię biegłej A. P., która rozpoznając u wnioskodawcy: stan po udarze niedokrwiennym mózgu oraz niedoczulicę połowiczą prawostronną z dyskretnym niedowładem kończyn prawych, a więc dokonała rozpoznania tożsamego z rozpoznaniem dokonanym przez biegłych neurologów: B. M. oraz B. S. stwierdziła, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Biegła wskazała przy tym, iż sam fakt przebycia udaru mózgu, nie może skutkować uznaniem ubezpieczonego za niezdolnego do pracy, albowiem w jej ocenie nie pozostawił on w organizmie ubezpieczonego trwałych śladów. Biegła nie zauważa przy tym utrzymujących się u ubezpieczonego zawrotów głowy, zaburzeń równowagi, zaburzeń pamięci i koncentracji oraz niedowładu prawostronnego z niedoczulicą, nadciśnienia tętniczego, zespołu depresyjno-lękowego, które to dolegliwości były przedmiotem oceny pozostałych biegłych neurologów.

Dlatego też, wobec stanowczych wniosków płynących z opinii dwóch biegłych neurologów: B. M. oraz B. S. nie było potrzeby dalszego mnożenia opinii uzupełniających, ani powoływania kolejnych biegłych tych specjalności na okoliczności, które zostały już dostatecznie wyjaśnione. Przy uwzględnieniu treści art. 233 § 1 k.p.c. opinie te należało bowiem ocenić jako fachowe, rzetelne oraz pełne. Potrzeba powołania innego biegłego, bądź też uzupełnienia opinii winna bowiem wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 sierpnia 1999 roku, I PKN 20/99, OSNP 2000/22/807).

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.