Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa A. (...) z siedzibą w W.

przeciwko P. J.

o zapłatę

Oddala powództwo.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 591/17

UZASADNIENIE

Powód Altus Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą w W. wniósł do tut. Sądu pozew o zapłatę kwoty 7.322,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie przeciwko P. J.. Podał, iż jest następcą prawnym pierwotnego wierzyciela – (...) S.A. z siedzibą w W., z którym pozwany zawarł w dniu 10.03.2009 r. umowę bankową. Pełnomocnik powoda twierdził, iż żądana kwota stanowi zadłużenie pozwanego wynikające z przedmiotowej umowy.

(pozew – k. 2-8, pismo procesowe – k. 128-130)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie I Nc 353/17 w dniu 28 marca 2017 r. tut. Sąd uwzględnił powództwo w całości (k. 111).

Pozwany P. J. we wniesionym sprzeciwie domagał się oddalenia powództwa w całości. Przyznając, iż posiada zadłużenie z tytułu umowy kredytu z dnia 28.03.2009 r., podniósł w sprawie zarzut przedawnienia.

(odpowiedź na pozew – k. 118-121)

Sąd ustalił, co następuje:

Na mocy umowy o kredyt gotówkowy nr (...) zawartej w dniu 10.03.2009 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w L. (poprzednik prawny (...) S.A. z siedzibą w W.) udzielił pozwanemu P. J. kredytu w kwocie 14.503 zł.

( dowód : wniosek o udzielenie kredytu – k. 60-61, fotokopia dowodu tożsamości – k. 62, umowa pożyczki – k. 64-65, 54-57)

Wobec braku spłaty należności w terminie kredytodawca wypowiedział umowę kredytu, zaś w dniu 26 kwietnia 2012 r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), któremu postanowieniem z dnia 5 czerwca 2012 r. tut. Sąd w sprawie I Co 838/12 nadał klauzulę wykonalności.

( dowód : wypowiedzenie umowy kredytu – k. 63, bankowy tytuł egzekucyjny – k. 53, 59, postanowienie z dnia 05.06.2012 r. – k. 58)

W oparciu o wskazany tytuł wykonawczy Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Działdowie S. S. prowadził postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 2020/12. Postanowieniem z dnia 25 marca 2015 r. postępowanie zostało umorzone na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c.

( dowód : z akt Km 2020/12: wniosek o wszczęcie postępowania – k. 1, postanowienie o umorzeniu – k. 45)

Na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 18 listopada 2015 r. kredytodawca zbył na rzecz powoda A. (...) z siedzibą w W. szereg wierzytelności, w tym wierzytelność z tytułu umowy kredytu z dnia 10.03.2009 r.

( dowód : umowa sprzedaży z załącznikami – k. 26-48, wyciąg z załącznika – k. 49, wyciąg z ksiąg rachunkowych – k. 25, zawiadomienie – k. 50)

Powód bezskutecznie wzywał pozwanego do spłaty należności.

( dowód : wezwania do zapłaty – k. 51,52)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Okoliczności faktyczne w niniejszej sprawie pozostawały w całości bezsporne. Wynikały one z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową na okoliczność istnienia i wysokości roszczenia, których pozwany nie kwestionował. Nie zaszły żadne okoliczności mogące podważyć prawdziwość treści w nich zawartych, wobec czego Sąd dał im w pełni wiarę i uznał za podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Nadto Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach postępowania egzekucyjnego – Km 2020/12 - prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego obejmującego bankowy tytuł egzekucyjny wydany przez kredytodawcę.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego stwierdzić należy, iż nie budzi wątpliwości, że pozwany zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą w L. umowę kredytu. Wskazania przy tym wymaga, iż na mocy art. 720 k.c. istotą zawartej pomiędzy stronami umowy było przeniesienie przedmiotu pożyczki z pożyczkodawcy na pożyczkobiorcę oraz następnie zwrot przedmiotu pożyczki – tj. tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W sprawie nie ulega wątpliwości, iż pozwany nie wykonał ciążącego na nim zobowiązania.

W pierwszej kolejności należy jednak odnieść się do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia, bowiem jego ewentualne uwzględnienie skutkuje oddaleniem powództwa bez potrzeby ustalania czy zachodzą wszystkie materialnoprawne przesłanki pozwalające uwzględnić żądanie.

Na podstawie art. 117 k.c. roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Termin przedawnienia wynosi dziesięć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Nie budzi wątpliwości, iż roszczenie powoda przeciwko pozwanemu jest związane z prowadzoną przez niego działalnością, a zatem zastosowanie znajdzie trzyletni termin przedawnienia. Zgodnie natomiast z art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Może on zostać zawieszony lub przerwany w przypadku wystąpienia okoliczności wskazanych w art. 121 k.c. i 123 k.c. W niniejszym stanie faktycznym dokumenty przedłożone przez stronę powodową nie pozwalają stwierdzić daty wymagalności roszczenia – powód nie wskazał bowiem daty rozwiązania umowy kredytu, które miało nastąpić w terminie 30 dni od daty doręczenia pozwanemu oświadczenia kredytodawcy o wypowiedzeniu umowy. Sąd uznał zatem, iż roszczenie stało się wymagalne najpóźniej z dniem wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego – tj. 26 kwietnia 2012 r. Pokreślić przy tym należy, iż z uwagi na upływ znacznego okresu czasu precyzyjne określenie daty wymagalności roszczenia nie ma w przedmiotowej sprawie istotnego znaczenia.

Należy podzielić twierdzenia strony powodowej, iż w razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi - wszystkie właściwości, przywileje i braki, w tym także w zakresie przedawnienia (art. 509 § 2 k.c.). Sytuacja prawna cesjonariusza kształtuje się jednak inaczej w przypadku nabycia wierzytelności objętej bankowym tytułem wykonawczym. Uprawnienie do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przysługiwało bowiem do dnia 27 listopada 2015 r. jedynie bankom i tylko na ich rzecz mogła być nadana klauzula wykonalności ( vide uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2004 r., III CZP 9/04, OSNC z 2005 r. Nr 6, poz. 98, z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14). W konsekwencji powyższego nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną złożeniem wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, a następnie wszczęciem na jego podstawie postępowania egzekucyjnego ( vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r., III CZP 29/16). Czynność wszczęcia egzekucji na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego wywołuje skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela uwidocznionego w treści bankowego tytułu egzekucyjnego.

Reasumując - w ustalonych okolicznościach faktycznych nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu na mocy postanowienia tut. Sądu z dnia 5 czerwca 2012 r. oraz wszczęcie postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 2020/12 nie skutkowały przerwaniem biegu przedawnienia dochodzonego roszczenia w stosunku do powoda.

W związku z powyższym, przyjmując datę wymagalności roszczenia na dzień 26 kwietnia 2012 r. oraz 3-letni termin przedawnienia, stwierdzić należy, że w dniu wniesienia pozwu, t. j. 24 lutego 2017 r. należność składająca się na wierzytelność główną była już przedawniona. Powyższe odnosi się również do odsetek za opóźnienie, bowiem Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 26 stycznia 2005 r. ( III CZP 42/04, OSN 2005, Nr 9, poz. 149) uznał za obowiązującą w prawie polskim zasadę, że wraz z przedawnieniem się roszczenia głównego przedawniają się także roszczenia o świadczenia uboczne, choćby termin ich przedawnienia jeszcze nie upłynął.

Mając na uwadze, iż na skutek przedawnienia zobowiązanie na podstawie, którego powód dochodził należności w niniejszej sprawie stało się zobowiązaniem naturalnym i nie jest możliwe jego przymusowe dochodzenie, Sąd oddalił powództwo w całości.