Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2017 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w B.

przeciwko A. K.

roszczenia z weksla

I.  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz powoda (...) S.A. w B. kwotę zł 18.114,09 (osiemnaście tysięcy sto czternaście 09/100) ,

II.  umarza postępowanie co do kwoty 800 ( osiemset ) złotych,

III.  w pozostałej części powództwo oddala,

IV.  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz powoda (...) S.A. w B. kwotę zł (...) (cztery tysiące pięćset sześćdziesiąt trzy ) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym 3600 tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ;

Sygn. akt I C 772/17

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w B. w pozwie, który wpłynął do tut. Sądu w dniu 26 kwietnia 2017 roku domagał się zasądzenia od A. K. kwoty 18.914,09 złotych wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 22 marca 2017 roku oraz kosztów procesu, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że pozwana poprzez podpisanie w dniu 21 października 2016 roku weksla in blanco zobowiązała się do zapłaty w dniu 21 marca 2017 roku kwoty wskazanej na wekslu tj. 18.914,09 złotych. Powód w dniu 19 lutego 2017 roku wezwał pozwaną do wykupu weksla.

Pozwana A. K. na rozprawie w dniu 27 lipca 2017 roku nie kwestionowała roszczeń powoda. Potwierdziła, iż zawarła z powodem umowę pożyczki. Początkowo regulowała swoje zadłużenie, jednakże z uwagi na sytuację rodzinną i finansową zaprzestała spłaty rat. Obecnie stara się spłacać swój dług kwotami od 300 do 100 złotych. Pozwana pracuje w (...) w W. i osiąga wynagrodzenie w granicach 1800-1900 złotych wraz z nadgodzinami. Pozwana przedłożyła także dowód wpłaty z dnia 18 lipca 2017 roku na kwotę 100 złotych.

Pismem z dnia 4 sierpnia 2017 roku strona powodowa cofnęła pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 800 złotych. Podała, iż aktualne zadłużenie pozwanej wynosi 18.114,09 złotych wraz z odsetkami i wniosła o zasądzenie tej kwoty od pozwanej.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21 października 2016 roku pozwana A. K. zawarła z (...) S.A. w B. umowę pożyczki nr (...). Zabezpieczenie spłaty zaciągniętego zobowiązania stanowił weksel in blanco wystawiony przez pozwanego w dniu zawarcia umowy.

Powód (...) S.A. w B. był w posiadaniu weksla in blanco podpisanego przez A. K. w dniu 21 października 2016 roku. Weksel ten wypełniono na kwotę 18.914,09 złotych, płatną dnia 21 marca 2017 roku.

Powód pismem z dnia 19 lutego 2017 roku wezwał pozwaną do wykupu weksla.

(dowód: weksel k.3,14, wypowiedzenie umowy pożyczki k. 4)

Po wytoczeniu powództwa pozwana wpłaciła powodowi kwotę 800 złotych.

(okoliczność bezsporna)

Pozwana A. K. pracuje w zakładzie (...) w W. za wynagrodzeniem w kwocie 1800-1900 złotych miesięcznie. Na swoim utrzymaniu ma 2 letnie dziecko i partnera. Wynajmuje mieszkanie za kwotę 700 złotych miesięcznie. Dodatkowo zakupuje opał na zimę.

(dowód z przesłuchania informacyjnego pozwanej k. 23)

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 18.914,09 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 22 marca 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. Dochodzona pozwem należność wynikała z weksla, który został wystawiony jako weksel in blanco, zabezpieczającym wykonanie umowy pożyczki z dnia 21 października 2016 roku. Zatem do procesu prowadzonego na podstawie tak wystawionego weksla wypełnionego później przez wierzyciela wekslowego i nie puszczonego w obieg w drodze indosu, do odpowiedzialności pozwanego i zakresu postępowania zastosowanie mieć będzie art. 10 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 roku Prawo Wekslowe (j.t. Dz.U. 2016r., poz. 160).

Zobowiązanie wekslowe jest zobowiązaniem samodzielnym i abstrakcyjnym. Polega ono na oderwaniu weksla od stosunku podstawowego, co oznacza, że brak, nieważność lub wadliwość stosunku kauzalnego nie ma wpływu na ważność zobowiązania wekslowego. Z chwilą wystawienia weksla in blanco i wręczenia go wierzycielowi następuje zawarcie porozumienia między wystawcą weksla, a osobą, której ten weksel zostaje wręczony określające sposób jego uzupełnienia. Porozumienie takie jest umową zawieraną pomiędzy odbiorcą weksla, a wystawcą weksla lub akceptantem, do której stosuje się przepisy kodeksu cywilnego.

Zaciągnięcie abstrakcyjnego zobowiązania wekslowego powoduje dla dotychczasowego wierzyciela z zobowiązania kauzalnego uzyskanie nowej wierzytelności. Zapłata weksla skutkuje wygaśnięciem obu zobowiązań, ale uiszczenie należności w ramach stosunku kauzalnego takiego skutku nie wywołuje; w tym m.in. przejawia się abstrakcyjność zobowiązania wekslowego. Tak więc pod względem prawnym, wystawienie i wręczenie wierzycielowi weksla in blanco pociąga za sobą powstanie między stronami nowego, samodzielnego stosunku materialno-prawnego opartego na przepisach prawa wekslowego. Posiadacz weksla ma roszczenie wekslowe, choćby przy powstaniu zobowiązania wekslowego nie było żadnego szczególnego tytułu zobowiązania (causa), choćby ten tytuł był nieważny lub zgasł. W stosunku jednak pomiędzy wystawcą, a remitentem samodzielność tego zobowiązania ulega znacznemu osłabieniu z uwagi na możliwość podniesienia przez wystawcę zarzutów ze stosunku podstawowego bez ograniczeń. Spór przenosi się wówczas na płaszczyznę stosunku podstawowego, który w związku z zarzutami wystawcy podlega badaniu przez Sąd oceniający zasadność wydania nakazu zapłaty. Zgodnie jednak z art. 10 ustawy to wystawca winien udowodnić, iż weksel wypełniono niezgodnie z porozumieniem wekslowym.

Weksel przedłożony przez powoda był wekslem ważnym, a jego treść nie nasuwała wątpliwości, co do swej prawdziwości, tak w zakresie osnowy, jak i stanu dokumentu. Weksel ten spełnia w zakresie swej treści wymagania, o których mowa w 101 pkt 1-7 ustawy, a zatem zawiera nazwę ,,weksel” w samym tekście dokumentu, przyrzeczenie bezwarunkowej zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej (kwoty 18.914,09 złote), zawiera wskazanie terminu płatności (tj. dzień 21 marca 2017 roku), miejsce płatności (B.) określenie podmiotu, na rzecz którego zapłata ma być dokonana (tj. (...) S.A. w B.) datę i miejsce wystawienia weksla (B., 21 października 2016 roku), czytelny podpis wystawcy weksla (A. K.). Pozwana nie podniosła zarzutów wskazujących na wypełnienie weksla niezgodnie z porozumieniem wekslowym, nie podnosiła również zarzutów dotyczących ważności weksla. Pozwana nie kwestionowała w ogóle roszczenia strony powodowej.

W konsekwencji, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 18.114,09 złotych, dochodzoną pozwem, uznając, że należność wekslowa w tym zakresie istnieje i nie została spełniona.

Powód skutecznie cofnął powództwo co do kwoty 800 złotych, wobec czego Sąd w punkcie II wyroku orzekł o umorzeniu postępowania w tym zakresie.

Sąd oddalił natomiast powództwo w zakresie żądania odsetek umownych za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie. Zgodnie z art. 5 ustawy Prawo wekslowe w wekslu, płatnym za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu, może wystawca zastrzec oprocentowanie sumy wekslowej. W każdym innym wekslu zastrzeżenie takie uważa się za nienapisane. Stopa odsetek powinna być określona w wekslu, w braku jej określenia zastrzeżenie oprocentowania uważa się za nienapisane. Odsetki biegną od daty wystawienia wekslu, jeżeli nie wskazano innej daty. Zastrzeżenie oprocentowania sumy wekslowej może umieścić tylko wystawca lub osoba, która zgodnie z porozumieniem z wystawcą uzupełniła weksel in blanco. Umieszczenie zaś klauzuli oprocentowania przez inną osobę jest zmianą treści weksla. Wskazać w tym miejscu należy, iż na wekslu wówczas należy wpisać wysokość odsetek lub oznaczyć sposób ich określenia, przy czym stopa odsetek powinna być zgodna z przepisami dotyczącymi ich maksymalnej wysokości. W przedmiotowej sprawie powód nie zaznaczył odsetek na wekslu, wobec czego Sąd w tym zakresie powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.563,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Na kwotę tę składały się uiszczona opłata od pozwu w wysokości 946 złotych, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 złotych oraz uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., (...)