Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Zabrocka

Protokolant: st. sekr. sądowy Alina Bastuba

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r. w Gdańsku

sprawy M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 28 maja 2012 r. nr (...)- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. i przyznaje ubezpieczonemu M. O. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 maja 2012r do 30 kwietnia 2014r.

/ na oryginale właściwy podpis/

Sygnatura akt: VII U 2101/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 maja 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił M. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 24 maja 2012 r. uznała, że nie jest on niezdolny do pracy.

M. O. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazał, że z uwagi na stan zdrowia (przebyty uraz klatki piersiowej i kręgosłupa oraz cukrzycę typu I insulinozależną) nie jest w stanie wykonywać dotychczasowej pracy w zawodzie maszynisty lokomotyw ani w wyuczonym zawodzie – technik elektronik specjalizacji automatyki przemysłowej związanej z wysokimi napięciami. Na okoliczność występowania u niego częściowej niezdolności do wykonywania pracy wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych sądowych lekarzy diabetologa oraz chirurga.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

M. O., ur. dnia (...), z zawodu technik elektronik specjalizacji automatyki przemysłowej związanej z wysokimi napięciami, ostatnio wykonywał prace w zawodzie maszynisty lokomotyw.

W okresie od dnia 1 lutego 2010 r. do 30 kwietnia 2011 r. M. O. posiadał prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a od dnia 1 maja 2011 r. do 30 kwietnia 2012 r. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Powyższe okoliczności są w niniejszej sprawie niesporne a nadto wynikają z akt rentowych.

W dniu 26 marca 2012 r. M. O. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

dowód: wniosek k. 84 akt rentowych,

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u ubezpieczonego cukrzycę typu III insulinozależną, stan po resekcji torbieli ogona trzustki, stan po resekcji śledziony w 2009 r., stan po zapaleniu krwotocznym trzustki 2006 r., nadciśnienie tętnicze uregulowane, zespół zależności alkoholowej - ostatnia hospitalizacja w czerwca 2011 r., aktualnie w fazie abstynencji, stan po urazie wielonarządowym w styczniu 2010 r. ze złamaniem kręgosłupa TH, złamaniem żeber, uszkodzeniem żyły płucnej i tamponadą serca, a nadto okresowe bóle kręgosłupa TH-1 po przeciążeniu bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej.

Orzeczeniem z dnia 7 maja 2012 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił, że M. O. nie jest niezdolny do pracy.

Ubezpieczony wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia.

Komisja lekarska ZUS rozpoznała u ubezpieczonego cukrzycę typu III insulinozależną, przewlekłe zapalenie trzustki, zespół zależności alkoholowej w okresie deklarowanej abstynencji od czerwca 2011 r., nadciśnienie tętnicze i WHO oraz zespół bólowy kręgosłupa TH-L pourazowy –nieupośledzający, jednak w orzeczeniu z dnia 24 maja 2012 r. również ustaliła, że M. O. nie jest niezdolny do pracy.

dowód: opinia lekarska k. 65 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 86 akt rentowych, sprzeciw k. 66 dokumentacji lekarskiej, opinia lekarska k. 72-73 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS k. 89 akt rentowych,

Decyzją z dnia 28 maja 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił M. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

dowód: decyzja k. 91 akt rentowych,

Celem ustalenia, czy stan zdrowia strony wskazuje, że jest ona nadal po dniu 30 kwietnia 2012 r. całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej z powodu istotnego naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, konieczne było uzyskanie wiadomości specjalnych, toteż Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych z listy biegłych sądowych gastrologa, internisty, kardiologa i neurologa.

Powołani w sprawie biegli dokonali u ubezpieczonego następującego rozpoznania:

1.  nadciśnienie tętnicze samoistne,

2.  stan po odbarczaniu tamponady serca w 2010 r.,

3.  przewlekłe po-alkoholowe zapalenie trzustki, z okresowymi zaostrzeniami,

4.  stan po resekcji torbieli ogona trzustki w 2009 r.,

5.  obecność małej torbieli w głowie trzustki,

6.  stan po usunięciu śledziony w 2009 r.

7.  cukrzyca typu III po toksycznym uszkodzeniu trzustki, insulinozależna,

8.  polineuropatia czuciowo-ruchowa pochodzenia alkoholowego i w przebiegu cukrzycy,

9.  przebyte złamanie kręgów TH 4, TH7 i TH12 z wtórną kyfotyczną deformacją krzywizny kręgosłupa piersiowego, bez powikłań neurologicznych,

10.  padaczka alkoholowa w wywiadzie,

11.  zespół zależności alkoholowej w fazie deklarowanej abstynencji,

12.  zaburzenia nastroju typu depresyjnego łagodnie nasilone oraz

13.  próby samobójcze w wywiadzie.

Biegły sądowy kardiolog po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną , wniósł o przeprowadzenia badań pomocniczych postaci echa serca oraz dopuszczenie dowodu z opinii biegłych chirurga dla oceny skutków urazu z 2010 r. oraz psychiatry wobec dokonanej próby samobójczej.

dowód: protokół oględzin sądowo-lekarskich biegłego kardiologa – k. 36-39 akt sprawy,

Biegły sądowy neurolog uznał, iż ubezpieczony nie jest ani całkowicie ani też częściowo niezdolny do pracy i zwrócił się o wydanie opinii przez biegłego chirurga ortopedy ze względu na przebyty uraz kręgosłupa piersiowego oraz biegłego psychiatry z powodu alkoholizmu i prób samobójczych w wywiadzie.

dowód: protokół oględzin sądowo-lekarskich biegłego neurologa – k. 47 akt sprawy,

Biegły sądowy internista wskazał na potrzebę przeprowadzenia badań laboratoryjnych: hemoglobiny glikolowanej HbA1c, kreatyniny, GFR (przesączanie kłębuszkowe), badanie moczu, a także na potrzebę powołania biegłego psychiatry z uwagi na alkoholizm i próbę samobójczą.

dowód: protokół oględzin sądowo-lekarskich biegłego internisty – k. 50 akt sprawy,

W związku z powyższym, czy stan zdrowia strony wskazuje, że jest ona nadal po dniu 30 kwietnia 2012 r. całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej z powodu istotnego naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych psychiatry i chirurga-ortopedy.

Na podstawie jednorazowego badania sądowo-psychiatrycznego przeprowadzonego w warunkach ambulatoryjnych oraz po analizie akt sprawy wraz z dokumentacją medyczną biegły sądowy psychiatra uznał, iż u ubezpieczonego brak jest cech choroby psychicznej, w tym psychozy alkoholowej, istotnego deficytu funkcji poznawczych i innych zaburzeń psychicznych ograniczających jego zdolność do pracy. Zaburzenia nastroju są łagodnie nasilone i ich leczenie może być łączone z aktywnością zawodową. Od września 2012 r. ubezpieczony deklaruje utrzymywanie abstynencji, co było wymuszone przez pobyt w zakładzie karnym. Biegły stwierdził u niego zespół zależności alkoholowej wymagającej leczenia odwykowego, które może być łączone z wykonywaniem pracy zgodnej z kwalifikacjami. Zespół uzależnienia od alkoholu nie spowodował znacznej psychodegeneracji, otępienia lub psychozy alkoholowej i nie ogranicza zdolności do pracy. Stan psychiczny ubezpieczonego nie wyklucza możliwości podjęcia przez niego decyzji dotyczącej leczenia odwykowego i utrzymywania abstynencji, W okresach pogorszenia może być leczony w ramach zwolnienia lekarskiego.

dowód: opinia sądowo-psychiatryczna – k. 71-73 akt sprawy,

Zdaniem biegłego sądowego chirurga-ortopedy złamanie kręgów piersiowych jest wygojone z pozostawieniem deformacji kyfotycznej, ale bez istotnego ograniczenia funkcji kręgosłupa. Biegły nie stwierdził również uszkodzenia obwodowego układu nerwowego. Tym samym, brak jest w jego ocenie w chwili podstaw do uznania niezdolności do pracy obecnej z tytułu przebytego złamania kręgosłupa. Istnieją przeciwwskazania do pracy ubezpieczonego na stanowisku maszynista pociągu, ale może pracować jako elektronik.

dowód: protokół oględzin sądowo-lekarskich biegłego chirurga-ortopedy – k. 76-77 akt sprawy,

Biegły sądowy neurolog w opinii końcowej na podstawie badania neurologicznego oraz dokumentacji lekarskiej uznał, iż stwierdzone zmiany chorobowe nie powodują częściowej ani całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn neurologicznych. Podał również, że polineuropatia czuciowo-ruchowa nerwów obwodowych kończyn górnych o dolnych w przebiegu cukrzycy i w następstwie przewlekłego nadużywania alkoholu swym nasileniem nie powoduje niezdolności do pracy zarobkowej. Neurologiczne powikłanie cukrzycy zostało uwzględnione w ocenie naruszenia sprawności organizmu przez biegłego internistę.

Przebyte wygojone złamanie trzonów kręgowych w odcinku piersiowym nie powodu powikłań neurologicznych.

Napady padaczkowe, od czasu abstynencji alkoholowej nie powtarzają się. Zespół zależności alkoholowej z zaburzeniami nastroju został oceniony przez biegłego psychiatrę. Częściowa niezdolność do prac do kwietnia 2011 r. nie wynikała ze schorzeń neurologicznych.

dowód: protokół oględzin sądowo-lekarskich biegłego neurologa – k. 90 akt sprawy,

Biegły sądowy Internista w opinii końcowej podał, że jak wynika z pomiarów glikemii, występująca u ubezpieczonego cukrzyca jest źle kontrolowana i chwiejna, o czym świadczą liczne nieprawidłowo wysokie wartości poziomu cukru w godzinach rannych na czczo z spadkami glikemii nawet do 35 mg% i 39mg%. Poświadczeniem powyższego jest również poziom hemoglobiny glikolowanej 9,24% z kwietnia 2012 r. i obecnie w dostarczonym badaniu z dnia 29 maja 2013 r. 9,55%. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym kontrolowanie glikemii jest przewlekłe zapalenie trzustki z okresowymi zaostrzeniami, każdy stan zapalny destabilizuje cukrzycę i powoduje konieczność modyfikacji jej leczenia. W związku z powyższym biegły stwierdził obecnie częściową okresową niezdolność do pracy nadal od dnia 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2014 r. Biegły wskazał również, że konieczne jest intensywne postępowanie terapeutyczne celem lepszej kontroli glikemii a tym samym zapobieżenie progresji zmian mikroangiopatycznych.

dowód: dokumentacja medyczna – k.87-88, opinia końcowa internisty – k. 92 akt sprawy,

Następnie biegły sądowy kardiolog po zapoznaniu się z przełożonym mu wynikiem badania echokardiograficznym w opinii końcowej podał, że schorzenia układu krążenia nie powodują niezdolności do pracy u ubezpieczonego. Wykonane w/w badanie wykazał prawidłową funkcję i budowę serca, niewystępowanie płynu w worku osierdziowym i brak zmian typowych dla narządowych powikłań nadciśnienia.

dowód: dokumentacja medyczna – k.95, opinia końcowa kardiologa – k. 96 akt sprawy,

W ocenie biegłego sądowego gastrologa ( także specjalisty z zakresu medycyny pracy) rozpoznane przez niego zmiany chorobowe czynią ubezpieczonego osobą częściowo niezdolną do zatrudnienia wg kwalifikacji zawodowych na okres od 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2014 r.

W uzasadnieniu biegły podał, że ubezpieczony był częściowo niezdolny do pracy w okresie 1 lutego 2010 r. do 30 kwietnia 2012 r. z powodu głównie zmian wynikających z urazu wielonarządowego spowodowanego upadkiem z 2 pietra w stanie upojenia alkoholowego ze złamaniem żeber, tamponadą serca i złamaniem klinowym kręgosłupa piersiowego. W tym zakresie, jak to ocenili biegli neurolog, ortopeda i kardiolog, doszło do poprawy, odbarczenia serca, wygojenia złamań kręgów, bez upośledzenia funkcji ruchowych i neurologicznych, z zachowaniem sprawności krążeniowej. Jednakże skutki krwotocznego, nawrotowego zapalenia trzustki na tle ZZA i ciągów opilczych spowodowały powikłania o charakterze przewlekłego zapalenia trzustki, torbieli resekowanej w 2009 r. łącznie z śledzoną, pojawienie się cukrzycy typu 3, chwiejnej i źle uregulowanej, z częstymi znacznymi stanami hipoglikemii, wymagającymi zdecydowanej modyfikacji leczenia i poprawy wskaźników wyrównania, dalszej edukacji i lepszej samokontroli oraz utrzymania abstynencji. Nadto biegły podał, iż podziela opinię biegłego diabetologa, iż obecny stan powoda ogranicza zdolność do pracy w warunkach pracownika ochrony, pracownika zmianowego, pracy na wysokości, pracy przy obsłudze maszyn w ruchu, przy otwartych źródłach ognia. Ubezpieczony nie może absolutnie podjąć pracy maszynisty. Po wyrównaniu cukrzycy i poprawie bilansu metabolicznego będzie zdolny podjąć pracę w zawodzie technika elektronika.

dowód: protokół oględzin sądowo-lekarskich biegłego gastrologa - k. 43-44 oraz opinia końcowa gastrologa – k. 99-100 akt sprawy,

Po doręczeniu odpisów opinii powołanych w sprawie biegłych sądowych, pozwany wniósł zastrzeżenia do treści wskazując, nie podziela opinii biegłego diabetologa dotyczącej orzeczenia częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat. Ubezpieczony choruje na cukrzycę od wielu lat, obecnie jest ona niewyrównana. Edukacja ubezpieczonego odnośnie leczenia i samej normalizacji glikemii nie wymaga tak długiego okresu czasu. W związku z tym, organ rentowy wniósł o orzeczenie częściowej niezdolności do pracy na okres 1 roku.

Wskazał jednocześnie , iż nie zgłasza uwag do opinii pozostałych biegłych.

dowód: pismo procesowe pozwanego z dnia 1 października 2013 r. wraz z opinią przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS – k. 110-111 akt sprawy.

Sąd zważył, iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w pełni zasługuje na wiarę, dokumenty zawarte w aktach rentowych ubezpieczonej oraz dokumentacji lekarskiej nie były kwestionowane przez żadną ze stron co do ich prawdziwości, rzetelności. Także i Sąd nie znalazł podstaw by nie dać im wiary.

Sąd Okręgowy dał wiarę przeprowadzonemu dowodowi z opinii biegłych sądowych lekarzy gastrologa, internisty, kardiologa, neurologa, psychiatry i chirurga-ortopedy. W ocenie Sądu, wydane przez nich opinie są miarodajne, jasne i spójne, wysnute w niej wnioski logiczne i właściwe, zaś ich uzasadnienie jest wyczerpujące i przekonywujące.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie ubezpieczonego M. O. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2009, 153, póz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresie ubezpieczenia albo nie później niż w okresie 18 miesięcy od jego ustania.

Jednocześnie, przesłanka przyznania renty określona w pkt 3 nie ma zastosowania do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 12 cytowanej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Natomiast, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, zaś wyjątkowo na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

W przedmiotowej sprawie spór zogniskował się wokół tego, czy ubezpieczony M. O. jest osobą niezdolną do pracy.

Nie budziło wątpliwości Sądu, że ubezpieczony cierpi na określone schorzenia, jednakże to nie fakt występowania schorzeń, a jedynie stopień ich zaawansowania, może powodować niezdolność do pracy. Należy wskazać przy tym, iż subiektywna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego przekonanie, że jest niezdolny do pracy, nie może zastąpić oceny dokonanej przez biegłych sądowych – wysokiej klasy specjalistów, którzy w przekonujący sposób uzasadnili swoje stanowisko (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 1998 r., II UKN 466/97, OSNAP 1999/1/25).

W związku z powyższym, celem ustalenia czy stan zdrowia strony wskazuje, że jest ona nadal po dniu 30 kwietnia 2012 r. całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej z powodu istotnego naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych gastrologa, internisty, kardiologa, neurologa, psychiatry i chirurga-ortopedy.

Podkreślić należy, że biegli sądowi, dokonując oceny zdolności ubezpieczonego do pracy wzięli pod uwagę występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, jak również poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W związku z powyższym, biegli sądowi, wydając opinie, wzięli pod uwagę nie tylko schorzenia, ale również wykształcenie ubezpieczonego i posiadane przez niego kwalifikacje (ubezpieczona z zawodu technik elektronik specjalizacji automatyki przemysłowej związanej z wysokimi napięciami, ostatnio wykonywał prace w zawodzie maszynisty lokomotyw).

W ocenie biegłych sądowych psychiatry, chirurga-ortopedy, neurologa oraz kardiologa brak było podstaw do stwierdzenia, że ubezpieczony jest osobą całkowicie bądź częściowo niezdolną do pracy.

Na uwagę zasługuje w szczególności, że biegły sądowy psychiatra podkreślił, iż u ubezpieczonego brak jest cech choroby psychicznej, w tym psychozy alkoholowej, istotnego deficytu funkcji poznawczych i innych zaburzeń psychicznych ograniczających jego zdolność do pracy. Zaburzenia nastroju są łagodnie nasilone i ich leczenie może być łączone z aktywnością zawodową. Leczenia odwykowe może być łączone z wykonywaniem pracy zgodnej z kwalifikacjami. Podkreślenia wymaga również, że zdaniem biegłego sądowego chirurga-ortopedy istnieją przeciwwskazania do pracy ubezpieczonego na stanowisku maszynista pociągu, ale może pracować jako elektronik.

Z przeprowadzonych dowodów, w tym w szczególności z treści opinii biegłych sądowych lekarzy internisty oraz gastrologa (i specjalisty medycyny pracy ) wynikało jednak w sposób jasny i niebudzący wątpliwości, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2014 r.

Biegły sądowy internista podał, że występująca u ubezpieczonego cukrzyca jest źle kontrolowana i chwiejna, a dodatkowym czynnikiem utrudniającym kontrolowanie glikemii jest przewlekłe zapalenie trzustki z okresowymi zaostrzeniami. Zdaniem biegłego sądowego gastrologa (i specjalisty medycyny pracy ) obecny stan ubezpieczonego ogranicza zdolność do pracy w warunkach pracownika ochrony, pracownika zmianowego, pracy na wysokości, pracy przy obsłudze maszyn w ruchu, przy otwartych źródłach ognia. Ubezpieczony nie może absolutnie podjąć pracy maszynisty. Podał również, że po wyrównaniu cukrzycy i poprawie bilansu metabolicznego będzie zdolny podjąć pracę w zawodzie technika elektronika.

Zważyć w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się z tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Opinie sporządzone przez w/w biegłych sądowych w niniejszej sprawie są – w ocenie Sądu – wnikliwe i wyczerpujące, logiczne i spójne, a wnioski w nich zawarte prawidłowo uzasadnione. Zostały one wydane przez lekarzy specjalistów o specjalnościach adekwatnych do rodzaju schorzeń rozpoznanych u M. O., o uznanym autorytecie i dużym doświadczeniu zawodowym oraz długoletniej praktyce. Opinie zostały wydane po uprzednio przeprowadzonym badaniu ubezpieczonego oraz zapoznaniu się ze zgromadzoną przezeń dokumentacją medyczną. Biegli w sposób wyczerpujący i przekonywujący wskazali również, dlaczego wydali opinie powyższej treści.

Niemniej jednak, Sąd Okręgowy jako podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie przyjął jedynie opinie biegłych sądowych internisty i gastrologa świadczące o występowaniu u ubezpieczonego dalszej okresowej częściowej niezdolności do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji ubezpieczonego i poziomem wykształcenia w okresie od dnia 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2014 r. Podkreślenia wymaga, że zgodnie z treścią wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2009 r. w sprawie o sygnaturze akt I UK 302/08, nie narusza zakazu samodzielnego dokonywania przez Sąd rozstrzygania kwestii objętych wiadomościami specjalnymi oparcie ustaleń na jednej opinii biegłego lekarza wyrażającej odmienne poglądy od innych lekarzy, w związku z czym, Sąd Okręgowy tym bardziej uznał, że celem ustalenia występowania okresowej niezdolności do pracy u ubezpieczonego i jej stopnia, wystarczające są dwie opinie dwóch biegłych. Nadto zauważyć należy, że biegli wydali opinie w oparciu o stwierdzone schorzenia zgodnie z posiadaną przez siebie specjalizacją.

Oznacza to, że ubezpieczony został uznany za osobę częściowo niezdolną do pracy ze względu na schorzenia internistyczne i gastrologiczne (m.in. cukrzyca typu III i towarzyszące jej zapalenie trzustki).

Zdaniem Sądu, brak jest w przedmiotowej sprawie dostatecznych podstaw do skutecznego zakwestionowania sporządzonych przez biegłych opinii, bowiem w sposób wystarczający wskazali, dlaczego uznają M. O. za częściowo niezdolnego do pracy, a Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw do podważenia ich opinii. W prawdzie pozwany kwestionował treść opinii biegłego internisty (diabetologa) , jednak nie przedstawił żadnych merytorycznych argumentów mogących wpłynąć na jej treść, a jedynie podnosił, iż częściowa niezdolność do pracy powinna zostać orzeczona na okres roku. Tym samym, w ocenie Sądu zarzuty organu rentowego stanowiły bezpodstawną polemikę ze stanowiskiem biegłego sądowego specjalisty z zakresu medycyny. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że pozwany nie przedstawił jakichkolwiek zarzutów do opinii biegłego gastrologa , który także uznał , że ubezpieczony jest nadal , na okres 2 lat częściowo niezdolny do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. oraz powołanych wyżej przepisów, orzekł jak w sentencji wyroku – zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia od 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2014 r.

SSO Elżbieta Zabrocka