Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 1452/15

POSTANOWIENIE

Dnia 30 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wiesława Buczek-Markowska

Sędziowie:

SO Małgorzata Grzesik (spr.)

SO Sławomir Krajewski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 maja 2016 roku w S.

sprawy z powództwa C. B.

przeciwko M. G. i L. S.

o uznanie za bezskuteczną umowy sprzedaży

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego L. S. od wyroku Sądu Rejonowego w Gryfinie z dnia 12 czerwca 2015 roku, sygn. akt I C 667/14

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie I i III oraz umarza postępowanie w tym zakresie.

Sygn. akt II Ca 1452/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy w Gryfinie po rozpoznaniu sprawy z powództwa C. B. przeciwko M. G. i L. S. o uznanie za bezskuteczną umowy sprzedaży, sygn. akt: I C 667/14: uznał za bezskuteczną w stosunku do powoda umowę sprzedaży (...) udziałów Przedsiębiorstwa Usługowo-Produkcyjnemu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w C. zawartą w dniu 10 czerwca 2014 r. między pozwanymi M. G. i L. S. uniemożliwiającą zadośćuczynienie roszczeniu powoda obejmującemu prawo pierwszeństwa nabycia udziałów wymienionej spółki (pkt I); oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt II) oraz zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda C. B. kwotę 842 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt III).

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany L. S. zaskarżając go w części, w zakresie pkt I oraz III sentencji.

Pismem z dnia 20 kwietnia 2016 r. powód cofnął pozew złożony w niniejszej sprawie i zrzekł się roszczenia w nim dochodzonego.

Sad Okręgowy zważył, co następuje:

Zaskarżony wyrok w zakresie jego pkt I oraz III sentencji należało uchylić i postępowanie w tym zakresie umorzyć.

Stosownie do dyspozycji art. 386 § 3 k.p.c .jeżeli pozew ulega odrzuceniu albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd drugiej instancji uchyla wyrok oraz odrzuca pozew lub umarza postępowanie. W myśl zaś przepisu art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Ustawodawca na kanwie art. 203 § 1 k.p.c. przewidział natomiast, że pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Co przy tym istotne, jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed sądem drugiej instancji, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji (art. 391 § 1 k.p.c.).

Podkreślić należy, iż cofnięcie pozwu jest cofnięciem wniosku o udzielenie ochrony prawnej roszczeniu procesowemu i jest wyrazem rezygnacji powoda z kontynuacji postępowania rozpoczętego wskutek wniesienia pozwu. Cofnięcie pozwu może nastąpić w toku całego postępowania, a zatem także w postępowaniu apelacyjnym.

W świetle art. 316 § 1 k.p.c., sąd był zobowiązany do uwzględnienia stanu rzeczy w chwili orzekania. Godzi się zatem zauważyć, iż powód w dniu 25 kwietnia 2016 r. (data złożenia pisma procesowego w placówce pocztowej operatora wyznaczonego; k. 168 - 169) cofnął pozew i zrzekł się roszczenia dochodzonego w tym postępowaniu. Sąd Okręgowy uznał cofnięcie pozwu za skuteczne, albowiem nie stwierdził zaistnienia przesłanek określonych w art. 203 § 4 k.p.c. czyniące powyższą czynność procesową niedopuszczalną. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem, by zdziałana przez powoda czynność była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzała do obejścia prawa.

W tym stanie rzeczy przyjąć należało, że powód cofnął pozew ze skutkiem prawnym, wobec czego zaistniała podstawa do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania. Co wymaga jeszcze podkreślenia, iż zgodnie z art. 378 § 1 k.p.c., sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawie w granicach apelacji. W świetle zaś przepisu art. 363 § 1 k.p.c., orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy lub inny środek zaskarżenia. Z uwagi na okoliczność, iż orzeczenie Sądu Rejonowego zostało zaskarżone jedynie w części co do pkt I oraz III sentencji, w zakresie jego pkt II uprawomocniło się. W związku z tym przedmiotowy wyrok uchylono jedynie w zaskarżonej części. Przy czym orzeczenie w tym zakresie uchylono w całości, tj. zarówno co do pozwanego L. S. (apelującego), jak również pozwanego M. G., który apelacji od orzeczenia Sądu I instancji nie wywiódł, albowiem w myśl art. 378 § 2 zdaniem pierwsze k.p.c., w granicach zaskarżenia sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać sprawę także na rzecz współuczestników, którzy wyroku nie zaskarżyłi, gdy będące przedmiotem zaskarżenia prawa lub obowiązki są dla nich wspólne.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.