Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: p.o. sekr. sąd. M. P.

przy udziale Prokuratora Prok. Rej. Adama Popka

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2017 r. sprawy

R. B. syna S. i K. z domu B.,

ur. (...) w P.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 18 marca 2017 roku na ulicy (...) w M. kierował po drodze publicznej w ruchu lądowym samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości o zawartości kolejno w pierwszym badaniu 0,56 mg/dm ³, w drugim badaniu 0,52 mg/dm ³, w trzecim badaniu 0,47 mg/dm ³ i w czwartym badaniu 0,46 mg/dm ³,

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k.

ORZEKA:

I.  Przyjmując, że stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień zawinienia nie jest znaczny, na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k., art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego R. B. warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;

II.  Na podstawie art. 67 § 3 k.k. i art. 39 pkt 7 k.k. zobowiązuje oskarżonego do spełnienia świadczenia pieniężnego na cel społeczny przez wpłacenie kwoty 500 (pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  Na podstawie art. 67§3 k.p.k. w zw. z art. 39 pkt. 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku z zaliczeniem na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od 18.03.2017r.

IV.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 marca 2017 roku oskarżony R. B. poruszał się samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) w miejscowości M..

Na ulicy (...) oskarżony został zatrzymany do kontroli drogowej i został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Przeprowadzone badania wykazały, że oskarżony R. B. miał o godzinie 03:17 – 0,56 mg/l, o godz. 03:37 – 0,52 mg/l, o godzinie 03:39 – 0,47 mg/l, zaś o godzinie 03:42 - 0,46 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (d. protokół użycia alkotestu vide k. 2-3).

Oskarżony R. B. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż tego dnia, od godziny 21:00 uczestniczył w próbie muzycznej swojego zespołu. Wypił dwa duże piwa. Około północy wsiadł do swojego pojazdu i udał się do miejsca zamieszkania, leśniczówki pod M.. Próba odbywała się w domu kultury w M.. (...) nie znajdowało się w miejscu próby, zostawił je na ulicy (...), niecały kilometr od domu kultury. Wyszedł z gitarą i poszedł do auta. Był przekonany, że strawił już alkohol, który wypił. Dodał, że jechał wolno. Zatrzymała go policja. Wyjaśnił nadto, że trzy tygodnie temu zmarła jego matka, obecnie mieszka ze schorowanym ojcem (d. wyjaśnienia oskarżonego R. B. k. 52).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż są one spójne z innymi zebranymi w sprawie dowodami.

Sąd zważył, co następuje:

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i znajduje pełne odzwierciedlenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. W świetle złożonych wyjaśnień oskarżonego oraz innych dowodów natury rzeczowej i osobowej, sprawstwo w zakresie zarzucanego mu czynu jest oczywiste.

W granicach tych ustaleń okoliczności popełnienia tego przestępstwa, jak i okoliczności dotyczące samego oskarżonego, w przekonaniu Sądu, przemawiają za warunkowym umorzeniem postępowania karnego.

Oskarżony w pełni przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając w zgodzie z ustalonym stanem faktycznym. Stan nietrzeźwości oskarżonego ustalono na podstawie nie kwestionowanych przez strony i nie budzących wątpliwości, co do miarodajności odczytów, alkometru (vide k. 2-3).

Mając powyższe na uwadze uznano, że okoliczności popełnienia czynu oraz okoliczności dotyczące samego oskarżonego są tego rodzaju, że wskazują na celowość warunkowego umorzenia postępowania w sprawie, gdyż spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w art. 66 i 67 k.k., a mianowicie:

- przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k. zagrożone jest karą nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności;

- okoliczności sprawy nie budzą żadnych wątpliwości;

- oskarżony nigdy nie był karany sądownie za przestępstwa kryminalne czy tez kryminalno-skarbowe (d. karta karna k. 12);

- postawa oskarżonego, jego właściwości, warunki osobiste wskazują, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, oskarżony nie był dotąd karany, co wskazuje, że czyn jakiego się dopuścił miał incydentalny charakter, a oskarżony jest człowiekiem właściwie rozumiejącym normy społeczne i prawne, o czym świadczy skrucha jaką wykazał w toku postępowania sądowego.

- społeczna szkodliwość popełnionego czynu i wina nie są znaczne, jeśli się zważy na okoliczność, że oskarżony prowadził pojazd w porze nocnej, w warunkach nikłego ruchu drogowego (zeznania świadka E. B. k. 53).

Mając przy tym na uwadze, że dla warunkowego umorzenia postępowania wystarczające jest by wina i społeczna szkodliwość „nie były znaczne”, nie zaś aby były „nieznaczne” , to nie ma przeszkód aby przyjąć by w niniejszej sprawie mieściły się one w granicach zakreślonych normą przepisu art. 66 § 1 k.k.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w punkcie I części dyspozytywnej niniejszego wyroku. Ustalając okres próby Sąd miał na uwadze charakter popełnionego czynu, przy uznaniu, że występek oskarżonego wyrażał lekceważenie przez niego prawa i bezpieczeństwa uczestników ruchu, jest przy tym oczywiste, że prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwym, niebezpieczeństwo dla ludzkiego życia i zdrowia (choćby abstrakcyjne) stwarza.

Sąd zobowiązał nadto oskarżonego do spełnienia świadczenia pieniężnego na cel społeczny przez wpłacenie kwoty 500 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 3 i 7 k.k. Sąd nadto orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku, z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 4 k.k. okresu zatrzymania prawa jazdy. Orzekając powyższy środek karny sąd wskazuje, że orzeczenie takie będzie dla oskarżonego realną dolegliwością, która uświadomi mu naganność czynu którego się dopuścił, a będzie także odstraszała go przed ponownym popełnieniem przestępstwa.

Oskarżony jest bezrobotny, utrzymuje się jedynie z prac dorywczych, stąd też o kosztach orzeczono jak w punkcie IV, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.