Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Wiśniewska-Drobny

Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

SR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska

Protokolant Agnieszka Wołoch

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

przeciwko A. R.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt VIII C 278/15

oddala apelację.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 179/17

UZASADNIENIE

Powód Zarząd (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanej A. R. kwoty 5 734,03 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 4 400,69 zł od dnia 18 06 2014r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1 333,34zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Uzasadniając żądanie twierdził, że pozwana bez tytułu prawnego zajmowała lokal mieszkalny położony w Z. przy ul. (...), którego zarządcą był powód i nie opłacała opłat za korzystanie z niego. Należność główna stanowi kwotę 4 400,69zł za okres od dnia 01 06 2011r. do dnia 31 12 2011r. oraz kwotę 1 309,74 zł tytułem skapitalizowanych odsetek na dzień 17 06 2014r. i koszów monitu w kwocie 23,60zł.

Sąd Rejonowy w Gliwicach w dniu 3 11 2014r. sporządził nakaz zapłaty
w postępowaniu upominawczym, w którym polecił pozwanej zapłacić powodowie dochodzone należności.

Pozwana A. R. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w części, co do kwoty 2 981,79zł należności głównej
oraz skapitalizowanych odsetek w kwocie 531,74 zł. Podniosła zarzut przedawnienia
w zakresie roszczenia za okres od dnia 11 06 2011r. do dnia 10 10 2011r.
oraz brak legitymacji czynnej powoda w domaganiu się należności
za okres od dnia 25 10 2012r. do dnia 28 03 2013r. i odsetek za ten okres, z uwagi
na przejście z dniem 1 01 2012r. uprawnień do uzyskiwania opłat czynszowych
na rzecz Gminy Miejskiej Z. – Jednostki (...) Finansowej (...) w Z..

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 7 06 2016r. oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulację
art. 18 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 06 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. Stwierdził, iż fakt bezumownego koszty stania z lokalu był bezsporny. Po stronie pozwanej powstała zaległość z tytułu należnych za korzystanie z lokali opłat. Okres przedawnienie w myśl art. 118 k.c. wynosi 3 lata ponieważ zarządca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawodowo trudni się zarządzaniem nieruchomościami. Natomiast prośbę pozwanej
o rozłożenie zaległości na raty uznał za niewłaściwe uznanie długu, które przerwało bieg przedawnienia, co skutkowało bezzasadnością podniesionego zarzutu. Uwzględniając przedłożone przez pozwaną dowody wpłaty w okresie od października 2011r. do grudnia 2011r. na łączną kwotę 2 604,80zł oraz nadpłatę w kwocie 1 392,15zł, która został zaliczona na poczet zaległości z tytułu odszkodowania
za bezumowne korzystanie z lokalu, stwierdził iż cała należność została przez pozwaną uiszczona. Powoda obciążał obowiązek wykazania w jaki sposób dokonywał rozliczeń należności wpłacanych przez pozwanego czego jednak wbrew regulacji art. 6 k.c.
nie uczynił.

O kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżył powód Zarząd (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. , który wnosił o jego zmianę i uwzględnienie powództwa, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

Zarzucił, że przy ferowaniu orzeczenia naruszono regulacje:

-

art. 451 § 3 k.c. poprzez jego pominięcie przy rozpoznaniu sprawy;

-

art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów;

Podnosił, id do powoda nie wpłynęła żadna wpłata opisana przez pozwaną
ze wskazaniem czego owa wplata dotyczy, tym samym powód był uprawniony
aby wpłaty zaliczać na najdawniej wymagalne należności, co wynika z treści
art. 451 § 3 k.c.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenia, a następnie prawidłowo rozpoznała sprawę i skonstruował prawidłową podstawę faktyczną orzeczenia.

Ustalenia składające się na podstawę faktyczną orzeczenia maja podstawę
w informacjach zawartych we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku źródłach dowodowych, których ocena mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego
w swym zasadniczym zarysie jest prawidłowa.

Powództwo ma prawne odniesienie w regulacji art. 18 ustawy z dnia 21 06 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, statuującej po stronie powódki uprawnienie do żądania od osoby zajmującej lokal bez tytułu prawnego odszkodowania.

Powództwo dotyczy nieuregulowanych przez pozwaną należności okresu za zajmowany przez nią lokal w okresie od 1 06 2011r. do 31 12 2011r.

Z materiału sprawy wynika, że pozwana w piśmie z dnia 28 10 2011r. zwróciła się do powódki o rozłożenie na raty „zaległości czynszowych” za zajmowany przez nią lokal.

Zarząd powódki w uchwal nr 328/11 z dnia 7 12 2011r. wyraził zgodę na spłatę przez pozwaną zadłużenia za okres od 1 09 2010r. do 24 11 2011r. wynoszącego 3.987,33zł, które miało zostać uregulowane powódce przez pozwaną w 15 kolejnych miesięcznych ratach (pierwsza w wysokości 347,33zł a 14 kolejnych rat w wysokości po 260zł miesięcznie (k- 7 akt).

Uchwała ta została doręczona pozwanej, która następnie ją realizowała,

przez co doszło do uznania przez nią tych należności, a pomiędzy stronami doszło

do zawarcia ugody dotyczącej wysokości zaległości pozwanej w zapłacie zadłużenia pozwanej we wskazanym powyżej okresie (zgodnie z ugodą wynosiły one 3.987,33zł) oraz sposobu jego uregulowania przez pozwaną (w 15 miesięcznych ratach).

Pozwano w wykonaniu ugody - na poczet tych należności - zapłaciła powódce: w dniu 22 12 2011r. kwotę 490zł, w dniu 31 01 2012r. – w kwotę 347zł

i w dniu 14 02 2012r. w kwotę 260zł (łącznie1.097zł) wobec czego w tej części ugoda została zrealizowana. i po odjęciu tej kwoty od kwoty ugodzonej pozwana zobowiązana była do zapłaty powódce kwoty 2.890,33zł

Prawomocnym nakazem zapłaty sporządzonym przez Sąd pierwszej instancji w dniu 3 11 2015r. nakazano pozwanej zapłacić powódce kwotę 2.220,50zł, w konse-kwencji czego ugodzona przez strony kwota dochodzonych należności ulega pomniejszeniu o tę kwotę i wynosi ona 669,93zł.

Z samych twierdzeń powódki wynika, że pozwana z tytułu rozliczenia mediów za 2010r. miała nadpłatę w kwocie 1.392,15, którą powódka zaliczyła po poczet ugodzonej kwoty, co w połączeniu z powyższym powoduje, iż ugoda została w pełni zrealizowana.

W materiale sprawy brak jest wiarygodnego materiału pozwalającego poczynić ustalenia dotyczące rodzaju oraz wysokości należności, które pozwana powinna była uiścić powódce za miesiąc 2011r.,i dlatego – wbrew dyrektywie zawartej w art. 6 k.c. - w tej części zasadności powództwa nie została wykazane.

Ostatecznie pomimo częściowo odmiennego uzasadnienia znalazło to pra-widłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku, wobec czego apelacja jest bezzasadna w rozumieniu art. 385 k.p.c. i jako taka z mocy zawartej w tym przepisie regulacji prawnej podlega ona oddaleniu.

Reasumując zaskarżone orzeczenie jest prawidłowe i dlatego apelację powódki jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Leszek Dąbek