Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2017roku

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Augustowski

Protokolant: Barbara Lech

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu

po rozpoznaniu w dniach 3 listopada 2016r., 28 listopada 2016r., 26 stycznia 2017r., 2 marca 2017r., 18 maja 2017r., 3 lipca 2017r., 10 lipca 2017r.,

sprawy M. P.

syna W. i J. z domu P.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

1. W dniu 23 stycznia 2014 roku w W. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, złożył nieprawdziwe zaświadczenie o fakcie zatrudnienia w zakładzie (...) z siedzibą w W., mające istotne znaczenie dla udzielenia pożyczki gotówkowej o numerze (...) w kwocie 21081,35 złotych w palcówce (...) Banku S.A. znajdującej się przy ul. (...) w W., czym wprowadził w błąd, pracownika upoważnionego do zawarcia umowy pożyczki w imieniu (...) Banku S.A. Oddział w W., co do swojej zdolności kredytowej, zamiaru i możliwości spłaty zobowiązania, doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem cudzym wskazanego banku w łącznej kwocie 21081,35 złotych stanowiącej wysokość udzielonego kredytu, czym działał na szkodę wskazanego podmiotu

tj. o czyn z art. 297 § 1 kk i art. 286§1 kk w zw. z art. 11 §2kk

2. W dniu 24 stycznia 2014 roku w W. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, złożył nieprawdziwe zaświadczenie o fakcie zatrudnienia w zakładzie (...) z siedzibą w W., mające istotne znaczenie dla udzielenia pożyczki gotówkowej o numerze (...) w kwocie 47028,53 złotych w placówce (...) Banku S.A. znajdującej się przy ul. (...) w W., czym wprowadził w błąd, pracownika upoważnionego do zawarcia umowy pożyczki w imieniu (...) Banku S.A. Oddział w W., co do swojej zdolności kredytowej, zamiaru i możliwości spłaty zobowiązania, doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem cudzym wskazanego banku w łącznej kwocie 47028,53 złotych stanowiącej wysokość udzielonego kredytu, czym działał na szkodę wskazanego podmiotu tj. o czyn z art. 297 § 1 kk i art. 286§1 kk w zw. z art. 11 §2kk

I.  oskarżonego M. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w części wstępnej wyroku, tj. występków z art. 297 § 1 kk i art. 286§1 kk w zw. z art. 11 §2kk i za czyny te na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  Na podstawie art. 44 § 1 kk i art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci:

- umowy pożyczki powtórnej nr (...) zawartej pomiędzy (...) Bank S.A. zs we W. a M. P. dnia 24-01-2014r

- oświadczenia pożyczkobiorcy o otrzymywanych dochodach z dnia 24-01- 2014 jako załącznik do umowy (...)

- wniosku kredytowego z dnia 24-01-2014r zawartego pomiędzy (...) Bank S.A. zs we W. a M. P.

- umowy o limit kredytowy i o kartę kredytową nr KK (...) zawartego pomiędzy (...) Bank S.A. zs we W. a M. P. dnia 24-01-2014r

- wniosku kredytowego z dnia 24-01-2014r zawartego pomiędzy (...) Bank S.A. zs we W. a M. P.

- umowy pożyczki powtórnej nr (...)/l406241 - pożyczka ze zwrotem zawarta pomiędzy (...) Bank S.A. zs we W. a M. P. dnia 23-01-2014r

- oświadczenia o poddaniu się egzekucji dotyczącej umowy pożyczki nr (...) - pomiędzy (...) Bank S.A. zs we W. a M. P. dnia 23-01-2014r

- oświadczenia o odstąpieniu od umowy pożyczki wyd dla M. P.

- certyfikatu ubezpieczenia dla umowy kredytowej nr (...) -pomiędzy (...) Bank S.A. zs we W. a M.
P. dnia 23-01- 2014r

- harmonogramu spłaty do umowy pożyczki nr (...) - z dnia 23-01-2014r

- wniosku kredytowego zawartego pomiędzy (...) Bank S.A. a M. P. dnia 23-01-2014r

- zaświadczenia z zakładu pracy o zatrudnieniu i wysokości uzyskiwanych dochodów wyd dnia 14-01-2014r dla M. P. przez "Fryzjerstwo męskie M. B. (1)"; pozostawiając je w aktach sprawy;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych i wymierza mu opłatę w wysokości 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

III K 552/16

UZASADNIENIE

W sprawie ustalony został następujący stan faktyczny

M. P. jest znajomym M. B. (1). Kilka razy przychodził do jej zakładu fryzjerskiego. Przyglądał się, pomagał w pracy, sprzątał. Nigdy nie był tam zatrudniony na umowę o pracę ani żadną inną. Nie pobierał wynagrodzenia. Jedynie czasami M. B. zapłaciła mu parę groszy. Któregoś dnia oświadczył, że chce wziąć kredyt. Mówił, że potrzebuje pożyczkę na mieszkanie i dla dziecka. M. B. ugięła się i pomogła mu. Mając świadomość, że nie był u niej zatrudniony, chciała mu pomóc. On przyniósł wypełnione zaświadczenie o zatrudnieniu, jakoby miał w tym zakładzie zarabiać 2.156,72 zł jako fryzjer stylista. Ona podpisała. Ufała mu, chciała mu pomóc. Jako datę oskarżony wskazał 14 stycznia 2014r. Nie był zatrudniony u niej jako fryzjer ani na żadnym innym stanowisku. Postanowił wykorzystać fakt znajomości z M. B., żeby wyłudzić z banku pieniądze.

W tym celu w dniu 23 stycznia 2014 r. udał się do placówki banku (...) SA w W. przy ulicy (...), gdzie, posługując się stwierdzającym nieprawdę zaświadczeniem o zatrudnieniu w zakładzie fryzjerskim M. B., zawarł umowę o pożyczkę w wysokości 21081,35 zł. Zawierając umowę oświadczył, że zamierza spłacić pożyczkę w całości. Według umowy miało to nastąpić do dnia 19.01.2018 r. Całą kwotę oskarżony otrzymał.

Jednak następnego dnia, skoro udało się posługując nieprawdziwym zaświadczeniem wyłudzić jedną pożyczkę, M. P.postanowił wyłudzić więcej. W tym celu znowu przy pomocy owego zaświadczenia oraz własnego dowodu osobistego zawarł w tej samej placówce banku (...)kolejna umowę, tym razem w kwocie 40088, 57 zł. Część z tej kwoty w całości oskarżony postanowił przeznaczyć na spłatę zaciągniętego poprzedniego dnia zobowiązania. W tym celu z owej zaciągniętej kwoty pożyczki w dniu 24 stycznia 2014r. zlecił dyspozycję spłaty poprzedniego zobowiązania w całości i kwota 21081,35 została spłacona z części tej nowej pożyczki nr NP\(...). Pozostałą kwotę uzyskaną w wyniku pożyczki oskarżony odebrał. Dodatkowo do pożyczki tej dodano umowę o kartę kredytową z limitem kredytowym w wysokości 4410 PLN.

Pożyczki tej oskarżony nie spłacał i nigdy nie miał takiego zamiaru. Wpłacił jedynie trzy raty - w dniach 18 02 2014r kwotę 999,57 zł, , 27 03 2014r. 984,51 zł i 988,61 zł w dniu 6 05 2014r. Ponadto na poczet spłaty wpłynęła kwota 5.534,95 zł tytułem zwrotu składki ubezpieczeniowej. Nie była to wpłata oskarżonego.

dowody:

umowy i załączniki - k. 68, 69

dokumentacja bankowa - k. 30 i n. 177 i n.,

zaświadczenie - k. 3

zeznania M. B. - k. 50-51, 172

zeznania R. P. - k. 1-2 zbiór C, k. 172,

M. P. był wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu.

dowód:

karta karna - k. 167 i n.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym. Przed sądem nie podjął obrony (wyjaśnienia - k. 57 i n).

Sąd zważył, co następuje

Stan faktyczny jest oczywisty i oparty został na bezspornych dowodach w postaci dokumentacji bankowej, dołączonych do niej dokumentach - zaświadczenia o zarobkach, zeznaniach M. B. (1) i informacji bankowej dotyczącej niespłaconej pożyczki. Dowody te są ze sobą zgodne i nawzajem się uzupełniają. Brak jest jakichkolwiek dowodów przeciwnych. Oskarżony nie podjął obrony w procesie. Nie złożył wyjaśnień. Zeznania M. B. (1) w zupełności pozwoliły na odtworzenie prawdziwego stanu faktycznego. Była ona oskarżona i skazana w procesie. Przyznała się i ze skruchą wyjaśniła wszystkie okoliczności zdarzenia. Nie ma powodów, by jej nie wierzyć. Są one oparte na własnych przeżyciach i szczerze opowiedzianych współtowarzyszących okolicznościach. Przyznała, że poszła oskarżonemu "na rękę" i podpisała nieprawdziwe zaświadczenie o rzekomym zatrudnieniu - właśnie po to, by ów mógł uzyskać w banku kredyt. Wyjaśniła motywy, jakimi się kierowała. Wszystko to zgodne jest z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Tak niestety czasami bywa, że znajomi udzielają sobie nawzajem przysługi. by pomóc w osiągnięciu celu drugiej osobie. Nie zawsze zgodnej z prawem. A tym razem całkowicie niezgodnej, albowiem M. B. miała pełną świadomość tego, że podpisując zaświadczenie o rzekomym zatrudnieniu i pobieranym wynagrodzeniu, tym bardziej o jego wysokości, ramy prawa przekracza.

Z całą pewnością także miał tego świadomość oskarżony i właśnie w tym celu działał. Chciał wykorzystać fakt znajomości z M. B. by uzyskać takie właśnie zaświadczenie o rzekomym zatrudnieniu i o wysokości osiąganych zarobków. Pewnego dnia zatem przyniósł wypełniony dokument i poprosił o jego podpisanie M. B.. Ona się zgodziła. Celem oskarżonego było uzyskanie korzyści majątkowej w postaci pieniędzy uzyskanych w ten sposób z banku. I udało mu się to. Najpierw w dniu 23 01 2014r. w ten właśnie sposób, posługując się stwierdzającym nieprawdę dokumentem, uzyskał pierwszą pożyczkę w kwocie 21081,35 zł. Przekonał pracownika banku, że zaświadczenie jest prawdziwe, że rzeczywiście pracuje i zarobkuje i będzie ową pożyczkę spłacać. Pracownik banku nie podejrzewając oszustwa zawarł umowę i doprowadził do wypłacenia oskarżonemu pieniędzy tytułem zawartej umowy pożyczki. Tym samym oskarżony osiągnął niewątpliwą korzyść majątkową w postaci uzyskanej kwoty pieniędzy kosztem banku. Takie zachowanie należy ocenić jako popełnienie przestępstwa z art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k.

Nie zmienia tej oceny fakt, że pożyczka ta już następnego dnia została w całości spłacona. Świadczenie to bowiem wcale nie miało na celu rozwiązanie przyjętego zobowiązania, ale towarzyszyło realizacji kolejnego oszustwa. Otóż bowiem oskarżony następnego dnia, posługując się tym samym stwierdzającym nieprawdę dokumentem, zawarł kolejną umowę pożyczki, tym razem na dwukrotnie wyższą kwotę, jednocześnie spłacając poprzednie zobowiązanie. Pozostałą kwotę pieniędzy z banku jednak odebrał i jej nie zwrócił. Nie można także zapominać o tym, że wciąż jeszcze dysponował pieniędzmi zagarniętymi w wyniku zawarcia pierwszej umowy. W ten sposób oskarżony wyłudził zatem dwukrotnie określoną kwotę pieniędzy w wyniku zawarcia dwóch umów pożyczek - pierwszej z dnia 23 01 2014r. i drugiej z dnia 24 01 2014r. Drugiej pożyczki pomimo wpłacenia 3 pierwszych rat także nie spłacił. Z całą pewnością nie miał takiego zamiaru. Przekonuje o tym całokształt jego zachowań i posługiwanie się stwierdzającym nieprawdę dokumentem. Pozostała do zapłaty kwota jest prawie równa całości zaciągniętego zobowiązania. Bez znaczenia jest fakt wpłaty 3 pierwszych rat. Miało to na celu jedynie potwierdzić wcześniej wyrażoną wolę spłaty pożyczki w całości. Jednak oskarżony nie miał zamiaru jej spłacać. Nie miał takich możliwości. Nie pracował i nie uzyskiwał wynagrodzenia. Po to właśnie uzyskał nierzetelne zaświadczenie o zarobkach by wyłudzić pieniądze z banku. Swój zamiar zrealizował, bowiem pożyczka nie została spłacona i pozostaje wymagalna. Tym samym zrealizował znamiona występku z art. 286§1 i art. 297§1 k.k.

Brak było jednocześnie wystarczających danych by przyjąć, że sprawca działał w dniach 23 i 24 stycznia 2014 r. z góry powziętym zamiarem. Brak jest przesądzających o tym wyjaśnień sprawcy. Nadto całokształt okoliczności za tym nie przemawia. Wręcz przeciwnie, wygląda na to, ze sprawca zamiar swój "odnowił". Skoro udało sie poprzedniego dnia, nie zawahał sie, by następnego również zawrzeć kolejną umowę. Swój zamiar oszustwa zrealizował zatem dwukrotnie, a zatem dwa razy popełnił występek z art. art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. Nie było zatem podstaw, by zastosować art. 12 k.k.

Rzecz jasna były takie, by stosować art. 91§1 k.k. co do wymiaru kary. Popełnił bowiem dwa czyny zabronione w krótkich odstępach czasu wykorzystując tę samą sposobność (lub też w sposób podobny). Co do wymiaru kary to nie ulega niczyjej wątpliwości wysoki stopień szkody, uzyskanej bezprawnie korzyści majątkowej, brak motywacji zasługującej na uwzględnienie. Wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości również jest oczywisty. Oskarżony był wielokrotnie karany sądownie, w tym często za przestępstwa przeciwko mieniu. Brak jest w tej sytuacji jakiejkolwiek pozytywnej prognozy kryminologicznej. W tej sytuacji reakcja sądu mogła być tylko jedna - wymierzenie przykładnej kary. Kary, która spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze i sprawi, że sprawca nie popełni ponownie przestępstwa. Taką może być tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności. Sąd określił jej wymiar na jeden rok uznając, że spełni swe cele. Nie jest ona karą surową, biorąc pod uwagę ustawowe zagrożenie oraz karalność sprawcy.

Orzeczono przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa.

O kosztach orzeczono po myśli art. 627 k.p.k.