Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4.08.2017r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Leszek Matuszewski

Protokolant: po. staż S. S.

przy udziale J. L. Prokuratora Prokuratury Rejonowej P. w P., po rozpoznaniu w dniu 24.07.2017r. sprawy T. K. oskarżonego o popełnienie przestępstw z art. 279§ 1kk w zw. z art. 12kk i innych, na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego Poznań- Stare Miasto w P. z dnia 26.04.2017r., sygn. akt IIIK 840/16

1  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że;

a)  uchyla orzeczenia o karach zawarte w punktach I, II,IV,VI i punkt IX,

b)  przyjmuje, że przestępstwa przypisane oskarżonemu w punktach I i VI stanowią ciąg dwóch przestępstw o wskazanej tam kwalifikacji prawnej i na podstawie art. 91§ 1kk w zw. z art. 279§ 1kk wymierza jedną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

c)  przyjmuje, że przestępstwa przypisane oskarżonemu w punktach II i IV stanowią ciąg dwóch przestępstw o wskazanej tam kwalifikacji prawnej i na podstawie art. 91§ 1kk w zw. z art. 278§ 1kk w zw. z art. 11§ 3kk wymierza jedną karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

d)  na podstawie art. 91§ 2kk wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

1  w pozostałej części utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

2  Zwalnia oskarżonego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania odwoławczego i od obowiązku uiszczenia opłaty za II instancję.

L. M.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P. wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2017 roku, sygn. akt III K 840/16 w sprawie oskarżonego T. K. orzekł w następujący sposób;

⚫

w punkcie I uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 279 §1 k.k. w związku z art. 64 §1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

w punkcie II uznał oskarżonego za winnego przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

na podstawie art. 46 §1 k.k. tytułem środka kompensacyjnego zobowiązał go do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz K. W. kwoty 610 zł,

⚫

w punkcie IV przyjął, że zarzucane oskarżonemu w punktach 4,5 i 6 czyny stanowią jedno przestępstwo opisane w art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

na podstawie art. 46 §1 k.k. tytułem środka kompensacyjnego zobowiązał go do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz I. C. kwoty 1690 zł, K. K. kwoty 462,51 zł i M. S. kwoty 900 zł,

⚫

w punkcie VI uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa z art. 279 §1 k.k. w związku z art. 12 k.k. i art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

na podstawie art. 46 § 1 k.k. tytułem środka kompensacyjnego zobowiązano go do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) SA kwoty 2005,98 zł,

⚫

na podstawie art. 85 §1 i 2 k.k. i art. 86 §1 k.k. wymierzone oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności połączył i orzekł mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności,

⚫

w punkcie X uniewinnił podsądnego od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się obrońca oskarżonego T. K. zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze w punktach I, II, IV, oraz IX oraz o winie w punkcie VI . Autor apelacji zarzucił orzeczeniu między innymi: obrazę przepisów postępowania, a także błąd w ustaleniach faktycznych, a także rażącą surowość orzeczonych wobec podsądnego kar jednostkowych.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie VI poprzez uniewinnienie podsądnego od zarzucanego mu w punkcie 7 czynu i w konsekwencji tego uchylenie punktu VII wyroku, zmianę zaskarżonego wyroku w punktach I, II, IV i IX poprzez znaczne złagodzenie orzeczonych kar jednostkowych i kary łącznej pozbawienia wolności, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowego Poznań-Stare Miasto w P. do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego T. K. okazała się tylko o tyle konieczna, że doprowadziła do uznania, że przypisanych mu przestępstw dopuścił się w ramach dwóch ciągów i wymierzenia nowych sankcji karnych, a następnie połączenia ich korzystniejszym dla niego węzłem kary łącznej. Wywody obrońcy podważające winę i sprawstwo oskarżonego, co do przestępstwa przypisanego mu w punkcie VI wyroku nie zasługują na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, że postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone prawidłowo. Sąd I instancji rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz należycie wykazał winę i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanych mu występków. Ocena materiału dowodowego, dokonana przez Sąd I instancji w zasadzie nie wykazuje błędów logicznych, utrzymując się w granicach swobodnej oceny dowodów chronionej art. 7 k.p.k. Uzasadnienie wyroku odpowiada zaś wymogom art. 424 k.p.k. i w pełni pozwala na kontrolę prawidłowości rozstrzygnięcia.

Wina i sprawstwo oskarżonego, co do przypisanych mu przestępstw nie budzi żadnych wątpliwości Sądu II instancji. Na to, że podsądny dopuścił się przypisanych mu przestępczych zachowań wskazują między innymi: relacje procesowe podsądnego, w których przyznał się do większości zarzucanych mu występków i opisał okoliczności ich popełnienia ( k.387) oraz dowód z nagrania monitoringu na którym zarejestrowano sprawcę przestępstwa przypisanego skarżonemu w punkcie VI (k.436).

Sąd odwoławczy nie podziela zarzutów obrońcy, że dowód z tego nagrania został nieprawidłowo przeprowadzony i że błędem Sądu było niewskazanie „po jakich konkretnie elementach sylwetki oraz cechach poruszania się” oskarżony został rozpoznany jako sprawca tego przestępstwa. Sąd Rejonowy na rozprawie odtworzył przedmiotowe nagranie i strony miały możliwość, z czego oskarżony skorzystał, wypowiedzenia się co do jego treści i jakości.

Sąd odwoławczy również zapoznał się z tym nagraniem. Obrońca podważając jakość tego nagrania i to co rzeczywiście zostało na nim ujawnione, jedynie ma słuszność, że nie zezwala ono na dostrzeżenie dokładnie twarzy oskarżonego. W pozostałym zakresie nie można przyznać mu racji. Czas trwania tego nagrania, w tym dokładność w jakiej obrazuje ono sylwetkę oskarżonego, zarówno z tyłu, z boku jak i z przodu i to na wielu ujęciach i to w dość dobrym przybliżeniu i jakości obrazu, zezwala osobie, która zna osobę widniejącą na nagraniu lub może skonfrontować to nagranie z oskarżonym uczestniczącym w rozprawie, na jednoznacznie ustalenie czy to oskarżony widnieje na tym nagraniu. Jak wskazuje analiza akt sprawy policjanci, którzy znali osobiście oskarżonego i mieli z nim wielokrotnie bezpośredni kontakt nie mieli żadnych wątpliwości, że na nagraniu widnieje postać oskarżonego. Z uwagi na rozpoznanie oskarżonego przez tych policjantów postawiono mu zarzut popełnienie tego przestępstwa. Sąd I instancji, który również miał również bezpośredni kontakt z oskarżonym na rozprawie takich wątpliwości nie miał. Żadna ze stron postępowania, w tym również obrońca oskarżonego nie składała wniosku dowodowego o prowadzenie dodatkowych badań odnośnie tego kto został utrwalony na tym nagraniu. W takiej sytuacji Sąd Rejonowy miał prawo poprzestania na odtworzeniu tego nagrania i nieprowadzenia żadnych dodatkowych jego badań.

Sąd odwoławczy również miał bezpośredni kontakt z oskarżonym nie ma żadnych wątpliwości, że na tym nagraniu widnieje postać oskarżonego.

Obrońca ma rację, że sprawstwa podsądnego w zakresie tego przestępstwa nie potwierdzają rzeczy znalezione u oskarżonego. Nie można przyjąć, jak to błędnie zrobił Sąd Rejonowy, że przedmioty te pochodzą właśnie z tego przestępstwa. Relacje procesowe świadków-pracowników sklepu (...) nie dają podstaw do ustalenia, jakie konkretnie gry zostały skradzione (k.153). Co istotne oskarżony jawi się jako osoba, która z popełniania kradzieży uczyniła sobie sposób na życie i źródło zarobkowanie, kradnąc różne rzeczy. Nie wiadomo, czy podsądny nie wszedł w ich posiadanie w sposób zgodny z prawem czy w rezultacie popełnienia innego przestępstwa. W tej sytuacji jednoznaczne ustalenie, że opakowania w jego samochodzie pochodziły z kradzieży z włamaniem do sklepu (...) jest niemożliwe.

Powyższy błąd w rozumowaniu Sądu I instancji nie podważa, w tym zakresie, prawidłowości rozstrzygnięcia.

Uchybieniem Sądu Rejonowego wymagającym ingerencji Sądu II instancji było niedostrzeżenie, że podsądny dopuścił się przypisanych mu przestępstw w warunkach dwóch ciągów przestępstw. Zgodnie z przepisem art. 91 § 1. k.k. jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Przez pojęcie sposobności należy rozumieć okazję, sprzyjające przestępstwu okoliczności, które sprawca wykorzystuje, podobną sytuację, z której sprawca czyni użytek i w której popełnia przestępstwo. Taka sama sposobność obejmuje układ okoliczności, w których sprawca dokonuje przestępstwa, to okoliczności stwarzające możliwość popełnienia przestępstwa, sprzyjające jego popełnieniu, to zespół okoliczności zewnętrznych leżących najczęściej poza ustawowymi znamionami czynu zabronionego ( zob. J. Lachowski, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz).

Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie w wypadku przypisanych oskarżonemu jednostkowych przestępstw w punktach I i VI, które stanowią ciąg przestępstw oraz II i IV, które stanowią odrębny taki ciąg.

W ramach każdego z tych ciągów przestępstw oskarżony działał w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu takiej samej sposobności.

Przyjęcie, że przestępstwa te zostały popełnione w ramach dwóch ciągów przestępstw spowodowało konieczność uchylenia orzeczeń o karach jednostkowych wymierzonych w punktach I, II, IV i VI zaskarżonego wyroku i kary łącznej określonej w jego punkcie IX oraz konieczność orzeczenia nowych kar jednostkowych za każdy z tych ciągów i nowej kary łącznej.

W ocenie Sądu odwoławczego karami sprawiedliwymi za te ciągi przestępstw są kary odpowiednio 2 lata pozbawienia wolności oraz 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Stanowią one sprawiedliwą odpłatę za zło wyrządzone przez oskarżonego. Społeczna szkodliwość przypisanych oskarżonemu przestępstw oraz jego stopień zawinienia jawią się jako znaczne. Działał on w sposób wyrachowany i zuchwały, starannie i metodycznie planując popełnienie kolejnych przestępstwa przeciwko mieniu. Wszystkie te okoliczność wskazują na duże nasilenie złej przestępczej jego woli. Co więcej, oskarżony dokonywał kradzieży mienia w miejscach publicznych, niemal na oczach innych osób. Co istotne, podsądny był już uprzednio wielokrotnie karany za popełnienie przestępstw i odbywał kary pozbawienia wolności czynów tych dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64§ 1kk. W tej sytuacji osądzona działalność przestępcza dowodzi jego demoralizacji.

Przyznanie się podsądnego do większości zarzucanych mu przestępstw mogło mieć jedynie ograniczony wpływ na rozmiar kary. W niniejszej sprawie dominują okoliczności obciążające, które przemawiają za surowym sankcjonowaniem przypisanych mu zachowań. Niczego nie zmienia to, że oskarżony, jak wyjaśnił, dopuszczał się przypisanych mu przestępstw motywowany chęcią pomocy swoim najbliższym. Tego rodzaju pomoc mogła być udzielona przez niego poprzez podjęcie legalnego zatrudnienia i zarobkowania. Wielu ludzi znajdujących się w tak trudnej sytuacji jak podsądny podejmuje uczciwe, choć nisko opłacane zatrudnienie i w ten sposób utrzymuje swoich najbliższych. Jest to elementarny standard wymagany od każdej osoby zdolnej do podjęcia pracy. Oskarżony zdecydował się kosztem cudzej krzywdy zdobyć pieniądze, za co musi zostać adekwatnie ukarany.

Nadto względy prewencji generalnej przemawiają za surowym sankcjonowaniem dokuczliwej przestępczości wymierzonej we własność obywateli. Dolegliwość prawnokarna wymierzona za podobne zachowania musi odstraszać potencjalnych sprawców, zaś dla społeczeństwa stanowić sygnał o braku pobłażliwości organów wymiaru sprawiedliwości dla tego rodzaju umyślnych przestępczych zachowań.

Zgodnie z art. 91§ 2kk Sąd odwoławczy połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności za przypisane oskarżonemu ciągi przestępstw i wymierzył nową karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Granicami tej kary był przedział od 2 lat do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Ustalając sprawiedliwy wymiar tej kary uznano, że winna ona oscylować w granicach połowy zagrożenia. O wykluczeniu zasady absorpcji zdecydowała liczba przypisanych oskarżonemu przestępstw, brak pomiędzy nimi, bliskiego związku przedmiotowego i podmiotowego, jak i zaistnienie niekorzystnej prognozy kryminologicznej, która nie zezwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych jest wystarczającą oceną zachowania się oskarżonego. Więź czasowa pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez T. K. nie jest ścisła. Zostały one popełnione w przedziale czasowym od dnia 4 marca 2016 roku do 21 sierpnia 2016 roku . Co istotne, zamachy przestępcze zostały podjęte na szkodę różnych pokrzywdzonych. Całokształt długotrwałej i metodycznie realizowanej jego działalności przestępczej wyklucza możliwość orzeczenia wobec niego kary w łagodniejszym wymiarze.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy

1.  Zmienił zaskarżony w ten sposób, że:

a)  u chylił orzeczenia o karach zawarte w punktach I, II, IV, VI i punkt IX

b)  p rzyjął, że przestępstwa przypisane oskarżonemu w punktach I i VI stanowią ciąg dwóch przestępstw o wskazanej tam kwalifikacji prawnej i na podstawie art. 91 § 1 k.k. w związku z art. 279 § 1 k.k. wymierzył jedną karę 2 lat pozbawienia wolności,

c)  p rzyjął, że przestępstwa przypisane oskarżonemu w punktach II i IV stanowią ciąg dwóch przestępstw o wskazanej tam kwalifikacji prawnej i na podstawie art. 91 § 1 k.k. w związku z art. 278 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 3 k.k. wymierzył jedną karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

d)  na podstawie art. 91 § 2 k.k. wymierzył karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności

1.  w pozostałej części utrzymał w mocy zaskarżony wyrok,

2.  zwolnił oskarżonego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania odwoławczego i od obowiązku uiszczenia opłaty za II instancję

SSO Leszek Matuszewski