Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wnioskami postawionymi w § 10 oświadczenia o ustanowieniu odrębnej własności lokali sporządzonego przez notariusza P. S. w dniu 2 kwietnia 2014 roku za rep. (...) A. K., A. C. i A. N. zażądały wyodrębnienia z nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw (...) i założenia ksiąg wieczystych dla nieruchomości lokalowych z wpisem w dziale I-Sp nowej księgi wieczystej przysługującego każdoczesnemu właścicielowi lokalu udziału w nieruchomości wspólnej oraz ujawnienia jako współwłaścicieli wnioskodawców w ułamkowych częściach, a następnie wykreślenia wpisów dotyczących własności w udziałach na rzecz poszczególnych osób fizycznych.

W dniu 23 maja 2014 roku wnioskodawczynie złożyły zmianę oświadczenia o ustanowieniu odrębnej własności lokalu z dnia 23 maja 2014 roku sporządzoną przez notariusza P. S. za rep. (...) zmieniając również wcześniejsze wnioski poprzez ujawnienie w dziale I-Sp nowozałożonych ksiąg wieczystych przysługującym każdoczesnemu właścicielowi lokalu udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi własność części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, w tym roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu, a następnie wykreślenie wpisów dotyczących własności w udziałach w nieruchomości położonej w W. stanowiącej działkę nr (...) o powierzchni 765 m ^{( 2 )}zabudowaną budynkiem przy ul. (...) dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie prowadzi Kw (...), na rzecz poszczególnych osób fizycznych i wpisanie zamiast - wskazanych jako uczestników postępowania - M. S. (1), M. N., M. S. (2) i K. O. ujawnionych jako współwłaściciele ww. nieruchomości w dziale II księgi wieczystej Kw (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie, odpowiednio: każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części, każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części, każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części oraz każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części.

Postanowieniem z dnia 4 lipca 2014 roku wydanym w sprawie Nr Dz Kw (...), Nr Dz Kw (...), Kw (...), Kw (...) Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie oddalił wniosek stwierdzając, że stanowiąca podstawę żądania umowa z dnia 2 kwietnia 2014 roku i jej zmiana z dnia 23 maja 2014 roku nie spełniają wymagań określonych w art. 3 ust. 2 oraz art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz.U.1994.85.388) z uwagi na brak postanowień dotyczących udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w odniesieniu do współwłasności gruntu lub we współużytkowaniu wieczystym gruntu przez co umowa ta nie mogła stanowić podstawy do dokonania wpisów.

Sąd wieczystoksięgowy oceniając żądanie zgodnie z treścią art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. wskazał, iż wniosek nie mógł zostać uwzględniony zarówno z uwagi na przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 listopada 2013 roku w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym (Dz.U. z 2013 r. poz. 1411), które precyzyjnie określają co stanowi nieruchomość wspólną i co podlega ujawnieniu w dziale I-Sp „spis praw związanych z własnością” w księdze zakładanej dla nieruchomości lokalowej i „właściciel wyodrębnionego lokalu” w dziale II księgi wieczystej, z której lokal zostaje wyodrębniony nie pozwalające na dokonanie wpisu o żądanej treści, jak i ze względu na fakt wynikania z działu I-O Kw (...), iż z nieruchomości tej wyodrębniono i założono księgi wieczyste dla czterech lokali mieszkalnych z którymi związany jest udział w prawie współużytkowania wieczystego gruntu oraz częściach budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali stanowiących odrębną nieruchomość.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniosły wnioskodawczynię zaskarżając je w całości oraz zarzucając Sądowi I instancji:

1.  naruszenie przepisu art. 5 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. z dnia 21 listopada 1945 roku);

2.  naruszenie art. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz.U. z dnia 27 lipca 1994 roku).

Podnosząc powyższe zarzuty skarżące wniosły o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i uwzględnienie wniosku w całości.

Uczestniczka postępowania M. S. (1) wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż żaden z podniesionych w niej zarzutów nie jest zasadny.

Przede wszystkim należy podkreślić, iż Sąd II instancji podziela i przyjmuje za własne zarówno dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne, jak również prawną ocenę tych ustaleń wskazaną w pisemnych motywach orzeczenia.

Sąd wieczystoksięgowy prawidłowo uznał, iż brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku zgodnie z żądaniem wnioskodawczyń, bowiem domagały się one ustanowienia odrębnej własności lokalu w budynku, dla którego Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie prowadzi Kw (...), położonym na nieruchomości nr (...) o powierzchni 765 m ^{( 2 )}przy ul. (...) dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie prowadzi Kw (...), a następnie wykreślenie wpisów dotyczących własności w udziałach w przedmiotowej nieruchomości na rzecz poszczególnych osób fizycznych i wpisanie zamiast - wskazanych jako uczestników postępowania - M. S. (1), M. N., M. S. (2) i K. O. ujawnionych jako współwłaściciele ww. nieruchomości odpowiednio: każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części, każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części, każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części oraz każdoczesnego właściciela lokalu nr (...) dla którego prowadzona jest Kw (...) w wysokości (...) części. Tymczasem stosownie do art. 5 dekretu z dnia 26 października 1946 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279) przedmiotem odrębnej własności może być budynek, jednakże w żadnym z przepisów ww. dekretu nie wskazano, że owym przedmiotem może być lokal. Ponadto, Sąd Okręgowy podziela stanowiska Sądu I instancji, że w świetle art. 3 ust. 2 oraz art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz.U.1994.85.388) stanowiąca podstawę żądania umowa z dnia 2 kwietnia 2014 roku zmieniona 23 maja 2014 roku nie spełnia wymagań określonych w przywołanych przepisach, bowiem brak w niej postanowień dotyczących udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w odniesieniu do współwłasności gruntu lub we współużytkowaniu wieczystym gruntu, a tym samym nie może stanowić podstawy do dokonania wpisów.

Sąd II instancji podziela w tej materii pogląd Sądu Najwyższego, iż prawo własności lokalu oraz prawo własności budynku i użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynek się znajduje nie mogą być przedmiotem odrębnego obrotu prawnego i z tego względu umowa o ustanowienie odrębnej własności lokalu powinna określać nie tylko rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego przynależnych, ale także wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokali (wyrok z dnia 3 września 2009 roku, sygn. akt I CSK 6/09, LEX nr 528218). Ponieważ z własnością poszczególnych wyodrębnionych lokali związany jest udział w prawie współużytkowania wieczystego gruntu i częściach budynku oraz urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali stanowiących odrębną nieruchomość, żądanie dokonania wpisu w sposób w jaki domagały się tego wnioskodawczynie należało uznać za nieuzasadnione.

Rację ma skarżący podnosząc, iż regulacja rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 listopada 2013 roku w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym (Dz.U.2013.1411) z pewnością nie mogłaby stanowić przeszkody do uwzględnienia wniosku, gdyby znajdował umocowanie w regulacjach ustawowych. Taka sytuacja jednak nie zachodzi, gdyż przedmiotowy wniosek nie znajduje umocowania w przepisach dekretu z dnia 26 października 1946 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279), zaś sprzeciwia się jego uwzględnieniu treść ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz.U.1994.85.388) w przepisach przywołanych przez Sąd I instancji.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.