Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017 r. na rozprawie sprawy

z powództwa A. D., K. J.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą
w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powodów A. D., K. J. kwotę 7.584,39 zł (siedem tysięcy pięćset osiemdziesiąt cztery 39/100 zł) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06 września 2014 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.137,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 20 zł tytułem brakującej opłaty od pozwu.

SSR Paweł Rynko

Sygn. akt V GC 2628/16

UZASADNIENIE

Powodowie K. J. i A. D. wspólnicy spółki cywilnej (...) wnieśli o zasądzenie od pozwanego (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. kwoty 7 194,48 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 6 września 2014 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę z dnia 1 sierpnia 2014 r. wraz z kosztami procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powództwa wskazano, że w dniu 1 sierpnia 2014 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd V. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność Ł. K. (1). Sprawca szkody posiadał wykupione ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany przyznał z tytułu odszkodowania za poniesioną szkodę kwotę 4 642,08 zł brutto. Z treści kosztorysu ubezpieczyciela wynika, że pozwany przyznał zbyt niskie odszkodowanie. Pozwany zaniżył stawki roboczogodziny prac blacharsko lakierniczych do 60 zł netto, zastosował ceny części innych niż oryginalne oraz dokonał 20 % urealnienia na części oryginalne. Właściciel pojazdu dokonał na rzecz powodów w dniu 30 marca 2016 r. przelewu wierzytelności przysługującej mu wobec pozwanego z tytułu odszkodowania za powstałą szkodę. Powodowie po nabyciu wierzytelności wezwali pozwanego do dopłaty odszkodowania w oparciu o ustalony przez siebie koszt naprawy. Dochodzona pozwem kwota stanowi różnicę pomiędzy prawidłowo ustalonym kosztem naprawy, a wypłaconym odszkodowaniem.

Pozwany (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany nie zakwestionował swojej odpowiedzialności, co do zasady. Wskazał, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 4.642,08 zł. Zdaniem pozwanego postępowanie likwidacyjne zostało przeprowadzone prawidłowo, a wypłacona kwota w całości pokryła szkodę w majątku poszkodowanego. Dochodzona pozwem kwota zdaniem pozwanego nie jest kosztem rzeczywistym, ze względu na stawki za prace mechaniczno - blacharskie oraz ceny części zamiennych. Powodowie nie udowodnili, że taki był rzeczywisty koszt naprawy uszkodzonego pojazdu. Nadto pozwany podniósł, że pojazd posiada po kolizyjną przeszłość, co potwierdza przeprowadzone w toku postępowania likwidacyjnego badanie grubości powłoki lakierniczej. (odpowiedź na pozew k. 41 i nast.)

Pismem z dnia 7 lipca 2017 r. powód rozszerzył powództwo o dalszą kwotę 389,91 zł brutto wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. (rozszerzenie powództwa k. 99)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

1 sierpnia 2014 doszło do kolizji w wyniku, której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...) należący do Ł. K. (1). Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela. Poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu. W toku postępowania likwidacyjnego, po przeprowadzonych oględzinach i sporządzonej przez pozwanego kalkulacji naprawy, pozwany przyznał poszkodowanemu kwotę 4.642,08 zł tytułem odszkodowania.

(bezsporne)

Poszkodowany Ł. K. (1) nabył samochód V. nr rej. (...) w bardzo dobrym stanie. Po kolizji naprawił samochód, nie sprzedawał go. Przed kolizją w pojeździe naprawiana była maska silnika. W pojeździe zamontowana była nieoryginalna szyba producenta (...).

(dowód: zeznania świadka Ł. K. k. 61, opinia biegłego J. A. k. 77 i nast. )

30 marca 2016 r. powodowie nabyli od poszkodowanego Ł. K. (1) wierzytelność o odszkodowanie z tytułu związanego z uszkodzeniem jego pojazdu V. nr rej. (...) w związku z kolizją, jaka miała miejsce w dniu 1 sierpnia 2014 r. O nabyciu wierzytelności, powodowie zawiadomili pozwanego i wezwali go do zapłaty brakującego odszkodowania.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 13-14., zawiadomienie o dokonaniu cesji k. 15, wezwanie do zapłaty k. 11-12)

Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu, które powstały w trakcie kolizji z dnia 1 sierpnia 2014 r. wyniósł 12 226,47 zł. Taki koszt naprawy uwzględnia wcześniejsze uszkodzenia maski samochodu (z tego tytułu do wyliczeń zastosowano 20 % potrącenie) oraz zastosowanie szyby producenta (...) – stanowiącej odpowiednik szyby, która była zamontowana w pojeździe przed jego uszkodzeniem. W pozostałym zakresie do wyliczenia zastosowano ceny części fabrycznie nowych i stawkę za roboczogodzinę pracy zakładu naprawczego na poziomie 100 zł. Średnia stawka za roboczogodzinę pracy zakładu naprawczego na terenie zamieszkania poszkodowanego wynosi 120 zł.

(dowód: opinia biegłego J. A. k. 77 i nast.)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż samochód stanowiący własność poszkodowanego Ł. K. (1) uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia, do którego doszło dnia 1 sierpnia 2014 r. Nie budził także wątpliwości fakt, iż sprawca kolizji w dniu, w którym do niej doszło posiadał ubezpieczenie u pozwanego w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Tym samym podstawę odpowiedzialności pozwanego, która co do zasady nie była kwestionowana, stanowią przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. oraz art. 509 § 2 kc w związku z dokonaną umową przelewu wierzytelności.

Pierwsza z powołanych norm wskazuje, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Artykuł 822 § 1 k.c. z kolei przewiduje, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W dalszej części przepis ten mówi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela ( § 4).

Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono zaś w myśl art. 363 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W przedmiotowej sprawie sporem objęta była wysokość szkody w pojeździe poszkodowanego. Pozwany kwestionował wysokość odszkodowania ustaloną przez powodów, powołując między innymi zawyżenie stawki roboczogodziny, zawyżone ceny części zamiennych oraz wskazywał na szkodową historię pojazdu.

Analizując wskazane wyżej zarzuty pamiętać należy o tym, że powodom przysługuje odszkodowanie w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałoby ono poszkodowanemu (art. 509 § 2 kc).

Z uwagi na rozbieżność stanowisk stron w zakresie wysokości należnego odszkodowania, Sąd odwołał się do wiadomości specjalnych biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych J. A.. Biegły na podstawie analizy dokumentów znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy ustalił, że koszt przywrócenia pojazdu V. nr rej. (...) do stanu sprzed szkody, przy użyciu nowych fabrycznych części zamiennych oraz zastosowaniu stawki za jedną roboczogodzinę prac blacharsko – lakierniczych w wysokości 100 zł wynosi 12 226,47 zł brutto.

Sąd podzielił opinię biegłego sądowego w zakresie, w jakim biegły określił powstałą na skutek zdarzenia z dnia 1 sierpnia 2014 r. szkodę, gdyż w tym zakresie opinia jest jasna, logicznie uargumentowana, zaś rzetelności i bezstronności biegłego nie sposób poddać w wątpliwość. Przedstawiona przez biegłego pisemna opinia stanowiła główny dowód w niniejszej sprawie w zakresie ustalenia wysokości zaistniałej po stronie powodów szkody. Sąd uwzględnił rzeczony dowód, ponieważ oceniając opinię pod względem zarówno fachowości, rzetelności i logiki rozumowania jest ona w ocenie Sądu opinią jasną, nie zawierającą luk i sprzeczności. Sąd uznał za słuszne rozumowanie biegłego przedstawione w opinii i jej uzasadnieniu, jak również stwierdził poprawność poszczególnych elementów opinii, składających się na trafność jej wniosków końcowych. Pozwany nie przedstawił wiarygodnych dowodów, że wyliczona szkoda jest zawyżona.

Biegły wskazał, że w oparciu o dokumentację dostarczoną przez pozwanego przyjął, że szkodowa historia pojazdu sprowadzała się do tego, że pojazd miał wcześniejsze uszkodzenie maski oraz zamontowaną szybę firmy (...). Skutkowało to przyjęciem 20 % potrącenia w zakresie kosztów wymiany maski oraz wyliczenie kosztów wymiany szyby mając na uwadze szybę zamontowaną przed szkodą. Biegły jednoznacznie wskazał, że w oparciu o dokumentację dostarczoną przez pozwanego brak jest podstaw do ustalenia, że przed szkodą pojazd miał inne uszkodzenia, a w szczególności, że zamontowane w nim były części nieoryginalne lub niepełnowartościowe, albo, że mogły istnieć zastrzeżenia, co do stanu technicznego samochodu. W tym zakresie stanowisko biegłego koresponduje z zeznaniami świadka Ł. K. (1).

Biegły wyjaśnił też w jaki sposób pozwany dokonał kalkulacji przyznając odszkodowanie. Mianowicie wykazał uproszczoną wersję kosztów naprawy samochodu, nie udokumentowano zastosowanych do wyliczenia wartości części zamiennych oraz zastosowano stawkę za roboczogodzinę w wysokości 60 zł. Jak wynika z analizy opinii jest to stawka znacznie zaniżona.

W takim stanie rzeczy dysponując dokumentacja szkody sporządzoną przez pozwanego do wyliczenia wartości szkody biegły przyjął fabryczne ceny części zamiennych nie dokonując amortyzacji ich wartości (poza maską). W tym zakresie stanowisko biegłego uzasadnione jest stanem pojazdu w dacie szkody - brak dowodów wskazujących by uszkodzone części były nieoryginalne, czy też były naprawiane jeszcze przed szkodą. Odnośnie stawki za roboczogodzinę biegły przyjął stawkę 100 zł za roboczogodzinę, mając na uwadze stawkę zaproponowaną przez pozwanego. Z informacji posiadanych przez sąd, jak z opinii biegłego wynika, że jest to stawka powszechnie stosowana przez zakłady naprawcze na terenie województwa (...).

Mając na uwadze argumentację zawartą w opinii biegłego sąd nie podzielił stanowiska pozwanego odnośnie, tego, że powód zastosował zawyżoną stawkę za roboczogodzinę pracy zakładu naprawczego, nie dokonał amortyzacji wartości części zamiennych i nie uwzględnił szkodowej historii pojazdu. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, należy stwierdzić, że Pozwany nie wykazał by istniały podstawy uzasadniające podzielenie jego stanowiska w tym zakresie.

Opinia biegłego nie była kwestionowana przez strony. Nie zgłosiły one zastrzeżeń do wniosków i toku rozumowania biegłego.

Rozstrzygając sprawę sąd nie brał pod uwagę zarzutów pozwanego odwołujących się do sposobu naprawy samochodu dokonanego przez poszkodowanego. Okoliczność ta nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd Najwyższy wielokrotnie wskazywał w swoich orzeczeniach, że sposób naprawienia samochodu jest bez znaczenia w sprawie o zapłatę odszkodowania za przywrócenie samochodu do stanu poprzedniego. Obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela pojawia się już z chwilą wyrządzenia poszkodowanemu szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu, jeżeli tak to jaki był koszt naprawy. Odszkodowanie jest ustalane i wypłacane przy zastosowaniu metody obiektywnej, takiej samej dla wszystkich ubezpieczonych i związane jest z kosztem przywrócenia auta do stanu sprzed daty powstania szkody.

Reasumując Sąd uznał zgodnie z opinią biegłego, że szkoda w pojeździe poszkodowanego Ł. K. (1) powstała na skutek zdarzenia z dnia 1 sierpnia 2014 r. wyniosła 12 226,47 zł brutto. Wobec wypłacenia z tego tytułu kwoty 4642,08 zł Sąd zasądził powodom kwotę 7 584,39 zł. na podstawie art. . 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. oraz art. 509 § 2 kc. Odsetki Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. mając na uwadze datę zgłoszenia szkody (6. 08. 2014 r.) oraz fakt, że pozwany okoliczności tej nie kwestionował.

O kosztach w pkt. II wyroku sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, mając na uwadze, że powód poniósł koszty w kwocie: 360 zł – opłata od pozwu, 17 zł opłata od pełnomocnictwa, 360 zł koszt wynagrodzenia biegłego pokryty z zaliczki wpłaconej przez powodów, 2400 zł wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika.

O kosztach w pkt. III wyroku orzeczono na podstawie art. 113 uksc w zw. z art 98 § 1 kpc w zw. z art. 130 (3) § 2 kpc mając na uwadze, że kwota 20 zł tytułem opłaty od rozszerzonego powództwa nie została uiszczona przez powoda.

SSR Paweł Rynko