Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Marzena Głuchowska

Protokolant Barbara Wypych

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. w Kaliszu

odwołania S. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 3 marca 2016 r. Nr (...)

w sprawie S. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o uregulowanie należności

Oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 03.03.2016 r. znak (...) organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.ustalił, iż odwołujący S. W.jako osoba prowadząca działalność gospodarczą jest zobowiązany do zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne za okres od 01.2014 r. do 10.2014 r. w kwocie 6331,67 zł i odsetki 882 zł, z tytułu składek na Fundusz Pracy za okres od 01.2014 r. do 10.2014 r. w kwocie 528,87 zł i odsetki – 49,00 zł, składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres od 01.2014 r. do 10.2014 r. w kwocie 2447,59 zł i odsetki 336,00 zł, czyli należności w łącznej kwocie 10575,13 zł.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył S. W., domagając się ustalenia, iż w spornym okresie nie podlega ubezpieczeniu społecznemu z tytułu działalności gospodarczej według prawa polskiego wobec podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu zatrudnienia na Słowacji.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Odwołujący zamieszkuje w Polsce. Odwołujący prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Jest to działalność prowadzona jednoosobowo, w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej.

W dniu 04.03.2015 r. organ rentowy wydał decyzję, w której stwierdził, iż S. W. w okresie od 01.01.2014 r. do 31.10.2014 r. podlega ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. W sprawie V U 441/15 Sądu Okręgowego w Kaliszu toczyło się postępowanie z odwołania S. W., od tej decyzji. Wyrokiem z dnia 10.06.2015 r. oddalone zostało odwołanie od powyższej decyzji.

Wcześniej, przed wydaniem decyzji z dnia 04.03.2015 r., odwołujący wniósł o ustalenie właściwego ustawodawstwa.

Organ rentowy poinformował odwołującego, iż od 01.01.2014 r. podlega ustawodawstwu słowackiemu. Organ rentowy prowadził postępowanie w kwestii ustawodawstwa właściwego. Od ustalonego ustawodawstwa zastrzeżenia wniosła instytucja słowacka Socjalna Poistovna w B.. Pismem z dnia 25.02.2014 r. instytucja ubezpieczeniowa Republiki Słowackiej poinformowała, iż nie może przyjąć stosowania przepisów Republiki Słowackiej, bowiem praca dla firmy z którą odwołujący podpisał umowę o pracę - (...) jest pracą marginalną.

W związku z tym polski organ rentowy pismem z dnia 19.09.2014 r. anulował ustalenie ustawodawstwa słowackiego i określił ustawodawstwo polskie. Stąd wydana została decyzja z dnia 04.03.2015 r., iż odwołujący podlega ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej od 01.01.2014 r. do 31.10.2014 r. – prawomocna.

Odwołujący prowadząc działalność gospodarczą w Polsce i podlegając z tego tytułu ubezpieczeniu społecznemu, jest zobowiązany do uregulowania składek na ubezpieczenie społeczne za okres od 01.01.2014 r. do 31.10.2014 r.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych regulacja unijna dotyczy jedynie koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych państw członków. Prawo pierwotne w tym zakresie stanowi art. 42 Traktatu WE oraz przepisy art. 39,43 i 44 tegoż Traktatu. W myśl powołanego przepisu art. 42 Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251, przyjmuje w dziedzinie zabezpieczenia społecznego środki niezbędne do ustanowienia swobodnego przepływu pracowników: w tym celu Rada ustanawia system umożliwiający pracownikom migrującym oraz uprawnionym osobom od nich zależnym:

1.  zaliczanie wszystkich okresów uwzględnianych w prawie poszczególnych państw w celu nabycia i zachowania praw do świadczenia oraz naliczania tych świadczeń,

2.  wypłatę świadczeń osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium państw członkowskich.

Wymieniony przepis Traktatu wskazuje jedynie na konieczność zaliczania wszystkich okresów uwzględnianych w prawie poszczególnych państw w celu nabycia i zachowania uprawnień do świadczeń oraz naliczania ich wysokości oraz zagwarantowanie wypłaty tych świadczeń osobom mającym miejsce zamieszkania na terenie wspólnoty. Przepis traktatu uwzględnia więc odmienności systemów zabezpieczenia poszczególnych Państw i nie ingeruje w warunki do przyznania konkretnych świadczeń w poszczególnych państwach. Regulacje wspólnotowe wprowadzają reguły kolizyjne określające, ustawodawstwo którego Państwa członkowskiego będzie miało zastosowanie do zainteresowanego. Reguły koordynacji nie pozbawiają władz krajowych kompetencji do określania rodzaju świadczeń przysługujących na podstawie prawa wewnętrznego ani warunków ich przyznawania. Unia Europejska nie harmonizuje krajowych systemów zabezpieczenia społecznego.

Prawo wtórne w tym zakresie stanowi Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. o koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych (Dz. Urz. UE L 166/1), Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16.09.2009 r. w sprawie wykonania Rozporządzenia nr. 883/2004 (Dz. Urz. UE L 284/1) oraz Dyrektywa 98/49 z dnia 29.06.1998 r., dotycząca zachowania dodatkowych uprawnień emerytalnych pracowników oraz osób prowadzących działalność na własny rachunek przemieszczających się w ramach Wspólnoty.

Co do odwołującego w zakresie warunków podlegania ubezpieczeniu społecznemu znajduje zastosowanie prawo polskie. Instytucje ubezpieczeniowe dokonały w tym zakresie właściwych ustaleń.

Zgodnie z art. 13 ust 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. o koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych osoba, która normalnie wykonuje pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich podlega ustawodawstwu Państwa Członkowskiego, w którym wykonuje pracę najemną. W sytuacji, gdy zdarza się taki stan faktyczny, należy odwołać się do przepisów Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16.09.2009 r. w sprawie wykonania Rozporządzenia nr 883/2004. Zgodnie z art. 16 powyższego rozporządzenia instytucje ubezpieczeniowe państw zainteresowanych ustalają właściwe ustawodawstwo dla danej osoby. Co do odwołującego słowacka instytucja ubezpieczeniowa określiła iż w sprawie odwołującego nie jest właściwe prawo słowackie, a jest właściwe polskie ustawodawstwo ubezpieczeniowe. W takiej sytuacji do czasu zmiany uzgodnień w tym zakresie między instytucjami ubezpieczeniowymi, właściwe dla sytuacji odwołującego jest prawo polskie.

Zgodnie z art. 6 ust 5 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2015 poz. 121) osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu z tego tytułu.

Odwołujący jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w Polsce i nie objęta ubezpieczeniem społecznym z tytułu pracy najemnej w Republice Słowackiej, co przesądziła słowacka instytucja ubezpieczeniowa, od dnia 01.01.2014 r. do 31.10.2014 r. podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego w Polsce. Z racji tego odwołujący winien uregulować za powyższy okres prowadzenia działalności gospodarczej, składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy. Wysokość składek nie była kwestionowana.

Z uwagi na powyższe odwołanie jako bezzasadne podlegało oddaleniu w myśl art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.