Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu VI Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Jerzy Szafrański

Protokolant Agnieszka Kacała

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 r. w Wałbrzychu

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę 3 800,00 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) w W. na rzecz powoda D. K. kwotę 2.175,42 zł (dwa tysiące sto siedemdziesiąt pięć złotych 42/100) z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 1.775,42 zł od dnia 20 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 400 zł od dnia 24 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo umarza,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 279 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Dnia 10 marca 2016 r. powód D. K., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) wniósł przeciwko (...) w W. pozew, w którym domagał się zasądzenia od strony pozwanej łącznie kwoty 3.800 zł. z ustawowymi odsetkami oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podano, że powód jest, a także był w dniu 25.11.2014 r. najemcą hali położonej w W. przy ul. (...), gdy podczas manewru tego dnia, kierowca ciągnika siodłowego wraz z naczepą na (...) nr rejestracyjnych doprowadził do uderzenia w ościeżnicę ściany bramy wjazdowej jak i w samą ścianę wywołując szkodę. Powód zobowiązany jest do jej naprawienia wobec wynajmującego, a pozwany wobec powoda.

Sprawca przyznał się do spowodowania szkody, okazał komplet dokumentów potwierdzających posiadanie ubezpieczenia OC . Powód zlecił wydanie opinii w zakresie wartości szkody i kosztów naprawy. Jak wynika z tej opinii uszkodzeniu uległą prowadnica dolna bramy automatycznej, skruszony został beton fundamentu przy bramie, uszkodzona blacha osłonowa, ościeżnica bramy, płyta elewacyjna oraz barierka ochronna. Koszt naprawy oceniono na 3.400 zł, koszt wydania opinii na kwotę 400 zł.

Powód zgłosił szkodę do (...) w S., który jako respondent (...), przeprowadził postępowanie likwidacyjne i odmówił wypłaty odszkodowania. W dniu 12.01.2016 r. właściciel hali przeniósł na powoda wierzytelności wyżej opisane. Próba pozasądowego rozwiązania sporu nie powiodła się wobec czego respondent pouczył powoda o możliwości wystąpienia z roszczeniem przeciwko (...), którego legitymacja bierna wynika z art.120 ust 2 zd.1 w zw. z art. 19 ust.3 w zw. z art. 123 ustawy z dnia 23.05.20103 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana przyznała, że posiada legitymację do występowania w tym procesie w charakterze pozwanej. Wniosła jednak o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu. Pozwana podała że w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego, przed wytoczeniem powództwa (...) S.A. wypłaciło powodowi kwotę 1.324,58 zł. Pozwana zarzuciła, że szkoda jest okolicznością obiektywną i opieranie się na teoretycznym wyliczeniu nie ma podstaw. Jednocześnie podważa ekspertyzę, bowiem stanowi ona jedynie stanowisko powoda w sprawie. Poza tym pozwana zarzuciła, że to nie powód był obowiązanym do naprawienia szkody. Wnika to z § 4 ust 7 umowy najmu jak również z umowy cesji. Z tego powodu roszczenie o zasądzenie kosztów sporządzenia ekspertyzy nie ma podstaw. W umowie cesji z dnia 12.01.2016 r. wynajmujący przeniósł na powoda jedynie prawo do dochodzenia stricte odszkodowania, bez objęcia zakresem roszczenia o zwrot kosztów prywatnej kalkulacji. Pozwany zwraca również uwagę, zarówno wynajmujący jak i najemca są podatnikami podatku VAT i ewentualnie zasądzone odszkodowanie należne jest w kwocie netto.

Na rozprawie w dniu 20.09.2016 r. pełnomocnik powoda ograniczył powództwo o kwotę 1.324,58 zł.

Sąd ustalił:

Dnia 25.11.2014 r. manewrujący przy hali, położonej w W. przy ul. (...), pojazdem S. nr rej. (...) z naczepą (...) kierowca J. B. dokonał uszkodzenia bramy wjazdowej do tej hali. Tenże pojazd posiadał polisę OC (...) ubezpieczyciela (...) nr (...). Najemcą hali był D. K..

Dowód : oświadczenie i szkic i zdjęcia miejsca zdarzenia k.7-10, polisa k.18, umowa najmu k. 48-52,

Dnia 19.12.2014 r. poszkodowany D. K. zgłosił szkodę do (...) S.A. w S., które to Towarzystwo prowadziło postępowanie likwidacyjne.

Dnia 12.01.2016 r. wynajmujący ( (...) spółka z o.o. w W.) zawarł z najemcą ((...) ) umowę przelewu wierzytelności w zakresie dochodzenia odszkodowania za uszkodzenia ściany i ościeżnicy bramy wjazdowej hali. D. K. zlecił rzeczoznawcy majątkowemu wydanie kalkulacji w zakresie określenia rodzaju uszkodzeń i kosztów ich naprawy. Rzeczoznawca dnia 13.01.2016 r. wydał opinię z której wynikało, że koszt naprawy uszkodzeń wyniesie 3.400 zł. brutto. Rzeczoznawca ten wystawił D. K. fakturę VAT na kwotę 492 zł. brutto ( 400 zł. netto).

Dowód : opinia k.21-25, faktura k.26;

(...) S.A. w S. po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego jako korespondent (...) w Polsce w ramach systemu Zielonej Karty dnia 27.01.2016 r. przyznała i wypłaciła poszkodowanemu kwotę 1.324,85 zł. netto odszkodowania. Jednocześnie pouczono powoda o możliwości wniesienia odwołania do Zarządu (...) S.A. lub wystąpienia na drogę postępowania sądowego przeciwko (...) w W..

Dowód : kosztorys k.54-58, decyzja k.53;

Pismem z dnia 25.07.2016 r. (...) spółka z o.o. w W. poinformowała Sąd ( na wniosek skierowany do tegoż podmiotu z inicjatywy pozwanej), że nie posiada rachunków za naprawę ościeżnicy bramy wjazdowej i przypomniało, że z tytułu tej szkody dokonało cesji na najemcę D. K..

Dowód : pismo k. 267;

Na rozprawie dnia 20.09.2016 r. pełnomocnik powoda złożył do akt fakturę VAT nr (...).08.2016 wystawioną przez (...) na kwotę 3.690 zł. brutto ( 3.000 zł. netto) obejmującą czynności związane z naprawą uszkodzeń z dnia 24.11.2014 r. Sąd dopuścił dowód z tejże faktury.

Dowód : faktura k. 281;

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie powołanych przez obie strony dowodów z dokumentów – prawdziwości i rzetelności których żadna z nich nie zaprzeczyła, co pozwalało uznać je za właściwe i miarodajne źródło informacji o stanie faktycznym sprawy. Dodatkowo sąd dopuścił dowód z zeznań świadka P. W. na okoliczność wystąpienia szkody i jej rozmiaru, którym to zeznaniom sąd daje wiarę albowiem zbieżne są one z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Przechodząc do oceny meritum sprawy, w pierwszym rzędzie należy wskazać, że powodowi przysługiwała legitymacja czynna w niniejszej sprawie. Nabył on bowiem w trybie przepisu art. 509 k.c., art. 510 § 1 k.c. – na podstawie umowy przelewu wierzytelności od (...) spółka z o.o. w W. wierzytelność wobec pozwanego ( jako odpowiedzialnego z tytułu odszkodowania za skutki zdarzenia z dnia 25.11.2014r. na podstawie art. 19 ust. 3 w zw. z art. 123 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152), który to pozwany potwierdził swą odpowiedzialność.

W oparciu o przeprowadzone dowody, Sąd ustalił istotne okoliczności sprawy, w tym bezsporną w istocie okoliczność zaistnienia zdarzenia powodującego szkodę w mieniu i odpowiedzialności pozwanego jako organu odszkodowawczego ( art. 2 pkt 7 w/w ustawy) w zakresie likwidacji szkody na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres uszkodzeń mienia okazał się bezsporny, a wynikał z kosztorysu reprezentanta do spraw roszczeń (...) S.A. w S. nr (...) jak i kalkulacji powoda.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, przy czym wypłacone przez ubezpieczyciela odszkodowanie zasadniczo nie może być wyższe od poniesionej szkody zgodnie z art. 824 ¹ § 1 k.c. Oznacza to, że odpowiedzialność za skutki takiego zdarzenia oparta jest na zasadzie winy i przepisie art. 415 k.c. Ubezpieczeniem tym jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Skoro bezpośrednim skutkiem zdarzenia z dnia 25.11.2015r. było uszkodzenie mienia, to pozwanego jako organ odszkodowawczy obciążał obowiązek jej naprawienia, a potem domaganie się zwrotu wypłaconego odszkodowania od (...) ubezpieczyciela sprawcy szkody.

Sprawstwo i wina sprawcy szkody nie było w niniejszej sprawie kwestionowane. Spór koncentrował się jedynie na wysokości należnego powodowi w związku z powstałą szkodą odszkodowania. Pozwany twierdził, że została ustalone i wypłacone przez korespondenta – (...)- odszkodowanie w kwocie 1.324, 58 zł. netto. Powód w pozwie o tak wypłaconym odszkodowaniu nie wspomniał, ale ograniczając na rozprawie w dniu 20.09.2016 r. powództwo o tę właśnie kwotę potwierdził fakt jej wypłaty. Należy wskazać, że wypłata odszkodowania ma za zadanie zapewnienie poszkodowanemu rekompensaty uszczerbku majątkowego doznanego w związku z uszkodzeniem mienia. Szkodą podlegającą naprawieniu jest bowiem uszczerbek w majątku poszkodowanego.

Powód wykazał, że poniósł szkodę w mieniu w wyniku zdarzenia z dnia 25.11.2014 r. Potwierdzeniem wysokości szkody jest faktura VAT nr (...).08.2016 na kwotę 3.000 zł. netto ( 3.690 zł. brutto) za naprawę uszkodzeń, wartości której pozwana nie kwestionowała. (...) S.A. wypłaciło odszkodowanie w kwocie 1.324, 58 zł. netto. Tym samym roszczenie odszkodowawcze jest zasadne do kwoty 1.675,42 zł. (netto), choć sąd w orzeczeniu w błędny sposób określił je na kwotę 1.775,42 zł. (netto) , a sprostowanie wyroku w tej części na tym etapie postępowania nie jest możliwe ( pkt I wyroku).

Odnośnie zarzutu o niezasadności sporządzenia prywatnej kalkulacji i domaganie się zwrotu kosztów jej sporządzenia wskazać należy, że pozwana nie ma racji. Umowa przelewu wierzytelności określa wierzytelność w sposób umożliwiający jej identyfikację, wskazując na jej źródło w postaci zdarzenia z dnia 25 listopada 2014r. Wskazać należy, że roszczenie odszkodowawcze może być niemożliwe do oznaczenia z góry w pieniądzu. Sama wierzytelność powstaje bowiem z chwilą zaistnienia zdarzenia powodującego szkodę, jednak jej wartość może być ustalona dopiero po określeniu zakresu szkody.

W celu ustalenia rzeczywistej wysokości kosztów naprawy uszkodzeń, powód po odmowie wypłaty odszkodowania – pismo z dnia 13.03.2015 r. - miał prawo zlecić sporządzenie prywatnej ekspertyzy celem ustalenia zakresu szkody i kosztów naprawy uszkodzeń. Konfrontując tę ekspertyzę z przedstawioną przez powoda fakturę VAT z dnia 31.08.2016 r. ( k.281) obejmującą koszty usunięcia uszkodzeń przyjąć należy że była ona konieczna a jednocześnie przydatna dla dochodzenia roszczenia. Konieczność jej sporządzenia pozostaje w bezpośrednim związku ze zdarzeniem powodującym szkodę. Oznacza to, że koszty sporządzenia prywatnej ekspertyzy zleconej przez powoda, stanowią element należnego mu odszkodowania. Co za tym idzie, powodowi przysługiwało roszczenie o zwrot tych kosztów wynoszących 400 zł netto. (pkt I wyroku).

W myśl art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego (tzn. nie spełnia go w terminie lub na wezwanie wierzyciela – art. 476 k.c.), wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 § 2 k.c.). Dlatego też Sąd zasądził na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonych kwot od dnia wskazanego przez powoda na rozprawie w dniu 20.09.2016 r. w zakresie żądania głównego i od 31dnia po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu – zgodnie z żądaniem z petitum pozwu. Terminy te są terminami późniejszymi niż wymagalność roszczeń wynikająca z dokumentacji szkodowej (pkt I wyroku).

Wobec ograniczenia powództwa o kwotę 1.324,58 zł. sąd umorzył postępowanie w tym zakresie. Podstawą tego rozstrzygnięcia jest art. 355 § 1 k.p.c. (pkt II wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 i art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Powód uległ w części swojego żądania (co do 43 %) co uzasadniało proporcjonalne rozdzielenie kosztów procesu. Poniesione przez powoda koszty procesu wynosiły łącznie 1.407 zł i obejmowały: opłatę sądową od pozwu w wysokości 190 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200 zł (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – Dz. U. poz. 1800), koszty opłaty skarbowej uiszczonej od dokumentów pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Pozwany zaś uległ w 57%. Poniesione przez niego koszty procesu wynosiły łącznie 1.217 zł i obejmowały: koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200 zł (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz. U. poz. 1804), koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Po proporcjonalnym rozdzieleniu kosztów należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda 279 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt III wyroku.