Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24-07-2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Chodkowski

Protokolant: Justyna Tsaykler

po rozpoznaniu w dniu 24-07-2017 r.

sprawy przeciwko P. K. synowi J. i I. z domu P.

urodzonemu (...) w miejscowości C.

obwinionemu o to, że

w dniu 28.12.2016r. o godz. 11:56 we W. na ul. (...) kierując samochodem m-ki K. C. o nr rej. (...) nie zachował ostrożności i podczas otwierania drzwi oraz wysiadania nie upewnił się, że nie spowoduje to zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu, wskutek czego doprowadził do uszkodzenia wjeżdżającego na miejsce parkingowe pojazdu m-ki N. (...) o nr rej. (...) powodując straty w mieniu na szkodę I. K.

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

*****************

I.  uznaje obwinionego P. K. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego wykroczenie z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinionego kosztami postępowania w wysokości 942,14 złotych oraz wymierza mu opłatę w kwocie 30 złotych.

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 2016 roku około godziny 11.56, P. K. zaparkował samochód marki K. C. nr rej. (...) na parkingu przy ulicy (...) we W.. Następnie zamierzając opuścić pojazd otworzył drzwi od strony kierowcy. Uczynił to w momencie, gdy na miejsce parkingowe znajdujące się obok pojazdu obwinionego podjeżdżał samochód marki N. (...) nr rej. (...) kierowany przez I. K.. W konsekwencji w konsekwencji zachowania P. K. doszło do najechania przez samochód marki N. na otwierane przez obwinionego drzwi jego pojazdu.

Do kolizji doszło na poziomie 0 parkingu znajdującego się przy H. (...), w strefie ruchu.

W następstwie zdarzenia samochód marki N. (...) uległ uszkodzeniu.

dowód :

notatka urzędowa k.5akt;

protokół przesłuchania świadka- zeznania I. K. k.43 akt;

protokół przesłuchania świadka M. K. k .42-43 akt;

nagranie z kamery monitoringu k.12;

dokumentacja fotograficzna k. 6, 35, 36, 40;

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych k47-58.

P. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Potwierdzając fakt kolizji w miejscu i czasie opisanym w zarzucie stwierdził, że po zaparkowaniu samochodu otworzył drzwi od strony kierowcy kilka sekund przed najechaniem na nie pojazdu pokrzywdzonego (nie zaś bezpośrednio przed nadjeżdżającym samochodem), stąd kierujący N. winien był to zauważyć i odpowiednio zareagować. Ponieważ tego nie uczynił, to po jego stronie leży odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie.

Wersja przebiegu zdarzeń podana przez P. K. nie znajduje żadnego odzwierciedlenia w zgromadzonym materiale dowodowym, a co za tym idzie jest nieprawdziwa.

Przede wszystkim przeczy jej zapis z kamery monitoringu parkingu przy H. (...). Jednoznacznie z zapisu tego wynika, ze w momencie otwierania drzwi przez obwinionego samochód marki N. znajdował się już przodem na stanowisku postojowym, na które wjeżdżał. Przedni prawy narożnik tego pojazdu był zaś w odległości około jednego metra od lewego boku pojazdu obwinionego i na wysokości tylnego błotnika lub nawet tylnych drzwi samochodu obwinionego. Szczegółowe rozważania w tym zakresie przeprowadził powołany przez Sąd biegły z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych (k 8-21 opinii) wskazując również na czas reakcji pokrzywdzonego na powstałe zagrożenie (krótszy niż średni – k. 19 opinii) i prawidłowość wykonywanego przez niego manewru parkowania (skręt w lewo czytelny, wykonany w sposób ciągły, bez zatrzymywania i przekroczenia linii wyznaczającej granice jego miejsca postojowego -k.21 opinii).

Zapis z monitoringu znajduje pełne potwierdzenie w zeznaniach bezpośrednich świadków zdarzenia – I. K. i M. K.. Powołane dowody nie zawierają żadnej sprzeczności i tworzą jednolitą całość. Znajdują przy tym odzwierciedlenia w opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych. Ten w oparciu o przeprowadzone badania i analizy rzeczowego materiału dowodowego całkowicie wykluczył, aby do kolizji doszło w sytuacji opisanej przez P. K.. Przeciwnie, to obwiniony zachowaniem swym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym otwierając drzwi od strony kierowy w samochodzie marki K. bez uprzedniego upewnienia się, czy nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia (k. 22 i 24 opinii), Drzwi otworzył bezpośrednio przed przodem parkującego z jego lewej strony samochodu doprowadzając tym samym do kolizji obu pojazdów. Wyczerpał zatem znamiona wykroczenia z art. 86§1 kw ponosząc wyłączną odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie drogowe.

Kierujący N. nie miał możliwości przewidzenia nieprawidłowego zachowania obwinionego, poruszał się z prędkością poniżej dopuszczalnej, manewr parkowania wykonywał prawidłowo, na powstałe zagrożenie zareagował w czasie krótszym od przeciętnej reakcji kierującego. I. K. nie miał wiec możliwości uniknięcia kolizji i nie przyczynił się w żaden sposób do jej zaistnienia (k 24 opinii).

Opinia biegłego jest rzetelna, jasna, pełna i zachowuje walor przydatności w niniejszym postępowaniu. Opinia ta nie zawiera wewnętrznych sprzeczności. Posługuje się logicznymi argumentami. Opinii nie można postawić zarzutu niejasności-nie można uznać jej wniosków końcowych za nielogiczne, nieścisłe lub obwarowane takimi zastrzeżeniami, iż nie można ustalić, jaki ostatecznie pogląd przyjmuje biegły, a także, że sformułowana jest tak zawiłe, że jest niezrozumiała, względnie, że jej wnioski końcowe nie znajdują oparcia w badaniach opisanych przez biegłego. Opinia biegłego pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do nich. Dowód z tej opinii jest przekonujący i zrozumiały dla Sądu.

Opinii nie można postawić zarzutu niepełności - nie uwzględnienia, względnie pominięcia niezbędnych czynności badawczych, co ma wpływ na jej końcowe wnioski. Znajduje ona oparcie w zasadach wiedzy i doświadczenia życiowego. Biegły odniósł się do całości materiału dowodowego, istotnego dla wydania opinii (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 października 1980 r., sygn. II KR 317/80, LEX nr 21883).

Sporządzona została przez biegłego z wieloletnim stażem i nie została skutecznie zakwestionowana przez żadną ze stron.

Z tego względu stanowiła podstawę dokonanych przez Sąd ustaleń w zakresie rekonstrukcji kolizji drogowej.

Przy uwzględnieniu zatem treści opinii w powiązaniu z zeznaniami naocznych świadków zdarzenia Sąd uznał, że zgromadzony materiał dowodowy nie zawiera żadnych sprzeczności i tworzy jednolitą całość.

Nagminność tego rodzaju wykroczeń na obszarze miasta, miejsce i czas jego popełnienia, rodzaj naruszonych elementarnych zasad ruchu drogowego, to okoliczności które Sąd miał na względzie wymierzając obwinionemu karę grzywny. Jest ona współmierna do stopnia jego zawinienia, uwzględnia jego sytuację materialną i pozwoli na osiągnięcie celów kary tak w zakresie wychowawczego oddziaływania na obwinionego, jak i w płaszczenie społecznego jej oddziaływania. Uzmysłowi również obwinionemu karygodność jego zachowania. Zaakcentować należy, ze obwiniony ponosi wyłączną odpowiedzialność za kolizję drogową, miał możliwość polubownego zakończenia sprawy (spisując z pokrzywdzonym stosowne oświadczenie na miejscu zdarzenia ) i bez zaangażowania organów państwa. Wolał jednak wymyślać nieprawdziwe wersje przebiegu wydarzeń, które nijak miały się do rzeczywistości. Wyjaśnienia obwinionego zostały zweryfikowane przez Sąd w toku postępowania jurysdykcyjnego, a jego koszty ( koszty swojej postawy) poniesie obwiniony (art. 118 § 1 kpw i przepis art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw.).