Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2017r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Szczepańska

Protokolant st.sekr.sąd. Agnieszka Michałowska

po rozpoznaniu dnia 22 czerwca 2017r, 5 września 2017r. sprawy:

K. B. (1), urodz. (...) w O., syna L. i M. z d. A.,

oskarżonej o to, że:

w okresie od 7 września 2015r. do dnia 04 grudnia 2015r. w O., działając czynem ciągłym, z góry powziętym zamiarem i w celu osiągniecia korzyści majątkowej, doprowadziła A. P. i K. P., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniejszej niż 70 000 zł. poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy realizacji zamówienia towaru na wyposażenie sklepu złożonego poprzez portal (...) oraz podrobiła, a następnie użyła jako autentycznych dokumentów w postaci pism z Urzędu Skarbowego w O., Sądu Rejonowego w O. (...) oraz Sądu Rejonowego wO. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art.11§2kk,

I.  oskarżoną K. B. (1) uznaje za winną dokonania zarzuconego jej przestępstwa i za to z mocy art. 286§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art.11§2kk, opierając wymiar kary o art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk skazuje ją na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69§1 i 2 kk, art. 70§ 1 kk i art. 72§1 pkt.1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat, zobowiązując oskarżoną do pisemnego informowania kuratora o przebiegu okresu próby raz na 3 (trzy) miesiące,

III.  na podstawie art. 46§ 1 kk zobowiązuje oskarżoną do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych A. P. i K. P. kwoty 7000 zł. (siedem tysięcy złotych),

IV.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 180 zł. (sto osiemdziesiąt złotych).

Sygn. akt VII K 155/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. P. i K. P. w roku 2015 prowadzili działalność gospodarczą – sklep „(...) w (...) w O.. W tym samym miejscu w omawianym czasie sklep o nazwie (...) prowadziła K. B. (1).

Wymienione kobiety zawarły znajomość i pozostawały w bliskich relacjach koleżeńskich.

We wrześniu 2015r. K. B. (1) zaproponowała A. P. pomoc w zamówieniu towarów dla celów prowadzonej działalności gospodarczej za pośrednictwem portalu A.. A. P. wraz z mężem K. P. przyjęli propozycję wymienionej i łącznie za jej pośrednictwem dokonali 12 zamówień towarów na łączną kwotę 7650 zł. Kwota ta została przekazana stosownie do składanych zamówień w okresie od 7 września 2015r. do października 2015r.

Wszystkie zamówienia miały być wykonane na nazwisko K. B. (1), natomiast jako numer do kontaktu wskazano numer A. K.-P.. Zamówienia były składane w obecności wymienionych, jednakże z uwagi na to, iż wspomniana strona funkcjonuje w języku angielskim, nie mieli oni możliwości zweryfikowania czynności wykonywanych przez K. B..

Po dokonaniu zamówień i wypłacie pieniędzy K. B. (1) poinformowała ich, iż cały towar zastał zatrzymany przez Urząd Celny w celu naliczenia cła. A. P. otrzymała nadto wiadomość sms, która w nagłówku miała informację: „ Serwis (...) informuje”, i z której wynikało, że procedura oclenia została zakończona i pierwsze paczki będą do odbioru w dniu 1 października 2017r. w Urzędzie Celnym w O.. W kolejnej wiadomości, z podobnym nagłówkiem, wymieniona została poinformowana, iż przesyłka została zatrzymana przez prokuraturę w związku z prowadzonym postępowaniem karnym.

Z uwagi na to, iż zamawiającą była K. B. (1) A. K.-P. i K.P. zwracali się do niej o wyjaśnienie sytuacji. Każdorazowo jednak zapewniała ich, iż przy pomocy prawników stara się odzyskać towar, powoływała się przy tym na stan zdrowia związany z zagrożoną ciążą i najczęściej „zmieniała temat”. Na potwierdzenie prawdziwości swoich twierdzeń przekazywała małżonkom liczne dokumenty, w tym pisma, które według jej zapewnień miała otrzymywać w związku z zaistniałą sprawą z Urzędu Skarbowego w O., Sądu Rejonowego w O. (...) oraz Sądu Rejonowego w O. (...)

W październiku 2015r. K. B. (1) poinformowała A. K.-P. i K.P., iż towar został zwolniony przez urząd skarbowy i prokuraturę, i zostanie im doręczony przez firmę kurierską (...). A. K.-P. otrzymała także potwierdzenie z datą doręczenia przesyłki w formie wiadomości sms, której nagłówek, podobnie jak poprzednio, miał sugerować, iż wysłano ją z formy (...). Krótko po tym K. B. (1) poinformowała wymienioną, że towar nie zostanie jednak doręczony, gdyż kurier dokonał kradzieży przesyłki. Krótko po tym A. K.-P. otrzymała z nieznanego numeru telefonu wiadomość sms kierowaną uprzednio do K. B., z której wynikało, iż kurier prosił o „możliwość dogadania się” w celu uniknięcia odpowiedzialności za kradzież, a w kolejnym okresie czasu otrzymywała wiadomości tekstowe „z pogróżkami” od osoby przedstawiającej się jako żona wspomnianego kuriera.

Następnie K. B. (1) poinformowała wymienionych, iż w związku z prowadzonymi postępowaniami zablokowano jej konto i nie ma możliwości regulowania należności wynikających z nałożonych na nią kar oraz należności reprezentujących ją w związku z omawianą sytuacją prawników. Zapewniała przy tym A. K.-P. i K.P., że wszystkie poniesione koszty zostaną im zwrócone przez urzędy oraz „w ramach ugody zawartej z kurierem”.

Wymienieni chcąc odzyskać zamówiony towar pożyczyli pieniądze od matki K.P. i przekazywali K. B. wskazywane przez nią kwoty. Łącznie do dnia 4 grudnia 2015r. przekazali kwotę nie mniejszą niż 70000 złotych , w tym kwotę 7650 zł. przekazaną na zakup towarów. Po tej dacie wielokrotnie zwracali się do K. B. o wyjaśnienie sytuacji. Wymieniona wówczas powoływała się na stan zdrowia , złe samopoczucie lub pobyt w szpitalu. Zapewniła przy tym o swojej uczciwości.

Ostatecznie w dniu 18 marca 2016r. małżonkowie wezwali K. B. do zwrotu wypłaconych jej pieniędzy. Na pismo nie otrzymali odpowiedzi i w dniu 5 kwietnia 2016r. o zaistniałym przestępstwie zawiadomili Prokuraturę.

( dowód: zeznania świadków: A. K.-P. k. 318v-319, 149-151, K.P. k. 319v, 157-158, J. K. k. 330, 179-180, B. P. k. 330, 170-171, A.G. k. 330-331, 173-174, dokumenty dołączone do akt sprawy k. 57-65, 66-71, 53-56, odpowiedzi z Sądu Rejonowego w O. k. 165, 169, odpowiedź z Urzędu Skarbowego w O. k. 166)

Oskarżona K. B. (1) nie przyznała się do dokonania zarzuconego jej przestępstwa i odmówiła składania wyjaśnień.

W ocenie Sądu, uwzględniając całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności zeznania pokrzywdzonych A. K.-P. i K.P., sprawstwo oskarżonej nie budzi żadnych wątpliwości, zaś jej postawa sprowadzająca się do zanegowania faktu popełnienia zarzuconego czynu stanowi jedynie przyjętą linię obrony i zmierza do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Podkreślić należy, iż z jasnych, konsekwentnych i spójnych, a przez to wiarygodnych zeznań pokrzywdzonych jednoznacznie wynika, iż oskarżona od początku niejako pobierając od pokrzywdzonych kolejne kwoty pieniędzy działała z zamiarem wprowadzenia ich w błąd odnośnie realizacji zamówień, które nigdy nie zostały wykonane. Dążąc do wzbogacenia się kosztem wymienionych żądała następnie kolejnych kwot, które pokrzywdzeni wydawali jej chcąc otrzymać zamówiony towar. Oskarżona zapewniała ich przy tym o zwrocie towaru oraz pieniędzy pobranych przez wskazywane przez nią organy, które kolejno miały zabezpieczać towar dla celów rzekomo prowadzonych postepowań. Chcąc uwiarygodnić wersje prezentowane A. P. i K. P. przedstawiała im nieprawdziwe, podrobione pisma, które według jej zapewnień miała otrzymywać z Urzędu Skarbowego w O., Sądu Rejonowego w O. (...) oraz Sądu Rejonowego w O. (...).

Przesłuchani na okoliczność pochodzenia i treści tychże dokumentów świadkowie: J. K., B. P., A.G. jednoznacznie poniosły, iż przedstawiane dokumenty nie były wydawane, czy też sporządzane i wysyłane przez w/w podmioty. Co więcej, już sama treść omawianych dokumentów prowadzi do wniosku, że zostały one sporządzone przez osobę nie mającą wiedzy w zakresie formy i treści takich dokumentów ( v.k. 57-65, 66-71, 53-56).

Omawiane dokumenty, podrobione przez oskarżoną – no co z kolei wskazuje w sposób jednoznaczny treść tychże pism, które każdorazowo miały być adresowane właśnie do oskarżonej, a nadto zawierały informacje, które oskarżona przekazywała pokrzywdzonym i uwiarygodniała je właśnie omawianymi pismami – wywoływały u pokrzywdzonych zgodnie z intencją oskarżonej przekonanie, iż jej twierdzenia są zgodne z rzeczywistością. Co więcej, zapewnienia oskarżonej w połączeniu z omawianymi pismami, których treści i forma sugerowały, iż zostały one wystawione przez sąd czy też urząd skarbowy powodowały, iż pokrzywdzeni przez bardzo długi okres nie mieli wątpliwości co do wiarygodności oskarżonej i prawdziwości działań jakie miała rzekomo podejmować w celu odzyskania zabezpieczonego towaru. Istotne jest przy tym, iż oskarżoną z pokrzywdzonymi w omawianym czasie łączyły bliskie relacje wręcz przyjacielskie. Jak podkreśliła A. K.-P. ona traktowała K. B. (1) jak córkę i nie przypuszczała, że wymieniona mogłaby ją oszukać. Odnośnie wspomnianych powyżej pism pokrzywdzona podkreśliła, iż pisma te przynosiła jej bezpośrednio oskarżona, a następnie zabierała je twierdząc, że musi pokazać te dokumenty prawnikowi. Świadek dodała, iż ostatnie spotkanie z oskarżoną, kiedy to jasne dla pokrzywdzonych stało się, iż zostali przez nią oszukani, miało miejsce w dniu 7 marca 2016r. Po tej dacie pokrzywdzeni nie mieli z oskarżoną żadnego kontaktu.

Sąd dał wiarę jasnym, spójnym i logicznym zeznaniom wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków, nie znajdując podstaw do innej ich oceny. Relacje świadków, w tym pokrzywdzonych korespondują z dokumentami dołączonym do akt sprawy. Odnośnie zeznań pokrzywdzonych należny nadto podkreślić, iż są one zbieżne ze sobą w zakresie wszystkich istotnych okoliczności. Co więcej, analiza tychże zeznań, w powiazaniu z charakterem relacji łączących pokrzywdzonych z oskarżoną prowadzi do wniosku, iż nie są one tendencyjne i nie zmierzają do bezpodstawnego obciążania oskarżonej. Za takim przyjęciem przemawia także okoliczność, iż pokrzywdzeni nie od razu po powzięciu wątpliwości co do działań oskarżonej zawiadomili organy ściągania. Przekonani o wiarygodności twierdzeń oskarżonej starali się wyjaśnić sytuację, a następnie spowodować żeby oddała im pieniądze. Jak podkreślił K. P., postanowili zawiadomić organy sciągania, gdyż przekazali oskarżonej wszystkie swoje oszczędności i pozostali bez środków do życia. Łączna suma wydanych oskarżonej pieniędzy, na którą składała się kwota 7650 zł. za zakupiony towar oraz pieniądze przekazane jej w celu odzyskania towaru, wynosiła ponad 70 000 złotych.

Mając na uwadze całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, w ocenie Sądu, wina oskarżonej nie budzi wątpliwości. Została bowiem wykazana wiarygodnymi dowodami.

Oskarżona, działając jednoznacznie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadzając w błąd A. P. i K. P. poprzez zapewnianie ich o fakcie zamówienia towaru i chęci jego odzyskania, doprowadziła ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniejszej niż 70 000 zł. W celu realizacji przestępczych działań posługiwała się nadto uprzednio podrobionymi dokumentami w postaci pism z Urzędu Skarbowego w O., Sądu Rejonowego w O. (...) oraz Sądu Rejonowego w O. (...).

Przedstawionym powyżej działaniem, oskarżona wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk i art.270§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art.11§2kk.

Uznając oskarżoną za winną dokonania przypisanego jej przestępstwa Sąd wymierzył karę jak w pkt. I wyroku.

W powyższym zakresie uwzględniono charakter czynu i okoliczności jego popełnienia, wysokość szkody, sposób działania oskarżonej, która w sposób zaplanowany, wykorzystując wywołane uprzednio podstępnymi działaniami przekonanie pokrzywdzonych oraz charakter łączących ich, bliskich relacji, doprowadziła ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Sąd doszedł jednocześnie do przekonania, że wobec oskarżonej, nie karanej w czasie popełnienia przedmiotowego przestępstwa, zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna wyrażająca się w przekonaniu, że pomimo warunkowego zawieszenia wykonania kary nie popełni ona ponownie przestępstwa. W ocenie Sądu samo skazanie oraz wymierzenie kary z zawieszeniem jej wykonania, w połączeniu z orzeczonym obowiązkiem oraz środkiem w postaci obowiązku naprawienia szkody wpłynie na zmianę postawy oskarżonej. K. B. (1) od tej pory liczyć się będzie musiała z ewentualnym zarządzeniem wykonania kary pozbawienia wolności, co wpłynie na jej motywację do powstrzymywania się od podejmowania w przyszłości podobnych zachowań. Cele kary zostaną zatem osiągnięte pomimo braku natychmiastowego osadzenia w zakładzie karnym. Długość okresu próby tj. 3 lata pozwoli natomiast na weryfikację postawy oskarżonej.

W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonej kara jest adekwatna do stopnia jej zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Spełni także cele wychowawcze i zapobiegawcze.

Wobec ustalenia, iż oskarżona swoim przestępczym działaniem wyrządziła szkodę, należało uwzględnić wniosek pełnomocnika pokrzywdzonych i zobowiązać oskarżoną do jej naprawienia poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych kwoty 70 000 złotych.

Sąd omyłkowo jedynie, sporządzając orzeczenie, w treści punktu III wyroku wskazał kwotę 7000złotych , zamiast – jak ustalono- 70 000 złotych.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 627 kpk.