Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2017 r. w Gliwicach

sprawy S. G. (G.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania S. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 1 czerwca 2016 r. nr E (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przelicza S. G. emeryturę z zastosowaniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru w wysokości 115,10% poczynając od dnia 1 kwietnia 2016 roku;

2.  w pozostałej części odwołanie oddala.

(-) SSO Teresa Kalinka

Sygn. VIII U 1341/ 16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 czerwca 2016 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. dokonał przeliczenia emerytury należnej S. G. . Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 33 lata 6 miesięcy okresów składkowych 3 lata i 5 miesięcy okresów nieskładkowych, a wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 108,17 %.

Ubezpieczony S. G. w odwołaniu domagał się zmiany zaskarżonej decyzji podnosząc, że nadal otrzymuje świadczenie emerytalne w dotychczasowej wysokości. Jego zdaniem łączny okres pracy przekracza 42 lata .

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania . Zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z artykułem 111 ust. 1 punktu 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalono na podstawie zarobków osiągniętych w latach: od 1965 do 1976, od 1981 do 1983 i od 1986 do 1987, 1992 , od 1998 do 1990 . Bezzasadny jest wniosek ubezpieczonego o doliczenie okresów pracy w gospodarstwie rolnym , bowiem legitymował się wymaganym stażem pracy. Na skutek przeliczenia emerytura wzrosła z 1940,13 zł do 1971,90 zł . Jednocześnie organ rentowy poinformował odwołującego, że wysokość świadczenia może ulec zmianie po nadesłaniu oryginału angaży za lata 1963, 1977, 1979, 1980, 1995. Za lata od 1984 do 1985 przyjęto minimalne wynagrodzenie. Nie uwzględniono również wynagrodzenia ujawnionego w legitymacji ubezpieczeniowej w latach od 1984 do 1985.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

S. G. urodził się (...). Jest uprawniony do emerytury od 1 lutego 2008 roku. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto 33 lata 6 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata 5 miesięcy okresów nieskładkowych, a ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z dwudziestu najkorzystniejszych lat wyniósł 105,43 %.( dowód karta 88- 90 a.e. )

S. G. w okresie od 17 czerwca 1963 roku do 28 lutego 1965 roku był zatrudniony w Miejskim Zarządzie Budynków Mieszkalnych w R., z tym że od 22 października 1963 roku do 28 lutego 1965 roku odbywał służbę wojskową . Od 1 marca 1965 roku do 30 września 1977 roku, od 1 czerwca 1980 roku do 14 września 1980 roku, od 1 lutego 1983 roku do 20 maja 1984 roku był pracownikiem Zakładów (...) w T.. Od 1 października 1977 roku do 30 listopada 1979 roku pracował w Zakładach (...), od 1 grudnia 1979 roku do 31 maja 1980 roku w Kombinacie (...) w T.. Od 15 września 1980 roku do 31 stycznia 1983 roku był pracownikiem Huty (...) . Od 22 maja 1984 roku do 9 czerwca 1985 roku pracował w B.. Od 1 lipca 1985 roku do 30 września 1989 podlegał ubezpieczeniu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Ponownie podjął pracę w dniu 1 marca 1991 roku w Zakładach (...), skąd zwolnił się 7 kwietnia 1995 roku a od 10 kwietnia 1995 roku do 12 października 1997 roku pracował w Jednostce Wojskowej w T., od 13 października 1997 roku do 16 maja 1999 roku był pracownikiem Urzędu Miejskiego w T. Od 17 maja 1999 roku do 31 lipca 2000 był zatrudniony w Nadleśnictwie w B., a od 3 sierpnia 1999 roku do 3 września 2000 pracował w T.. Od dnia 1 marca 2002 roku był uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy do ustalenia której przyjęto 33 lata 6 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata 5 miesięcy okresów nieskładkowych.

Ustalając wysokość emerytury organ rentowy przyjął taki sam okres składkowy i nieskładkowy, a ubezpieczony do wniosku o prawo do emerytury załączył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu obejmujące lata od 1965 do 1977, a od 1981 do 1983 z Huty (...) , za rok 1980 i od 1983 do 1995 Zakładów (...), z roku 1999. Organ rentowy ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 najkorzystniejszych lat w wysokości 105,43 %.

Dnia 7 kwietnia 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego domagając się ustalenia wysokości świadczenia poprzez przeliczenie podstawy wymiaru świadczeń z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Załączył zestawienie lat pracy i zarobków. Organ rentowy rozpoznając wniosek wydał zaskarżoną decyzję. Dokonał przeliczenia podstawy wymiaru emerytury poprzez przyjęcie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru w wysokości 108,17 %. Wymiar okresów składkowych i nieskładkowych nie uległy zmianie.

W toku postępowania sądowego ubezpieczony przedłożył kolejne dokumenty w oparciu o które organ rentowy ustalił, że nowy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 114,19 % (karta 40 akt sądowych).

W dniu 17 maja 2017 roku do Sądu wpłynęła opinia biegłego sądowego z zakresu emerytur i rent mgr. A. M. ,który w oparciu o zebrany w sprawie dokonania przyjął że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z dwudziestu najkorzystniejszych lat wyniósł 113,64 %. Z wyliczeń biegłego wynika ponadto, że ubezpieczony udowodnił 33 lata i 6 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata i 5 miesięcy okresów nieskładkowych.

Ubezpieczony zgodził się z treścią opinii, natomiast organ rentowy stwierdził, że nie zgadza się z wyliczeniami biegłego w zakresie lat 1969, 1977 ,1980, 1984 1985 oraz od 10 kwietnia 1995 roku do 12 października 1997 roku i roku 2000.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie akt organu rentowego ,opinii biegłego A. M. ,z częściowym uwzględnieniem zastrzeżeń wniesionych przez organ rentowy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

3. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Zdaniem Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że organ rentowy przyjął okres składkowy i nieskładkowych w prawidłowym wymiarze do ustalenia wysokości emerytury. Również biegły sądowy opinii z dnia 17 maja 2017 roku ustalił, że ubezpieczony udowodnił 33 lata 6 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata i 5 miesięcy okresów nieskładkowych. Wyliczenia biegłego w tej części są tożsame z ustaleniami organu rentowego.

Sąd uwzględnił również częściowo wyliczenia biegłego w zakresie osiąganego wynagrodzenia stanowiącego podstawę do ustalenia wwpw. Zgodzić się należy z organem rentowym, że biegły zaniżył wysokość wynagrodzenia w latach 1969 i 1980. Sąd przyjął, ze podstawą wymiaru składek tych latach winny być kwoty wskazane w piśmie procesowym z dnia 20 czerwca 2017 roku – odpowiednio 34800 złotych ( 133,39%) i 83479,67 zł ( 115,17%). Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu rentowego, że w roku 1977 podstawa wymiaru składek wyniosła 54600 złotych. Organ rentowy do ustalenia tego wynagrodzenia przyjął drukRp-7 ( k. 74 tom I akt). Z wpisów wynagrodzenia na tym dokumencie wynika, że zarobek w ciągu kilku kolejnych lat nie ulegał żadnym zmianom. Ubezpieczony na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2017 roku kategorycznie stwierdził, że co roku osiągał wyższe wynagrodzenie i jest wykluczone, aby przez kilka lat jego wynagrodzenie nie ulegało żadnym wahaniom . Sąd podzielił zastrzeżenia ubezpieczonego. Uznał, że wiarygodnym dokumentem potwierdzającym wysokość wynagrodzenia osiągniętego do 30 września 1977 roku jest wpis w legitymacji ubezpieczeniowej , a nie druk Rp – 7 wystawiony 30 lat później. Dane odnośne wynagrodzeń w tym druku z dużym prawdopodobieństwem obejmują jedynie stawki zasadnicze. Sąd do ustalenia wwpw przyjął za rok 1977 wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez biegłego. Zastrzeżenia organu rentowego do pozostałych lat zgłoszone w piśnie z dnia 20 czerwca 2017 roku pozostały nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ dotyczą one zarobków, które nie wchodzą do 20 najkorzystniejszych lat do obliczenia (...).

Sąd zmienił ustalenia biegłego wprowadzając w miejsce wynagrodzenia z roku 2000 – wynagrodzenie z roku1980 i podwyższony wwpw za rok 1969. W pozostałej części Sąd przyjął dane z opinii i przy niezmienionej wysokości wynagrodzenia w pozostałych latach wwpw wyniósł 115.10 %.

Zaskarżoną decyzję zmieniono w tym zakresie zobowiązując organ rentowy do przeliczenia emerytury od miesiąca w którym wniosek został złożony. Oddalono odwołanie w pozostałym zakresie tj. ustalenia wyższego okresu składkowego i nieskładkowego oraz wyższego wwpw stwierdzając, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na odmienne ustalenia. Wyrok wydano na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 i 2 k.p.c.