Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 12 października 2016 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Grzegorz Tyrka

VIII U 2131/16

UZASADNIENIE

Ubezpieczony wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z dnia 12 października 2016 roku przyznającej prawo do emerytury w części dotyczącej ustalenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia. Ubezpieczony domagał się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie wwpw na poziomie wyższym niż ustalony przez organ rentowy. Ubezpieczony domagał się zasądzenia na swoją rzecz od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie podano, że organ wadliwie przyjął za niektóre okresy zatrudnienia minimalne wynagrodzenie za pracę dla potrzeb obliczenia wwpw. Ubezpieczony dodał, że jego wynagrodzenie za pracę było wyższe, aniżeli minimalne wynagrodzenie za pracę.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniósł o oddalenie odwołania.

Na uzasadnienie podano, że wwpw został obliczony na podstawie przedłożonych przez ubezpieczonego zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu. Za okresy, za które ubezpieczony nie przedłożył w/w zaświadczenia, organ rentowy przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 20 października 2015 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach w sprawie VIII U 445/15 zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z dnia 27 stycznia 2015 roku i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury, poczynając od dnia 1 grudnia 2014 roku. Wyrok uprawomocnił się z dniem 14 lipca 2016 roku.

Decyzją z dnia 5 września 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wykonał wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 20 października 2015 roku i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 1 grudnia 2014 roku. Wypłata emerytury została zawieszona, ponieważ ubezpieczony nie rozwiązał umowy o pracę.

Organ rentowy wysokość emerytury obliczył na podstawie art. 183 ustawy emerytalnej, tj. 20% na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej, 80% na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej.

Dla ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj. od 1982 roku do 2013 roku. Organ rentowy dysponował tylko zaświadczeniami o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ubezpieczonego za lata 1980-1998 (akta o ustalenie kapitału początkowego); natomiast za lata 2009, 2012, 2013 organ rentowy przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę (art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej). Organ rentowy obliczył wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (wwpw) na poziomie 131,39%. Podstawa wymiaru została obliczona jako iloczyn wwpw i kwoty bazowej 3 191,93 zł, dając wynik 4193,88 zł.

Wysokość emerytury na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej organ rentowy obliczył następująco:

- część socjalna 24% x 3 191,93 zł (kwota bazowa) = 766,06 zł

- część stażowa

[(476 miesięcy okresu składkowego x 1,3%) : 12 miesięcy] : 4 194,88 zł podstawa wymiaru = 2 162,78 zł

[(13 miesięcy okresu nieskładkowego x 0,7%) : 12] : 4 194,88 zł podstawa wymiaru = 31,87 zł

RAZEM 2 960,71 zł

Dnia 7 września 2016 roku ubezpieczony wniósł o podjęcie wypłaty emerytury, przedkładając świadectwo pracy, z którego wynika, że stosunek pracy ustał z dniem 19 września 2016 roku. Nadto, ubezpieczony załączył zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za okres: 1999-2008 i 2012-2015.

Zaskarżoną decyzją z dnia 12 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. podjął wypłatę emerytury od dnia 1 września 2016 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek i ustało zatrudnienie. Organ rentowy, dysponując nowymi dowodami w postaci zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za okresy: 1999-2008 i 2012-2015, ponownie obliczył wysokość emerytury zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej, a to:

- wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na poziomie 219,92%, jako średnią arytmetyczną wskaźników z kolejnych 10 lat z okresu podlegania ubezpieczeniom społecznym, tj. 1997-2006.

- podstawę wymiaru świadczenia jako iloczyn wwpw i kwoty bazowej 3 191,93 zł, co dało wynik 7 019,69 zł

- część socjalną 24% x 3 191,93 zł (kwota bazowa) = 766,06 zł

- część stażowa

[(496 miesięcy okresu składkowego x 1,3%) : 12 miesięcy] : 7 019,69 zł podstawa wymiaru = 3 778,90 zł

[(14 miesięcy okresu nieskładkowego x 0,7%) : 12] : 7 019,69 zł podstawa wymiaru = 57,33 zł

RAZEM 4 602,29 zł

W toku postępowania zostały przedstawione zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata:

- 2010-2011 z okresu zatrudnienia w (...) S.A. w K.,

- 2008-2010 z okresu zatrudnienia w (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

Sąd na podstawie znajdujących się w aktach sprawy zaświadczeniach o zatrudnieniu i wynagrodzeniu obliczył wwpw, co przedstawia poniższa tabela:

Powyższe wyliczenia wskazują, że organ rentowy prawidłowo obliczył wwpw, przyjmując najkorzystniejszy okres, tj. 10 kolejnych bezpośrednio po sobie następujących lat z ostatnich 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę (art. 15 ust. 1, art. 16 ustawy emerytalnej).

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu obliczania emerytur, bowiem sprawa nie miała charakteru zawiłego, nie wymagała wiadomości specjalnych.

/dowód z: akt ZUS oraz zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu/.

Sąd zważył, co następuje:

odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst z 2016 roku, poz. 887) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Zgodnie z art. 16 w/w ustawy przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2, przyjmuje się lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, chociażby ubezpieczony w niektórych z tych lat przez okres roku lub w okresie krótszym niż rok nie pozostawał w ubezpieczeniu.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że dla obliczenia wwpw świadczenia organ rentowy przyjął najkorzystniejszy okres, tj. 1997-2006.

Skoro odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, to na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało je oddalić.

(-)SSO Grzegorz Tyrka