Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Domańska

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa I. S.

przeciwko M. K. (1)

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2712,62 zł (dwa tysiące siedemset dwanaście złotych sześćdziesiąt dwa grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 lutego 2016r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1317 zł (tysiąc trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Katarzyna Malinowska

X C 1744/16

UZASADNIENIE

Powódka I. S. złożyła pozew przeciwko M. K. (1) o zapłatę kwoty 2712,62 zł z odsetkami i kosztami.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż dochodzona kwota wynika z umowy o najem samochodu. Pozwany wynajął auto zastępcze w C. (...)w T. Koszt wynajmu samochodu wyniósł 2.050,20 zł. Zapłata za najem samochodu miała nastąpić w formie warunkowego przelewu wierzytelności przysługującego pozwanemu od (...) S.A. Strony ustalił, iż w przypadku podania nieprawdy przez pozwanego w tej umowie, to przelew wierzytelności ustawał i wówczas to pozwanego obciążał obowiązek zapłaty za wynajem samochodu.

Zakład ubezpieczeń pomimo, że pierwotnie uznał odpowiedzialność sprawcy kolizji i wypłacił pozwanemu odszkodowanie, zmienił zdanie i oświadczył, że szkoda nie mogła powstać w okolicznościach wskazanych przez poszkodowanego. Jednocześnie odmówiono wypłaty należności C. (...) za najem pojazdu zastępczego.

Mając powyższe na względzie wynajmujący wypowiedział umowę przelewu wierzytelności i wezwał pozwanego do zapłaty kosztów wynajmu samochodu.

Wierzytelność przysługująca wynajmującemu wobec powoda została zbyta w drodze umowy przelewu wierzytelności na rzecz I. S..

W dniu 20 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Od nakazu zapłaty sprzeciwu wniósł pozwany i domagał się oddalenia powództwa w całości. Pozwany zaprzeczył wszelkim okolicznościom wskazanym przez powódkę i podkreślił, iż zgłosił szkodę ubezpieczycielowi, który wypłacił odszkodowanie i nie przyznaje, iż naruszył zapisy umowy przelewu, bowiem nie podał wynajmującemu nieprawdy. Podkreślił, iż (...) S.A. nie domagała się w żaden aktywny sposób zwrotu wypłaconego odszkodowania. Zdaniem pozwanego powódka winna dochodzić swoich roszczeń bezpośrednio od ubezpieczyciela. Ponadto zakwestionował skuteczne przeniesienie wierzytelności przez C. (...) na powódkę.

Na rozprawie w dniu 23 stycznia 2017 r. powódka wskazała, iż dodatkową przesłanką rozwiązania umowy przelewu wierzytelności z dnia 25 lutego 2013 r. jest okoliczność, iż pozwany korzystał już z auta zastępczego na koszt ubezpieczyciela w chwili podpisywania umowy najmu i przelewu wierzytelności a więc podał co do tej okoliczności nieprawdę.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 7 lutego 2013 r. R. S. (1) w N. kierując pojazdem marki F. spowodował kolizję, w której uszkodzeniu uległ samochód pozwanego V. (...).

Niedługo przed zdarzeniem R. S. (1) wymienił silnik we F. i po zakończonej pracy udał się do sklepu. Gdy cofał, uderzył w samochód M. K. (1).

Dowód: zeznania świadka R. S. (1) k. 82 akt, zeznania pozwanego M. K. (1) k. 82v-83 akt, zgłoszenie szkody k. 159-161 akt szkody nr (...),

W dniu 25 lutego 2013 r. M. K. (1) zawarł z C. (...). w T. umowę najmu samochodu C. L. a okres od 25 lutego 2013 r. na czas nieokreślony z jednodniowym terminem wypowiedzenia. Strony ustaliły, iż w przypadku najmu na okres od 4 do 10 dni wynagrodzenie za dobę korzystania z pojazdu będzie wynosiło 160 zł. Nadto strony ustaliły koszt podstawienia i odbioru pojazdu 279 zł. M. K. (2) odebrał auto w dniu 25 lutego 2013 r. a zwrócił je 6 marca 2013 r. Wynajmujący wystawił fakturę na kwotę 2050,20 zł, którą pozwany zaakceptował.

Dowód: umowa k. 9 akt, protokół zdawczo – odbiorczy k. 10 akt, faktura k. 11 akt, aneks k. 13 akt, zeznania świadka M. S. k. 53v akt,

W dniu 25 lutego 2013 r. wynajmujący zawarł z pozwanym również umowę przelewu wierzytelności. Zbywca oświadczył, że w dniu 7 lutego 2013 r. jego samochód V. (...) został uszkodzony w wypadku drogowym spowodowanym przez R. S. (2) i z tego tytułu przysługuje mu wierzytelność wobec (...). Nadto zbywca oświadczył, że wierzytelność istnieje, jest bezsporna, nie jest objęta zakazem zbywania, nie posiada wobec dłużnika zobowiązań, które mogłyby być przedmiotem wzajemnych potrąceń a także, że nie wynajmował już samochodu zastępczego na koszt ubezpieczyciela OC sprawcy wypadku, oraz że okoliczności szkody, które podał zgłaszając je dłużnikowi są zgodnie ze stanem faktycznym. M. K. (1) zobowiązał się w tej umowie, że jeżeli podał nieprawdę, co do okoliczności wskazanych powyżej wierzytelność wraca do zbywcy , który zobowiązany jest do zapłaty nabywcy kosztów najmu zgodnie z fakturą, w terminie 7 dni od jej wystawienia.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 12 akt

(...) S.A. ustalił odszkodowanie należne pozwanemu na kwotę 6898,88 zł za uszkodzenie pojazdu i wypłacił kwotę 3093,45 zł tytułem zwrotu kosztów pojazdu zastępczego na rzecz wypożyczalni (...) sp. z o.o. w W.. Pozwany korzystał z pojazdu zastępczego wynajętego w (...) sp. z o.o. przez 2 tygodnie i 3 dni do 25 lutego 2013 r.

Dowód: pismo ubezpieczyciela k. 55 akt szkody nr (...), faktura k. 26 akt dochodzenia prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową B. – (...)w (...) (...)

C. (...) zgłosiło swoją wierzytelność (...) S.A. W dniu 26 marca 2013 r. ubezpieczyciel poinformował wynajmującego, iż nie znajduje podstaw do refundacji kosztów wynajmu pojazdu zastępczego z uwagi na uchylenie się od skutków prawnych decyzji o wypłacie odszkodowania i wezwał M. K. (1) do jego zwrotu, z uwagi na ustalenie, że uszkodzenia pojazdu pozwanego nie doszło w okolicznościach wskazanych przez poszkodowanego – bowiem samochód, który miał spowodować zdarzenie był w stanie technicznym uniemożliwiającym poruszanie się.

Dowód: pismo (...) k. 14 akt, zawiadomienie o przelewie k. 19, zgłoszenie szkody k. 19v, wezwanie do zapłaty k. 21 akt,

Pismem z dnia 26 marca 2013 r. (...) S.A. zawiadomiło Prokuraturę Rejonową B. - (...) w B. o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oszustwa popełnionego przez M. K. (1) i R. S. (1). Zdaniem zakładu (...) doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem ubezpieczyciela poprzez wprowadzenie go w błąd co do okoliczności kolizji w sytuacji, gdy samochód kierowany przez R. S. (1) miał być w stanie technicznym wyłączającym możliwość poruszania się po drodze. Postępowanie w sprawie zostało umorzone postanowieniem z dnia 31 października 2013 r. z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa.

Dowód: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 6-7, postanowienie o umorzeniu k. 92 akt dochodzenia prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową B. – (...)w (...) (...)

W dniu 3 czerwca 2013 r. wierzytelność przysługująca C. (...) w T. została zbyta na rzecz I. S.. Strony tej umowy potwierdziły zgodny zamiar przeniesienia tej wierzytelności z pierwotnego wierzyciela na rzecz I. S..

Dowód: umowa przelewu k. 16 akt,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Sąd przeprowadził wszystkie zawnioskowane dowody i nie odmówił żadnemu z nich wiarygodności. Pozwany oświadczył wprawdzie, iż nie pamięta, czy wynajmował samochód zastępczy po kolizji z dnia 7 lutego 2013 r., jednak w tym zakresie stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów ubezpieczyciela. Informację bowiem o tym, że pozwany przed zawarciem umowy najmu samochodu zastępczego z poprzednikiem prawnym powódki korzystał z samochodu zastępczego wynajętego w (...) sp. z o.o. w W. wynikają z kalkulacji szkody i pisma z dnia 23 października 2013 r. podpisanego przez przedstawiciela ubezpieczyciela skierowanego do Prokuratury Rejonowej B. P. do sprawy (...) a także faktury nr (...) dołączonej do zawiadomienia organów ścigania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.

Podkreślić należy, iż w toku postępowania nie potwierdziły się twierdzenia strony powodowej, że M. K. (1) nie podał prawdziwych informacji co do okoliczności powstania szkody. Zakład ubezpieczeń przejął na siebie odpowiedzialność i wypłacił odszkodowanie a później wprawdzie powziął wątpliwości co do zasadności tej decyzji i zawiadomił o podejrzeniu popełnieniu przestępstwa prokuraturę, ale w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego nie ustalono danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa. Z dokumentów, którymi dysponował Sąd nie wynika, aby po tej decyzji prokuratury ubezpieczyciel podejmował dalsze działania zmierzające do odzyskania wypłaconego odszkodowania. Same zeznania świadka R. S. (1) i pozwanego M. K. (1) nie przemawiały za uznaniem, iż oświadczenie pozwanego w umowie przelewu wierzytelności z dnia 25 lutego 2013 r., że w dniu 7 lutego 2013 r. jego samochód V. (...) został uszkodzony w wypadku drogowym spowodowanym przez R. S. (2) i z tego tytułu przysługuje mu wierzytelność wobec (...) nie jest prawdziwa.

Jednak zasadnie powódka dochodziła należności za najem samochodu od pozwanego a nie od (...) S.A., bowiem pozwany podał nieprawdę w umowie przelewu wierzytelności wskazując, iż nie wynajmował już samochodu zastępczego na koszt ubezpieczyciela OC sprawcy wypadku. W toku postępowania jednoznacznie ustalono, że pozwany podpisał umowę najmu z C. (...). w T. po tym, gdy korzystał już z wynajmu samochodu w (...) sp. z o.o., a koszt tego wynajmu miał być – i został – pokryty przez ubezpieczyciela w ramach polisy OC sprawcy. Skoro umowa z dnia 25 lutego 2013 r. jednoznacznie wskazywała, iż jeżeli M. K. (1) podał nieprawdę, co do okoliczności wskazanych w tej umowie to wierzytelność wraca do zbywcy, a zbywca jest zobowiązany do zapłaty wynajmującemu kosztów najmu zgodnie z fakturą.

Mając powyższe na względzie Sąd uwzględnił powództwo w całości i na podstawie art. 659 § 1 kc zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2050,20 zł tytułem czynszu za najem samochodu wraz z kosztami jego podstawienia i ze skapitalizowanymi odsetkami. O odsetkach za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc.

Sąd uznał, iż powódka miała legitymację czynną do dochodzenia należności w niniejszym procesie na podstawie art. 509 kc, zgodnie z umową z dnia 3 czerwca 2013 r. i zgodnie z wolą stron. Podkreślić należy, iż prezes zarządu C. (...) w T., który reprezentował spółkę przy zbyciu wierzytelności występował obok powódki w procesie jako jej pełnomocnik i zgodnie domagali się zasądzenia spornej kwoty od pozwanego.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Pozwany przegrał spór w całości, dlatego Sąd zasądził od niego na rzecz powódki kwotę 1200 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 100 zł zwrotu kosztów procesu i 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSR Katarzyna Malinowska