Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Barbara Nowicka

Protokolant: E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2017r. w S. sprawy

z powództwa E. 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w G.

przeciwko A. K.

o zapłatę kwoty 680,83 zł

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 3238/16

UZASADNIENIE

Powód E. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym w którym domagał się zasądzenia od pozwanej A. K. łącznej kwoty 680,83 zł. Powód wniósł także o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w wysokości 30,00 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 270,00 zł.

W uzasadnieniu wskazał, że zbywca pojazdu zawarł z wierzycielem pierwotnym – (...) S.A. umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (ubezpieczenie OC), której przedmiotem było objęcie ubezpieczeniem OC zdarzeń związanych z pojazdem M. (...) nr rej. (...), nr nadwozia (...) do dnia 06.12.2013 r. W czasie obowiązywania umowy zbywca zawarł z pozwaną A. K. umowę kupna – sprzedaży ww. pojazdu, wobec czego zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, pozwana wstąpiła w prawa i obowiązki zbywcy.

Dochodzona pozwem kwota stanowiła nieopłacone przez pozwaną składki wraz ze skapitalizowanymi odsetkami za opóźnienie, naliczonymi od dnia następnego po dniu wymagalności składki do dnia wniesienia pozwu w niniejszej sprawie. Powód wskazał, że towarzystwo ubezpieczeń dokonało przelewu przysługującej mu od pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Pozwana została poinformowana o dokonanej cesji oraz wezwana do zapłaty, jednakże nie uregulowała należności do dnia wniesienia powództwa.

W dniu 31.03.2016 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie, w sprawie o sygn. VI Nc-e 414467/16 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu. Postanowieniem z dnia 30.06.2016 r. zaopatrzono nakaz zapłaty w klauzulę wykonalności.

Na wniosek powoda (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku A. M. wszczęła przeciwko pozwanej A. K. egzekucję świadczeń pieniężnych zasądzonych nakazem zapłaty wydanym przez referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 31.03.2016 r. w sprawie o sygnaturze VI Nc-e 414467/16.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku A. M. postanowieniem z dnia 20.09.2016 r. zakończyła postępowanie egzekucyjne wobec zapłaty należności, przyznała wierzycielowi koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym w wysokości 90 zł oraz ustaliła koszty postępowania egzekucyjnego na łączną kwotę 343,17 zł i w całości obciążyła nimi dłużniczkę.

Pozwana A. K. w dniu 21.09.2016 r. wniosła skargę na postanowienie z dnia 30.06.2016 r. o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 31.03.2016 r., zaskarżając postanowienie w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez oddalenie wniosku powoda o nadanie nakazowi zapłaty klauzuli wykonalności oraz zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika przy Sądzie Rejonowym Gdańsk - Południe w Gdańsku, A. M., o sygn. Km 3369/16. W uzasadnieniu skargi pozwana wskazała, że zarówno nakaz zapłaty jak i korespondencja od komornika kierowana była na niewłaściwy adres tj. ul. (...), (...)-(...) S., podczas gdy pozwana od kilkunastu lat mieszka w S. przy ul. (...).

Dnia 20.09.2016 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał zaświadczenie, iż nakaz zapłaty z dnia 31.03.2016 r. wydany w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie o sygnaturze VI Nc-e 414467/16 został uznany za doręczony pozwanemu na adres ul. (...), (...)-(...) S. w trybie art. 139 § 1 k.p.c.

W dniu 19.10.2016 r. pozwana wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i domagając się uchylenia nakazu zapłaty i oddalenia powództwa. W uzasadnieniu wskazała, iż zamieszkuje pod adresem ul. (...), (...)-(...) S. i nigdy nie mieszkała adresem ul. (...), (...)-(...) S., na który został wysłany nakaz zapłaty. Nadto wskazała, iż samochód marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), zakupiła w dniu 23.08.2013 r. Zakupiony pojazd posiadał polisę ubezpieczeniową. Następnie w dniu 3.09.2013 r. pozwana sprzedała wyżej opisany pojazd, wobec czego nie istnieją żadne roszczenia wobec niej.

Postanowieniem z dnia 10.11.2016 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie przywrócił pozwanej termin do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 31.03.2016 r. wydanego w postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Słupsku.

Postanowieniem z dnia 22.11.2016 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uchylił postanowienie referendarza sądowego z dnia 30.06.2016 r. o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty wydanemu w sprawie VI Nc-e (...) w dniu 31.03.2016 r. w całości.

Pozwana A. K. wniosła skargę na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku A. M. podjętą w sprawie Km 3369/16 – tj. postanowienie z dnia 20.09.2016 r. w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy w Słupsku postanowieniem z dnia 7.12.2016 r. zmienił postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku A. M. z dnia 20.09.2016 r. wydane w sprawie o sygn. Km 3369/16, w ten sposób, że kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie 288,29 zł obciążył wierzyciela, uchylił z urzędu pkt 2 postanowienia w zakresie w jakim określa podatek VAT w wysokości 54,88 zł i zasądządził od (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. na rzecz A. K. kwotę 100,00 zł tytułem kosztów postępowania.

W piśmie z dnia 3.01.2017 r. powód wskazał, że świadczył ochronę ubezpieczeniową na podstawie polisy ubezpieczeniowej nr (...), która obejmowała ubezpieczeniem OC zdarzenia związane z pojazdem M. (...) nr rej. (...), a ochrona ubezpieczeniowa trwała do 6.12.2013 r. W tym czasie pozwana nabyła pojazd, wobec czego przeszły na nią również obowiązki posiadające z zawartej umowy ubezpieczenia. Natomiast wobec podniesienia przez pozwaną okoliczności, iż zbyła pojazd, powód wskazał, iż zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2013 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U. 03.124.1152) pozwana była zobowiązana do powiadomienia zakładu ubezpieczeń o fakcie przeniesienia prawa własności ubezpieczonego pojazdu, czego nie zrobiła.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. K. zawarła z (...) Towarzystwem (...) umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego (nr polisy (...)), której przedmiotem było objęcie ochroną ubezpieczeniową samochodu osobowego M. (...), nr rej. (...), nr nadwozia (...) na okres do 6.12.2013 r. Zgodnie z postanowieniami umowy ubezpieczona była zobowiązana do zapłaty na rzecz towarzystwa ubezpieczeń składki w wysokości 687,11 zł. ( bezsporne), nadto:

dowód: polisa ubezpieczenia komunikacyjnego nr (...)k. 62/

W dniu 23.08.2013 r. E. K. zawarła z A. K. umowę sprzedaży, której przedmiotem był pojazd marki M. (...), nr rej. (...), nr nadwozia (...), należący do E. K.. E. K. poinformowała ubezpieczyciela o zbyciu pojazdu. ( bezsporne), nadto:

dowód: - umowa sprzedaży z dnia 23.08.2013 r. /k. 63, 100/.

W dniu 3.09.2013 r. A. K. zawarła z K. P. umowę sprzedaży pojazdu marki M. (...), nr rej. (...), nr nadwozia (...), na podstawie której K. P. nabył przedmiotowy pojazd. A. K. nie zawiadomiła towarzystwa ubezpieczeń o zbyciu auta. (bezsporne), nadto:

dowód: - umowa sprzedaży z dnia 03.09.2013 r. /k. 101/, zeznania pozwanej na rozprawie w dniu 11.08.2017 r., 00:03:55,

Umową z dnia 26.10.2015 r. (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. nabył od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. wierzytelność w wysokości 551,04 zł przysługującą towarzystwu ubezpieczeń wobec A. K. z tytułu polisy (...).

dowód: - umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 26.10.2015 r. /k. 64-68 v. oraz 77-79/, zeznania pozwanej 00:03:55,

Na wniosek (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku A. M. wszczęła przeciwko A. K. egzekucję świadczeń pieniężnych zasądzonych nakazem zapłaty wydanym przez referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 31.03.2016 r. w sprawie o sygnaturze VI Nc-e 414467/16, który został zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 30.06.2016 r. Wobec wyegzekwowania całości należności od A. K., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku A. M. postanowieniem z dnia 20.09.2016 r. zakończyła postępowanie egzekucyjne, przyznała wierzycielowi koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym w wysokości 90 zł oraz ustaliła koszty postępowania egzekucyjnego na łączną kwotę 343,17 zł i w całości obciążyła nimi dłużniczkę. Na skutek wniesionej przez A. K. skargi na czynności komornika Sąd Rejonowy w Słupsku postanowieniem z dnia 7.12.2016 r. zmienił postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Gdańsk – Południe w Gdańsku A. M. z dnia 20.09.2016 r. wydane w sprawie o sygn. Km 3369/16, w ten sposób, że kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie 288,29 zł obciążył wierzyciela, uchylił z urzędu pkt 2 postanowienia w zakresie w jakim określa podatek VAT w wysokości 54,88 zł i zasąądził od (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. na rzecz A. K. kwotę 100,00 zł tytułem kosztów postępowania.

dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 7.12.2016 r. – k. 33 – 37 akt sprawy IX Co 2054/16.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie nie było spornym, że pomiędzy E. K., a Towarzystwem (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. doszło do zawarcia umowy ubezpieczenia w zakresie OC, której przedmiotem było objęcie ochroną ubezpieczeniową pojazdu marki M. (...), nr rej. (...), nr nadwozia (...) w okresie do 6.12.2013 r. Nie była sporna również wysokość składki OC, jaką zobowiązana była uiścić ubezpieczona. Poza sporem pozostawała także okoliczność zakupu przez pozwaną od E. K. opisanego wyżej pojazdu w dniu 23.08.2013 r., tj. w trakcie obowiązywania umowy ubezpieczenia OC oraz okoliczność, że o zbyciu pojazdu przez E. K. na rzecz pozwanej został powiadomiony zakład ubezpieczeń.

Pozwana przedkładając umowę sprzedaży samochodu z dnia 3.09.2013 r. zarzucała, że była właścicielką przedmiotowego pojazdu jedynie przez 7 dni, przy czym nie było w sprawie spornym, ani wątpliwym, że o zbyciu pojazdu marki M. o nr rej. (...) pozwana nie zawiadomiła Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S..

Sąd zważył, iż zasady zawierania i rozwiązywania umów odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zostały uregulowane w ustawie z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392). Zgodnie z art. 31 ust. 1 wyżej przywołanej ustawy w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia. Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 4 powyższej ustawy posiadacz pojazdu mechanicznego, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu ponosi odpowiedzialność wobec zakładu ubezpieczeń za zapłatę składki należnej za okres od dnia, w którym nastąpiło przeniesienie na niego prawa własności pojazdu. Posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, ponosi solidarną odpowiedzialność z posiadaczem pojazdu, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, za zapłatę składki należnej zakładowi ubezpieczeń za okres od dnia przeniesienia prawa własności do dnia powiadomienia przez niego zakładu ubezpieczeń o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu.

Przytoczony przepis wskazuje na to, że w interesie zbywcy jest jak najszybsze powiadomienie zakładu ubezpieczeń o przeniesieniu posiadania na nabywcę. Wyznacza ono okres, w którym odpowiedzialność z tytułu zapłaty składki ubezpieczeniowej ciąży na zbywcy i nabywcy solidarnie. Zgodnie z art. 366 i n. kc w przypadku solidarności biernej do wierzyciela należy wybór od którego z dłużników zażąda spełnienia świadczenia. Dłużnikowi który spełnił świadczenie przysługuje natomiast roszczenie regresowe do pozostałych współdłużników, zgodnie z art. 376 k.c.

Z powyższego wynika zatem, że powód jako następca prawny Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. miał prawo żądać zapłaty składki zarówno pozwanej A. K., albowiem od momentu zawarcia umowy sprzedaży do czasu powiadomienia o tym towarzystwa ubezpieczeń jej odpowiedzialność za zapłatę składki była solidarna.

Sąd zważył, iż wobec przepisu art. 32 ust. 4 powyższej ustawy posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, ponosi solidarną odpowiedzialność z posiadaczem pojazdu, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, za zapłatę składki należnej zakładowi ubezpieczeń, jedynie za okres od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu. Wobec powyższego pozwana zobowiązana była do uiszczenia składki w wysokości proporcjonalnej, obliczonej za okres od 23.08.2013 r. (data nabycia pojazdu przez pozwaną) do dnia 6.12.2013 r. (koniec obowiązywania umowy ubezpieczenia), tj. łącznie za 106 dni.

Jak wynika z twierdzeń pozwu, wysokość składki za cały okres ochrony ubezpieczeniowej, tj. rok, wynosiła 687,11 zł. Uprawnionym było zatem przyjęcie, że wysokość składki za jeden dzień wynosiła 1,88 zł (687,11 zł : 365 dni = 1,88 zł/ dzień). Okres, za jaki pozwana była zobowiązana uregulowania składki, wynosił 106 dni, co po przemnożeniu przez wysokość składki za jeden dzień (1,88 zł) daje w efekcie 199,28 zł (106 x 1,88 = 199,28).

Przedstawiona przez powoda polisa ubezpieczenia pojazdu marki M. o nr rej. (...) nie zawiera informacji o terminie wymagalności składki. Wobec powyższego Sąd uznał, iż powód nie wykazał daty wymagalności roszczenia, a tym samym nie sprostał ciążącemu na nim w myśl art. 6 k.c. ciężarowi dowodu i nie wykazał aby faktycznie należały się mu odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1.12.2013 r.

Wobec powyższego Sąd zważył, iż powód był uprawniony do żądania od pozwanej z tytułu umowy ubezpieczenia OC jedynie 199,28 zł, w pozostałym zaś zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne.

Sąd zważył jednocześnie, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawiał wątpliwości, iż całość roszczenia dochodzonego niniejszym pozwem została zaspokojona przez pozwaną w toku postępowania egzekucyjnego. Wobec powyższego powództwo należało oddalić również co do kwoty 199,28 zł, bowiem na dzień zamknięcia rozprawy świadczenie to było spełnione na skutek prowadzenia egzekucji przez powoda na podstawie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Wzgląd na powyższe uzasadniał oddalenie powództwa w całości, o czym orzeczono jak w sentencji wyroku.

Wobec oddalenia powództwa w całości nie było zasadnym zasądzenie na rzecz powoda żądanych kosztów procesu. Na koszty procesu składały się koszty poniesione przez stronę powodową: wynagrodzenie radcy prawnego w wysokości 360,00 zł (§ 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, opłata od pozwu w wysokości 30,00 zł– łącznie 407 zł. Roszczenie powoda okazało się zasadne w 29,27 % co stanowi kwotę 119,13 zł. Mając jednak na względzie, iż w toku egzekucji powód wyegzekwował koszty procesu w wysokości 300,30 zł, Sąd nie znalazł podstaw do ponownego obciążania nimi pozwanej.