Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Remigiusz Chmielewski,

Sędziowie SO Małgorzata Tomkiewicz,

SO Dariusz Firkowski (spr.),

Protokolant st. sekr. sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Małgorzaty Stypułkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013r.

sprawy K. D.

oskarżonego o przestępstwo z art. 270§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 21 sierpnia 2013r., sygn. akt II K 708/13

I zaskarżony wyrok w ramach rozstrzygnięć z pkt. I i II sentencji zmienia w ten sposób, że zarzucany oskarżonemu K. D. czyn uznaje za wypadek mniejszej wagi z art.270§2a kk i przepis ten przyjmuje za podstawę skazania i wymiaru kary orzekając wobec nie go karę 30 ( trzydziestu ) stawek dziennych grzywny o wartości 1 ( jednej ) stawki w kwocie 10 ( dziesięciu ) zł,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt VII Ka 1124/13

UZASADNIENIE

K. D. został oskarżony o to, że w dniu 6 lutego 2009 r. w O. przedkładając pracownikowi banku (...) wniosek o kredyt gotówkowy A. o nr (...) z podrobionym uprzednio przez siebie podpisem D. D. posłużył się wymienionym wnioskiem w celu użycia go za autentyczny,

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2013 r. w sprawie II K 708/13

orzekł :

I oskarżonego K. D. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k., art. 71 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 3 (trzech) lat, oraz orzekł grzywnę w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych.

III. na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci wniosku o kredyt gotówkowy A. o nr (...) przechowywany w aktach sprawy k.21 – poprzez pozostawienie w aktach sprawy .

IV. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego z ponoszenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa w całości.

Od powyższego wyroku apelacje wniósł oskarżony zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w całości.

Oskarżony K. D. w złożonym środku odwoławczym zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność kary w stosunku do popełnionego przez niego czynu, który jest znikomy. Ponadto z treści apelacji oskarżonego wynika, iż zarzuca on wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego i zeznań samego oskarżonego, znikomości czynu. Skarżący wniósł o zmianę wyroku i uznanie znikomej szkodliwości czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja po części zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie sprawstwa oskarżonego opierając je o trafną analizę materiału dowodowego, która nie zawiera błędów natury logicznej czy też faktycznej. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody, dla których oskarżonego uznano za winnego fałszerstwa dokumentu a Sąd Okręgowy przedstawioną tam argumentację podziela. Dokonana przez Sąd Rejonowy analiza materiału dowodowego jest jasna, odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk, a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art.7 kpk oraz przekonująco uzasadnione. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania stanowiska Sądu I instancji i podzielając słuszność przedstawionej tam argumentacji należy ustosunkować się do podniesionych w apelacji zarzutów.

Stwierdzić zatem należy, że wnioskowanie Sadu I instancji prowadzące do uznania oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 270 § 1 k.k. nie jest trafne albowiem analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że zachowanie oskarżonego należy zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny odnoszący się do okoliczności przedłożenia przez K. D. w dniu 6 lutego 2009 r. w O. pracownikowi banku (...) wniosku o kredyt gotówkowy z podrobionym uprzednio przez siebie podpisem D. D. . Podnieść trzeba, iż w niniejszej sprawie zeznania D. D. oraz opinia biegłego z zakresu badań dokumentów (k.27-31, 54) potwierdzają sprawstwo oskarżonego i Sąd I instancji zasadnie prawidłowo uznał je za wiarygodne.

Zauważyć należy, że w trakcie trwania małżeństwa D. D. składała podpisy własnoręcznie na kilku innych umowach kredytowych. Niewątpliwie podrobienie przez K. D. podpisu żony na wniosku kredytowym nie mogło być w żadnym wypadku usprawiedliwione, tym bardziej, że D. D. nie wyraziła zgody na takie działanie męża, chociaż widziała swoje podpisy podrobione przez męża. Jednakże należy zwrócić uwagę na to, iż okoliczność ta została ujawniona dopiero po pewnym czasie, w toku postępowania rozwodowego, zaś stopień społecznej szkodliwości czynu dokonanego przez oskarżonego nie jest bardzo wysoki.

Odnosząc się do podnoszonego przez oskarżonego zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary należy stwierdzić, że jest on także zasadny. W ocenie Sądu Okręgowego wymierzenie za ten czyn kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest karą zbyt surową i nieadekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

Stąd też konieczna była korekta w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu. Odnośnie zarzucanej aktem oskarżenia kwalifikacji, to w miejsce art.270 § 1 kk przyjąć należało art.270§2a kk albowiem w świetle podniesionych okoliczności czyn przypisany oskarżonemu winien być uznany za wypadek mniejszej wagi. Wypadek mniejszej wagi to uprzywilejowana postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego, charakteryzująca się zmniejszonym stopniem społecznej szkodliwości ze względu na przewagę pozytywnych elementów o charakterze przedmiotowo-podmiotowym (Kubala, Wypadek..., s. 328).

W ocenie Sądu Okręgowego zachodziła zatem potrzeba zmiany wyroku poprzez zakwalifikowanie go z art.270§2a kk oraz w zakresie orzeczonej wobec oskarżonego kary poprzez wymierzenie kary 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny o wartości 1 (jednej) stawki w kwocie 10 (dziesięciu) złotych. Tak ukształtowany wymiar kary winien odzwierciedlać faktyczną społeczną szkodliwość czynu oraz spełnić wobec oskarżonego cele określone w art.53 kk, w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok zmieniono w sposób wyżej opisany a w pozostałym zakresie jako prawidłowy utrzymano go w mocy- art.437§2 kpk, art.438pkt.2-4 kpk.

Sąd Okręgowy na podstawie art.624§1 kpk zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że przemawiają za tym względy słuszności.