Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jan Steraniec

Protokolant: st. sekr. sąd. Aneta Sawlewicz-Szydlik

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 27 września 2017 r. sprawy przeciwko:

P. L. synowi L. i J. z domu P., urodz. (...) w S.

obwinionego o to, że:

I. w dniu 15 kwietnia 2017 r. pomiędzy godzinami 16:00, a 17:20 w S. przy ul. (...), przed budynkiem oznaczonym numerem (...), woj. (...), poprzez używanie słów powszechnie uważanych za nieprzyzwoite, zakłócił spokój J. S. (1) oraz porządek publiczny,

tj. za wykroczenie z art. 51 § 1 kw

II. w dniu 15 kwietnia 2017 r. pomiędzy godzinami 16:00, a 17:20 w S. przy ul. (...), przed budynkiem oznaczonym numerem (...), woj. (...), wbrew zakazowi w miejscu publicznym spożywał alkohol w postaci piwa marki (...) o poj. 0,5 litra,

tj. za wykroczenie z art. 43 ¹ ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi,

III. w dniu 15 kwietnia 2017 r. pomiędzy godzinami 16:00, a 17:20 w S. przy ul. (...), przed budynkiem oznaczonym numerem (...), woj. (...), zaśmiecił chodnik miejsce dostępne dla publiczności, wyrzucając niedopałki papierosów na chodnik,

tj. za wykroczenie z art. 145 kw

I.  obwinionego P. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu wykroczeń i za to z mocy art. 51 § 1 kw, art. 43 ¹ ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i art. 145 kw, opierając wymiar kary o art. 51 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 500,00 zł. (pięćset złotych),

II.  na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,00 zł i zasądza tytułem opłaty kwotę 50,00 zł.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W S. przy ulicy (...) sąsiadami w bloku są: nauczycielka J. S. (1) (lat 60) oraz technik serwisów komputerowych P. L. (lat 22). Wyżej wymieniona od kilku lat obserwuje niewłaściwe, jej zdaniem, zachowanie P. L., które zakłóca jej spokojne funkcjonowanie w miejscu zamieszkania.

W dniu 15 kwietnia 2017 r. pomiędzy godziną 16:00 a 17:20 obwiniony P. L. stał przed blokiem w którym mieszka. Obwiniony pił z sąsiadami z bloku piwo marki (...), zachowywał się bardzo głośno, krzyczał, przeklinał używając słów w rodzaju „(...)„(...)”, wyrzucał na chodnik niedopałki papierosów. Obwiniony nie reagował na dwukrotnie zwracaną mu uwagę aby zachowywał się kulturalnie. J. S. (2) zawiadomiła Policję o zachowaniu sąsiadów. Przed przyjazdem funkcjonariuszy obwiniony poszedł do mieszkania i nie reagował gdy pukali do jego drzwi.

Dowód: zeznania świadków; J. S. (1) z k. 66v-67, 4-5, M. Z. z k. 67, notatka urzędowa z k. 1, pisemne oświadczenie J. S. (1) z k.47-48

Obwiniony P. L. nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Zaprzeczył temu, aby w tym czasie miał je popełnić. Wskazał, że nie byłoby to możliwe, ponieważ w tym dniu wraz ze swoją matką J. J. przebywał w miejscowości N. w domu po dziadkach w godzinach od 13:00 do 20:00. Obwiniony podał, że zna sąsiadkę J. S. (1), ona inicjowała przeciwko niemu sprawy, które były umarzane, tylko ona świadczy przeciwko niemu – vide: wyjaśnienia obwinionego na k. 66-66v.

Odnosząc się do przedstawionego przez obwinionego alibi wskazać należy, że stanowi ono jedynie wyraz przyjętej przez niego linii obrony i nie wytrzymuje ono krytycznego odniesienia w kontekście jednoznacznych okoliczności wynikających z zeznań świadków J. S. (1) i M. Z..

Świadek J. S. (1) kategorycznie wskazała na powody skutkujące wezwanie policji związane z niewłaściwym zachowaniem obwinionego, bez żadnych wątpliwości rozpoznała go. Jej zeznania są spójne i logiczne, dlatego też Sąd dał im wiarę. Jak wynika z zeznań świadka M. Z., który podejmował interwencję, była to interwencja zasadna a w jej trakcie J. S. (1) zgłaszała, że obwiniony P. L. razem ze znajomymi pije alkohol, używa słów wulgarnych i rzuca niedopałki papierosów.

Zeznania wymienionych świadków wzajemnie uzupełniają się, a nadto brak jest jakichkolwiek przesłanek do prowadzenia rozważań, że świadek J. S. (1) miałaby pomówić obwinionego o takie zachowania, które z jego strony nie miały miejsca.

Sąd nie dał wiary zeznaniom J. J. (k. 67) - matki obwinionego – albowiem są one sprzeczne z pozostałym wyżej wskazanym wiarygodnym materiałem dowodowym i w ocenie Sądu stanowiły one nieudolną próbę wsparcia osoby bliskiej dla świadka.

Tym samym, wnioski wynikające z oceny całokształtu zebranego materiału dowodowego prowadzą do niewątpliwego uznania, że wina obwinionego P. L., co do popełnienia zarzuconych mu wykroczeń nie budzi żadnych wątpliwości.

Mianowicie, obwiniony w dniu w dniu 15 kwietnia 2017 r. pomiędzy godzinami 16:00, a 17:20 w S. przy ul. (...), przed budynkiem oznaczonym numerem (...), woj. (...), poprzez używanie słów powszechnie uważanych za nieprzyzwoite, zakłócił spokój J. S. (1) oraz porządek publiczny, a ponadto w tym samym miejscu i czasie wbrew zakazowi w miejscu publicznym spożywał alkohol w postaci piwa marki (...) o poj. 0,5 litra, jak również w tym samym miejscu i czasie zaśmiecił chodnik miejsce dostępne dla publiczności, wyrzucając niedopałki papierosów na chodnik,

Zachowanie obwinionego, należało uznać za wysoce naganne, w szczególności mając na względzie to, że obwiniony nie reagował na kierowane do niego uwagi.

Tym samym, orzeczona kara grzywny, w należytym stopniu napiętnuje naruszenia porządku prawnego, jakich dopuścił się obwiniony.

Z tych powodów, sąd orzekł, jak w wydanym w sprawie wyroku.

O kosztach postępowania i opłacie od orzeczonej kary grzywny orzeczono na podstawie art. 118 § 1 k.p.w.