Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Anna Lasko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 sierpnia 2017 r. w K.

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna z siedzibą w W.

przeciwko S. Z.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej S. Z. na rzecz strony powodowej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna z siedzibą w W. kwotę 2.656,20 zł ( dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt sześć 20/100 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28.10.2015r. do dnia zapłaty,

II dalej idące powództwo oddala,

III zasądza od pozwanej S. Z. na rzecz strony powodowej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna z siedzibą w W. kwotę 717,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 848/16

(...)

Strona powodowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej S. Z. kwoty 2 716,20 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów postępowania, przy czym na żądaną sumę składają się kwoty 2 388,00 zł tytułem należności głównej, 248,20 zł tytułem skapitalizowanych odsetek umownych za opóźnienie, a także 80,00 zł tytułem opłat windykacyjnych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że nabyła wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki udzielonej pozwanej przez (...) sp. z o.o. Strona powodowa wskazała, że w dniu 28.02.2014 r. została zawarta umowa pożyczki odnawialnej między pierwotnym wierzycielem a pozwaną, mocą której pozwana otrzymała na rachunek bankowy sumę pożyczki, zobowiązana została do jej spłaty w terminie do 30.03.2014 r., z czego się nie wywiązała pomimo kierowania do niej ponagleń.

W odpowiedzi pozwana S. Z. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zwrot kosztów procesu.

Pozwana w uzasadnieniu przyznała, że składała wnioski brokerskie o pożyczkę, jednak zaprzeczyła, aby w dniu 28.02.2014 r. zawarła umowę pożyczki odnawialnej z firmą (...). Pozwana podała, że z powodu jej zbyt niskich dochodów mogła nastąpić odmowa udzielenia pożyczki. Ponadto pozwana zaprzeczyła, aby otrzymała na swoje konto kwotę pożyczki w wysokości 2 388,00 zł, a konto, na które dokonano przelewu 3 500,00 zł nie należy do niej. Pozwana wskazała, że nie mogła zawrzeć umowy drogą elektroniczną, ponieważ nie umie posługiwać się komputerem, nie korzysta z internetu, a także nie posiada adresu e-mailowego, ponadto przedstawiony wniosek o pożyczkę jest nieczytelny, a przedłożone do pozwu dokumenty ujawniają rozbieżności w zakresie kwoty pożyczki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 lutego 2014 r. S. Z. złożyła brokerski wniosek o pożyczkę wskazując numer rachunku bankowego w (...) Banku o numerze (...). W tym samym dniu została zawarta umowa pożyczki o numerze (...) między (...) sp. z o.o. w W., a S. Z., zgodnie z którą udzielono pozwanej pożyczki kwoty 3 500,00 zł, która została przekazana na rachunek bankowy wskazany przez S. Z. we wniosku brokerskim. Okres trwania pożyczki wynosił 30 dni, a termin jej spłaty został określony na dzień 30.03.2014 r.

/dowód:

- brokerski wniosek o pożyczkę k. 128,

- pismo V..pl k. 30,

- wydruk z wyciągu rachunku bankowego k. 36,

- umowa pożyczki odnawialnej – blankiet k. 38-40,

- regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną k. 41/.

Pismami z dnia 30.04.2014 r. i 30.05.2014 r. S. Z. była wzywana do spłaty zadłużenia. Na poczet spłaty zobowiązania z umowy pożyczki nr (...) z rachunku bankowego o numerze (...) należącego do S. Z. dokonano w dniu 26.05.2014 r. wpłaty 1 000,00 zł oraz w dniu 04.07.2014 r. wpłaty 600,00 zł.

/dowód:

- wezwania do zapłaty k. 31-32,

- potwierdzenia transakcji – przelewu k. 95-96, 107/.

Strona powodowa nabyła wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki udzielonej pozwanej przez (...) sp. z o.o.

/dowód:

- oświadczenie o wniesieniu przez wspólnika wkładów k. 42,

-lista wierzytelności wniesionych wkładem niepieniężnym z dniu 6.03.2015 r. k. 44-44,

-umowa spółki jawnej k.45-47,

- umowa sprzedaży z 6.03.2015 r. k.48-49,

- odpisy z KRS k. 52-53 i 123-125/.

Naliczone opłaty windykacyjne są zasadne do łącznej wysokości 20,00 zł.

/dowód - umowa pożyczki odnawialnej – blankiet k. 38-40/.

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń stanu faktycznego dokonano w oparciu o dowody z dokumentów, w szczególności o wniosek brokerski o pożyczkę z 28.02.2014 r., a także o wyciągi z rachunków bankowych świadczących o transferach pieniężnych między stronami, których źródłem była „odtworzona” umowa pożyczki. Już w tym miejscu należy wskazać, że autentyczność żadnego z dokumentu, będącego podstawą do ustalenia przez sąd stanu faktycznego nie została podważona. Wszystkie zebrane i powołane dowody potwierdzają, że doszło do skutecznego zawarcia umowy pożyczki między pierwotnym wierzycielem a S. Z., z której pozwana dotychczas nie w pełni się wywiązała.

Zgodnie z treścią art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.

S. Z. w dniu 28 lutego 2014 r. złożyła wniosek o udzielenie pożyczki, wskazując numer rachunku bankowego, na który miała zostać przekazana kwota pożyczki. Do wniosku przedłożyła dowód osobisty, a wniosek własnoręcznie podpisała. Warunki umowy pożyczki wskazuje pismo z V..pl (k. 30).

O tym, że doszło do skutecznego zawarcia umowy pożyczki świadczą niewątpliwie dwa zdarzenia. Po pierwsze został wykonany przelew kwoty 3 500,00 zł na rachunek bankowy podany przez samą pozwaną we wniosku. Po wtóre na poczet zadłużenia, z konta prowadzonego na rzecz S. Z. przez (...) Bank, zostały wykonane przelewy na łączną kwotę 1 600,00 zł. Chociaż pozwana wprost nie przyznaje, że sama dokonywała wpłat na poczet długu, to można uznać, że pośrednio uznaje zasadność roszczenia, gdyż w piśmie z 19.12.2016 r. (k. 102-104) domaga się zaliczenia na poczet długu nie 1 600,00 zł lecz prawidłowej, jej zdaniem, kwoty 2 200,00 zł. Pozwana przeoczyła jednak, że wydruki z potwierdzenia transakcji na k. 95 i 107, oba opiewające na kwotę 600,00 zł są tożsame – wygenerowane zostały tylko z perspektywy innych posiadaczy rachunku, lecz dotyczą tej samej transakcji. Niektóre próby odpierania zarzutów przez pozwaną albo są sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, albo sprzeczne są z logicznym rozumowaniem lub doświadczeniem życiowym, pozostając gołosłowne. Dotyczy to takich twierdzeń jak chociażby tego, że Bank lub jakaś osoba trzecia sami dokonali spłat zadłużenia z jej konta. Także dopatrując się rozbieżności w pismach strony powodowej w zakresie daty zawarcia umowy – jakoby nie mogła zostać zawarta w kwietniu, gdyż pozwana przebywała wtedy w sanatorium - podczas gdy wniosek o pożyczkę składany był w lutym 2014 r. Niezgodności w zakresie dochodzonej kwoty, które zdaniem pozwanej mają świadczyć o niewiarygodności strony powodowej, stanowią konsekwencje dokonywanych przez nią dobrowolnych wpłat na poczet spłaty zadłużenia, które siłą rzeczy miały wpływ na jego zmienną wysokość w czasie.

Chociaż w aktach sprawy brak jest samej pisemnej umowy pożyczki, to inne zebrane dowody, w szczególności wniosek o pożyczkę, wzór umowy, pismo V., dowód przelewu pożyczki na konto pozwanej, dowody spłaty zadłużenia z oznaczeniem w tytule przelewu numeru pożyczki, jednoznacznie wskazują, że strony łączyła umowa. Pozwana składała w przeszłości inne wnioski o udzielenie pożyczki z firmy (...) (np. 4.11.2013 r. k. 34, 31.01.2014 r. k. 34). Końcowa cyfra numeru pożyczki świadczy, według twierdzeń strony powodowej, że była to już szósta umowa. Pozwana dotychczas wywiązywała się z przyjętych zobowiązań. Procedura zaciągnięcia kolejnych pożyczek przez rzetelnych pożyczkobiorców była uproszczona, co wyraźnie zostało przewidziane w blankiecie umowy (k. 38-40). Weryfikacja potencjalnego kontrahenta poprzez dokonanie przelewu bankowego na symboliczną kwotę np. 0,01 zł w warunkach zawierania umowy przez internet prawdopodobnie – wobec pozwanej, nastąpiła wcześniej, w momencie zawierania poprzednich umów z V..

Przeciw uwzględnieniu powództwa w pełnej wysokości przemawiało naliczenie zbyt wygórowanych opłat windykacyjnych, które nierzadko stanowią znaczną część całości zadłużenia wobec kontrahenta będącego przecież w tym wypadku konsumentem. Taka praktyka nie zasługuje na aprobatę. Oczywiście przedsiębiorca może w umowie przewidzieć pewne opłaty za czynności windykacyjne, lecz nie powinien tego czynić w sposób dowolny, w zupełności odbiegający od kosztów rzeczywistych. Nie budzi wątpliwości, że postanowienia umowne w zakresie opłat windykacyjnych nie zostały indywidulanie uzgodnione. Zgodnie z art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Ponadto żądane pozwem opłaty 35 zł i 45 zł nie znajdują odzwierciedlenia w blankiecie pożyczki odnawialnej, ani w dołączonej tabeli opłat i prowizji (k. 40). Nie wiadomo także w jakim okresie obowiązywały opłaty z tej tabeli. Chociażby już z tego powodu należy uznać, że nie można zweryfikować czy strona powodowa naliczyła opłaty windykacyjne prawidłowo.

W tych warunkach należało uwzględnić powództwo w zakresie naliczonych opłat windykacyjnych jedynie do wysokości 20,00 zł, to jest przyjmując, że za każde wysłane ponaglenie zasadne jest zwrócenie kosztów windykacyjnych po 10,00 zł za każde przesłane wezwanie. Mając na uwadze całokształt wcześniejszych rozważań, łącznie należało zasądzić od pozwanej S. Z. na rzecz strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki jawnej w W. kwotę 2 656,20 zł o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

W punkcie II wyroku oddalone zostało powództwo w zakresie żądanej kwoty 60,00 zł tytułem naliczonych opłat windykacyjnych.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., zgodnie z którym to przepisem Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Wobec zasądzenia łącznie kwoty 2 656,20 zł z żądanej pozwem sumy 2 716,20 zł należało uznać, że strona powodowa uległa jedynie w nieznacznej części. Na koszty strony powodowej składają się wniesione opłaty sądowe – łącznie 100,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł, a także koszty zastępstwa prawnego – 600,00 zł. Łącznie koszty wyniosły 717,00 zł, a ich zasądzenie na rzecz strony powodowej znajduje wyraz w punkcie III wyroku.