Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 2 października 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Karol Paździoch

Protokolant: stażysta Jolanta Zych

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej G. Ł.

przeciwko R. Ł.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego R. Ł. na rzecz małoletniej powódki G. Ł. alimenty w kwocie po 900 (dziewięćset) złotych miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 01 września 2016 roku, z prawem powołania się na płatności dokonane po tej dacie;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego R. Ł. na rzecz małoletniej powódki G. Ł. kwotę 3 923, 73 (trzy tysiące dziewięćset dwadzieścia trzy złote siedemdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobranie od pozwanego R. Ł. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwoty 540 (pięćset czterdzieści) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 417/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 1 września 2016 roku małoletnia powódka G. Ł., reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego w osobie swojej matki M. P. i zastępowanej przez zawodowego pełnomocnika w osobie adwokata, wniosła pozew przeciwko R. Ł. o zasądzenie na swoją rzecz alimentów w wysokości po 1300 zł miesięcznie płatnych do dnia 10 każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia wniesienia pozwu. Równocześnie małoletnia powódka złożyła wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na swoją rzecz kwoty po 1200 zł miesięcznie do dnia 10 każdego miesiąca z góry, począwszy od dnia złożenia tego wniosku, wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia płatności którejkolwiek z rat. Ponadto strona powodowa wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, łącznie z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, iż małoletnia G. Ł. jest dzieckiem pozwanego R. Ł.. Koszty sfinansowania usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki kształtują się na poziomie 2463,64 zł miesięcznie. Obejmują one m.in. takie wydatki, jak podatek od nieruchomości gruntów w kwocie 473 zł rocznie, czynsz w wysokości około 550 zł miesięcznie, media około 100 zł miesięcznie, ratę kredytu 790 zł miesięcznie. Ponadto tytułem opłaty za żłobek jest wydatkowana kwota 270 zł miesięcznie, a dodatkowo na radę rodziców kwota 30 zł miesięcznie. Matka małoletniej powódki jest zatrudniona w Urzędzie Miasta S. na stanowisku inspektora z wynagrodzeniem 3.370,86 zł netto miesięcznie. Według strony powodowej pozwany jest zatrudniony w Zakładach (...) w P. i w 2015 roku uzyskał dochód w wysokości 91.579,65 zł, co daje średni miesięczny dochód w kwocie ponad 7.631 zł. (k. 2-15).

W odpowiedzi na pozew pozwany R. Ł. uznał powództwo do kwoty po 400 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie, a także o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego (k. 94-98).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia G. Ł., urodzona w dniu (...) w S., jest dzieckiem pochodzącym ze związku konkubenckiego M. P. i R. Ł..

Niesporne, a nadto dowód:

­

odpis skrócony aktu urodzenia G. Ł., k. 18.

M. P. ma 36 lat, posiada wykształcenie wyższe o profilu budownictwo. Jest zatrudniona w Urzędzie Miasta S. na umowę o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku inspektora. Za pracę otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 4710 zł brutto, tj. ok. 3370 zł netto miesięcznie. Otrzymuje również dodatek funkcyjny w kwocie 300 zł miesięcznie, który będzie jeszcze otrzymywać przez trzy miesiące, tj. do końca 2017 r. Ponadto otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie roczne w kwocie zbliżonej do wynagrodzenia miesięcznego netto, tj. ok. 280 zł miesięcznie. Otrzymuje również dofinansowanie w formie tzw. „wczasów pod gruszą” w kwocie 500-600 zł, średnio 550 zł, tj. ok. 45 zł miesięcznie. Poza wymienionymi, nie otrzymuje żadnych innych świadczeń ze stosunku pracy. Nie podejmuje również dodatkowych prac, ponieważ musi opiekować się córką.

M. P. jest również właścicielką mieszkania, w którym nie mieszka z córką, a które ma powierzchnię 30 m ² i jest położone przy ul. (...) w S.. Mieszkanie to zakupione zostało z części wspólnych oszczędności konkubentów, przypadającej na M. P.. Z wynajmowania ww. mieszkania osiąga ona dochód w kwocie ok. 700 zł netto miesięcznie, po odliczeniu opłat za czynsz i podatku. Ponadto otrzymuje bezzwrotne wsparcie finansowe od swoich rodziców w kwocie 1500-2000 zł miesięcznie, przekazywanej w formie przelewów na jej konto.

Wobec powyższego łączny miesięczny dochód netto M. P. wynosi 4695 zł, bez dobrowolnego wsparcia finansowego od rodziców.

Dowód:

­

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej M. P., k. 254-255,

­

przesłuchanie pozwanego R. Ł., k. 255-256,

­

zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 45,

­

wyciąg z kartoteki płacowej, k. 46,

­

zeznania świadka W. P. (1), k. 219-221,

­

zeznania świadka D. P., k. 217-219,

­

zeznania świadka W. P. (2), k. 153-156.

Obecnie M. P. mieszka razem z małoletnią powódką w dwupokojowym mieszkaniu z garażem przy ul. (...) w S., którego jest właścicielką. Wcześniej mieszkał z nimi pozwany, jednakże tylko jednokrotnie, w kwocie 400 zł, dołożył się do kosztów utrzymania mieszkania. M. P. wzywała pozwanego do partycypowania w tych kosztach, a następnie do zapłaty za bezumowne korzystanie z mieszkania. Konkubenci ustnie uzgodnili, że pozwany wyprowadzi się z mieszkania do lipca 2016 roku. Ponieważ tak się nie stało, M. P. wystąpiła do Sądu z pozwem o eksmisję konkubenta; sprawa jest w toku na etapie apelacji. W czerwcu 2017 roku pozwany wyprowadził się. Wszystkie rzeczy pozwanego M. P. wyniosła do garażu, gdzie znajduje się również samochód pozwanego. Pozwany ma możliwość zabrania swoich rzeczy i samochodu z garażu, jednak uczynił to jedynie częściowo. M. P. kupiła to mieszkanie za kwotę 460 000 zł, częściowo ze środków pochodzących ze sprzedaży mieszkania położonego przy ul. (...) w S., które otrzymała w darowiźnie od swoich rodziców i sprzedała za kwotę 274 000 zł, ponadto częściowo z kredytu hipotecznego w kwocie 80 000 zł oraz z części wspólnych oszczędności konkubentów, przypadających na M. P.. Jest ona jedynym kredytobiorcą, a kredyt spłaca w miesięcznych ratach w kwocie po ok. 790 zł. Płaci również podatek od nieruchomości w kwocie 221 zł rocznie, tj. ok. 18 zł miesięcznie, oraz opłatę za wieczyste użytkowanie gruntu w kwocie 252,35 zł rocznie, tj. ok. 21 zł miesięcznie. Czynsz za mieszkanie, w zależności od pory roku, wynosi od 450-650 zł miesięcznie, średnio 550 zł miesięcznie, i obejmuje opłaty za wodę, ogrzewanie oraz porządkowanie części wspólnych. Opłata za energię elektryczną wynosi 200 zł co dwa miesiące, tj. 100 zł miesięcznie, opłata za Internet 40 zł miesięcznie, nie posiada telewizora.

Całkowity miesięczny koszt utrzymania mieszkania wynosi 1519 zł, a w części przypadającej na małoletnią powódkę w dwuosobowym gospodarstwie wynosi ok. 760 zł miesięcznie.

Dowód:

­

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej M. P., k. 156-159, 254-255,

­

zaświadczenie o zameldowaniu, k. 44,

­

harmonogram spłaty kredytu k. 41-43,

­

historia rachunku bankowego k. 26-34,

­

zeznania świadka D. P., k. 217-219.

Małoletnia G. Ł. ma ukończone 4 lata. Obecnie uczęszcza do przedszkola publicznego, wcześniej była w żłobku. Jest dzieckiem ogólnie zdrowym, nie choruje na choroby przewlekłe, jest jedynie alergikiem i wymaga częstych inhalacji. Zdarzają się jej przeziębienia, ostatnio chorowała w lutym i marcu, a częściej chorowała w okresie uczęszczania do żłobka, nawet przez dwa tygodnie w miesiącu. Od ponad roku nie choruje.

Tytułem zabezpieczenia, na czas trwania procesu, małoletnia ma zasądzone od pozwanego alimenty w kwotach po 700 zł, poczynając od dnia 01 września 2016 r. Jednakże w czasie wspólnego zamieszkiwania z powódką i jej matką pozwany nie płacił alimentów, ponieważ uważał, iż konkubina i córka są na jego utrzymaniu. Od czerwca 2017 roku, w wyniku egzekucji komorniczej, powódka otrzymuje alimenty.

Dowód:

­

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej M. P., k. 156-159, 254-255,

­

przesłuchanie pozwanego R. Ł., k. 255-256,

­

wniosek egzekucyjny, k. 223,

­

pismo Komornika Sądowego, k. 224,

­

zeznanie świadka D. P., k. 217-219.

Do usprawiedliwionych indywidualnych wydatków na dziecko należy zaliczyć zakup wyżywienia za kwotę 400 zł miesięcznie, zakup ubrań za kwotę 100 zł miesięcznie, zakup kosmetyków i środków higienicznych za kwotę 50 zł miesięcznie. Ponadto dochodzi opłata za przedszkole w wysokości ok. 240 zł miesięcznie, w ramach tej kwoty dziecko ma zapewnione śniadanie i obiad. Usprawiedliwionymi wydatkami są także: składka na radę rodziców w kwocie 30 zł miesięcznie, zakup leków za kwotę 50 zł miesięcznie, zakup zeszytów, książek i przyborów do plastyki za kwotę 30 zł na miesiąc, rozrywkę małoletniej za kwotę 30 zł miesięcznie. Nadto do usprawiedliwionych wydatków należy zaliczyć koszty wypoczynku w okresie wakacji letnich w kwocie 400 zł i w okresie ferii w kwocie 200 zł, łącznie jest to kwota 600 zł, tj. 50 zł miesięcznie. Małoletnia chodziła na balet, ale sama z niego zrezygnowała, albowiem chciała chodzić na basen, na który zabiera ją pozwany.

Powyższe usprawiedliwione indywidualne koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą 980 zł na miesiąc.

Łączne usprawiedliwione koszty utrzymania dziecka, obejmujące koszty utrzymania mieszkania, w części przypadającej na powódkę, oraz indywidualne koszty utrzymania powódki, wynoszą 1740 zł miesięcznie.

Dowód:

­

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej M. P., k. 156-159, 254-255,

­

historia rachunku bankowego k. 35-40.

Pozwany R. Ł. ma 38 lat, posiada wykształcenie wyższe o profilu budownictwo. Ma również uprawnienia konstrukcyjne i ogólnobudowlane. Jest osobą ogólnie zdrową, nie pali papierosów, okazjonalnie pije alkohol, nie musi przyjmować leków, nie ma orzeczenia o niepełnosprawności, nie ma przeciwwskazań do pracy.

Od dnia 8 lipca 2014 roku zatrudniony jest na umowę o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku mistrza w Grupie (...) S.A. za wynagrodzeniem 7602,71 zł brutto, tj. 5339,18 zł netto miesięcznie. Wynagrodzenie uwzględnia również premię w wysokości 1000 zł netto, którą otrzymuje raz na trzy miesiące. W 2015 roku uzyskał ze stosunku pracy dochód, po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne i za Internet, w wysokości 78 741 zł, co po odliczeniu podatku i składek na ubezpieczenie zdrowotne w łącznej wysokości 13 617,36 daje dochód roczny w wysokości 65 123,64 zł, a w konsekwencji średni miesięczny dochód w kwocie 5427 zł netto. W tym samym roku podatkowym pozwany wykonywał dodatkowe prace na podstawie umów zlecenia i umów o dzieło w firmach budowlanych branży sportowej. Za prowadzenie budowy w okresie od 3 do 6 miesięcy otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 1500 zł. Pozwany prowadził dwie lub trzy budowy w roku. Wobec powyższego dodatkowy dochód pozwanego wynosił od 3000 do 4500 zł rocznie tj. w skali miesiąca od 250 do 375 zł. Tego dochodu pozwany nie wykazał w zeznaniu podatkowym za 2015 rok. Od dwóch lat pozwany nie wykonuje dodatkowych prac, ponieważ firmy, w których pracował, upadły, a nadto twierdzi, że nie ma na to czasu. Od czerwca 2017 roku część wynagrodzenia, w kwocie 769,88 zł miesięcznie, została zajęta przez Komornika Sądowego na poczet zasądzonych na rzecz powódki alimentów. W ciągu ostatnich 3 lat pozwany nie zmieniał zakładu pracy.

Dowód:

­

przesłuchanie pozwanego R. Ł., k. 255-256,

­

zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu R. Ł., k. 105 i 112,

­

zeznanie podatkowe za 2015 rok, k. 113-119,

­

wniosek egzekucyjny, k. 223,

­

pismo Komornika Sądowego, k. 224-225.

Pozwany R. Ł. jest obecnie właścicielem trzech mieszkań w S..

Obecnie sam w trzypokojowym mieszkaniu własnościowym o powierzchni 54,97 m ² przy ul. (...) I-go w S., które kupił na kredyt. Koszty eksploatacji mieszkania wraz z mediami wynoszą 500 zł miesięcznie, w tym czynsz 400 zł miesięcznie. Za abonament telefoniczny płaci 25 zł miesięcznie. Nie posiada telewizji, Internet ma w telefonie. Na swoje wyżywienie wydaje miesięcznie 500 zł, na ubrania i obuwie 300-400 zł miesięcznie, czyli średnio 350 zł miesięcznie, na kosmetyki 150 zł miesięcznie, na potrzeby kulturalne 200 zł miesięcznie. Łączne koszty utrzymania pozwanego wynoszą 1725 zł miesięcznie. Podczas wspólnego zamieszkiwania z konkubiną i córką ponosił opłaty za Internet oraz balet córki, nie uiszczał rat kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przez konkubinę, nie partycypował w opłatach za energię elektryczną albo gaz.

Drugie z mieszkań należących do pozwanego, tj. kawalerka przy ul. (...) w S. o pow. 26 m ², jest wynajmowane, z czego pozwany osiąga dochód w kwocie 700 zł netto miesięcznie, najemca płaci za media i czynsz.

Natomiast trzecie mieszkanie przy ul. (...) w S. o pow. ok. 42 m ², które pozwany kupił w 2017 r. za kwotę ok. 220 000 zł, jest przygotowane do remontu. Czynsz za to mieszkanie w kwocie 500 zł miesięcznie opłaca pozwany.

Pozwany jest również właścicielem samochodu osobowego marki O. o wartości 5 000 - 6 000 zł, a na przełomie maja i kwietnia 2017 roku kupił samochód osobowy S. (...) za kwotę 15 000 zł.

We wrześniu 2016 roku dokonał na rzecz swoich rodziców darowizny dwóch innych nieruchomości: przy ul. (...) w S. oraz w P.. Obie nieruchomości wcześniej nabył ojciec pozwanego na jego rzecz: nieruchomość w S. w roku 2010, a w P. w roku 2015. Kawalerka w S. ma obecnie wartość 140 000 zł, a kawalerka w P. 70 000 zł. Poza powyższymi, pozwany nie dokonał w ciągu ostatnich 3 lat innych rozporządzeń majątkowych.

Oprócz wymienionych, pozwany nie ma innych źródeł dochodów, nie ma również świadczeń emerytalno-rentowych.

Wobec powyższego, łączny dochód netto osiągany przez pozwanego wynosi co najmniej 6127 zł miesięcznie.

Dowód:

­

przesłuchanie pozwanego R. Ł., k. 255-256,

­

wypis z Księgi Wieczystej dot. nieruchomości przy ul. (...), k. 120-122,

­

wypis z Księgi Wieczystej dot. nieruchomości przy ul. (...), k. 123-126,

­

wypis z Księgi Wieczystej dot. nieruchomości przy ul. (...) I-go, k. 127-130,

­

zeznania świadka A. Ł., k. 211-211v.

R. Ł. ma zaciągnięte dwa kredyty mieszkaniowe. Na dzień 6 lutego 2017 roku ma jeszcze do spłacenia kwotę 329 296 zł. Spłaca je w ratach miesięcznych, jeden w kwocie 2200 zł i drugi w kwocie 1250 zł. Ponadto pożyczył w grudniu 2016 roku od swoich rodziców kwotę 50 000 zł, bez terminu zwrotu. Partycypował również w zakupie mieszkania przy ul. (...) w kwocie 120 000 zł, która stanowiła jego oszczędności.

Dowód:

­

przesłuchanie pozwanego R. Ł., k. 255-256,

­

wyciągi z harmonogramów spłat kredytów, k. 101-102,

­

wyciągi bankowe, k. 103-104, 110-111.

W dniu 8 lutego 2017 r. w sprawie o sygn. akt VIII Nsm 1090/16 rodzice małoletniej zawarli ugodę sądową w przedmiocie kontaktów z nią, ustalając, iż R. Ł. będzie przysługiwało prawo do utrzymywania kontaktów z małoletnią G. Ł.:

a.  w każdy drugi i czwarty pełny weekend miesiąca od piątku od godz. 15:00 do poniedziałku do godz. 8:00, a w dni wolne od zajęć przedszkolnych lub szkolnych od piątku od godz. 8:00 do poniedziałku do godz. 8:00 a także w każdą środę od godz. 15:00 do bezpośrednio następującego po niej czwartku do godz. 8:00, z wyjątkiem okresów:

–

w latach parzystych od 24 do 26 grudnia,

–

w latach nieparzystych od Wielkiego Piątku do Poniedziałku Wielkanocnego,

–

w latach nieparzystych od 30 kwietnia do 3 maja,

–

od piątku w pierwszym tygodniu ferii zimowych w województwie (...) do zakończenia tych ferii,

–

w czasie uczęszczania przez małoletnią G. Ł. do przedszkola od drugiego piątku przerwy wakacyjnej w przedszkolu do końca tej przerwy, a po rozpoczęciu przez małoletnią nauki w szkole od trzeciego piątku lipca od godz. 18:00 do pierwszego piątku sierpnia do godz. 18:00,

a.  w święta Bożego Narodzenia w lata nieparzyste od dnia 24 grudnia od godz. 18:00 do dnia 26 grudnia do godz. 18:00,

b.  w święta Wielkanocne w lata parzyste od Wielkiego Piątku od godz. 16:00 do Poniedziałku Wielkanocnego do godz. 18:00,

c.  w lata parzyste od dnia 30 kwietnia od godz. 16:00 do dnia 3 maja do godz. 18:00,

d.  od piątku poprzedzającego rozpoczęcie ferii zimowych w województwie (...) od godz. 15:00 do następnego piątku do godz. 18:00,

e.  w czasie uczęszczania przez małoletnią G. Ł. do przedszkola od piątku poprzedzającego rozpoczęcie przerwy wakacyjnej w przedszkolu od godz. 18:00 do następującego po nim drugiego piątku z rzędu do godz. 18:00, a po rozpoczęciu przez małoletnią G. Ł. nauki szkolnej od pierwszego piątku lipca od godz. 18:00 do trzeciego piątku lipca do godz. 18:00,

f.  codziennie poza terminami określonymi w lit. a-f w formie telefonicznej przez 10 minut dziennie.

Niesporne, a nadto dowód:

­

akta sprawy o sygn. akt VIII Nsm 1090/16 .

Kontakty pozwanego z córką są realizowane zgodnie z zawartą ugodą sądową. Poza kontaktami ustalonymi ugodą, pozwany nie zajmuje się córką. W środy zabiera córkę z przedszkola i wówczas jedzą obiad na mieście. Pozwany spędza z córką drugi i czwarty weekend miesiąca, wówczas sam gotuje, w czym pomaga mu babcia córki. Czasami jedzą pizzę. Tegoroczne wakacje, w wymiarze dwóch tygodni, spędził z córką w górach oraz przez 3 dni na festynie. W tym czasie małoletnia była na utrzymaniu ojca. Pozwany w całości opłaca wspólne wyjazdy wakacyjne, zapewnia córce wyżywienie, natomiast matka zapewnia ubrania i kosmetyki. Koszty wyjazdu wynoszą 1000-1200 zł. Małoletnia wróciła w tym samym ubraniu, w którym wyjechała. Część ubrań była wyprana, a część wróciła brudnych. Zdarzało się, że nie wszystkie rzeczy małoletniej wracały, wówczas matka zwracała się do pozwanego o ich zwrot. Od dnia 1 czerwca 2017 r., w którym przestał mieszkać z córką, pozwany musiał kupić dla niej kosmetyki, zabawki i książki, jakie czyta córce przed snem, kupuje również ubranka. Stopniowo uzupełniał niezbędne wyposażenie. Córka podczas kontaktów w domu ojca ma lalki, klocki, książeczki, kredki i kolorowanki. Po zakończonych kontaktach zabawki zostają w domu pozwanego, ale jeśli córka chce, to zabiera je ze sobą. Podczas kontaktów z córką jeżdżą razem konno, chodzą na basen, do bawialni lub do kina. Jazda konna kosztuje 50 zł, bawialnia 10 zł, kino 15 zł, na basen córka chodzi nieodpłatnie.

Oprócz powódki pozwany nie ma innych dzieci ani żadnej innej osoby na utrzymaniu.

M. P. w okresie wakacji i ferii wyjeżdża z córką do swoich rodziców.
Wówczas małoletnia jest na całkowitym utrzymaniu rodziców M. P., którzy zapewniają małoletniej wyżywienie, kupują ubranka, bieliznę i zabawki. Matka nie ma możliwości opłacenia córce basenu (koszt ok. 150 zł) oraz kupienia nowego rowerka (koszt ok. 300 zł), chociaż córka od momentu, gdy zaczęła chodzić, ma już 3 rowerki. M. P. chciałaby również wyremontować pokój córki, który nie był remontowany od 4 lat, i zakupić nowe meble, ponieważ obecne są stare z poprzedniego mieszkania. Koszt remontu pokoju i zakupu nowych mebli ocenia na 3000 zł. Uważa, że taki remont należy przeprowadzać co 3 lata.

Dowód:

­

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej M. P., k. 156-159, k. 254-255,

­

zeznania świadka D. P., k. 217-219.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych rodziców względem dzieci każdorazowo wyznaczany jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza natomiast treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Powyższe nie oznacza obowiązku rodziców zaspokajania wszelkich potrzeb ich małoletnich dzieci, lecz jedynie tych, które są niezbędne z punktu widzenia celu ich wychowania i przygotowania do pracy. W tym kontekście należy zauważyć, że rodzic, który w związku z utrzymaniem dziecka ponosi koszty znacznie przekraczające standardowe i niezbędne wydatki związane z utrzymaniem dziecka, nie może żądać od drugiego rodzica, w szczególności znajdującego się w trudnej sytuacji majątkowej, partycypacji w ogóle ponoszonych opłat, a jedynie w tej części, którą wyznacza dyspozycja art. 96 k.r.o.

Pozwany jest ojcem powódki, a zatem zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. zobligowany jest do łożenia na utrzymanie małoletniej, która nie posiada majątku, ani źródeł dochodów,
a zatem nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Powyższa okoliczność nie była kwestionowana przez pozwanego.

Ustalając wysokość alimentów należnych od ojca na rzecz córki, Sąd wziął pod uwagę zarówno usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powódki, jak i możliwości majątkowe i zarobkowe jej obojga rodziców.

Okoliczność, iż małoletnia G. Ł. aktualnie mieszka z matką, jest niesporna.

Wysokości wydatków, które wskazała przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki, były kwestionowane przez pozwanego.

W ocenie Sądu, nie wszystkie deklarowane przez matkę małoletniej koszty związane
z zaspokojeniem potrzeb córki mieszczą się w zakresie pojęcia „usprawiedliwionych potrzeb małoletniej” – zarówno co do istoty, jak i co do wysokości.

W szczególności kwota 150 zł na tydzień, czyli 600 zł na miesiąc, z tytułu kosztów ponoszonych na wyżywienie małoletniej jawi się jako zawyżona, zważywszy na wiek małoletniej powódki oraz na fakt, iż ma ona zapewnione w przedszkolu przez pięć dni w tygodniu dwa posiłki: śniadanie i obiad. Dlatego zasady doświadczenia życiowego i zawodowego wskazują, iż koszty wyżywienia małoletniej poza przedszkolem wynoszą ok. 400 zł miesięcznie. Potwierdzają to zeznania świadka W. P. (1), ojca przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki, który wraz żoną, w czasie dwutygodniowego pobytu wnuczki, kupuje dla niej żywność w kwocie 150-200 zł, co w skali miesiąca daje kwotę 400 zł.

Również kwota 3000 zł rocznie, jaką M. P. zadeklarowała na wypoczynek wakacyjny małoletniej, jest bardzo zawyżona, zważywszy na fakt, iż małoletnia w tym okresie przebywa albo u swoich dziadków albo ze swoim ojcem, a w obu przypadkach to oni zapewniają dziecku pełne utrzymanie, włącznie z wyżywieniem, kupują zabawki, bieliznę, zapewniają rozrywkę. Zdaniem Sądu, kwota 600 zł rocznie, czyli 50 zł miesięcznie, jest adekwatna do ponoszonych przez matkę kosztów na wypoczynek wakacyjny małoletniej, szczególnie, że koszty podróży do Stawna nie są wysokie, niezależnie od rodzaju środka transportu.

Natomiast za uzasadnione w całości Sąd uznał koszty eksploatacji mieszkania, w którym mieszka małoletnia powódka, albowiem nie wykraczają one poza standardowo ponoszone z tego tytułu i zostały udowodnione za pomocą przedłożonych dokumentów. W tym miejscu należy wskazać, iż – stosownie do twierdzeń strony powodowej – koszty zakwaterowania małoletniej powódki zostały obliczone przy przyjęciu partycypacji małoletniej w ½ całkowitych kosztów utrzymania mieszkania, albowiem ojciec małoletniej opuścił mieszkanie i od dnia 1 czerwca 2017 roku nie partycypuje w kosztach jego utrzymania. Znaczna wysokość tych kosztów wynika z wysokości rat kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania, które to raty wynoszą 790 zł miesięcznie. Chociaż jedynym i wyłącznym kredytobiorcą jest M. P., to jednak, w ocenie Sądu, połowa tej kwoty, czyli 395 zł, jest ponoszona na rzecz małoletniej powódki, albowiem w przypadku, gdyby kredyt nie był spłacany, małoletnia nie miałaby zabezpieczonych potrzeb mieszkaniowych. Z kolei nie sposób racjonalnie oczekiwać, aby w celu wyeliminowania tego wydatku małoletnia miała zamieszkać razem z matką w jej jednopokojowym mieszkaniu położonym przy ul. (...) w S., ponieważ ma ono powierzchnię zaledwie 30 m ², jaka nie jest wystarczająca dla prawidłowego funkcjonowania dwuosobowej rodziny, zwłaszcza w sytuacji, gdy pozwany mieszka obecnie sam w trzypokojowym mieszkaniu własnościowym o powierzchni prawie dwukrotnie większej, gdyż wynoszącej 54,97 m ², zaś dodatkowo jest właścicielem dwóch innych nieruchomości lokalowych, a do niedawna był właścicielem jeszcze dodatkowych dwóch, które uczynił przedmiotem darowizny na rzecz swoich rodziców, przy czym żadnej z nich nie chciał przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych swojej córki.

Stosownie do zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, Sąd zweryfikował deklarowane przez matkę powódki wydatki na zakup ubrań i kosmetyków dla dziecka, przyjmując, iż wystarczające będą w tym celu kwoty odpowiednio 100 zł i 50 zł miesięcznie, zamiast podanych kwot 150 zł i 100 zł miesięcznie.

Zdaniem Sądu, na zakup zeszytów, książek i przyborów do plastyki jest wystarczająca kwota 30 zł miesięcznie, czyli 300 zł na cały rok szkolny, a na rozrywkę małoletniej kwota 30 zł miesięcznie. W pozostałej części wydatki deklarowane na te cele przez M. P. należy uznać za wygórowane.

Z drugiej strony przedstawicielka ustawowa, zdaniem Sądu, pominęła istotny koszt związany z zaspokojeniem usprawiedliwionych potrzeb powódki. Dotyczy on zakupu leków, szczególnie, iż powódka cierpi na alergię i musi być często odczulana i inhalowana. W związku z powyższym do usprawiedliwionych indywidualnych potrzeb powódki należy zaliczyć koszty zakupu leków w kwocie 50 zł miesięcznie. Wynikają one z ogólnie przyjętych norm i standardów.

Łączne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej G. Ł. wynoszą zatem ok. 1740 zł.

W ocenie Sądu, sytuacja majątkowa i zarobkowa M. P. jest niewątpliwie korzystna. W chwili obecnej utrzymuje ona siebie i powódkę ze stałej pracy oraz dodatkowo z wynajmowania mieszkania, z których uzyskuje łączny dochód w kwocie 4695 zł netto miesięcznie.

Jeszcze lepsze są możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego, który pracuje na stanowisku mistrza w Grupie (...) S.A. i jest właścicielem trzech mieszkań, z których jedno odpłatnie wynajmuje, a drugie potencjalnie może odpłatnie wynajmować albo zbyć. Jednak nawet przy nieosiąganiu dochodu z tego ostatniego mieszkania jego łączny dochód netto wynosi co najmniej 6127 zł miesięcznie. Nie można również tracić z pola widzenia okoliczności, iż oprócz wykształcenia wyższego o profilu budownictwo pozwany, w przeciwieństwie do M. P., posiada również uprawnienia konstrukcyjne i ogólnobudowlane, z których w przeszłości korzystał w celu osiągania dodatkowych dochodów i może to czynić również obecnie. W sprawie alimentacyjnej pozwany nie może powoływać się na swoje zobowiązania finansowe wobec innych podmiotów, albowiem zaciągając kredyt lub inne zobowiązania, pozwany powinien mieć na uwadze fakt, iż ma na swoim utrzymaniu małoletnią powódkę. Obowiązek alimentacyjny ma zaś pierwszeństwo przed zobowiązaniami wobec banków i instytucji kredytowych.

Dokonując ustaleń co do zakresu partycypacji każdego z rodziców w kosztach utrzymania powódki, Sąd wziął pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe każdego
z rodziców, a także zakres sprawowania przez nich osobistej pieczy nad dzieckiem. W tym ostatnim kontekście należy wskazać, iż pozwanemu przysługuje bardzo szeroki zakres kontaktów z małoletnią, które obejmują dwa pełne weekendy w miesiącu, jeden dzień powszedni z noclegiem w każdym tygodniu, a ponadto jeden tydzień ferii zimowych, dwa tygodnie wakacji i naprzemiennie święta. W powyższych okresach małoletnia powódka przebywa na wyłącznym utrzymaniu pozwanego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż w pozwany powinien płacić alimenty na rzecz powódki w kwocie 900 zł miesięcznie, która stanowi ok. 52% wysokości jej usprawiedliwionych potrzeb.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c. Sąd nadał moc dowodową zgromadzonym w toku postępowania dokumentom, które nie były przez strony kwestionowane zarówno co do ich autentyczności, jak i co do treści, i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Powyższe dowody pozwoliły na ocenę sytuacji majątkowej i zarobkowej rodziców małoletniej powódki oraz zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniej.

Ustalając zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, Sąd oparł się również na przesłuchaniu stron w części, która nie została powyżej zakwestionowana, oraz na zeznaniach świadków.

Tak ustalając, Sąd zasądził od pozwanego R. Ł. na rzecz małoletniej powódki G. Ł. alimenty w kwocie po 900 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 września 2016 r., tj. od dnia wniesienia pozwu, wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, z prawem powołania się na płatności dokonane po tej dacie, skoro w niniejszej sprawie zostało udzielone zabezpieczenie roszczenia.

W konsekwencji powyższego, w części nieuwzględnionej, powództwo należało oddalić jako wygórowane.

Zgodnie z art. 98 § 1 kpc, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do § 3 ww. artykułu, do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W myśl § 4 ust. 1 pkt 9 oraz § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, stawki minimalne wynoszą w sprawach o alimenty 120 zł, jednakże ustala się je od wartości przedmiotu sprawy, jeżeli obowiązek zwrotu kosztów obciąża osobę zobowiązaną do alimentów. W niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu wynosiła 15.600 zł. Wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa wynosi kwotę 4817 zł. Ponieważ pozwany przegrał sprawę w ok. 69%, dlatego w tej samej proporcji powinien zwrócić stronie powodowej poniesione przez nią koszty ustanowienia pełnomocnika, co daje kwotę 3323,75 zł.

Zgodnie z art. 745 § 1 k.p.c., o kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Wartość przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu zabezpieczającym wynosiła 8400 zł. Zgodnie z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, stawki minimalne wynoszą za prowadzenie spraw w postępowaniu zażaleniowym przed sądem okręgowym - 25% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 50% stawki minimalnej, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Daje to kwotę 600 zł.

Łączna kwota zwrotu kosztów procesu zasądzona od pozwanego R. Ł. na rzecz małoletniej powódki G. Ł. wynosi zatem 3 923,73 zł.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Zasadne jest, zdaniem Sądu, obciążenie pozwanego obowiązkiem zapłaty nieuiszczonych przez stronę powodową kosztów sądowych, które stanowią 5 % dwunastokrotności zasądzonych alimentów. Zgodnie bowiem z art. 22 k.p.c. w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a stosownie do treści art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu. Daje to kwotę 540 zł. Realna wysokość dochodu pozwanego pozwala mu na uiszczenie tej kwoty bez uszczerbku dla wykonywania przez niego obowiązku alimentacyjnego.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.