Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Kamy Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:SSO Aleksandra Nowicka (spr.)

Sędziowie:SO Andrzej Walenta

SO Lech Gutkowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Ryłow

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Bożeny Mentel

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013r.

sprawy D. A. oskarżonego z art. 288§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 29 kwietnia 2013 r., sygn. akt VIII K 195/13

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  kosztami procesu powstałymi w postępowaniu odwoławczym obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 341/13

UZASADNIENIE

D. A. został oskarżony o to, że: w dniu 22 grudnia 2012 r. w barze (...) w C. przy ul. (...) dokonał zniszczenia mienia poprzez wybicie szyby w stole do gry w piłkarzy ki powodując straty w kwocie 280 zł na szkodę firmy (...) w Ł., tj. o przestępstwo określone w art. 288§ 1 kk

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2013 r. (sygn. akt VIII K 195/13):

I.  uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu z tym ustaleniem, iż oskarżony działał publicznie, bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, to jest uznał go za winnego popełnienia występku z art. 288§2 kk w zw. z art. 57a§l kk i za to na podstawie art. 288§2 kk w zw. z art. 57a§l kk w zw. z art. 35§1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazanej przez Sąd w wymiarze 25 (dwudziestu pięciu) godzin w stosunku miesięcznym,

II.  na podstawie art. 46§ 1 kpk nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłacenie na rzecz Firmy Handlowo Usługowej (...) - J. D. kwoty 280 zł (dwieście osiemdziesiąt złotych),

III.  zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, wydatkami poniesionymi w sprawie obciążając Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego.

Wyrokowi zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania tj. art. 413 §2 pkt 1 kpk w zw. z art. 424§ 1 kpk polegający na sprzeczności opisu czynu zawartego w części dyspozytywnej wyroku z ustaleniami wskazanymi w uzasadnieniu wyroku w zakresie przyjęcia wypadku mniejszej wagi,

2.  obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 288 §2 kk oraz art. 288§1 kk polegającą na niezastosowaniu art. 288 § 1 kk i tym samym nieuzasadnionym zastosowaniu art. 288 §2 kk pomimo ustalenia, że występek przypisany oskarżonemu miał chuligański charakter.

Podnosząc powyższe zarzuty prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora była oczywiście bezzasadna.

Nie ma racji prokurator zarzucając sądowi meriti naruszenie przepisów postępowania, na które się powołał w apelacji.

Zdaniem prokuratora Sąd Rejonowy uchybił przepisom postępowania pod postacią art. 413 §2 pkt 1 kpk oraz art. 424§1 kpk gdyż nie wskazał w opisie przypisanego oskarżonemu czynu, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi zaś na takie właśnie ustalenie wskazują pisemne motywy wyroku co- według skarżącego- rodzi sprzeczność między wyrokiem a jego uzasadnieniem. Stanowisko prokuratora okazało się nietrafne. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku odpowiada wymogom z art. 424§ 1 kpk bowiem zawiera wszystkie elementy o jakich mowa w w/w przepisie. Zresztą prokuratorowi zarzucającemu obrazę art. 424§1 kpk nie chodziło o to, że sąd meriti czegoś w uzasadnieniu nie zamieścił lecz o to, że w jego ocenie między wyrokiem a uzasadnieniem zachodzi opisana przez niego sprzeczność, lecz oceny prokuratora sąd odwoławczy nie podziela. Mimo, że opis przypisanego oskarżonemu czynu nie zawiera sformułowania, że stanowi on wypadek mniejszej wagi, to zakwalifikowanie tego czynu z art. 288 §2 kk (przy równoczesnym wskazaniu tego przepisu w podstawie prawnej wymiaru kary), jednoznacznie świadczy o tym, że Sąd Rejonowy ocenił zachowanie oskarżonego jako przestępstwo zniszczenia mienia mniejszej wagi. Niewątpliwie opis czynu przypisanego oskarżonemu oddawał istotę zarzuconego mu przestępstwa, nie pomijając żadnego elementu znamion tego przestępstwa, co oznacza że sąd I instancji sprostał wymaganiom z art. 413 § 2 pkt 1 kpk. Poza tym, jak sam prokurator dostrzegł, pisemne motywy wyroku zawierają ustalenia odnośnie takiej właśnie oceny zachowania oskarżonego, dlatego nie sposób doszukać się sprzeczności o jakiej mowa w apelacji. Zaskarżony wyrok- wbrew odmiennym sugestiom skarżącego - koresponduje z jego pisemnymi motywami.

Jeśli zaś chodzi o obrazę przepisów prawa materialnego polegającą niezastosowaniu art. 288 §1 kk zaś błędnym zastosowaniu art. 288 §2 kk, to prokurator nie wykazał by ocena zachowania oskarżonego jako występku z art. 288 §2 kk była niewłaściwa. Sąd Rejonowy wyjaśnił dlaczego uznał, że czyn oskarżonego stanowi wypadek mniejszej wagi. Zaakcentował bowiem, że przemawia za tym niewielka wartość wyrządzonej szkody (280 złotych). Prokurator - powołując się na stanowiska wyrażone w orzecznictwie i doktrynie według których wykluczone jest jednoczesne kwalifikowanie czynu jako wypadku mniejszej wagi i występku chuligańskiego z uwagi na to, że obie te konstrukcje wzajemnie się wykluczają w tym sensie, że stwierdzenie wystąpienia elementów przemawiających za oceną czynu jako występku chuligańskiego sprzeciwia się ocenie tego samego występku jako wypadku mniejszej wagi - nie dowiódł wadliwości materialno- karnej oceny zachowania oskarżonego. Do wytknięcia sądowi I instancji naruszenia przepisu art. 288§2 kk poprzez jego zastosowanie nie wystarczają same teoretyczne rozważania, które wypełniły treść apelacji. To bowiem niewątpliwie okoliczności konkretnej sprawy (konkretnego bezprawnego zachowania) decydują o kwalifikacji prawnej czynu a należy się zgodzić z sądem meriti, że w przypadku czynu oskarżonego -mimo wysokiego stopnia winy oskarżonego - niska wartość szkody przemawiała za przyjęciem kwalifikacji z art. 288 § 2 kk. Prokurator w ogóle do tej okoliczności (mającej duże znaczenie na gruncie niniejszej sprawy) się nie odniósł. Nie wskazał też jakie konkretnie elementy zachowania oskarżonego wykluczały ocenę jego czynu jako wypadku mniejszej wagi. Ograniczył się jedynie do zaprezentowania poglądów wyrażonych w orzecznictwie i doktrynie bez jakiegokolwiek ustosunkowania się do konkretnych okoliczności niniejszej sprawy. Prokurator nie wskazał jakich elementów przy ocenie zachowania oskarżonego sąd meriti nie uwzględnił, jakich nie dostrzegł bądź jakich znaczenie zlekceważył a jakiem nadał znaczenie nadmierne. Nie wystarcza wszak do zakwestionowania poprawności materialno - karnej oceny zachowania oskarżonego odwoływanie się do ocen wyrażonych na gruncie odmiennych stanów faktycznych i odmiennych okoliczności. Nie przesądzając trafności przywołanych przez prokuratora stanowisk nie sposób przyjąć by podważały one trafność ocen i wniosków Sądu Rejonowego. Nie ulega przecież wątpliwości, że ocena zachowania dokonywana jest zawsze z uwzględnieniem okoliczności konkretnej sprawy a ta na gruncie niniejszej sprawy uzasadniała przypisanie oskarżonemu występku z art. 288§ 2 kk w zw. z art. 57a § 2 kk.

Z tych wszystkich względów sąd odwoławczy, nie widząc podstaw do uwzględnienia apelacji prokuratora zwłaszcza, że kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku dokonana pod kątem wszystkich uchybień, o których mowa w art. 438 kpk oraz podlegających uwzględnieniu poza granicami wniesionego środka odwoławczego, takowych nie ujawniła, zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Orzeczenie o karze jest poprawne. Oskarżonemu wymierzono karę typu wolnościowego bowiem karę ograniczenia wolności. Wymiar tejże kary ukształtowany na poziomie 6 miesięcy nie jest surowy biorąc pod uwagę wysoki stopień winy oskarżonego jak również jego dotychczasową karalność.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk obciążając nimi Skarb Państwa.