Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Beata Hass-Kloc

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2013 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: M. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w L.

przeciwko: (...) Sp. z o.o. w S.

przy udziale nadzorcy sądowego D. D.

o zapłatę

utrzymuje w mocy w całości nakaz zapłaty z dnia 10 maja 2013r. sygn. akt VI GNc 267/13 wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Okręgowy
w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy.

Sygn. akt VI GC 326/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 października 2013r.

Powód M. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) M. K. w L., pozwem z dnia 2 maja 2013r. (data stempla pocztowego k. 2) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Sp. z o.o. w S. kwoty 142.445,57 zł

z ustawowymi odsetkami szczegółowo wskazanymi w pozwie i kosztami procesu tytułem zapłaty za wykonane na rzecz pozwanego usługi . Z tego tytułu powód wystawił cztery faktury VAT, za które pozwany nie zapłacił. W tej sytuacji powód prowadził z pozwanym rozmowy , które zakończyły się ugodą gdzie pozwany potwierdził istnienie w/w długu i jego wysokość.

Mimo powyższego pozwany nie uregulował należności dochodzonej pozwem.

W dniu 10 maja 2013r. w sprawie został wydany nakaz zapłaty
w postępowaniu nakazowym, sygn. akt VI GNc 267/13 (k. 22).

Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa

w całości i zasądzenie kosztów procesu od powoda na swoją rzecz

(k-25-26). Podniósł ,że nie kwestionuje ,że zlecił powodowi wykonanie robót polegających na wykonaniu usług koparko – ładowarką.

Zarzucił jednak ,że strony zawarły w dniu 27.03.2013r ugodę na podstawie której odroczyły terminy płatności , a potem prowadziły dalsze rozmowy które w konsekwencji doprowadziły do wzajemnych ustaleń na podstawie których

terminy płatności dalej zostały przesunięte i do chwili wytoczenia powództwa jeszcze nie upłynęły. W tej sytuacji powództwo jest przedwczesne.

Powód w odpowiedzi na zarzuty od nakazu zapłaty ( k- 80) podtrzymał

w całości żądanie pozwu i zakwestionował ,aby dalsze rozmowy prowadzone z Prezesem Zarządu pozwanej spółki doprowadziły do nowych wiążących ustaleń w zakresie płatności. Podniósł ,że pozwany mimo zawartej ugody z dnia 27.03.2013r nie zapłacił na jego rzecz żadnej z kwot z w terminach wskazanych w przedmiotowej ugodzie , a co za tym idzie na podstawie par 2 pkt.2 ugody

miał prawo skierować sprawę do sądu o zapłatę w/w kwot.

W dniu 18.17.2013r została ogłoszona upadłość pozwanego

z możliwością zawarcia układu ( k- 87) i został ustanowiony nadzorca sądowy , który w piśmie procesowym z dnia 16.10.2013r ( data prezentaty tut. Sądu)

złożył wniosek o zawieszenie postępowania.

W sprawie bezsporne jest , że strony procesu łączyła umowa o świadczenie usług zleconych powodowi przez pozwanego zleceniami z dnia 26.09.2012r (k- 6) i z dnia 01.10.2012 ( k- 7), na podstawie których powód świadczył prace koparko-ładowarką i z tego tytułu wystawił i doręczył pozwanemu faktury VAT o numerach : (...) ( k- 8-15). Łączna kwota należności z tego tytułu to kwota 142.445,57 zł; oraz ,że strony zawarły w dniu 27.03.2013r ugodę pozasądową ( k- 5).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód i pozwany są przedsiębiorcami ( dowód: zaświadczenie z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (…) k- 16, odpis z KRS pozwanego k- 17-19).

Strony w dniu 27.03.2013r zawarły ugodę na podstawie której pozwany zobowiązał się do zapłaty należności z faktur o numerach (...) o łącznej wysokości 142.445,57 zł w trzech ratach : pierwszą w wysokości 42.445,57 zł do dnia 31.03.2013r, drugą – w kwocie 50.000,00 zł do dnia 15.04.2013r , a trzecią w kwocie 50.000,00 zł do dnia 30.04.2013r. Jednocześnie w par 2 ust 2 strony zastrzegły ,że jeżeli dłużnik

nie zapłaci zaległych kwot do dnia30.04.2013r powód jest uprawniony do dochodzenia należności głównej z odsetkami i kosztami; zaś w par 2 ust.3 zawarto postanowienie ,że zapłata w/w kwot w wymienionych terminach spowoduje ,że powód zrzeknie się odsetek za opóźnienie. Natomiast par 3 ugody stanowił , że wszelkie zmiany i uzupełnienia wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności ( dowód: ugoda k- 5, zeznania powoda k- 97).

W dniu 27.04.2013r powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty w wysokości 142.445,57 zł do dnia 30.04.2013r ( dowód: wezwanie do zapłaty k- 4).

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się na przedłożonych przez powoda dowodach , które co do prawdziwości w swej treści nie budzą żadnych wątpliwości i nie były kwestionowane w żaden sposób przez pozwanego.

Na tle tych dowodów Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda, albowiem logiczne z nimi korespondują i tworzą z nimi zwartą i logiczną całość.

Sąd nie uwzględnił wniosku nadzorcy sądowego o zawieszenie niniejszego postępowania mając na uwadze ,że zgodnie z treścią postanowienia o ogłoszeniu upadłości wobec pozwanego - upadłemu pozostawiono zarząd własny nad majątkiem ( k- 87) co należy oceniać przez pryzmat art. 174 par 1 pkt.4 kpc.

Ponadto Sąd pominął dowód z zeznań pozwanego , albowiem mimo ,iż to strona pozwana złożyła wniosek dowodowy dotyczący zeznania stron i została wezwana skutecznie do osobistego stawiennictwa na rozprawę w dniu 23.10.2013r - już w dniu 24.09.2013r (k- 95) to się nie stawiła nie usprawiedliwiając powyższego co uzasadnia treść art. 302 zdanie drugie kpc.

Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika strony pozwanej o odroczenie rozprawy z dnia 23.10.2013r z uwagi na potrzebę ustosunkowania się do pisma powoda z dnia 27.09.2013r które zostało doręczone pozwanemu w dniu 4.10.2013r ( k- 83), albowiem powód nie podnosił w nim żadnych nowych twierdzeń , ani dowodów , które nie byłyby znane stronie pozwanej lub jej pełnomocnikowi ; a ponadto nic nie stało na przeszkodzie , aby strona pozwana stawiła się do sądu zgodnie z wezwaniem i złożyła wyjaśnienia w tym przedmiocie. Poza tym przy ocenie powyższego należy mieć na uwadze treść art. 493 par 1kpc.

Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie należność objęta pozwem, zarówno co do zasady i wysokości nie budzi żadnych wątpliwości, nie była przez pozwanego w tym zakresie kwestionowana przez pozwanego.

Przedmiotem rozważania było natomiast istnienie przesłanek do rozłożenia przedmiotowej należności na raty, o co pozwany wnosił
na rozprawie w dniu 23.10.2013r oraz przedwczesności niniejszego powództwa.

Jako pierwszą należy poddać pod rozwagę kwestię przedwczesności wniesionego powództwa. Oceniając powyższe należy zacząć od tego ,że ugoda

z dnia 27.03.2013r w par 3 regulowała , że wszelkie jej zmiany wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności (k- 5). Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty twierdził ,że terminy płatności wskazane w tej ugodzie zostały przesunięte ; skoro tak to zgodnie z w/w zapisem ugody winno to mieć miejsce na piśmie - a takiego dowodu pozwany nie zaoferował. Jeśli przyjąć ,że mimo tego doszło między stronami do wiążących ustaleń to również pozwany tego nie dowiódł. Przede wszystkim w zarzutach od nakazu zapłaty nie ma żadnej wzmianki jakie to nowe konkretne terminy zostały przez strony ustalone , aby mówić o przedwczesności całego powództwa. Poza tym skoro były takie ustalenia , to strona pozwana mimo wezwania do zapłaty przed procesem wobec powoda ich nie podnosiła. I na koniec - nie dała możliwości Sądowi na zweryfikowanie prawdziwości swych twierdzeń zawartych w zarzutach od nakazu zapłaty w tym względzie i ich konfrontacji z negującymi powyższe okoliczności zeznaniami powoda poprzez uniemożliwienie przeprowadzenia jedynego dowodu w tym przedmiocie tj. przesłuchania pozwanego.

W tej sytuacji Sąd przyjął ,że brak jest jakichkolwiek dowodów potwierdzających , aby strony ustaliły inne wiążące terminy płatności, niż wskazane w fakturach , a co za tym idzie na podstawie par. 2 ust 2 ugody z dnia 27.03.2013r – nie kwestionowanego przez pozwanego – powód miał prawo domagać się przed sądem należności z w/w faktur VAT i odsetek od terminów płatności tam wskazanych; co Sąd uwzględnił po myśli art. 750 kc

i art. 481 kc oraz art. 917 kc - orzekając na podstawie art. 496 kpc.

Następną kwestią jest ocena zasadności wniosku pozwanego o rozłożenie

należności dochodzonej pozwem na raty.

Na wstępie należy podnieść ,że art. 320 kpc stanowi m.in., że

w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć zasądzone świadczenie na raty.

Jest to instytucja tzw. „moratorium sędziego”, której zadaniem jest uczynienie realnym, ze względu na sytuację ekonomiczną i finansową dłużnika, wykonanie orzeczenia. Podstawą zastosowania tego przepisu jest uznanie sądu, że
w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek uzasadniający rozłożenie należności na raty, przy uwzględnieniu interesów obydwu stron procesu. Rozważając zasadność wniosku dłużnika należy zatem przede wszystkim mieć na uwadze czy istnieje pozytywna prognoza odnośnie spłaty należności.

Sąd Okręgowy uznał, że sytuacja finansowa pozwanego jest ciężka na co wskazują dokumenty dołączone do zażalenia na Postanowienie tut. Sądu z dnia 24.06.2013r w przedmiocie wniosku pozwanego o zwolnienie go od opłaty sądowej od zarzutów ( k- 54-64) oraz fakt ogłoszenia wobec pozwanego upadłości z możliwością zawarcia układu ( k- 87) lecz nic nie wskazuje, aby

w okresie najbliższego roku sytuacja ta miała ulec zmianie. Pozwany nie powołał się na żadne okoliczności pozwalające na przyjęcie pozytywnej prognozy w tym zakresie. Dlatego też w ocenie Sądu Okręgowego w Rzeszowie uznać należy, że rozłożenie należności na jakiekolwiek raty nie daje realnej szansy pozwanemu na wykonanie zobowiązania. Spowoduje jedynie nieuzasadnione przerzucenie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej pozwanego na powoda, a w konsekwencji przełoży się to na koszty działalności powoda, który również podlega w swojej działalności gospodarczej normalnym prawom rynku. Reasumując Sąd uznał, że w tych konkretnych okolicznościach faktycznych nie ma podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego i rozłożenia zsądzonej należności na raty w oparciu o przepis art. 320 kpc. Należy również mieć na uwadze, że pozwany już raz miał w/w należność rozłożoną na raty ugodą z dnia 27.03.2013r i nie podołał powyższemu.

Z tych też względów orzeczono jak w sentencji orzeczenia po myśli powołanych wyżej przepisów.

Zarządzenie:

1.Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanego;

2 K.. 2 tyg.