Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Władysławy Kunickiej - Żurek Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2017 r.

sprawy M. K.

syna M. i M. z domu L.

urodzonego (...) w N.

oskarżonego za czyn z art. 279 § 1 kk, art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 13 marca 2017 r. sygnatura akt II K 570/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 408 / 17

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Kłodzku oskarżył A. P. i M. K. o to, że w dniu 15 marca 2016 roku w N. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu na terenie stacji paliw, po uprzednim użyciu palnika przecięli kłódkę i zamek zabezpieczający kasetę z zawartością pieniędzy w kwocie 5900 złotych, zainstalowaną w automacie do gier zręcznościowych, a następnie zabrali kasetkę wraz z pieniędzmi w celu przywłaszczenia, przy czym dokonując przecięcia zamka i kłódki dokonali zniszczenia czytnika elektronicznego do banknotów zainstalowanego w tym automacie o wartości 2000 złotych, w wyniku czego powstały ogólne straty w wysokości 7900 złotych na szkodę firmy (...) Sp z o.o z/s we W., przy czym A. P. czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu, do przestępstwa opisanego w art. 64§lkk, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 29 listopada 2011 r. Sygn. akt VI K 824/11 za czyn z art. 280§lkk i art.286§2kk w zw. z art.ll§2kk w zw. z art.l2kk, skazującym A. P. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył kolejno w okresie od 16.08.2011 r. do 29.11.2011 r. i od 18.04.2013 r. do 03.01.2015 r.

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk i z art.288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 64 § 1 kk w stosunku do oskarżonego A. P. i o czyn opisany w art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w stosunku do oskarżonego M. K.

Sąd Rejonowy w Kłodzku wyrokiem z dnia 13 marca 2017r. sygn. akt II K 570 /16:

I.  oskarżonych A. P. i M. K. uznał za winnych popełnienia zarzucanego im czynu opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 64 § 1 kk wymierzył oskarżonemu A. P. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a oskarżonemu M. K. na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 37b kk oraz 34 § 1 kk i 35 § 1 kk wymierzył karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin, w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec obu oskarżonych solidarnie obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonej spółki (...) kwoty 7.900 (siedem tysięcy dziewięćset) złotych;

III.  zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, a wydatkami poniesionymi w toku postępowania obciążył Skarb Państwa.

Z wyrokiem tym nie pogodził się oskarżony M. K., wnosząc apelację tzw. osobistą. Na podstawie art. 444 k.p.k. i art. 425 § 1 i § 2 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w całości

Apelujący na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2, 3 i 4 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. na skutek przekroczenia swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego przechodzącą w dowolną, poprzez uznanie, iż dopuścił się przestępstwa kradzieży z włamaniem, podczas gdy zebrane dowody nie pozwalają na dokonanie takich ustaleń;

a w konsekwencji powyższego uchybienia

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mogący mieć wpływ na jego treść, wyrażający się w przyjęciu, iż ujawniony w niniejszej sprawie materiał dowodowy wskazuje, że planując włamanie miał na celu osiągnięcie korzyści majątkowej, w sytuacji gdy zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdza powyższych ustaleń faktycznych Sądu I instancji;

a także daleko idącej ostrożności procesowej

3.  rażącą surowość orzeczonej wobec niego kary 6 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, w stosunku do celów jakie kara ta winna spełniać w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, jego sposobu życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, poprzez nierozważenie możliwości wymierzenia mu kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności w niższym wymiarze, w szczególności wobec istnienia możliwości postawienia wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej;

Mając powyższe zarzuty na uwadze, w oparciu o art. 437 § 1 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie, że swym zachowanie wyczerpał znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., zaś wymierzając mi karę za ten czyn wniósł o zastosowanie art. 37a k.k. i wymierzenie stosownej kary grzywny albo kary ograniczenia wolności zaś z daleko idącej ostrożności procesowej w przypadku nie uwzględnienia zarzutów wskazanych w pkt II. 1. i II. 2. niniejszej apelacji wniósł o wymierzenie kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności w niższym wymiarze aniżeli uczynił to Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jako niezasadna nie podlega uwzględnieniu.

Sąd Rejonowy poczynił w sprawie obiektywne ustalenia faktyczne, bo oparł je o prawidłowo przeprowadzone i ocenione dowody. Wnioski końcowe mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności, wypełniają one wszystkie wskazania art. 7 kpk.

Ustalenia faktyczne nie mogą być inne, niż przyjęte w zaskarżonym wyroku, skoro sam oskarżony w wyjaśnieniach podaje cyt. „ Umówiłem się z A. P. że dokonamy włamania na stacji paliw (...) w N. do automatów do gry…użyliśmy palnika z gazem do uszkodzenia kamery monitoringu i przecięcia kłódki i zamka przy kasetach w automacie do gier… kasetę z pieniędzmi zabrałem i nie dawałem A. P. żadnych pieniędzy..” (k. 77 akt), „mieliśmy okraść tylko jedną maszynę” k.96 akt. Z wyjaśnień tych ewidentnie wynika, ze celem działania sprawców było dokonanie włamania w celu dokonania zaboru pieniędzy z automatów do gry.

Z tymi wyjaśnieniami w całej rozciągłości korespondują wyjaśnienia współsprawcy skazanego prawomocnie A. P.. W kontekście spójności wyjaśnień obu sprawców czynu i braku innych dowodów winy słusznie za niewiarygodną Sąd Rejonowy uznał tą część wyjaśnień oskarżonego, w których usiłuje nieudolnie dowodzić, iż jego celem nie był zabór mienia lecz zamierzał jedynie przepędzić konkurencję. Takiej wersji przeczy przebieg zdarzenia, bowiem gdyby faktycznie oskarżony tylko zamierzał zaszkodzić konkurencji, to jego działanie ograniczyłoby się do np. zniszczenia czy uszkodzenia automatów, tak by ich niesprawność uniemożliwiałaby funkcjonowanie, natomiast oskarżony po przedostaniu się do wnętrza lokalu dokonał nie tylko uszkodzenia jednego z automatów ale także dopuścił się kradzieży kasetki z pieniędzmi w kwocie 5900 zł, którą to kwotę zagarnął. Skoro ponadto wedle wyjaśnień oskarżonego, dla odwrócenia uwagi i dla opóźnienia przyjazdu policji na miejsce włamania, jego znajomy w zaplanowanym czasie włamania miał wybić szybę w lokalu w innej części miasta, a oskarżony z A. P. dla pokonania zabezpieczeń salonu gier zaopatrzyli się w palnik gazowy i użyli go, to działanie takie dowodzi premedytacji oraz dużego zaangażowania, obliczonego na przestępny zabór mienia a nie szkodzenie konkurencji. Tym samym ustalenie, że oskarżony pokonał zabezpieczenia salonu w celu dokonania zaboru mienia należy uznać za prawidłowe, a zarzut apelacji wyłącznie polemiczny.

Zarzuty apelacji kwestionujące ustalenia wyroku w zakresie winy są nietrafione a przyjęta kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu z art. 279 § 1 kk i z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk nie wzbudza najmniejszych wątpliwości.

Niezasadnym byłoby ewentualne łagodzenie konsekwencji karnych wobec oskarżonego. Zarzut niewspółmierności orzeczenia o karze nie znajduje uznania, skoro ustawowe zagrożenie karą w art. 279 § 1 kk wynosi od roku do 10 - ciu lat pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił jako okoliczności łagodzące deklarowane przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy, jako obciążające uprzednią karalność sądową oskarżonego ( był on już 4 krotnie karany) , po czym zastosował dobrodziejstwo art. 37 b kk, tj. wymierzył karę pozbawienia wolności poniżej dolnego ustawowego progu zagrożenia tj. 6-ciu miesięcy oraz karę 6-ciu miesięcy ograniczenia wolności. Takie ukształtowanie kary jawi się umiarkowanym a nie surowym. Sekwencyjne wykonanie tych kar będzie dla oskarżonego sprawiedliwą dolegliwością za popełnienie przestępstwa, zaś nałożony solidarny obowiązek naprawienia szkody powinien dodatkowo wzmocnić wychowawcze i zapobiegawcze oddziaływanie wyroku, w szczególności w odniesieniu do oskarżonego. Zatem orzeczenie o karze spełnia kryteria art. 53 kk.

Z przytoczonych względów zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

O zwolnieniu oskarżonego od obowiązku poniesienia wydatków postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia wymierzenie kary izolacyjnej.