Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2013 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Staszkiewicz

Protokolant: Bożena Cybin

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Doroty Kaczmarczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 25 IV, 28 V, 27 VIII, 19 IX i 31 X 2013 roku sprawy:

Ł. H.,

syna W. i E. z domu K.,

urodzonego (...) w J.,

Ł. C.,

syna J. i M. z domu W.,

urodzonego (...) w K.,

A. D.,

syna J. i A. z domu R.,

urodzonego (...) w J.,

D. M.,

syna J.i E.z domu C.

urodzonego (...) w J.,

G. K.,

syna W. i G. z domu K.,

urodzonego (...) w J.,

oskarżonych o to, że:

1.  w dniu 1 stycznia 2013 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu oraz z innymi nieustalonymi osobami, publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, dokonali pobicia poprzez kopanie po całym ciele i głowie, uderzanie pięścią w twarz, rozbicie butelki na głowie: P. D. (1), powodując u niego obrażenia ciała w postaci zwichnięcia stawu ramiennego lewego, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu, J. Ł., powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, R. S., powodując u niego obrażenia ciała w postaci rany ucha, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni siedmiu oraz funkcjonariuszy Policji z Komendy Miejskiej Policji w J. w osobach: asp. B. S., powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy w objawami lekkiego wstrząśnienia mózgu, bez cech istotnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, rany policzka prawego, rany tłuczonej podudzia prawego, stłuczenia stopy prawej w okolicy I stawu śródstopno-paliczkowego, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni siedmiu, sierż. P. D. (2), powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy w objawami lekkiego wstrząśnienia mózgu, bez cech istotnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni siedmiu, podczas i w związku z wykonywanymi przez tych funkcjonariuszy obowiązkami służbowymi w postaci przeprowadzania interwencji, czym narazili wszystkich pokrzywdzonych na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo wystąpienia skutku określonego w art. 156 par. 1 k.k. lub w art. 157 par. 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k. i art. 223 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.

przy czym A. D. czynu tego dokonał będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 31.10.2008 roku w sprawie o sygn. II K 527/07, zmienionym następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 17.02.2009 roku w sprawie VI Ka 716/08 za czyn z art. 157 par. 1 k.k. w zw. z art. 64 par. 1 k.k. i inne na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, objętym następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24.04.2009 roku w sprawie o sygn. II K 65/09 na karę łączną 1 roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie 24.04.2009-29.01.2010 roku,

tj. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

przy czym G. K. zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 9 stycznia 2003 roku w sprawie o sygn. II K1426/02 za czyn z art. 157 par. 2 k.k. na karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy, którą odbył w okresie od dnia 13.01.2004-13.07.2004, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27 czerwca 2007 roku w sprawie o sygn. II K 245/06 za czyn z art. 158 par. 1 k.k. i art. 157 par. 2 k.k. w zw. z art. 11 par. 2 k.k. w zw. z art. 64 par. 1 k.k. na karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy, którą odbył w okresach: 01.01.2006-03.01.2006 i 30.05.2008-28.11.2008,

tj. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

a ponadto D. M. o to, że:

2.  w dniu 4 lutego 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.

3.  w dniu 8 lutego 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.

4.  w 25 lutego 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej(...)vs (...)oraz meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

5.  w dniu 3 marca 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy(...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

6.  w dniu 17 marca 2012r. w J.województwo (...), w
czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...)oraz meczu wyjazdowego(...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

7.  w dniu 28 marca 2012r. w J.województwo (...), w
czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

8.  w dniu 31 marca 2012r. w J. województwo (...), w
czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się
do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

9.  w dniu 14 kwietnia 2012r. w J.województwo (...), w
czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...)oraz meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

10.  w dniu 21 kwietnia 2012r. w J.województwo (...), w
czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

11.  w dniu 22 kwietnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakażeni wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

12.  w dniu 28 kwietnia 2012r. w J. województwo (...), w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

13.  w dniu 9 maja 2012r. w J. województwo (...), w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

14.  w dniu 19 maja 2012r. w J. województwo (...), w
czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się
do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

15.  w dniu 2 czerwca 2012r. w J. województwo (...), w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

16.  w dniu 15 sierpnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej mężczyzn pomiędzy drużynami (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14,10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

17.  w dniu 18 sierpnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu o mistrzostwo IV Ligi Dolnośląskiej pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

18.  w dniu 25 sierpnia 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.

19.  w dniu 29 sierpnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu o mistrzostwo IV Ligi Dolnośląskiej pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

20.  w dniu 2 września 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

21.  w dniu 8 września 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

22.  w dniu 15 września 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a par. 1 k.k.

23.  w dniu 22 września 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dniał 4.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

24.  w dniu 29 września 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

25.  w dniu 6 października 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a par. 1 k.k.,

26.  w dniu 13 października 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

27.  w dniu 20 października 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...)oraz meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

28.  w dniu 27 października 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...)i meczu piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezy masowe, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

29.  w dniu 3 listopada 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

30.  w dniu 10 listopada 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)vs (...)i meczu piłki ręcznej (...) vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezy masowe, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

tj. o czyn z art. 244a § 1 k.k.,

I.  uznaje oskarżonych Ł. H., Ł. C., D. M. i G. K. za winnych popełnienia zarzucanego im czynu, opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 223 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. wobec Ł. H., Ł. C. i D. M., zaś z art. 223 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wobec G. K. i za to, na podstawie art. 223 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., wymierza Ł. H., Ł. C. kary po 2 ( dwa ) lata pozbawienia wolności, D. M. karę 2 ( dwóch ) lat i 2 ( dwóch ) miesięcy pozbawienia wolności, zaś G. K., na podstawie art. 223 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., karę 2 ( dwóch ) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 57a § 2 k.k., orzeka wobec oskarżonych Ł. H., Ł. C., D. M. i G. K. nawiązki na rzecz: P. D. (1) w kwotach po 500 ( pięćset ) złotych od każdego z nich, J. Ł. w kwotach po 200 ( dwieście ) złotych od każdego z nich, R. S. w kwotach po 200 ( dwieście ) złotych od każdego z nich, B. S. w kwotach po 1.000 ( tysiąc ) złotych od każdego z nich, P. D. (2) w kwotach po 400 ( czterysta ) złotych od każdego z nich;

III.  uznaje oskarżonego A. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, przy wyeliminowaniu zapisów o pokrzywdzeniu B. S. i P. D. (2) oraz przy przyjęciu, że oskarżony czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 31 X 2001 roku w sprawie II K 1487/00, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą wykonywał w okresie od 9 V 2002 roku do 24 III 2003 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 31 X 2008 roku w sprawie II K 527/07, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 17 II 2009 roku w spawie VI Ka 716/08, za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24 IV 2009 roku w sprawie II K 65/09 w okresie od 24 IV 2009 roku do 29 I 2010 roku, to jest występku z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., wymierza mu karę roku i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 57a § 2 k.k., orzeka wobec oskarżonego A. D. nawiązki na rzecz: P. D. (1) w kwocie 500 ( pięciuset ) złotych, J. Ł. w kwocie 200 ( dwustu ) złotych oraz R. S. w kwocie 200 ( dwustu ) złotych;

V.  uznaje oskarżonego D. M. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych w punktach 2-30 części wstępnej wyroku, to jest występków z art. 244a § 1 k.k. przy przyjęciu, iż stanowiły one elementy ciągu przestępstw i za to, na podstawie art. 244a § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wymierza mu karę 5 ( pięciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k., łączy orzeczone wobec oskarżonego D. M. w punktach I i V części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza mu łączną karę 2 ( dwóch ) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności zalicza okresy zatrzymania: Ł. H. od 1 stycznia do 25 kwietnia 2013 roku, Ł. C. od 1 stycznia do 25 kwietnia 2013 roku, D. M. od 1 stycznia do 25 kwietnia 2013 roku, G. K. od 20 stycznia do 25 kwietnia 2013 roku, zaś A. D. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania od 2 do 4 stycznia 2013 roku;

VIII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwalnia oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygnatura akt II K 277/13

UZASADNIENIE

W dniu 1 stycznia 2013 roku, po północy, do baru mieszczącego się w J. przy ulicy (...), gdzie odbywało się sylwestrowe spotkanie towarzyskie dla znajomych prowadzącego lokal, przyszedł D. M. razem z trzema innymi osobami. Chcieli wypić tam piwo. Doszło do awantury, gdy usłyszeli, że nie mogą go spożyć w lokalu. Zostali wypchnięci na ulicę, tam doszło do ich starcia z uczestnikami spotkania.

Niedługo potem D. M. zadzwonił do swoich kolegów i poprosił o pomoc. Chciał z ich udziałem zrewanżować się osobom, które przebywały w barze. W tym czasie do lokalu przybyli funkcjonariusze Policji – P. R., M. W., B. S. i P. D. (2) – wezwani tam z obawy przed zemstą osób, które wyproszono z baru. Gdy rozmawiali z obecnymi na miejscu gośćmi lokalu, w ich stronę zbliżyła się grupa mężczyzn, w której znajdowali się D. M., Ł. C., G. K., A. D. i Ł. H.. Ten ostatni szedł na jej czele.

Funkcjonariusze Policji krzyczeli w stronę nadchodzących „stój, Policja”, lecz tym nie powstrzymali ich. Ł. H. podszedł do P. D. (2) i uderzył go pięścią w twarz. Potem szarpali się chwilę, po czym policjant został uderzony przez Ł. H. głową w głowę. Zaraz potem inna z przybyłych osób zadała mu cios w skroń. P. D. (2) upadł i na chwilę stracił przytomność. Wówczas zbliżyli się do niego Ł. H., D. M. wraz z jeszcze jednym mężczyzną i kopali go. Po pewnym czasie policjanta wyciągnięto w bezpieczne miejsce.

Ł. H., gdy pierwszy z funkcjonariuszy Policji się przewrócił, zaatakował B. S.. Policjant ten zadał mu natomiast cios pałką służbową. Następnie został zaatakowany przez G. K.. Mężczyzna bił go pięściami i kopał. Wówczas B. S. został uderzony przez inną osobę w tył głowy. Upadł, po czym był kopany przez napastników, w tym Ł. C. i D. M.. Po chwili podniósł się, uderzał atakujących go mężczyzn.

Przed barem, gdy przybyła grupa mężczyzn, znajdowali się również goście, bawiący się w lokalu – P. D. (1), J. Ł. i R. S.. Oni również zostali zaatakowani przez przybyłych. Ten pierwszy został schwycony przez napastników, A. D. próbował go wtedy uderzyć, lecz nie trafił. Potem P. D. (1) został przewrócony i był kopany przez atakujących. W wyniku upadku doznał zwichnięcia stawu ramiennego lewego, naruszającego czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. J. Ł. starał się bronić P. D. (2), odciągał atakujących. W pewnej chwili jeden z nich zadał mu uderzenie butelką w głowę. Wówczas mężczyzna na pewien czas stracił przytomność. Doznał wskutek ciosu stłuczenia głowy, co naruszało czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni.

R. S. schronił się przed napastnikami w barze. W pewnym momencie wszedł tam Ł. H. i uderzył mężczyznę ręką w głowę. Spowodowało to u niego ranę ucha, naruszającą czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni.

A. D. zaatakował nadto w czasie zdarzenia J. Ł., gdy ten leżał na ziemi. Uderzał go pięściami, leżąc na nim. Po chwili odciągnęła go M. W.. Wtedy mężczyzna odszedł. Po pewnym czasie na miejsce przybyli kolejni funkcjonariusze Policji. Wówczas napastnicy uciekli, w okolicy niedługo potem zatrzymano Ł. H. i Ł. C.. W wyniku zadanych uderzeń B. S. doznał obrażeń w postaci stłuczenia głowy z objawami lekkiego wstrząśnienia mózgu, bez cech istotnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, rany policzka prawego, rany tłuczonej podudzia prawego, stłuczenia stopy prawej w okolicy I stawu śródstopno-paliczkowego, zaś P. D. (2) obrażeń w postaci stłuczenia głowy z objawami lekkiego wstrząśnienia mózgu, bez cech istotnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, które to urazy u obu policjantów naruszały czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni. Wszyscy mężczyźni, którzy przybyli na miejsce w grupie, w skład której wchodzili również Ł. H., Ł. C., D. M., A. D. i G. K., zadawali uderzenia osobom, które zastali przed barem.

( dowód: częściowo wyjaśnienia Ł. H. k. 69-72, 120-123 i 810-811,

częściowo wyjaśnienia Ł. C. k. 78-83, 109-111 i 593-594,

częściowo wyjaśnienia D. M. k. 98-99 i 143-145,

częściowo wyjaśnienia A. D. k. 161-163,

częściowo wyjaśnienia G. K. k. 284-286, 289 i 422-425,

zeznania P. D. (1) k. 516-517 i 812,

zeznania P. D. (2) k. 31-32, 103-104, 124-125 i 812-813,

zeznania J. Ł. k. 312-313, 490-492 i 813-814,

zeznania R. S. k. 308-309, 493-494 i 814,

zeznania B. S. k. 23-24, 105-106, 126-127, 176-177, 422-425 i 814,

zeznania P. R. k. 38-39, 467-469 i 815,

zeznania M. W. k. 40-43, 174-175, 178-179 i 497-499,

zeznania P. B. (1) k. 49-52 i 816,

zeznania G. T. k. 44-46 i 816,

zeznania M. K. k. 58-61, 470-472 i 816-817,

zeznania A. Ł. k. 53-57,

zeznania I. K. k. 310-311 i 473-474,

częściowo zeznania O. W. k. 146-147 i 818,

częściowo zeznania P. B. (2) k. 343-344,

częściowo zeznania R. J. k. 341-342 i 818,

zeznania Ł. Ż. k. 520-521 i 818-819,

zeznania E. J. k. 518-519 i 845,

częściowo zeznania R. P. k. 269-270 i 879,

zeznania E. M. k. 892,

zeznania P. Z. k. 259-261,

zeznania M. Ł. k. 512-513,

opinie k. 93, 96, 245, 246, 581, 582-583 i 632,

notatki urzędowe k. 1-2, 4-6, 7, 8 i 9;

protokół badania trzeźwości k. 13,

protokół oględzin miejsca zdarzenia ze zdjęciami k. 14-21,

protokół oględzin ciała ze zdjęciami k. 26-29,

protokół oględzin ciała ze zdjęciami k. 33-37,

kopie kart informacyjnych k. 66, 67, 188, 496, 508,

protokół zatrzymania k. 75,

kopie kart z notatników służbowych k. 533-537 i 541 )

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14 października 2009 roku w sprawie II W 1205/09 wobec D. M.orzeczono zakaz wstępu na wszelkie sportowe imprezy masowe na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na okres 3 lat, a także obowiązek stawiennictwa we wskazanej jednostce Policji podczas trwania wszystkich sportowych imprez masowych na terenie J.oraz podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...)oraz jego prawnych następców. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 14 listopada 2009 roku. D. M.zapoznano z jego obowiązkami, związanymi z orzeczonym zakazem oraz listą imprez masowych i meczów wyjazdowych wskazanej drużyny. Nie stawił się on jednak w 2012 roku w Komisariacie I Policji w J.: 4 lutego, gdy odbywał się mecz piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)a (...), 8 lutego, w czasie meczu piłki ręcznej (...)przeciwko (...), 25 lutego w trakcie meczu piłki ręcznej (...)przeciwko (...)oraz meczu (...)przeciwko (...)o mistrzostwo I ligi piłki koszykowej, 3 marca, kiedy rozgrywany był mecz (...)przeciwko (...)o mistrzostwo I ligi piłki koszykowej, 17 marca, gdy trwał mecz (...)przeciwko (...)o mistrzostwo I ligi piłki koszykowej oraz mecz wyjazdowy (...), 28 marca, podczas meczu (...)przeciwko (...)o mistrzostwo I ligi piłki koszykowej, 31 marca, kiedy rozgrywane było spotkanie wyjazdowe (...), 14 kwietnia, podczas meczu (...)przeciwko (...)oraz meczu wyjazdowego (...), 21 kwietnia, gdy trwał mecz (...)przeciwko (...)o mistrzostwo I ligi piłki koszykowej, 22 kwietnia, podczas spotkania(...)przeciwko (...)o mistrzostwo I ligi piłki koszykowej, 28 kwietnia, w czasie meczu wyjazdowego (...), 9 maja, gdy zespół ten rozgrywał kolejne spotkanie na wyjeździe, 19 maja podczas następnego meczu wyjazdowego tego klubu, 2 czerwca, gdy odbywał się jeszcze jeden mecz na wyjeździe (...), 15 czerwca, gdy rozgrywano w J.mecz piłki ręcznej mężczyzn (...)przeciwko (...), 18 sierpnia, w czasie trwania meczu IV ligi dolnośląskiej piłki nożnej (...)z (...), 25 sierpnia, gdy pierwsza z tych drużyn grała spotkanie na wyjeździe, 29 sierpnia, gdy zespół ten rozgrywał kolejny mecz IV ligi dolnośląskiej piłki nożnej z (...), 2 września, gdy trwało jeszcze jedno wyjazdowe spotkanie tego klubu, 8 września, podczas meczu piłki ręcznej (...)z (...), 15 września, gdy spotkanie wyjazdowe rozgrywał (...), 22 września, w czasie meczu piłki ręcznej (...)z (...), 29 września i 6 października, podczas meczów wyjazdowych (...), 13 października, gdy trwał mecz piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)a (...), 20 października, kiedy rozgrywane było spotkanie piłki ręcznej (...)z (...)oraz wyjazdowy mecz (...), 27 października, gdy trwały mecze piłki ręcznej (...)z (...)i piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)i (...), 3 listopada, gdy swój mecz wyjazdowym rozgrywał (...)i 10 listopada, podczas meczów piłki ręcznej (...)z (...)oraz II ligi piłki koszykowej (...)z (...).

( dowód: wyjaśnienia D. M. k. 434 i 879-880,

notatki urzędowe k. 380 i 382,

karta stawiennictwa k. 383,

lista imprez k. 384-398,

odpis wyroku k. 402-403 )

Ł. H. i Ł. C. nie byli dotąd karani za przestępstwa. D. M., G. K. i A. D. byli wcześniej karani za przestępstwa. G. K. był wcześniej skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 9 I 2003 roku w sprawie II K 1426/02 za czyn z art. 157 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 13 I do 13 VII 2004 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 27 VI 2007 roku w sprawie II K 245/06, za czyn z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., został skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 1 do 3 I 2006 roku i od 30 V do 28 XI 2008 roku. A. D. był wcześniej skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 31 X 2001 roku w sprawie II K 1487/00, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 275 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., związany z użyciem przemocy, na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 9 V 2002 roku do 24 III 2003 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 31 X 2008 roku w sprawie II K 527/07, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 17 II 2009 roku w sprawie VI Ka 716/08, za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 24 IV 2009 roku w sprawie II K 65/09, w okresie od 24 IV 2009 roku do 29 I 2010 roku. W miejscu zamieszkania Ł. C., A. D. i Ł. H. mają dobrą opinię. D. M. ma w środowisku rodzinnym i sąsiedzkim przeciętną opinię. G. K. w miejscu zamieszkania ma złą opinię

( dowód: dane o karalności k. 91-92, 262-263, 271-272 i 316-317,

odpisy wyroków k. 251-254, 404-407, 564-566, 586, 587-589, 605-607 i 722,

wywiady środowiskowe k. 456-457, 459-461, 463-464, 465-466, 528-529 i 891,

kopie kontraktu i umowy k. 215-223, 231 i 878 )

W toku postępowania przygotowawczego początkowo Ł. H. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Początkowo wyjaśniał, iż został poproszony przez D. M. o pomoc, lecz tylko chciał uderzyć jednego mężczyznę i nie trafił, a potem nikogo nie szarpał, ani nie bił. W czasie kolejnego przesłuchania dodał, iż próbował zadać cios niskiemu, czarnowłosemu mężczyźnie, potem wszedł do baru, następnie zatrzymała go Policja. Wcześniej tego wieczora pił wódkę, na miejsce przybył z 7 kolegami, policjantów nie widział do czasu, gdy nie został zatrzymany. Przed Sądem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Stwierdził, że był on spowodowany wypiciem zbyt dużej ilości alkoholu. Ł. H. przeprosił pokrzywdzonych.

Również Ł. C. w czasie pierwszego przesłuchania w toku śledztwa nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, że nie pamięta, jak znalazł się na miejscu zdarzenia, był mocno pijany. Nikogo tam nie uderzył, oddalił się z terenu, gdzie doszło do starcia, potem został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Przesłuchany po raz kolejny oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił wówczas, że z kolegami chcieli przejechać się taksówkami, przy barze trafili na inną grupę, zaczęła się szarpanina, uderzył kogoś, by uspokoić sytuację, na miejscu widział policjanta, używającego pałki służbowej. W toku kolejnego przesłuchania Ł. C. zaprzeczył, aby na miejscu był G. K.. Stwierdził też, że nie wiedział, iż w napotkanej grupie znajdują się policjanci, że walczył z mężczyzną z pałką, aby go powstrzymać. Przed Sądem oskarżony ograniczył się do przyznania do popełnienia zarzucanego czynu. Przeprosił równocześnei pokrzywdzonych.

A. D.nie przyznawał się w toku całego postępowania do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił w czasie śledztwa, iż udał się w okolicę miejsca zdarzenia, gdyż chciał spotkać się tam z bratem. Trafił na grupę osób, z którą szedł w stronę baru. Wywiązała się szarpanina, padały okrzyki „Policja”. W pewnej chwili został uderzony w głowę, przewrócił się na innego mężczyznę. Podniosła go policjantka. Następnie odszedł do swojej konkubiny. W czasie zajścia na miejscu widział D. M.i Ł. H..

Podobnie G. K. podczas procesu nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Początkowo wyjaśniał, iż stracił w pewnej chwili, w czasie zabawy sylwestrowej, kontakt z Ł. H. i Ł. C.. Szukał ich, a po jakimś czasie wrócił do domu. Przesłuchiwany po raz kolejny stwierdził jednak, że był w miejscu zdarzenia, lecz nie podchodził do bijących się. Po chwili uciekł na widok radiowozu. Później G. K. stwierdził jeszcze, że na miejscu spotkał grupę osób, a której skład wchodzili między innymi D. M., Ł. H. i Ł. C..

D. M.nie przyznał się początkowo do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśni, że w dniu zdarzenia udał się do baru z trzema innymi osobami. Doszło tam do awantury, jego dziewczyna została uderzona. Wtedy oskarżony zadzwonił po pomoc kolegów. Po ich przybyciu wrócił przed lokal. Tam doszło do bójki, pierwszy cios zadał jego znajomy. D. M.uciekł stamtąd, gdy ktoś zaczął krzyczeć „Policja”. Oskarżony, przesłuchiwany po raz kolejny podał, że na miejscu był Ł. H.. Później D. M.potwierdził dokonanie zarzucanych mu czynów z art. 244a § 1 k.k. Przed Sądem oskarżony przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że znał wyrok, w którym orzeczono wobec niego zakaz i konieczność zgłaszania się w jednostce Policji w wyznaczonych terminach. Następnie stwierdził, że przez niemal cały rok 2012 roku przebywał w G., że nie był świadom dalszego obowiązywania zakazu.

Takie wyjaśnienia oskarżonych Sąd uznał za częściowo wiarygodne.

Ostateczne przyznanie się przez nich, iż byli obecni na miejscu zdarzenia z dnia 1 stycznia 2013 roku, jest zgodne z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie. Niektórzy z oskarżonych wskazywali, iż przy ulicy (...) widzieli współoskarżonych, o obecności tam wszystkich z nich mówili również świadkowie zdarzenia. Stąd zaprzeczenia G. K., pochodzące z jego pierwszego przesłuchania, że nie znalazł się w ogóle w okolicy miejsca zajścia, następnie zakwestionowane przez niego samego, w świetle także zeznań świadków, którzy twierdzili odmiennie, nie znalazły uznania w oczach Sądu i uznano je za niewiarygodne.

Jako zgodne z prawdą oceniono wyjaśnienia D. M., iż nie stawiał się w Komisariacie I Policji w J. w 2012 roku w czasie mających miejsce w J. sportowych imprez masowych oraz podczas trwania wyjazdowych meczów piłkarskiej drużyny (...). W zgodzie z jego twierdzeniami w tym zakresie pozostają dowody z dokumentów – listy stawiennictwa oraz listy tego typu wydarzeń sportowych.

Za wiarygodne uznano wyjaśnienia Ł. H., Ł. C., iż w czasie zajścia byli nietrzeźwi. Trzeźwość Ł. C. zbadano niedługo po zdarzeniu, wyniki tego sprawdzenia potwierdzają prawdziwość wyjaśnień oskarżonego. Drugi z wymienionych mężczyzn nie miał powodu, aby wskazywać na swoje upojenie, gdyby faktycznie nie znajdował się w takim stanie.

Jako zgodne z faktycznym przebiegiem zdarzenia oceniono wyjaśnienia Ł. H., że jako pierwszy zamierzył się na osobę, stojącą w grupie w pobliżu baru przy ulicy (...) w J.. Jako napastnika najaktywniejszego w pierwszej fazie zajścia wskazali go również świadkowie. Także D. M., choć nie ujawnił nazwiska kolegi twierdził, że jeden z wezwanych na pomoc znajomych wyprowadził pierwsze uderzenie.

Za wiarygodne uznano wyjaśnienia oskarżonych Ł. H. i D. M., iż to drugi z nich poprosił o przybycie swoich kolegów, chcąc zemścić się na obecnych w lokalu za wcześniejsze niewłaściwe potraktowanie jego i towarzyszących mu osób. Niezgodne z prawdą są zatem twierdzenia Ł. C., iż w okolice ulicy (...) przybył z kolegami w taksówkach, bo chcieli się przejechać. Niezależnie od sprzeczności takiej wersji wypadków z zasadami doświadczenia życiowego, pozostaje ona w niezgodzie z wyjaśnieniami Ł. H. i D. M.. Ten ostatni nie miał przecież żadnych powodów, by podawać, że wezwał na pomoc znajomych, gdyby faktycznie na miejscu pojawili się oni przypadkiem, w trakcie przejażdżki. Podobnie Ł. H. nie twierdziłby, że stawił się tam po telefonie od kolegi, gdyby tak rzeczywiście nie było.

Za w ogólnym zarysie zgodne z prawdą należało uznać wyjaśnienia D. M., co do przyczyn, dla których poprosił znajomych o przyjazd w okolicę ulicy (...). Świadkowie wcześniejszego zajścia z udziałem tego oskarżonego, jego narzeczonej, siostry i Ł. Ż. przedstawiali ten sam obraz przebiegu wypadków. Dla niniejszego postępowania nie ma znaczenia, kto i jakie uderzenia wówczas zadawał, jakie obrażenia odnieśli uczestnicy starcia. Nie budzi natomiast wątpliwości, iż doszło wówczas do użycia siły fizycznej przez obie strony awantury, że sytuacja ta u D. M. wywołała chęć rewanżu, zemsty za krzywdy jego i znajomych. Jest oczywiste również, iż zachowanie tego oskarżonego i osób mu towarzyszących było tego rodzaju, iż wzbudziło lęk uczestników zabawy w barze, co skutkowało wezwaniem przez nich funkcjonariuszy Policji.

Za zgodne z faktycznym przebiegiem zdarzenia uznano przyznanie się do zarzucanych im czynów przez Ł. H., Ł. C. i D. M., złożone w czasie rozprawy. Jest oczywiste, iż nie mieli oni żadnego interesu w składaniu takich oświadczeń, gdyby faktycznie zajścia miały przebieg inny, niż przedstawiony w zarzutach, jeśli ich rzeczywiste działania byłyby mniej drastyczne, niż zarzucane. Oskarżeni, tymczasowo aresztowani za owe czyny, mieli świadomość surowości grożącej im za nie kary. Żadne korzyści procesowe z przyznania sie nie mogłyby zatem zrównoważyć wagi takiej odpowiedzialności, gdyby mężczyźni nie oceniali jej jako zasłużonej. Przyznanie to pozostaje przy tym w zgodzie z zeznaniami świadków, opisujących zachowania tych oskarżonych w czasie zajścia. Wzmacnia to przekonanie, iż Ł. H., Ł. C. i D. M. faktycznie postępowali w sposób, opisany w zarzutach.

W związku z tym ich wcześniejsze wyjaśnienia, kwestionujące całkowicie lub częściowo trafność zarzutów, należało uznać za niewiarygodne. Skoro faktycznie tylko szczerość przyznania się do winy tłumaczy wygłoszenie podobnych oświadczeń przez oskarżonych, to uprzednie, odmienne twierdzenia, stanowiły jedynie niezgodną z prawdą ich próbę obrony, która nie mogła stanowić podstawy do czynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Niewiarygodne były natomiast wyjaśnienia D. M., odnoszące się do jego nastawienia do orzeczonego wcześniej zakazu wstępu na imprezy sportowe, składane na rozprawie. Podkreślić należy, iż w toku postępowania przygotowawczego oskarżony ten bez zastrzeżeń zaakceptował trafność stawianych mu zarzutów niewykonania obowiązku stawiennictwa w jednostce Policji. Dopiero przed Sądem zaczął tłumaczyć, że nie zwrócił uwagi, na jaki okres orzeczono wobec niego ów zakaz, a nadto, że myślał, iż pierwsze skazanie za jego naruszenie dotyczyło już wszystkich przypadków niepodporządkowania się obowiązkowi. Jest to sprzeczne nie tylko z jego wcześniejszymi twierdzeniami, lecz również z dowodami z dokumentów. Oskarżony potwierdził, iż znał treść wyroku, w którym orzeczono wobec niego ów zakaz. Jest ona jednoznaczna również w odniesieniu do okresu obowiązywania środka. Skoro D. M. był świadomy jego zastosowania, to nie mógł twierdzić później, że ta świadomość się zmieniła, że zyskał nagle - w żaden sposób nie uzasadnione - przekonanie iż ma on inną treść, niż początkowo zakładał. Podobnie, wobec jednoznaczności orzeczenia o wcześniejszym skazaniu za naruszenie zakazu, nie mógł on na jego podstawie zasadnie przyjąć, że odnosi się ono do okresu od 4 lutego do 10 listopada 2012 roku.

Za częściowo wiarygodny uznano opis udziału A. D. w zdarzeniu, podany przez niego samego. Zeznania świadków zgodnie wykazują, iż oskarżony ten był obecny na miejscu zajścia. Szczegóły jego zachowania wynikają z twierdzeń M. W., P. D. (1) i O. W.. Nie znajduje zaprzeczenia w żadnym dowodzie stanowisko oskarżonego i jego narzeczonej, iż w pewnym momencie A. D. został uderzony przez innego mężczyznę w głowę, po czym upadł. Sam oskarżony natomiast dostarcza wytłumaczenia, jak znalazł się w tamtym miejscu – podążył w stronę baru z innymi mężczyznami, znalazł się następnie w środku starcia. M. W., O. W. i A. D. zgodnie podawali nadto, iż mężczyzna w pewnym momencie leżał na innym uczestniku zdarzenia. Taki fakt należało zatem uznać za udowodniony – brak jest dowodów przeciwnych.

Sąd za niewiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania jego narzeczonej, iż te wypadki wyczerpywały udział A. D. w zdarzeniu. M. W. kategorycznie i konsekwentnie podawała, iż mężczyzna uderzał osobę, na której leżał i musiała go odciągnąć, aby zaprzestał zadawania kolejnych ciosów. Aby móc ostatecznie ocenić jej zeznania, należało sięgnąć równocześnie po relację P. D. (1). Pokrzywdzony ten, zupełnie niezależnie od obserwacji dokonanych przez policjantkę, podzielił się z organami postępowania swoimi spostrzeżeniami. Odnoszą się one do zupełnie innego fragmentu zachowania oskarżonego, w którym świadek bezpośrednio uczestniczył. Nie można zatem przyjąć, iż P. D. (1) sugerował się zeznaniami, czy niekorzystną wobec oskarżonego postawą funkcjonariuszki Policji. W takiej sytuacji wzmacniałby raczej swoimi twierdzeniami jej relację, a nie tworzył swój, zupełnie niezależny opis przebiegu wypadków. Nie był on przy tym zdecydowanie wrogi A. D. – pokrzywdzony nie zeznał bowiem, iż został przez oskarżonego uderzony, czy też, że ciosy takie mężczyzna ten zadawał innym osobom. Przekonuje to o szczerości P. D. (1), który nie starał się stworzyć obrazu sprawcy brutalnego, bardzo aktywnego. Skoro zatem od dwóch różnych osób uzyskano niezależne relacje o agresywności oskarżonego, to odrzucić należało wiarygodność jego wyjaśnień i zeznań O. W., iż mężczyzna jedynie otrzymywał uderzenia w czasie zdarzenia, sam nie atakował nikogo. Brak było natomiast podstaw do kwestionowania opisów zachowania A. D., pochodzących od M. W. i P. D. (1).

Za niewiarygodne uznano wyjaśnienia G. K., iż po przybyciu taksówką na miejsce zdarzenia i zorientowaniu się, że w okolicy znajdują się funkcjonariusze Policji, uciekł ze znajomymi w kierunku centrum J.. Odmiennie zachowanie tego oskarżonego opisał świadek – B. S.. Twierdzenia oskarżonego są też sprzeczne z wnioskami płynącymi z wyjaśnień jego znajomych, w szczególności D. M. i Ł. H. oraz z zeznań świadków. Wymienieni oskarżeni, jak już wcześniej wskazano, jednoznacznie przedstawili powód swojego przybycia na miejsce – mieli pomóc D. M. w zrewanżowaniu się osobom, przebywającym w barze. Powód ten zakomunikowano z pewnością mężczyznom, którzy mieli świadczyć ową pomoc. Nie można w inny sposób wytłumaczyć tego, iż w trakcie zabawy sylwestrowej, nagle razem zdecydowali się oni udać w zupełnie inne miejsce, tracąc przy tym pieniądze na taksówkę. Skoro zatem G. K. zamierzał udzielić D. M. pomocy, to z pewnością, podobnie jak towarzyszący mu mężczyźni, nie poprzestał na obserwacji z daleka starcia na ulicy (...), lecz udał się faktycznie wspomóc znajomego.

Świadkowie zdarzenia, ale też i Ł. H. podawali, iż do baru podeszła zwarta grupa około 10 mężczyzn. Brak jest dowodów na to, aby D. M. w sukurs przyszły inne osoby, niż oskarżeni i ich znajomi, poruszający się taksówkami oraz A. D.. Ich łączna liczba odpowiada spostrzeżeniom świadków, że do baru podeszło 10 mężczyzn. Gdyby za wiarygodne uznać wyjaśnienia G. K. oraz zeznania P. B. (2), R. J. i R. P., można byłoby przyjąć, iż grupa ta liczyć mogła 6 osób. Sam Ł. H. podawał natomiast, iż przybył i współdziałał z 7 kolegami. Wspomniane rozważania nakazują przyjęcie, iż także G. K. oraz jadący z nim taksówką znajomi, razem z innymi oskarżonymi, w zwartej grupie, zbliżyli się do lokalu przy ulicy (...) w J.. Powyższe przekonuje o nieprawdziwości wyjaśnień G. K., co do czynności, które podejmował po przybyciu na miejsce zdarzenia.

Szczegółów, co do faktycznych działań tego oskarżonego dostarczają zeznania B. S.. Policjant ten szczegółowo przytoczył zaobserwowane zachowania G. K., podtrzymał swoje stanowisko w czasie kolejnych przesłuchań, również skonfrontowany z oskarżonym. Nie miał on powodu, aby pomawiać mężczyznę o takie postępowanie - również sam oskarżony nie wskazywał, aby policjant był do niego uprzedzony, pozostawał z nim w konflikcie. Zeznania pokrzywdzonego uznano zatem w tym zakresie za wiarygodne. Nie zmienia tej oceny fakt, iż B. S. o obecności G. K. i jego działaniach zeznał dopiero w czasie jednego z kolejnych przesłuchań, wcześniej o tym nie wspominając. Jak już wcześniej zaznaczono, oskarżony potwierdził, iż był obecny w okolicy miejsca zdarzenia, pokrzywdzony zatem w tym zakresie zyskał poparcie dla swoich twierdzeń. Nie pomawiał osoby, co do której zachodziłyby wątpliwości, czy w ogóle była w pobliżu ulicy (...). Kiedy składał on swoje zeznania, niekorzystne dla G. K., żaden inny dowód nie wskazywał jeszcze na możliwość jego udziału w zajściu tego oskarżonego.

B. S. w czasie pierwszych przesłuchań nie twierdził ponadto, iż jego zeznania są wyczerpujące, że nie widział żadnego innego napastnika, poza opisywanymi od początku Ł. H. i Ł. C.. W pełni zgodne z zasadami doświadczenia życiowego są jego tłumaczenia, iż o udziale G. K. w zajściu przypomniał sobie dopiero po czasie, analizując spokojnie zarejestrowany przebieg wypadków. Uzupełnienie relacji przez pokrzywdzonego nie stanowi zatem o jej niewiarygodności.

Za niewystarczające do dokładnego określenia sposobu działania konkretnych osób uznano zeznania R. S., który twierdził, że wszyscy napastnicy uderzali policjantów. Sami funkcjonariusze Policji nie podawali, aby ciosy miało im zadawać około 10 osób – B. S. wskazywał, że uderzenia zadawali mu Ł. H., G. K., a także, że był kopany przez dwóch mężczyzn. P. D. (2) twierdził natomiast, że był bity przez Ł. H. i Ł. C., a potem kopany przez co najmniej dwóch atakujących. O udziale około 10 osób w kopaniu tego ostatniego pokrzywdzonego nie wspominała P. R., która oceniała liczbę napastników uczestniczących w tym fragmencie zajścia na 3. Sam R. S. z ocenianego tu twierdzenia wycofał się przed Sądem zeznając, że nie jest go całkowicie pewien. Sąd oparł się w tym zakresie na posiadanych, przytoczonych powyżej, kategorycznych i konkretnych relacjach innych osób, uznając opis zdarzenia, podawany przez R. S. za zbyt ogólnikowy, wyrażający raczej generalny obraz zajścia, niż precyzyjne obserwacje zachowania konkretnych osób.

Za w pełni wiarygodne uznano zeznania pozostałych pokrzywdzonych – P. D. (2), B. S., z zaznaczonym już wcześniej uzupełnieniem jego twierdzeń, J. Ł. i P. D. (1), jak również, poza omówionym stwierdzeniem, R. S.. Świadkowie ci dla oskarżonych byli osobami obcymi, nie pozostawali z nimi w konflikcie, nie prezentowali w większości wrogiego do nich nastawienia. Ten stosunek do oskarżonych ze strony J. Ł., P. D. (1) i R. S. wynika wprost z ich oświadczeń, złożonych przed Sądem. Pytani o to, czy przyjmują przeprosiny, skierowane przez Ł. H. i Ł. C., zaakceptowali je w całości. Nie chcieli więc maksymalizować odpowiedzialności oskarżonych, nie czuli do nich istotnego żalu w związku ze zdarzeniem. Nic nie przemawiało za przyjęciem, iż pomawiali oni ich sprzecznie z prawdą.

Podkreślić przy tym należy, iż wszyscy pokrzywdzeni w swoich zeznaniach ograniczali się do opisu swoich, subiektywnych spostrzeżeń z zajścia. Relacjonowali jedynie te zachowania napastników, które ich bezpośrednio dotyczyły. Wynika to wprost z charakteru zdarzenia – pokrzywdzeni przez cały czas musieli koncentrować się na obronie przed zadawanymi uderzeniami, nie mieli warunków do obserwowania całego pola walki. Ich pozycja podczas części zajścia – leżąca, z zasłoniętą głową – również nie nadawała się do czynienia ogólnych, dokładnych spostrzeżeń. Dopasowanie relacji do warunków, w jakich miały być czynione przekonuje, iż są one szczere, oparte przy tym na własnych obserwacjach świadków.

Wiarę dano również zeznaniom dwóch policjantek – P. R. i M. W.. Zgodnie z innymi, wiarygodnymi dowodami opisały one zdarzenie. Również w tym wypadku niekompletność ich spostrzeżeń wynikała z zaangażowania w zdarzenie – choć nie były one celem ataku, to starały się wspomagać pokrzywdzonych, zapewnić dla nich wsparcie. Nie zmienia owej oceny twierdzeń M. W. ich zmiana, odnosząca się do zachowania A. D.. Choć faktycznie początkowo policjantka wykluczyła, by poznała innych napastników, poza ujętymi natychmiast po zajściu Ł. H. i Ł. C., to następnie opisała szczegółowo działania wspomnianego oskarżonego. Jednak sam A. D. oraz wyraźnie sprzyjająca mu konkubina – O. W. - potwierdzili wiarygodność M. W. w tym zakresie. Jak już wspomniano, przyznali oni, iż oskarżony był na miejscu w czasie zdarzenia, że przewrócił się na innego mężczyznę. Przypomnienie sobie tych faktów przez policjantkę, choć późne i sprzeczne z jej początkowymi deklaracjami, nie budzi zatem wątpliwości, co do wiarygodności. Podano już wcześniej powody, dla których całość jej zeznań w tym zakresie oceniono jako zgodną z prawdą. Jej relacja, iż A. D. miał uderzać funkcjonariuszy Policji, była jedynie powtórzeniem oświadczeń P. B. (1). Do twierdzeń tej ostatniej kobiety należało się zatem odwołać przy ustalaniu, czy faktycznie oskarżony atakował policjantów. P. B. (1) od początku podawała, że widziała A. D. w czasie zajścia. Nigdy natomiast nie zeznawała, iż atakował on policjantów. Nie ma powodu, dla którego miałaby ona zataić taką informację, gdyby faktycznie ją posiadała. Powtórzenie jej przez M. W. stanowiło zatem wynik niezrozumienia przez nią słów rozmówczyni lub też połączenia w całość osobnych elementów jej relacji – uderzania policjantów przez napastników oraz uczestnictwa A. D. w ataku.

Jako wiarygodne oceniono zeznania P. B. (1), G. T., M. K., A. Ł., M. Ł. i I. K.. Zbieżnie przedstawiali oni ogólne okoliczności zdarzenia. Nie potrafili natomiast w większości podać jego szczegółów. Ich relacje zgodne są z innymi dowodami zebranymi w sprawie.

Zeznania P. B. (2), R. J. i R. P. oceniono jako jedynie częściowo wiarygodne. Przybycie tych mężczyzn na miejsce zdarzenia taksówką z G. K. potwierdzają pozostałe dowody zebrane w sprawie. Jednak, z podawanych już wcześniej powodów, za niezgodne z prawdą uznano ich twierdzenia, że następnie uciekli stamtąd, gdyż zorientowali się, iż w pobliżu mogą znajdować się funkcjonariusze Policji.

Za wiarygodne, co do ogólnego przebiegu zdarzenia, poprzedzającego przybycie przed bar oskarżonych i innych mężczyzn, uznano zeznania E. J., Ł. Ż. i E. M.. W zakresie, jaki jest istotny dla niniejszego postępowania, pozostają one w zgodzie z innymi dowodami zebranymi w sprawie.

Zeznania P. Z. oceniono jako wiarygodne z uwagi na ich zgodność z innymi dowodami, zgromadzonymi w toku postępowania. Za wiarygodne uznano też zeznania J. J. (3) – nie miała ona interesu w podawaniu nieprawdy, co do okresu, gdy D. M. wykonywał zlecone przez nią prace. Żaden dowód nie pozostaje w sprzeczności z jej twierdzeniami w tym zakresie.

Opinie biegłych, co do rodzaju i dolegliwości obrażeń, odniesionych przez pokrzywdzonych, stanowiły podstawę do czynienia ustaleń faktycznych w tym zakresie. Oparto je na kopiach dokumentacji lekarskiej. Są jasne, pełne i wewnętrznie spójne. Ich rzetelności nie kwestionowano w toku postępowania.

Ustalenia oparto również na dowodach z dokumentów: notatek urzędowych z czynności funkcjonariuszy Policji, protokołu badania trzeźwości, protokołów zatrzymania, oględzin, kopii dokumentacji medycznej z leczenia pokrzywdzonych, odpisów wyroków, dotyczących oskarżonych, danych o ich karalności, wywiadów środowiskowych, odnoszących się do nich, kopii dokumentacji z ich zatrudnienia, kopii kart z notatników służbowych funkcjonariuszek Policji, listy imprez sportowych oraz kart stawiennictwa D. M. w Komisariacie I Policji w J.. W oryginałach dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej prawem formie. Żadna ze stron nie podważała ich wiarygodności.

D. M., Ł. C. i Ł. H. przyznali się ostatecznie do tego, iż byli w grupie napastników, która zaatakowała w dniu 1 stycznia 2013 roku przy barze przy ulicy (...) w J. pokrzywdzonych. Podobnie uczynił A. D., choć szczegóły jego zachowania należało odtworzyć na podstawie innych dowodów. Z zeznań B. S. wynika udział G. K. w zdarzeniu. Sprawstwo oskarżonych w tym zakresie nie budziło zatem wątpliwości. D. M. przyznał, iż to on nie stosował się do obowiązku stawiennictwa w wyznaczonej jednostce Policji w związku z orzeczonym zakazem uczestnictwa w imprezach sportowych w okresie od 4 lutego do 10 listopada 2012 roku. Potwierdziły to inne dowody zebrane sprawie. Sprawstwo tego oskarżonego w odniesieniu do owych zachowań było więc niewątpliwe.

Z ustaleń Sądu wynika, iż grupa mężczyzn, w skład której wchodzili oskarżeni, zaatakowała osoby, stojące przy barze – pięciu pokrzywdzonych. Swoim zamiarem obejmowali zadawanie uderzeń przez siebie i współdziałających z nimi mężczyzn wszystkim tym osobom. Atak ten nie został sprowokowany żadnym agresywnym zachowaniem pokrzywdzonych. Stosowanie przez nich przemocy w czasie starcia stanowiło obronę, nie zaś napaść. Zachowanie oskarżonych stanowiło zatem pobicie. Uderzenia zadawane pokrzywdzonym – kopnięcia i ciosy w głowę, uderzenie butelką – narażały ich na niebezpieczeństwo utraty życia lub wystąpienia skutku, o którym mowa w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k. Napastnicy wspomagali się, obejmowali zatem swoim zamiarem spowodowanie u pokrzywdzonych obrażeń, stwierdzonych w opiniach biegłych lekarzy. Odpowiadają zatem również za wywołanie urazów, o których mowa w art. 157 § 1 i 2 k.k.

Poza A. D., wszyscy oskarżeni atakowali bezpośrednio funkcjonariuszy Policji – B. S. i P. D. (2) – funkcjonariuszy publicznych, w myśl art. 115 § 13 pkt 8 k.k. Działo się to podczas wykonywania przez policjantów obowiązków służbowych – interwencji w miejscu pierwszego starcia przed barem. Atak przeprowadzony przez co najmniej cztery osoby, polegający na uderzaniu i kopaniu pokrzywdzonych w głowę, powodujący u nich urazy, w tym wstrząśnienie mózgu, stanowił czynną napaść w rozumieniu art. 223 § 1 k.k. Sprawcy tego ataku wiedzieli, że dotyczy on również policjantów – pokrzywdzeni wykrzyczeli tę informację kilka razy, zanim doszło do pobicia. O okrzykach tych wspominali, oprócz świadków, również oskarżeni – A. D. i D. M.. Świadomość obecności funkcjonariuszy Policji na miejscu zdarzenia miał również G. K., co wprost wynika z jego wyjaśnień, choć nieprawdziwie przedstawił on okoliczności, w jakich ową wiedzę posiadł.

Oskarżeni dopuścili się umyślnego występku przeciwko zdrowiu ludzkiemu, działali publicznie – pobicie miało miejsce na ulicy, w obecności szeregu osób postronnych – gości lokalu oraz widzów, jak na przykład O. W., czy obie policjantki. Działali z oczywiście błahego powodu, skoro ich motywem działania była zemsta za wcześniejsze dolegliwości doznane przez D. M. i jego bliskich. Nie poszukiwali oni faktycznej sprawiedliwości za owe krzywdy – nie starali się bowiem ustalić, kto był ich sprawcą, co faktycznie zaszło uprzednio w barze i przed lokalem. Nie mścili się przy tym za własne szkody, lecz za uchybienia wobec osób, które były im nieznane. Atakując przypadkowe osoby, w tym funkcjonariuszy Policji na służbie, okazywali rażące lekceważenie dla zasad porządku prawnego. Ich działanie miało zatem charakter chuligański, zgodnie z art. 115 § 21 k.k.

Ł. H., Ł. C., D. M. i G. K. swoim działaniem wypełnili zatem znamiona z art. 223 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. A. D., który nie uczestniczył w czynnej napaści na policjantów, wypełnił swoim zachowaniem znamiona z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k.

Ustalono, iż G. K. był wcześniej skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 9 I 2003 roku w sprawie II K 1426/02 za czyn z art. 157 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 13 I do 13 VII 2004 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 27 VI 2007 roku w sprawie II K 245/06, za czyn z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., został skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 1 do 3 I 2006 roku i od 30 V do 28 XI 2008 roku. Był już zatem wcześniej karany dwukrotnie za czyny z użyciem przemocy, po raz pierwszy wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w całości, po czym popełnił kolejny tego rodzaju czyn, w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k., za który wymierzono mu ponownie karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, odbytą w całości w okresie krótszym, niż 5 lat przed popełnieniem obecnie ocenianego czynu. Działał zatem w warunkach, o których mowa w art. 64 § 2 k.k.

A. D. był natomiast wcześniej skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 31 X 2001 roku w sprawie II K 1487/00, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 275 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., połączony z użyciem przemocy, na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 9 V 2002 roku do 24 III 2003 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 31 X 2008 roku w sprawie II K 527/07, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 17 II 2009 roku w sprawie VI Ka 716/08, za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 24 IV 2009 roku w sprawie II K 65/09, w okresie od 24 IV 2009 roku do 29 I 2010 roku. Oznacza to, iż wcześniej był on już skazany dwukrotnie za czyny z użyciem przemocy, za pierwszy z nich wymierzono mu karę wyższą niż 6 miesięcy pozbawienia wolności, odbytą w rozmiarze ponad pół roku, a następnie za kolejny taki występek, popełniony w warunkach z art. 64 § 1 k.k., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, z której odbył ponad 6 miesięcy, w okresie krótszym niż 5 lat przed obecnie ocenianym czynem. On również działał zatem w warunkach powrotu do przestępstwa, o którym mowa w art. 64 § 2 k.k.

D. M., nie stawiając się w Komisariacie I Policji w J. kolejne 29 razy, w czasie sportowych imprez masowych, odbywających się w J. oraz podczas wyjazdowych meczów piłkarskiej drużyny (...), w okresie od 4 lutego do 10 listopada 2012 roku, nie stosował się do takiego obowiązku, wynikającego z wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie II W 1205/09. Orzeczono go wyrokiem prawomocnym od 14 listopada 2009 roku, obowiązywać miał przez trzy lata, a więc do dnia 14 listopada 2012 roku. Oskarżony swoimi działaniami wypełniał zatem każdorazowo znamiona z art. 244a § 1 k.k. Jego czyny następowały w krótkich odstępach czasu, dokonywano ich w identyczny sposób. Należały więc do ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k.

Oskarżeni w czasie opisanych działań nie znajdowali się w sytuacji lub stanie, które wyłączałyby ich swobodę działania lub podejmowania decyzji. Nie miała znaczenia w tym kontekście ich nietrzeźwość – pili alkohol dobrowolnie, znając jego działanie, a upojenie nie przyjęło formy patologicznej. Wina oskarżonych w omawianym zakresie nie budziła więc wątpliwości.

Z podanych powodów Ł. C., Ł. H., D. M. i G. K. uznano za winnych tego, że w dniu 1 stycznia 2013 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu oraz z innymi nieustalonymi osobami, publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, dokonali pobicia poprzez kopanie po całym ciele i głowie, uderzanie pięścią w twarz, rozbicie butelki na głowie: P. D. (1), powodując u niego obrażenia ciała w postaci zwichnięcia stawu ramiennego lewego, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu, J. Ł., powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, R. S., powodując u niego obrażenia ciała w postaci rany ucha, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni siedmiu oraz funkcjonariuszy Policji z Komendy Miejskiej Policji w J. w osobach: asp. B. S., powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy w objawami lekkiego wstrząśnienia mózgu, bez cech istotnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, rany policzka prawego, rany tłuczonej podudzia prawego, stłuczenia stopy prawej w okolicy I stawu śródstopno-paliczkowego, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni siedmiu, sierż. P. D. (2), powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy w objawami lekkiego wstrząśnienia mózgu, bez cech istotnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni siedmiu, podczas i w związku z wykonywanymi przez tych funkcjonariuszy obowiązkami służbowymi w postaci przeprowadzania interwencji, czym narazili wszystkich pokrzywdzonych na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo wystąpienia skutku określonego w art. 156 par. 1 k.k. lub w art. 157 par. 1 k.k., przy czym G. K. zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 9 stycznia 2003 roku w sprawie o sygn. II K1426/02 za czyn z art. 157 par. 2 k.k. na karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy, którą odbył w okresie od dnia 13.01.2004-13.07.2004, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27 czerwca 2007 roku w sprawie o sygn. II K 245/06 za czyn z art. 158 par. 1 k.k. i art. 157 par. 2 k.k. w zw. z art. 11 par. 2 k.k. w zw. z art. 64 par. 1 k.k. na karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy, którą odbył w okresach: 01.01.2006-03.01.2006 i 30.05.2008-28.11.2008, to jest występku z art. 223 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. wobec Ł. H., Ł. C. i D. M. oraz z art. 223 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wobec G. K..

A. D. uznano za winnego tego, że w dniu 1 stycznia 2013 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. H., Ł. C., D. M. i G. K. oraz z innymi osobami, publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, dokonali pobicia poprzez kopanie po całym ciele i głowie, uderzanie pięścią w twarz, rozbicie butelki na głowie: P. D. (1), powodując u niego obrażenia ciała w postaci zwichnięcia stawu ramiennego lewego, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu, J. Ł., powodując u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy, R. S., powodując u niego obrażenia ciała w postaci rany ucha, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej dni siedmiu, czym narazili wszystkich pokrzywdzonych na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo wystąpienia skutku określonego w art. 156 par. 1 k.k. lub w art. 157 par. 1 k.k., przy czym był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 31 X 2001 roku w sprawie II K 1487/00, za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą wykonywał w okresie od 9 V 2002 roku do 24 III 2003 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 31 X 2008 roku w sprawie II K 527/07, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 17 II 2009 roku w spawie VI Ka 716/08, za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24 IV 2009 roku w sprawie II K 65/09 w okresie od 24 IV 2009 roku do 29 I 2010 roku, to jest występku z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Nadto D. M. uznano za winnego tego, że:

- w dniu 4 lutego 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 8 lutego 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w 25 lutego 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...)oraz meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 3 marca 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 17 marca 2012r. w J.województwo (...), w
czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...)oraz meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 28 marca 2012r. w J.województwo (...), w
czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 31 marca 2012r. w J. województwo (...), w
czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się
do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 14 kwietnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...)oraz meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 21 kwietnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 22 kwietnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo I ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakażeni wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 28 kwietnia 2012r. w J. województwo (...), w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 9 maja 2012r. w J. województwo (...), w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...), -

- w dniu 19 maja 2012r. w J. województwo (...), w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 2 czerwca 2012r. w J. województwo (...), w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 15 sierpnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej mężczyzn pomiędzy drużynami (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14,10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 18 sierpnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu o mistrzostwo IV Ligi Dolnośląskiej pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 25 sierpnia 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 29 sierpnia 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu o mistrzostwo IV Ligi Dolnośląskiej pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 2 września 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 8 września 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 15 września 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 22 września 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dniał 4.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 29 września 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 6 października 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 13 października 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 20 października 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...) vs (...)oraz meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 27 października 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki ręcznej (...)vs (...)i meczu piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezy masowe, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 3 listopada 2012r. w J. województwo (...) w czasie meczu wyjazdowego (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J. i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...),

- w dniu 10 listopada 2012r. w J.województwo (...), w czasie trwania sportowej imprezy masowej w postaci meczu piłki koszykowej o mistrzostwo II ligi pomiędzy (...)vs (...)i meczu piłki ręcznej (...) vs (...), nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14.10.2009r. o sygnaturze akt VII W 1205/09 w związku z zakazem wstępu na imprezy masowe, obowiązku stawiennictwa w Komisariacie I Policji podczas trwania wszelkich sportowych imprez masowych na terenie J.i podczas wszystkich meczy wyjazdowych z udziałem (...), to jest występków z art. 244a § 1 k.k.

Społeczną szkodliwość czynu z art. 223 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. oceniono jak znaczną. Ma na to wpływ nietrzeźwość większości z oskarżonych, działanie przez nich wspólnie i w porozumieniu z wieloma osobami, co oznacza, że musieli oni szeroko uzgadniać plan przestępczego działania, należycie je zorganizować. Społeczną szkodliwość czynu zwiększa również to, iż pokrzywdzono nim wielu pokrzywdzonych, działanie sprawców przyjęło postać pobicia, spowodowało u napadniętych szereg obrażeń, a z pewnością groziło jeszcze groźniejszymi urazami. Atakujący nie zważali przy tym, czy ofiary bronią się, uderzenia zadawano również osobom nieprzytomnym, leżącym na ziemi. Brutalność ich działania była więc znaczna. Wagę czynu Ł. H. zwiększa nadto fakt, iż to on rozpoczął atak, zadał pierwsze ciosy, bił kolejnych pokrzywdzonych. W odniesieniu do D. M., wagę czynu zwiększa jego wiodąca rola w zorganizowaniu napaści – to on zwołał znajomych do pomocy, skierował ich w okolice baru.

Wspomniane okoliczności – działanie wspólnie z wieloma osobami, atakowanie wielu pokrzywdzonych, powodujące u nich doznanie urazów – spowodowały też, że społeczną szkodliwość czynu A. D. uznano za znaczną.

Społeczną szkodliwość czynów D. M., wypełniających znamiona z art. 244a § 1 k.k. także oceniono jako znaczną. Wpływa na to ilość owych występków, jak również postawa sprawcy, całkowicie, w sposób powtarzalny, lekceważącego zastosowany wobec niego środek karny.

Okolicznością obciążającą dla D. M., G. K. i A. D. był ich wcześniejszy tryb życia. Byli oni wiele razy karani za przestępstwa, w przypadku dwóch ostatnich oskarżonych skutkowało to przypisaniem im działania w warunkach z art. 64 § 2 k.k., choć nie wyczerpuje to opisu ich dotychczasowych, sprzecznych z prawem działań. Okoliczność ta oznacza, iż oskarżonym tym należało wymierzyć surowe kary – dotąd stosowane wobec nich środki oddziaływania nie okazały się skuteczne. Kary te musiały polegać na stosunkowo długotrwałej izolacji w warunkach zakładu karnego – tylko w ten sposób na okres odbywania kary zostaną oni wyeliminowani, jako zagrożenie dla porządku prawnego, następnie będą się oni obawiali ponownej, podobnej odpowiedzialności za ewentualne, kolejne naruszenia prawa.

Okolicznością łagodzącą, choć o niewielkim znaczeniu, była dotychczasowa niekaralność Ł. H. i Ł. C.. Oskarżeni ci nie tylko nie byli dotąd karani za przestępstwa, lecz w miejscu zamieszkania cieszą się dobrą opinią. Oznacza to, iż przed popełnieniem obecnie opisanego czynu powstrzymywali się od rażących naruszeń prawa. W ocenie Sądu nie można jednak na tej podstawie przyjąć, iż w odniesieniu do nich zaistniały szczególne okoliczności, o których mowa w art. 69 § 4 k.k., które uzasadniałyby warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonych wobec nich kar. Oskarżeni ci zdecydowali się na popełnienie czynu o znacznej społecznej szkodliwości, nie wahali się zaatakować osób obcych, które nie uczyniły im wcześniej żadnej szkody. Wykazali w ten sposób znaczną demoralizację, brak szacunku dla elementarnych reguł postępowania.

Nie była istotną okolicznością łagodzącą postawa oskarżonych Ł. H., Ł. C. i D. M. w czasie postępowania. Choć przed Sądem zadeklarowali oni przyznanie się do zarzucanych czynów, to wcześniej wielokrotnie temu zaprzeczali wprost, lub pomniejszali swoją odpowiedzialność. D. M. po tym, jak oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu występków, starał się przekonywać, że nie jest winien naruszania zakazu uczestnictwa w imprezach sportowych. Postawa oskarżonych nie była zatem konsekwentna, szczera. Wynikała, w ocenie Sądu, z kalkulacji interesów procesowych - na pewnym etapie postępowania ocenili oni, że bardziej opłacalne będzie przyjęcie na siebie odpowiedzialności, niż zaprzeczanie swojej winie. Stało się to jednak po przeprowadzeniu innych dowodów, które jednoznacznie wykazywały, że dopuścili się oni zarzucanych czynów. Ich postawa nie dowodziła więc rzeczywistej skruchy, czy dążenia do uproszczenia postępowania. Nie wskazywała zatem na poprawę ich stosunku do zasad porządku prawnego.

Z podanych powodów Sąd wymierzył Ł. C. i Ł. H. kary po 2 lata pozbawienia wolności. Przekraczają one dolny próg ustawowego zagrożenia, wyznaczony przez art. 223 § 1 k.k. i art. 57a § 1 k.k. i w ten sposób oddają wagę czynu sprawców. Wobec osób dotąd niekaranych za przestępstwa nie było potrzeby orzekania kary surowszej – 2 lata pozbawienia wolności z pewnością będą w stanie zmienić ich postawę wobec zasad porządku prawnego. Za ten sam czyn D. M., biorąc pod uwagę jego dotychczasową karalność oraz udział w zorganizowaniu napaści, wymierzono karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. G. K., z uwagi na jego wielokrotną dotychczasową karalność, wymierzono za ten czyn karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Skazując oskarżonych za czyn o charakterze chuligańskim, Sąd zobowiązany był, na podstawie art. 57a § 2 k.k., do orzeczenia nawiązek na rzecz pokrzywdzonych. Biorąc pod uwagę rozmiar i wagę obrażeń, odniesionych przez ofiary napaści, zasądzono od każdego z oskarżonych nawiązki w wysokości – 500 złotych na rzecz P. D. (1), po 200 złotych na rzecz J. Ł. i R. S., 1.000 złotych na rzecz B. S. i 400 złotych na rzecz P. D. (2).

Za czyn z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., wymierzono A. D. karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Uwzględnia ona wagę występku sprawcy oraz jego dotychczasowy tryb życia. Orzeczono od tego oskarżonego, również na podstawie art. 57a § 2 k.k., na rzecz pokrzywdzonych, w których pobiciu brał udział, nawiązki w kwocie – 500 złotych dla P. D. (1) oraz po 200 złotych dla J. Ł. i R. S..

Za czyny z art. 244a § 1 k.k., popełnione przez D. M., przy uwzględnieniu jego dotychczasowej karalności, wymierzono karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Po orzeczeniu wobec tego oskarżonego kar pozbawienia wolności za czyny pozostające w zbiegu, na podstawie art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k., należało wymierzyć mu karę łączną. Uwzględniając przeciętną zbieżność czasową tych czynów oraz ich odmienność rodzajową, karę łączną orzeczono z zastosowaniem zasady asperacji, bliższej kumulacji, niż absorpcji, w wysokości 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na poczet orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności zaliczono okresy ich tymczasowego aresztowania i zatrzymania w sprawie – Ł. C., Ł. H. i D. M. od 1 stycznia do 25 kwietnia 2013 roku, G. K. od 20 stycznia do 25 kwietnia 2013 roku, zaś A. D. od 2 do 4 stycznia 2013 roku.

Biorąc pod uwagę pozbawienie wolności A. D. oraz nieregularność zarobków pozostałych oskarżonych, którzy nie posiadają majątku, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolniono ich od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.