Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2017 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 12 kwietnia 2016 r., znak: (...)

w sprawie: S. K.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu S. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2016 r. do 31 marca 2019 r.;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VIU 1330/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 kwietnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku S. K. z dnia 25 lutego 2016 roku odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2016 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, która ustaliła, że nie jest on niezdolny do pracy. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony. Powoływał się on na lekarzy leczących, którzy według niego stwierdzili, że jest osobą chorą neurologiczne i psychicznie. Wskazał też, że cierpi na niedowład lewej części ciała z uwagi na silny ucisk w głowie i wskazywał, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca. Wnosił o zmianę zaskarżonej decyzji. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył co następuje. Ubezpieczony S. K. urodzony (...) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 31 marca 2016 roku do 10-go..., do 31 marca 2016 roku..., od 10 czerwca 2015 roku do..., posiadał prawdo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 marca 2016 roku. W dniu 25 lutego 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z 17 marca 2016 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 marca 2019 roku. W wyniku złożenia zarzutu wadliwości tego orzeczenia, orzekała komisja lekarska ZUS, która w orzeczeniu z dnia 7 kwietnia 2016 roku ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 7 kwietnia 2016 roku stanowiło dla organu rentowego podstawę do wydania zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opierającego się na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: specjalisty medycyny przemysłowej, neurologa, psychiatry i psychologa klinicznego. Biegli sądowi w opinii z dnia 21 grudnia 2016 roku karta 14, 15 akt sprawy - rozpoznali u ubezpieczonego chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z dyskopatią szyjną i lędźwiową, przewlekły zespół bólowy szyjno-piersiowy objawowy z okresami zaostrzeń, bóle głowy w trakcie diagnozowania, organiczne zaburzenie nastroju. Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo-lekarskich i po analizie zebranego materiału dokumentacyjnego dotyczącego leczenia ubezpieczonego biegli sądowi ustalili, iż stan jego zdrowia upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym nadal okresową częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przyczyną jest stan układu kostno-stawowego z deficytem neurologicznym. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa z dyskopatią szyjną i lędźwiową przebiega z częstymi zaostrzeniami zespołów bólowych, aktualnie z istotnym deficytem neurologicznym, jak wskazali biegli sądowi w opinii. Natomiast bóle głowy, na które cierpi ubezpieczony są aktualnie w trakcie diagnozowania. Natomiast zdaniem biegłych sądowych stan psychiczny jest wyrównany i nie stanowi o długotrwałej niezdolności do pracy, a zaburzenia nastroju aktualnie występują o niewielkim nasileniu. Biegli sądowi w końcowych wnioskach swojej opinii wskazali, iż badany jest nadal okresowo częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji od daty ustania poprzedniego świadczenia, to jest od 1 kwietnia 2016 roku na okres dalszych trzech lat. Przyczyną jest stan układu kostno-stawowego z deficytem neurologicznym. W stanie zdrowia orzekanego w porównaniu z badaniem przeprowadzonym poprzednio - biegli nie zaobserwowali poprawy. Zgodzili się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, ale nie co do aktualnej przyczyny długotrwałej niezdolności do pracy. Nie zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS. Ponadto Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony w okresie swojej aktywności zawodowej pracował jako spawacz pojazdów samochodowych, blacharz samochodowy oraz prowadził własną działalność gospodarczą - sklep spożywczy, a także zakład blacharsko-lakierniczy przez 20 lat do 2014 roku. Ostatnia działalność ta dotyczyła usług ślusarskich i spawalniczych. Ubezpieczony nie pracuje od 2015 roku. Dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego i jego znaczenia dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sporu - Sąd Okręgowy wskazał, wskazuje, iż opinia biegłych sądowych ma w jego ocenie taką moc dowodową i wiarygodność, że może stanowić podstawę do wydania w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia. Zgłoszone przez organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 1 lutego 2017 roku zastrzeżenia do tej opinii miały charakter czysto polemiczny. Nie zawierały argumentów natury medycznej, które uzasadniałyby dopuszczanie dowodu z uzupełniającej opinii biegłych sądowych. W istocie rzeczy zastrzeżenia organu rentowego ograniczały się do jednozdaniowych wypowiedzi, w których wskazano, że schorzenie kręgosłupa w okresach zaostrzeń może być leczone w ramach zwolnień lekarskich, a z opisu badania neurologicznego i internistycznego biegłych nie wynika nasilenie objawów uzasadniających długotrwałą niezdolność do pracy. Tymczasem biegli sądowi wskazali w swojej opinii, iż przyczyną niezdolności do pracy ubezpieczonego jest stan układu kostno-stawowego z deficytem neurologicznym, a w trakcie badania neurologicznego biegli sądowi ustalili występowanie objawów rozciągowych w zakresie kończyny dolnej. Organ rentowy nie odniósł się do tych konkretnych objawów schorzeń neurologicznych, na które powoływali się biegli sądowi i które powodują u niego deficyt neurologiczny. Dlatego Sąd Okręgowy uznał, iż nie ma potrzeby kontynuowania w niniejszej sprawie postępowania dowodowego. Zgodnie z artykułem 57-mym ustępem pierwszym Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016 roku pozycja 887 - renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki, między innymi jest niezdolny do pracy. Pozostałe warunki posiadania wymaganego okresu składkowego i powstania niezdolności do pracy w okresach wskazanych w punkcie 3 ustępu pierwszego artykułu 57-go były między stronami niesporne. Przypomnieć w tym miejscu także należy, że zgodnie z artykułem 12-tym ustępem 1, 2 i 3 oraz artykułem 13-tym ustępem pierwszym powołanej Ustawy emerytalno-rentowej niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: po pierwsze - stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, po drugie - możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. W ocenie Sądu Okręgowego biegli sądowi powyższe kryteria orzecznicze przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy wskazane w artykule 13-tym ustępie pierwszym uwzględnili przy sporządzaniu swojej opinii. Wskazać bowiem należy, że objawy rozciągowe zaznaczone w zakresie lewej kończyny dolnej wskazują na istotny deficyt neurologiczny ubezpieczonego, który przy wykonywaniu pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji zawodowych, polegającej na pracy fizycznej wymagającej pełnej sprawności psychofizycznej i sprawności organizmu przy takich czynnościach, jak spawanie czy naprawa blacharska, blacharsko-lakiernicza samochodów - kryteria te powodują..., kryteria te w sposób jednoznaczny wskazują, iż występuje u ubezpieczonego niezdolność do pracy. Wskazać także należy, iż schorzenia neurologiczne stwierdzone przez biegłych sądowych powodują bóle kręgosłupa lub bóle głowy ubezpieczonego, które są w trakcie diagnozowania. Wskazuje to na, jednoznacznie na to, iż ubezpieczony jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dlatego na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego, w związku z powołanymi wyżej przepisami prawa materialnego Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku. W punkcie drugim wyroku Sąd stwierdził na podstawie artykułu 118 ustęp 1a Ustawy emerytalno-rentowej odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Wskazać bowiem należy, że oparcie zaskarżonej decyzji na obiektywnie wadliwym orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS dotyczącego stanu zdrowia ubezpieczonego kreuje odpowiedzialność, o którym mowa w powołanym przepisie. Jedynie na marginesie Sąd wskazuje, że lekarz orzecznik ZUS także ustalił częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego na okres wskazany w opinii biegłych sądowych lub z innych przyczyn, których biegli nie podzielili. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.