Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, I Wydział Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Arkadiusz Ziarko

Protokolant: apl. Joanna Pepłowska

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2017 r., w O., na rozprawie,

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko J. L.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.387,81 (dwa tysiące trzysta osiemdziesiąt siedem 81/100 groszy) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 13 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;

II  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 662 (sześćset sześćdziesiąt dwa) zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Arkadiusz Ziarko

Sygn. akt I C 2759/17

UZASADNIENIE

Powód – (...) S.A. z siedzibą w W. – wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 3.415,81 zł z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje roszczenie wskazał, iż dochodzi od pozwanego należności z tytułu łączącej strony umowy pożyczki. Podał, że po uwzględnieniu wpłat dokonanych przez pozwanego na pożyczkę, pozostała do spłaty kwota dochodzona pozwem.

Pozwany – J. L. – nie odpowiedział na pozew, nie stawił się również na posiedzenie sądowe wyznaczone na rozprawę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany, w dniu 6 lutego 2014 r., zawarł z powodem umowę pożyczki pieniężnej, zgodnie z którą powód udzielił mu pożyczki w kwocie 2.500 zł, zaś pozwany zobowiązany był do zwrotu kwoty 4.908,83 zł. Pożyczka ta została zawarta na okres 60 tygodni, a pozwany miał spłacać kwotę pożyczki w tygodniowych ratach. Zgodnie z treścią umowy, opłatę za obsługę pożyczki w domu ustalono na kwotę 1.285 zł, tj. 51,4 % całkowitej kwoty pożyczki.

(dowód: umowa pożyczki k. 5-6)

Pozwany z tytułu umowy pożyczki uiścił na rzecz powoda kwotę 1.478 zł. (niekwestionowane)

Przed skierowaniem sprawy na drogę postępowania sądowego, powód przesądowym wezwaniem do zapłaty wezwał pozwanego do uregulowania dłużnej sumy.

(dowód: przesądowe wezwanie do zapłaty – k. 8, informacja o stanie zadłużenia – k. 9)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie w części.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez powoda, których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu.

W sprawie wydany został wyrok zaoczny, w związku z niestawieniem się pozwanego na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, na podstawie art. 339 § 1 k.p.c.

Zgodnie z art. 339 § 2 k.p.c. w powyższym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W niniejszej sprawie powód opierał swoje roszczenie na zapisach umowy łączącej go z pozwanym, na podstawie której pozwany zobowiązany był do zwrotu kwoty pożyczki oraz całkowitych kosztów pożyczki, z uwzględnieniem odsetek, a także opłat za obsługę domu.

Odpowiedzialność pozwanego względem powoda wynika z art. 3 ust. 1. ustawy o kredycie konsumenckim, z dnia 12 maja 2011 r. (Dz.U.2011.126.715), w której przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, w zw. z art. 720 k.c., z którego wynika obowiązek zwrotu przez pożyczkobiorcę otrzymanych sum.

Z uwzględnieniem zastrzeżeń wynikających z przepisów wyżej wskazanych ustaw strony mogą, zgodnie z brzmieniem art. 353 ¹ k.c., ułożyć stosunek prawny według swojego uznania.

Ustalając, że pozwany nie zwrócił całej kwoty wynikającej z umowy pożyczki pieniężnej, obowiązek zwrotu zadłużenia nie budzi wątpliwości co do zasady.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, pozwany do dnia wydania wyroku w sprawie nie zwrócił powodowi żądanej kwoty kapitału, a także naliczonych przez powoda opłat za obsługę pożyczki w domu.

Żądania powoda w zakresie dochodzenia kosztów za obsługę pożyczki w domu uznano za sprzeczne ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem prawa do wynagrodzenia, zgodnie z art. 5 k.c., co do ustalonej w umowie wysokości.

Koszty za obsługę pożyczki w domu byłyby w tym wypadku zbyt wysokie w stosunku do ogólnego zadłużenia pozwanego, jak również wygórowane w stosunku do kosztów i nakładów pracy poniesionych przez powoda. Na tej podstawie Sąd przyjął miarkowanie wynagrodzenia powoda za obsługę pożyczki w domu. Koszty te, w wysokości dochodzonej przez powoda stanowią blisko połowę kwoty, którą otrzymał od powoda pozwany. Wynagrodzenie w tej wysokości stanowi kwotę rażąco wygórowaną winno zatem podlegać miarkowaniu, do wysokości 20%. Podkreślić należy, iż wysokość na poziomie aż 20% ustalono tylko w związku z brakiem inicjatywy po stronie pozwanej.

Na dzisiejszym etapie rozwoju technologicznego nie ma konieczności osobistego kontaktowania się z pozwanym, żeby uzyskać informację o braku środków na zapłatę kolejnych rat, jeżeli kontakt ten ma na celu rzeczywiście jedynie odebranie pieniędzy. Wystarczy kontakt telefoniczny z dłużnikiem. Do wizyt w domu dłużnika w celu windykacji czy egzekucji zaległego zadłużenia uprawniony jest jedynie komornik posiadający tytuł wykonawczy. Wątpliwe jest wyrażanie zgody na zaciąganie pożyczek na takich warunkach przez osoby zmuszone do tego różnymi okolicznościami życiowymi. Nie można oczywiście uznać za wyrażenie zgody sytuacji, gdy dłużnik w praktyce nie może uzyskać pożyczki na innych warunkach. Podkreślić należy, że wynagrodzenie za udzielenie pożyczki przewidziane w postaci odsetek maksymalnych musi rekompensować pożyczkodawcy wszystkie koszty związane z udzieleniem pożyczki. Koszty przekraczające wysokość odsetek maksymalnych mogą być przyznane wyjątkowo, po przeanalizowaniu, że nie dochodzi do rażącego obejścia przepisów o odsetkach maksymalnych.

Sąd przyjął zatem, że zasadne będzie uznanie wynagrodzenia w związku z obsługą pozwanego w domu w wysokości 1/5 wskazanej w umowie kwoty.

W tych warunkach, wobec braku innych twierdzeń i dowodów, na podstawie zawartej przez strony umowy pożyczki oraz przywołanych przepisów, należało powództwo uwzględnić do kwoty wskazanej w punkcie I wyroku.

Od powyższego należało zasądzić odsetki ustawowe zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 455 i art. 488 §1 k.c.

W pozostałym zakresie, na podstawie przedstawionej argumentacji, powództwo podlegało oddaleniu (pkt II wyroku).

Zgodnie z wyrażoną w art. 98 §1 kpc zasadą odpowiedzialności strony przegrywającej za wynik procesu powodowi, jako stronie wygrywającej, należy się zwrot kosztów procesu od pozwanego wg norm przepisanych stosownie do wyniku sporu – art. 100 Kpc.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności (pkt IV wyroku).

SSR Arkadiusz Ziarko