Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: S. N.

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2017 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. J.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego(...) Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. J. kwotę 7.000 zł. (siedem tysięcy złotych i 00/100) z odsetkami ustawowymi w stosunku rocznym od dnia 13.05.2014 r. do dnia 31.12.2015 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. J. kwotę 526,05 zł. zł. (pięćset dwadzieścia sześć złotych i 05/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 198,35 zł. (sto dziewięćdziesiąt osiem złotych i 35/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć od powoda Ł. J. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 581,04 zł. (pięćset osiemdziesiąt jeden złotych i 04/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 2229/14

UZASADNIENIE

Powód Ł. J., reprezentowany przez fachowego pełnomocnika, wniósł w dniu 10.10.2014 r. przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 7.000,00 zł. z odsetkami ustawowymi od dnia 13.05.2014 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia.

Powód ponadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Wniósł także o zwolnienie od kosztów sądowych

W uzasadnieniu powód wskazał, iż dnia 8.10.2013 r. w K. kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i najechał na tył pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...), którego kierowcą był powód. Powód wskazał, iż doznał obrażeń ciała, natomiast sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia OC u pozwanego. Powód wskazał, iż pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił mu kwotę w wysokości 1.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia. Powód nie zgodził się ze stanowiskiem pozwanego i zwrócił się o uzupełnienie wypłaconego zadośćuczynienia, argumentując, iż wypłacona kwota zadośćuczynienia jest nieadekwatna do rozmiaru krzywdy. W odpowiedzi pozwany potrzymał swoje stanowisko.

Postanowieniem z dnia 14.01.2015 r. Sąd oddali wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż wypłacone zadośćuczynienie w wysokości 2.500 zł. jest adekwatne do krzywdy poniesionej przez powoda, natomiast zadośćuczynienie nie może powodował wzbogacenia się powoda. Pozwany wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ortopedii (i chirurgii) na okoliczność ustalenia stanu zdrowia przed i po wypadku, przeprowadzonego leczenia, związku przyczynowego między obrażeniami doznanymi w wypadku a dolegliwościami zgłaszanymi przez powoda w pozwie oraz czy stan zdrowia przed wypadkiem mógł mieć wpływ na te dolegliwości zgłaszane po wypadku.

Pismem z dnia 25.04.2017 r. powód rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 27.500 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 7000 od dnia 13.05.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 20.500 zł. od dnia doręczenia pozwanemu odpisu przedmiotowego pisma do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazał, iż mógł dochodzić części roszczenia, a obecnie ma prawo dochodzić całości roszczenia

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8.10.2013r. w S. na ul. (...), w pobliżu Jednostki Wojskowej, doszło do zdarzenia drogowego między pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) (którego kierujący był sprawcą tego zdarzenia), a pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...), którego kierowcą był powód. (...) ubezpieczone od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego uderzyło w tył pojazdu powoda. Sprawca kolizji był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Zostało spisane oświadczenie sprawcy kolizji drogowej.

bezsporne oraz. 9 - oświadczenie, , k. 10 - oświadczenie, k. 146 -147 (00:19:11-00:23:31) - zeznania powoda, dokumenty w aktach szkody, k. 294 - 295 (00:03:34-00:10:45 - zeznania świadka T. B.

Tego samego dnia, po pracy, powód pojechał do lekarza, z uwagi na to że odczuwał silny ból w plecach. Powód dostał zalecenie zakupu kołnierza ortopedycznego, leków przeciwbólowych oraz otrzymał zwolnienie lekarskie na łączny okres 2 miesięcy. Powód został skierowany na zabiegi fizjoterapeutyczne. Bóle ustąpiły po około 3 miesięcy od zdarzenia. Powód poddał się również po około roku czasu od zdarzenia leczeniu psychiatrycznemu z powodu zaburzeń lękowych.

bezsporne, a nadto dowód: k. 11-27 - dokumentacja medyczna i zaświadczenia lekarskie, k. 146 (00:06:19-00:14:36) - zeznania świadka J. Ś., k. 146 -147 (00:19:11-00:25:40, 00:28:02-00:29:32) - zeznania powoda, k. 162-165, k. 167-168, k. 173-174 - dokumentacja medyczna, dokumenty w aktach szkody, k. 264-265 - dokumentacja medyczna, k. 295 - (00:12:45-00:15:44) - zeznania powoda

Powód zgłosił swoją szkodę do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w dniu 14.03.2014 r. Pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę powoda i wypłacił mu świadczenie w wysokości 1000 zł. jako kwotę niesporną, przyznaną decyzją z dnia 12.05.2014 r. Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego u świadczenia. Decyzją z dnia 23.06.2014 r. Pozwany wypłacił dalszą kwotę 1513,50 zł. - wskazując, iż kwota 2500 zł. wypłacona dotychczas stanowi zadośćuczynienie, a kwota 13,50 zł. stanowi odszkodowanie za zakup kołnierza ortopedycznego.

dowód: k. 28-32 - pismo, k. 33 - decyzja z 12.05.2014 r. , k. 34 - pismo z 8.10.2013 r., k. 123 - decyzja z 23.06.2014 r. , k. 147 (00:25:40-00:28:02) - zeznania powoda, dokumenty w aktach szkody

Na skutek zdarzenia z dnia 8.10.2013 r. powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym który został zakwalifikowany jako najbardziej podobny do zaburzeń adaptacyjnych, o których mowa w pkt 10a tabeli rozp. (DZ. U. Nr 234 z 18.12.2002, poz. 1974) i oceniony przez biegłych psychiatrę i psychologa na 5 % uszczerbek na zdrowiu.

dowód: k. 207-210 - opinia biegłego psychiatry i psychologa ,

Na skutek zdarzenia w dniu 8.10.2014 r. u powoda doszło do skręcenia odcinka szyjnego (ustalony uszczerbek na zdrowiu 15 %), a w wyniku tego urazu doszło do ograniczenia ruchomości i dolegliwości bólowych z zaburzeniem czucia o charakterze korzonkowym (ustalony uszczerbek na zdrowiu 5 %). Powód nie okazał wyniku badania (...). Z neurologicznego punktu widzenia u powoda stwierdzono 5 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a czas leczenia określono na okres 3-6 miesięcy.

Dolegliwości bólowe powoda ustąpiły po około 3 miesiącach.

dowód:k. 221-222 - opinia biegłego ortopedy, k. 258-259, k. 258-259 - opinia biegłego neurologa, k. 146 - (00:10:19-00:14:36) - zeznania świadka J. Ś., k. 147 (00:24:45-00:25:40) - zeznania powoda

Sąd zważył:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Pozwany kwestionował w odpowiedzi na pozew swoją odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie, jednakże przyznał, iż na podstawie wiążącej go umowy ubezpieczenia ze sprawcą zdarzenia, doszło do wypłaty na rzecz powoda kwoty 2500 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznał powód na skutek zdarzenia w dniu 8.10.2013 r.

W ocenie Sądu odpowiedzialność pozwanego w niniejszej sprawie kształtowała się na podstawie 805 § 1 kc. (pozwany nie kwestionował ochrony ubezpieczeniowej, która posiadał sprawca zdarzenia na skutek zawartej umowy ubezpieczenia OC) .

Wysokość szkody natomiast ustalana była na podstawie art. 445 § 1 kc. w zw. z art. 444 § 1 kc.

Przepis art. 444 § 1zd. 1 kc. stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast art. 445 § 1 kc. brzmi: „w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.”

W sprawie niesporne były między stronami okoliczności, w których doszło do zdarzenia, fakt samego wypadku, jakiemu uległ powód. Bezsporne było także, iż sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego uznał swoją odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 8.10.2013 r. i wypłacił powodowi kwotę 2.500,00 zł. tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 13,50 zł. tytułem zwrotu kosztów zakupu kołnierza ortopedycznego. W niniejszej sprawie powód domagał się uzupełniania wypłaconego zadośćuczynienia - o kwotę 7.000 zł.

Dopiero po wydaniu przez biegłych opinii, powód wskazał, iż pozwem dochodził jedynie części roszczenia, a dopiero rozszerzone w piśmie procesowym z dnia 25.04.2017 r., stanowi całkowite roszczenie powoda. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż określona kwota zadośćuczynienia stanowi kwotę szacunkową, a ostateczna kwota będzie wskazana po opinii biegłych specjalistów.

Powód w wyniku zdarzenia drogowego doznał skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa i zaburzeń czuciowych i dolegliwości bólowych o charakterze korzonkowym. Powód też doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci zaburzeń lękowych związanych z jazdą samochodem.

Należy zauważyć, iż krzywdę należy rozumieć w wymiarze niematerialnym. Są to doznania związane z odczuciami - w tym wypadku bólowymi. Krzywdy nie da się wprost przeliczyć żadnym miernikiem, natomiast decydujące w tym przedmiocie ma tu odczucie strony, która krzywdy tej doznała. Powód w postępowaniu likwidującym szkodę, domagał się zapłaty kwoty 10.000 zł.

Pozwany wypłacił mu kwotę 2.500 zł. tytułem zadośćuczynienia, co powód ostatecznie, acz niechętnie przyznał. Pozwany wykazał tę okoliczność decyzjami - wydanymi w formie pisemnego dokumentu (z 12.05.2014 r. i z 23.06.2014 r.).

Powód sam zeznał, iż dolegliwości bólowe ustąpiły po okresie około 3 miesięcy. Potwierdziła to świadek J. Ś.. Zarówno biegły neurolog w swojej opinii, jak również psychiatra i psycholog wskazali, iż stwierdzone dolegliwości u powoda miały charakter długotrwały, ale przemijający. Biegły neurolog określił czas trwania tych dolegliwości na okres 3-6 miesięcy.

Trwały uszczerbek na zdrowiu, ale z zastrzeżeniem, że opinia ta może ulec zmianie po okazaniu badania, na które powód się powoływał, a którego wyniku nie okazał, stwierdził biegły ortopeda. Jednakże należy zauważyć, iż wskaźniki procentowe, podawane przez biegłych nie przekładają się bezpośrednio na wynik matematyczny, wg określonego równania, iż za 1 % uszczerbku na zdrowiu należy się tyle a tyle zadośćuczynienia. Jest to jedynie wyznacznik, punkt oparcia, przy ustalaniu przez Sąd dolegliwości, ich rodzaju, trwałości - mając na względzie wszystkie okoliczności sprawy: a więc czas występowania dolegliwości bólowych, na ile zmienił się tryb życia strony, jakie jest funkcjonowanie strony obecnie i z jakim natężeniem, czy w ogóle, dolegliwości te powracają.

Sąd wziął pod uwagę, iż powód nie doznał żadnego złamania, nie przeszedł żadnego leczenia operacyjnego, poza noszeniem przez krótki okres czasu kołnierza ortopedycznego i zaordynowaniem rehabilitacji - powód nie był poddany żadnemu intensywnemu leczeniu. Wizyty u psychiatry rozpaczał dopiero w okresie około roku po zdarzeniu. Biegli ocenili dolegliwości powoda, jako najbardziej zbliżone do zaburzeń adaptacyjnych. Jednocześnie biegli psychiatra i psycholog wskazali, iż odczuwane przez powoda dolegliwości nie zaburzają poważnie jego funkcjonowania, ale pogarszają jego komfort życiowy, natomiast zaburzenia tego typu w miarę upływu czasu ulegają zazwyczaj zmniejszeniu i w większości przypadków ustępują całkowicie. Rokowania są pozytywne.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, iż doznane obrażenia przez powoda, rokowania wskazane przez biegłych, przemawiają za uznaniem, jako właściwy ekwiwalent za doznaną przez powoda krzywdę na skutek zdarzenia z dnia 8.10.2013 r. kwotę 7.000 zł. (poza wypłaconym już świadczeniem 2500 zł.).

Przepisy Kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego, jednakże przyjmuje się, że na wysokość zadośćuczynienia winny mieć wpływ wszystkie okoliczności pozostające w związku z rozmiarami krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych.

Ustalając powyższe Sąd oparł się na wszystkich dokumentach zgromadzonych w sprawie, zeznaniach świadka J. Ś. oraz zeznaniach powoda i świadka T. B..

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd zważył, iż wydane opinie biegłych sądowych mają jedynie charakter pomocniczy.

Powód wytaczając powództwo, wie jakiej krzywdy doznał, i jaki ekwiwalent pieniężny wg niego krzywdę tę wyraża, nie mogą na to mieć wpływu wyniki opinii biegłych, iż krzywda ta nagle wyda się powodowi większa, niż dotychczas.

Reasumując, mając powyższe na uwadze, oraz wysokość dotychczas wypłaconej kwoty tytułem zadośćuczynienia (2.500,00 zł.) należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7000 zł., uznając, iż łącznie z wypłaconą wcześniej kwotą zadośćuczynienia będzie ona adekwatna do rozmiaru krzywdy poniesionej przez powoda.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc, z uwzględnieniem zmiany jego brzmienia od dnia 1.01.2016 r.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc. - tj. zgodnie z wynikiem postępowania, uwzględniając, iż powód wygrał postępowanie w 25,45 %.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należało ściągnąć od stron postępowania - wg wyniku postępowania koszty postępowania wyłożone tymczasowo ze środków budżetowych Skarbu Państwa. Na koszty te złożyły się koszty opinii biegłych : 189,36 zł., 189,36 zł., 248,79 zł., 640,48 zł. oraz koszt pozyskania dokumentacji medycznej 11,40 zł. Łącznie dało to 1.279,39 zł., którą należało pomniejszyć o zaliczkę uiszczoną na biegłego - 500 zł., co dało kwotę 779,39 zł., a z tego wg wyniku postępowania - 25,45 % należało ściągnąć na rzecz SP od pozwanego (198,35 zł.), a 74,55 % od powoda (581,04 zł.).

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Dn. 17.10.2017 r.