Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.– Urszuli Bolik, Janusza Wałach

po rozpoznaniu w dniach 17.06.2016 r., 18.10.2016r., 22.11.2016r. 13.01.2017r. sprawy

1.  A. K. (1)

urodz. (...) w P.

syna C. i Z. zd. R.

2.  T. T. (1)

urodz. (...) w S.

syna J. i H. zd. P.

3.  Z. D.

urodz. (...) w S.

syna M. i J. zd. T.

4.  Ł. Ł. (1)

urodz. (...) w G.

syna A. i J. zd. K.

oskarżonych o to, że:

W okresie od 28 maja 2014 r. do 10 czerwca 2015 r. w G. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadzili w błąd co do zamiaru zakupu oraz co do autentyczności zwracanego towaru pracowników firmy (...) w D., (...) SA we W. i (...) Sp. z oo z siedzibą w K. w ten sposób, iż poprzez Internet dokonali zamówienia kupna następujących telewizorów tj.

-

w okresie od 27 maja do 05 czerwca 2014 r. m-ki P. (...) wartości 1047,26 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia J. D. (...)-(...) G. ul. (...),

-

w okresie od 29 sierpnia do 04 września 2014 r. m-ki L. (...) wartości 967,00 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia Ł. Ł. (1) (...)-(...) G. ul. (...),

-

w okresie 06-14 października 2014 r. m-ki L. (...) wartości 1600,77 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia Ł. Ł. (1) (...)-(...) G. ul. (...),

-

w okresie 19-25 listopad 2014 r. m-ki S. (...) wartości 3399,00 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia Z. D. (...)-(...) G. ul. (...),

-

w okresie od 21 listopada 2014 r. do 06 lutego 2015 r. m-ki S. (...) wartości 2639,00 zł z firmy (...) na adres J. K. (...) G. ul. (...),

-

w okresie od 24 listopada do09 grudnia 2014 r. m-ki S. (...) wartości 5400,00 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia J. D. (...)-(...) G., ul. (...),

-

w okresie 11-23 grudnia 2014 r. m-ki S. (...) wartości 1599,00 zł z (...) SA z adresu mailowego (...) na adres doręczenia J. Ł. (...)-(...) G. ul. (...),

-

w okresie 20-30 grudnia 2014 r. m-ki L. (...) wartości 999,00 zł oraz m-ki L. (...) wartości 1729,00 zł z (...) SA z adresu mailowego (...) na adres doręczenia T. K. (...)-(...) G. ul. (...),

-

w okresie 07-16 styczeń 2015 r. m-ki L. (...) wartości 1394,67 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia Z. D. (...)-(...) G. ul. (...),

-

w okresie 13-22 styczeń 2015 r. m-ki L. (...) wartości 1080,00 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia T. T. (1) (...) G. ul. (...),

-

W okresie 18-23 styczeń 2015 r. m-ki L. (...) wartości 1599,00 zł z (...) SA z adresu mailowego (...) na adres doręczenia J. Ł. (...) G. ul. (...),

-

W okresie 19-26 styczeń 2015 r. m-ki L. (...) wartości 1080,00 zł z firmy (...) z adresu mailowego (...) na adres doręczenia Z. Ł. (...) G. Plac (...),

-

W okresie 22-27 stycznia 2015 r. m-ki S. (...) wartości 2799,00 zł z (...) SA z adresu mailowego (...) na adres doręczenia Ł. Ł. (1) (...)-(...) G. ul. (...),

-

W okresie 22-28 stycznia 2015 r. m-ki S. (...) wartości (...),00 z (...) Sp. z o.o. z adresu mailowego (...) na adres doręczenia (...) ul. (...),

-

W okresie od 27-28 stycznia 2015 r. m-ki S. (...) wartości 2034,01 zł na adres doręczenia J. D. (...)-(...) G. ul. (...) oraz m-ki S. (...) wartości 1224,01 zł na adres doręczenia Z. T. Plac (...) z firmy (...),

-

W okresie od 22-24 kwietnia 2015 r. m-ki S. (...) wartości 2140,00 zł z (...) SA z adresu mailowego (...) na adres doręczenia J. T. (1) (...)-(...) G. Plac (...),

-

W okresie 04-10 czerwca 2015 r. m-ki L. (...) wartości 2480,00 zł z (...) na adres doręczenia J. Ł. (...)-(...) G. ul. (...)

a następnie po dostarczeniu tych telewizorów przez kurierów z firm kurierskich (...), D. S., (...) dokonali ich zamiany poprzez wyjęcie z kartonu oryginalnego telewizora i włożenie innego uszkodzonego po czym pod pretekstem braku pieniędzy na zakup dokonali zwrotu zamówionego towaru, czym doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia swym mieniem firmę (...) w D. na kwotę 21.865,72 zł, (...) SA we W. na kwotę 13.345,00 zł i (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. na kwotę 3423,00 zł,

tj. o czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 12kk

1.  Oskarżonych uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im aktem oskarżenia i za to skazuje :

a)  A. K. (1) na podstawie art. 286§1kk w zw. z art. 12kk wymierzając mu na podstawie art. 286§1kk karę 2 (dwa) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdzieści) złotych.

b)  T. T. (1) na podstawie art. 286§1kk w zw. z art. 12kk wymierzając mu na podstawie art. 286§1kk karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdzieści) złotych.

c)  Z. D. na podstawie art. 286§1kk w zw. z art. 12kk wymierzając mu na podstawie art. 286§1kk karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdzieści) złotych.

d)  Ł. Ł. (1) na podstawie art. 286§1kk w zw. z art. 12kk wymierzając mu na podstawie art. 286§1kk karę 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdzieści) złotych.

2.  Na podstawie art. 69§1 i 2kk, art. 70§1 pkt 1kk, art. 73§1kk w zw. z art. 4§1kk wykonanie orzeczonych w pkt 1 powyższego wyroku kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonym T. T. (1), Z. D. i Ł. Ł. (1) tytułem próby na okres lat (cztery), zaś oskarżonemu A. K. (1) na okres lat 5 (pięć) oddając ich w tym czasie pod dozór kuratora sądowego.

3.  Na podstawie art. 46§1kk w zw. z art. 4§1kk zobowiązuje oskarżonych do naprawienia w całości szkody wyrządzonej zarzucanym im przestępstwem poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonych:

- (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. kwoty 21.865,72 (dwadzieścia jeden tysięcy osiemset sześćdziesiąt pięć 72/100) złotych;

- (...) S.A. we W. kwoty 13.345,00 (trzynaście tysięcy trzysta czterdzieści pięć) złotych;

- (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwoty 3.423,00 (trzy tysiące czterysta dwadzieścia trzy) złote.

4. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz:

- adwokata M. P. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego A. K. (1) kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 (dziewięćset dwadzieścia dziewięć 88/100) złotych;

- adwokata I. S. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego T. T. (1) kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 (dziewięćset dwadzieścia dziewięć 88/100) złotych;

- adwokata L. R. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego Z. D. kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 (dziewięćset dwadzieścia dziewięć 88/100) złotych;

- adwokata K. W. (1) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego Ł. Ł. (1) kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 (dziewięćset dwadzieścia dziewięć 88/100) złotych.

5. Zwalnia oskarżonych od uiszczenia opłat i ponoszenia kosztów sądowych w

pozostałym zakresie.

Sygn. akt II K 3/16

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej sąd ustalił i zważył, co następuje:

Oskarżeni T. T. (1), Z. D. i Ł. Ł. (1) byli zatrudnieni w firmie (...) oskarżonego A. K. (1) do czasu ogłoszenia jej upadłości. Przedmiotem działalności tej firmy była m.in. sprzedaż sprzętu (...). Kontynuując działalność gospodarczą, którą prowadził A. K. (1) pozostali oskarżeni zarejestrowali własne firmy i tak Ł. Ł. (1) w dniu 04.10.2010 r. pod nazwą (...), T. T. (1) w dniu 09.05.2011 r. pod nazwą T. zaś Z. D. w dniu 01.12.2010 r. pod nazwą A.. Ś. współpracując ze sobą Ł. Ł. (1) oraz Z. D. jako adresy wykonywania działalności gospodarczej wskazali m.in. lokal przy ul. (...) w G. zaś T. T. (1) lokal nr (...) w miejscowości P.. W założonej przez siebie spółce cywilnej (...) zatrudnił oskarżonego A. K. (1), z którego inicjatywy w dniu 30.11.2010 r. utworzono Sp. z o.o. o nazwie P. z siedzibą w W. przy ul. (...). (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością została zawarta przed notariuszem w K. przez Z. D., który jako wspólnik posiadał 90 udziałów o łącznej wartości 4500 zł i S. R. (1). Odbywał on jako uczeń praktyki w firmie (...), a następnie pracował bez zawarcia jakiekolwiek umowy w sklepie przy Placu (...) w G., w którym prowadził działalność oskarżony Ł. Ł. (1) i na prośbę A. K. (1) zgodził się podpisać umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której jako wspólnik posiadał 10 udziałów o wartości łącznej 500 zł. Oskarżony Z. D. jako prezes zarządu Sp. z o.o. (...) uprawniony do jej reprezentowania w dniu 01.07.2012 r. wynajął od W. N. (1) i jego żony A. A. (3) pomieszczenia magazynowe mieszczące się w G. przy ul. (...), w których gromadzono m.in. sprzęt RTV i AGD zamawiany przez współpracujące ze sobą spółki cywilne (...), E. i A.. Magazyn prowadził A. K. (1) zaś pomagał mu T. T. (1), który był jednocześnie kierowcą i rozwoził towar do sklepów. W maju 2014 roku Z. D. przeniósł magazyn, z którego korzystali także pozostali oskarżeni z lokalu przy ul. (...) do lokalu mieszczącego się w G. przy ul. (...), który w imieniu Sp. z o.o. (...) wynajął od J. C. współwłaściciela PHU (...) (dowód: zeznania świadków: J. T. (2) k. 100-101 akt sądowych oraz k. 355 i k. 790v w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 91-92 i k. 93 akt sądowych; M. H. k. 98-98v akt sądowych oraz k. 585v i k. 769v w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 81-82 i k. 83 akt sądowych; S. R. (1) k. 831-832 ujawnione w trybie art. 391§1a kpk protokół dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 232 akt sądowych; W. N. (1) k. 784 ujawnione w trybie art. 391§1a kpk protokół dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 230 akt sądowych; J. C. k. 824 ujawnione w trybie art. 391§1a kpk protokół dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 231 akt sądowych; W. K. (1) k. 713 ujawnione w trybie art. 391§1a kpk protokół dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 227 akt sądowych; wyjaśnienia oskarżonego Ł. Ł. (1) odczytane w trybie art. 389§2kpk w odpowiednim zakresie z k. 702; wyjaśnienia oskarżonego Z. D. odczytane w trybie art. 389§2kpk w odpowiednim zakresie z k. 706; wydruki Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej RP k. 41, k. 42, k. 43 akt postępowania przygotowawczego; wydruki z KRS k. 66-69 akt postępowania przygotowawczego).

W firmie (...), której właścicielem był oskarżony A. K. (1) do czasu ogłoszenia jej upadłości tj. do jesieni 2010 r. przez okres 2 lat pracował W. K. (2). Początkowo zajmował się on przyjmowaniem dostaw i rozstawianiem towaru, a następnie jego pakowaniem i wysyłaniem m.in. za pośrednictwem portalu A.. Już wówczas A. K. (1) wpadł na pomysł dotyczący telewizorów zwracanych przez klientów z uwagi na to, że były one uszkodzone. Zamawiał wówczas taki sam model telewizora przez Internet. Gdy kurier dostarczał zamówione rzeczy w tym taki telewizor odbierał je, przy czym co do zapłaty umawiał się z nim, żeby przyjechał ponownie po rozwiezieniu pozostałego towaru. Z firmami kurierskimi współpracował od dawna i część kurierów zgadzała się na pozostawienie dostarczonego towaru bez uiszczenia zapłaty, ponieważ byli przekonani, że w międzyczasie klient uiści pieniądze zaś oni odbiorą je później. W czasie, gdy kurier rozwoził pozostałe przesyłki na polecenie A. K. (1) jego pracownicy M. K. (1) i Ł. Ł. (1) dokonywali zamiany telewizorów. W tym celu otwierali opakowanie dostarczonego telewizora tak, aby nie pozostawić śladów i po jego wyjęciu przy użyciu żyletki i suszarki do włosów ogrzewając ciepłym powietrzem odklejali tabliczki znamionowe oraz numery fabryczne, które następnie naklejali na uszkodzony telewizor. Tabliczki znamionowe oraz numery fabryczne z uszkodzonego telewizora naklejali natomiast na przywieziony przez kuriera i pozostawiali go u siebie. Następnie uszkodzony telewizor pozostawiali w opakowaniu i ponownie zaklejali je wykorzystując, jeżeli była taka potrzeba specjalnie zakupione przez A. K. (1) urządzenie zwane etykieciarką służące do naklejania różnej szerokości taśm na kartony, w które były pakowane m.in. telewizory. Po przyjeździe kuriera A. K. (1) za większość dostarczonego towaru płacił zaś telewizor zwracał twierdząc, że klient rozmyślił się. Przywożąc go do magazyny firmy kurierskiej w dokumentacji kurier wpisywał, że klient odmówił przyjęcia lub też w związku z tym, że była to tzw. przesyłka pobraniowa, którą powinien wydać po uiszczeniu przez odbiorcę należności, że nie uiścił jej (dowód: zeznania świadków M. K. (2) k. 98v-99 akt sądowych, J. T. (2) k. 100-101 akt sądowych oraz k. 355v i k. 790 w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 91-92 i k. 93 akt sądowych; G. G. k. 101 akt sądowych).

Po ogłoszeniu upadłości firmy (...) oskarżony A. K. (1), który był jej właścicielem formalnie został zatrudniony przez swojego byłego pracownika oskarżonego Z. D. w jego firmie (...) i pracował w magazynie początkowo przy ul. (...) następnie przy ul (...). To on zamawiał towar do wszystkich sklepów prowadzonych przez współoskarżonych i to głownie on oraz T. T. (1), który był kierowcą odbierali paczki od kurierów. Przesyłki z zamówionym towarem dostarczały dwie firmy kurierskie a mianowicie (...) E. ( (...)) Sp. z o.o. terminal w (...) Sp. z o.o. Oddział w O.. Towar głównie w postaci sprzętu RTV i AGD był zamawiany na prowadzone przez oskarżonych firmy (...), T., A. i P. ewentualnie ze wskazaniem, jako odbiorców ich osób z podaniem imion i nazwisk lub osób przez nich kiedyś zatrudnionych np. T. K.. Wskazywano również, jako odbiorców osoby noszące nazwiska niektórych oskarżonych, ale inne imiona np. J. T. (1), J. Ł.. Przesyłki dostarczali zazwyczaj ci sami kurierzy, gdyż obsługiwali te same rejony i tak w początkowym okresie z firmy (...) był to P. W., którego zatopił W. N. (2) i J. T. (2) dostarczający ciężkie przesyłki o wadze ponad 30 kg zaś z firmy (...) a następnie w związku z jego wyjazdem za granicę J. N.. Dużą ilość przesyłek dostarczanych na zamówienie firm oskarżonych lub przez wskazane przez nich osoby była powodem nawiązania współpracy z kurierami przez A. K. (1) prowadzącego magazyn początkowo przy ul. (...), a następnie przy ul. (...), do których przesyłki w większości były dostarczane, za które to właśnie on płacił i decydował o ich odbiorze. Przekazał on im swój numer telefonu, pod który mieli dzwonić i informować o ilości i rodzaju przesyłek w określonym dniu. Następnie to on decydował, czy wszystkie zostaną odebrane w szczególności dotyczyło to tzw. przesyłek pobraniowych, za które przy odbiorze należało uiścić należność, gdyż w przypadku niezapłacenia kurier przesyłki takiej nie mógł wydać i z odpowiednią adnotacją zwracał ją do magazynu. W początkowym okresie współpracy z A. K. (1) odbierane były wszystkie przesyłki pobraniowe, za które uiszczano również należność. Z upływem czasu wskazując na brak gotówki niektórych przesyłek adresowanych do firm oskarżonych lub na wskazane przez nich osoby nie odbierano, przy czym co zwróciło uwagę kurierów ostateczną decyzję zazwyczaj podejmował A. K. (1). Trwająca od dłuższego czasu współpraca pomiędzy kurierami i oskarżonymi prowadzącymi firmy na zamówieniach, których dostarczany był towar oraz z A. K. (1) opierała się na wzajemnym zaufaniu. Odwołując się do niego oraz mając na uwadze „usprawnienie” tej współpracy kurierom przywożącym mniejsze przesyłki proponowali wcześniejszy odbiór towaru po ich przyjeździe do G. np. na stacji L. bez pokwitowania i uiszczenia należności. Tłumaczyli im, że w czasie, gdy będą dostarczali pozostałe przesyłki oni skontaktują się z klientami, którzy byli zainteresowani zakupem określonego sprzętu i nabywając go zapłacą za ten sprzęt. N. kurierzy pod koniec dnia pracy zajeżdżali do magazynu przy ul. (...), gdzie kwitowano im odbiór przesyłki i uiszczano należność za tzw. przesyłki pobraniowe, co miało zwiększyć ilość dostarczonych w określonym dniu paczek. Niestety zdarzało się, że zwracano kurierom niektóre przesyłki twierdząc, iż klient rozmyślił się i nie mając pieniędzy żeby za nią zapłacić. Dostarczone w określonym dniu przesyłki po uprzednim skontaktowaniu się z A. K. (1), jeżeli uzgodniono, że zostaną odebrane wcześniej po przyjeździe kuriera do G. odbierał albo on albo T. T. (1) (dowód: zeznania świadków J. T. (2) j/w; G. G. j/w; W. K. (1) j/w; P. W. k. 353v i k. 840 w części odczytanej w trybie art. 391§1a kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 117-118 i k. 118-120 akt sądowych: D. S. k. 249v-250 akt sądowych; W. N. (2) k. 97-98 akt sądowych oraz k. 170v-172v, k. 187v, k. 335v-336, k. 854v w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 71-73, k. 74-75, k. 76-77, k. 78-79 akt sądowych; J. N. k. 167-168 akt sądowych oraz k. 146-149, k. 150-151 i k. 152 akt sądowych w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk; J. B. k. 744-745 odczytane w trybie art. 391§1a kpk protokół dołączono w trybie art. 391§1kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 228-229 akt sądowych; opinia LK KWP w O. z zakresu badania zapisów wizualnych k. 368-395 akt postępowania przygotowawczego; kserokopia umów Sp. z o.o. (...) z firmą Serwis (...) k. 793-797 i Sp. z o.o. (...) z firmą (...) k. 798-801, pismo Sp. z o.o. (...) k. 878).

Zgodna kurierów dostarczających przesyłki zamówione przez firmy oskarżonych bądź na wskazane w zamówieniach osoby, którzy zostawiali je bez pokwitowania i pobrania należności skłoniły oskarżonych do tego, aby wrócić do sprawdzonego już przez A. K. (1) w czasie, gdy był on właścicielem firmy (...) procederu zamiany telewizorów. Tym razem oskarżeni zmodyfikowali swoje działania w ten sposób, że na potrzeby związane z zamianą postanowili kupować telewizory uszkodzone. Zakupu takich uszkodzonych telewizorów w okresie od kwietnia do lipca 2014 roku przez firmę (...) dokonali m.in. w firmie (...) z siedzibą w M.. Posiadając uszkodzone telewizory następnie zamawiali określone marki i modele, którymi dysponowali w firmach prowadzących sprzedaż internetową m.in. (...) S.A. z siedzibą we W., (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D.. Wprowadzając te firmy w błąd, co do zamiaru zakupu przesłanych zgodnie ze złożonym zamówieniem telewizorów po ich dostarczeniu przez kurierów firm (...) lub D. S., którzy pozostawiali je bez pokwitowania i pobrania należności zamieniali w czasie, gdy rozwozili oni pozostałe przesyłki. Zamiany dokonywano w taki sposób żeby podczas otwierania nie uszkodzić opakowania, w którym telewizor znajdował się. Po wyjęciu odklejano z telewizora przy użyciu suszarki do włosów ogrzewając ciepłym powietrzem i ostrego narzędzi np. żyletki tabliczkę znamionową oraz numer fabryczny a następnie naklejali je na uszkodzony telewizor, który wkładali do kartonu. Tabliczkę znamionową i numer fabryczny uszkodzonego telewizora naklejali natomiast na dostarczony przez kuriera i sprzedawali go. Po zapakowaniu uszkodzonego telewizora w sposób, który nie rodził żadnych podejrzeń, co do tego, że karton mógł być otwierany, do czego jeżeli była taka potrzeba wykorzystywano tzw. etykieciarkę, którą nadal posiadał oskarżony A. K. (1), gdy przyjeżdżał kurier zwracali mu przesyłkę twierdząc, że klient się rozmyślił i nie mają pieniędzy. Nie sprawdzając zawartości przesyłki, do czego kurier nie był uprawniony, przyjmował on ją i po powrocie do magazynu zdawał, jako niedoręczoną. Przesyłkę taką następnie zwracano nadawcy (dowód: zeznania świadków K. C. k. 404, k. 408, k. 813, k. 817 odczytane w trybie art. 391§1kpk dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 223, k. 224, k. 225 i k. 226 akt sądowych; W. N. (2) j/w; P. W. j/w; J. N. j/w; S. M. k. 245-246 odczytane w trybie art. 391§1a kpk dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 216-217 akt sądowych; E. S. k. 278-279 odczytane w trybie art. 391§1kpk dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 218-219 akt sądowych; M. W. k. 346-347 odczytane w trybie art. 391§1kpk dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 220-221 akt sądowych; odpisy faktur k. 409-414 akt postępowania przygotowawczego; zestawienie k. 816 akt postępowania przygotowawczego; odpisy potwierdzenia wykonania operacji k. 818-823).

W okresie od 27.05.2014 r. do 10.06.2015 r. oskarżeni zamówili i następnie po dostarczeniu i dokonaniu zamiany zwrócili uszkodzone telewizory następującym firmom prowadzącym sprzedaż internetową:

1.  (...) M. Polska w D., która za pośrednictwem firmy kurierskiej (...) nadała zgodnie ze złożonymi zamówieniami:

-

przez J. D. na adres G. ul. (...) w dniu 27.05.2014 r. telewizor marki P. (...) wartości 1.047,26zł;

-

przez Ł. Ł. (1) na adres G. ul. (...) w dniu 29.08.2014 r. telewizor marki L. (...) wartości 967,00 zł;

-

przez Ł. Ł. (1) na adres G. ul. (...) w dniu 06.10.2014 r. telewizor marki L. (...) wartości 1.600,77 zł;

-

przez Z. D. na adres G. ul. (...) w dniu 19.11.2014 r. telewizor marki S. (...) wartości 3.399,00 zł;

-

przez J. K. na adres G. ul. (...) w dniu 21.11.2014r. telewizor marki S. (...) wartości 2.639,00 zł;

-

przez J. D. na adres G. ul. (...) w dniu 24.11.2014 r. telewizor marki S. (...) wartości 5.400,00 zł;

-

przez Z. D. na adres G. ul. (...) w dniu 07.01.2015 r. telewizor marki L. (...) wartości 1.394,67 zł;

-

przez T. T. (1) na adres G. ul. (...) w dniu 13.01.2015 r. telewizor marki L. (...) wartości 1.080,00 zł;

-

przez Z. Ł. na adres G. Plac (...) w dniu 19.01.2015 r. telewizor marki L. (...) wartości 1.080,00 zł;

-

przez J. D. na adres G. ul. (...) i Z. T. na adres Plac (...) w dniu 27.01.2015 r. telewizory marki S. (...) wartości 2.034,01 zł i S. (...) wartości 1.224,01 zł.

Łączna wartość tak zamówionych telewizorów wynosiła kwotę 21.865,72 zł (dowód: akta sprawy IIKo 905/16 SR w Środzie Śląskiej w szczególności protokół przesłuchania Ł. K. k. 211 akt sądowych, płyta DVD-R k. 212 akt sądowych; zeznania świadków: S. M. j/w; E. S. j/w; K. K. (2) k. 96-97 akt sądowych oraz k. 85-85v, k. 165v-167, k. 195, k. 835v-838 w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 61-62, k. 63-65, k. 66-67. k. 68-69 akt sądowych; W. N. (2) j/w; P. W. j/w; J. T. (2) j/w; protokoły przeszukań k. 59-61, k. 62-65, k. 72-74 akt postępowania przygotowawczego; protokół komisyjnego otwarcia przesyłek, tablice poglądowe, wydruki przesyłek zamawianych przez podejrzanych k. 86-109 akt postępowania przygotowawczego; protokół zatrzymania rzeczy k. 118-121 akt postępowania przygotowawczego; protokół oględzin telewizorów k. 190-192, k. 227-229 akt postępowania przygotowawczego; wykaz dostarczonych przesyłek z (...) M. k. 197 akt postępowania przygotowawczego; protokół oględzin telewizorów k. 230-233 akt postępowania przygotowawczego; protokół zatrzymania rzeczy k. 424-426 akt postępowania przygotowawczego; protokół oględzin telewizorów k. 421-423 akt postępowania przygotowawczego; protokoły oględzin telefonu k. 189 k. 358-363 akt postępowania przygotowawczego).

2.  (...) S.A. we W., która z pośrednictwem firmy kurierskiej D. S. nadała zgodnie ze złożonymi zamówieniami:

-

przez J. Ł. na adres G. ul. (...) w dniu 11.12.2014 r. telewizor marki S. (...) wartości 1.559,00 zł;

-

przez T. T. (1) na adres G. ul. (...) w dniu 20.12.2014 r. telewizory marki L. (...) wartości 999,00 zł i (...) wartości 1.729,00 zł;

-

przez J. Ł. na adres G. ul. (...) w dniu 18.01.2015 r. telewizor marki L. (...) wartości 1.599,00 zł;

-

przez Ł. Ł. (1) na adres G. ul. (...) w dniu 22.01.2015 r. telewizor marki S. (...) wartości 2.799,00 zł;

-

przez J. T. (1) na adres G. Plac (...) w dniu 22.04.2015 r. telewizor marki S. (...) wartości 2.140,00 z

-

przez J. Ł. na adres G. ul. (...) w dniu 04.06.2015 r. telewizor marki L. (...) wartości 2.480,00 zł.

Łączna wartość tak zamówionych telewizorów wynosiła 13.345,00 zł (dowód: zeznania świadków: P. P. (2) k. 99v-100 akt sądowych oraz w części odczytanej w trybie art. 391§1kpk z k. 470-471v, k. 510-511v protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 84-86, k. 88-89 akt sądowych; J. N. j/w; D. S. j/w; K. S. k. 883-884 odczytane w trybie art. 391§1a kpk protokoły dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 233-236 akt sądowych; kserokopia faktur VAT k. 221, k. 477-479, k. 481-494; protokół zatrzymania rzeczy k. 521-523; protokół oględzin telewizora k. 524-526, k. 646-648; protokół przeszukania k. 552-554; protokół oględzin telewizora k. 555-557; protokół zatrzymania rzeczy k. 694-696; protokół oględzin telewizorów k. 697-699).

3.  (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., która z pośrednictwem firmy kurierskiej (...) nadała zgodnie ze złożonym zamówieniem przez Ł. Ł. (1) na adres G. ul. (...) w dniu 22.01.2015 r. telewizor marki S. (...) wartości 3.423,00 zł. W takiej też kwocie firma ta poniosła szkodę (dowód: zeznania świadków: M. W. k. 346-347 odczytane w trybie art. 391§1a kpk protokół dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 221 akt sądowych; Ł. Ł. (2) k. 398 odczytane w trybie art. 391§1a kpk protokół dołączono na podstawie art. 391§1d kpk na k. 222 akt sądowych; protokół oględzin telewizorów k. 230-233).

W dniu 27.01.2015 r. kierownik logistyki firmy (...) Sp. z o.o. w D. podejrzewając, że od dłuższego czasu są zamieniane dostarczane przez nich za pośrednictwem firmy kurierskiej (...) telewizory zamawiane przez te same osoby z G., a mianowicie T. Ł., Ł. Ł., T. T. (1), Z. T., J. D., Z. D., które podają takie sama adresy tj. (...), (...) i Plac (...) powiadomił telefonicznie kierownika regionalnego ds. bezpieczeństwa (...) we W. S. M. o wysłaniu dwóch przesyłek pobraniowych z telewizorami do G.. Jeden z telewizorów marki S. (...) zamówił J. D. i miał być dostarczony na adres G. ul. (...) zaś drugi również marki S. (...) Z. T. i miał być dostarczony na adres Plac (...). Zwrócił się nadto z prośbą podejrzewając, że w zamianie telewizorów, które następnie są zwracane z powodu nieopłacenia lub w związku z rezygnacją zamawiającego biorą udział także kurierzy w ten sposób, że pozostawiają na jakiś czas przesyłkę zamawiającemu, o sprawdzenie co znajduje się w tych dwóch przesyłkach z telewizorami, których dane podał w przypadku ich zwrotu. W tym celu S. M. skontaktował się z kierownikiem terminalu (...) w E., który realizował dostawę tych telewizorów i przekazał drogą elektroniczną ich dane. Poinformował go nadto o tym, że istnieje podejrzenie, iż może dojść do zamiany tych telewizorów na inne oraz żeby nie informować o niczym kuriera, gdyż może mieć związek z tą zamianą. Następnego dnia tj. 28.01.2015 r. z przesyłkami do G. w tym dwoma telewizorami S., których nadawcą była firma (...) Sp. z o.o. w D. oraz przesyłkę pobraniową zawierającą telewizor S. B., której nadawcą była Sp. z o.o. (...) z siedzibą w K. zaś odbiorcą Ł. Ł. (1) pod adresem G. ul. (...), jak zwykle przyjechał W. N. (2), gdyż był to jego rejon. Wyjeżdżając z E. skontaktował się on telefonicznie z A. K. (1) informując o przesyłkach, które wiezie dla D., T. i Ł. w postaci trzech telewizorów oraz trzech innych małych paczek. Umówił się on z nim na ich odbiór na stacji paliw (...) w G., na którą gdy dojechał przyjechał T. T. (1). Przekazał mu on sześć paczek bez pokwitowania i zapłaty. Następnie po dostarczeniu pozostałych przesyłek W. N. (2) pojechał do magazynu przy ul. (...), gdzie A. K. (1) zapłacił mu za trzy mniejsze przesyłki i pokwitował ich odbiór zaś zwrócił przesyłki z trzema telewizorami. Po powrocie do magazynu (...) w E. trzy nieodebrane przez A. K. (1) przesyłki adresowane do J. D., Z. T. i Ł. Ł. (1) zostały otwarte przez komisję, która powołał K. K. (2). Stwierdzono w nich telewizory, które nie odpowiadały opisanym w fakturach oraz miały zerwane tabliczki znamionowe, o czym powiadomił S. M. i policję (dowód: zeznania świadków: S. M. j/w; E. S. j/w; K. K. (2) j/w; W. N. (2) j/w; Ł. K. j/w; protokoły przeszukania k. 59-61, k. 63-65, k. 72-74 akt postępowania przygotowawczego; protokół komisyjnego otwarcia przesyłki, tablice poglądowe, wydruki przesyłek k. 86-109 akt postępowania przygotowawczego; protokół zatrzymania rzeczy k. 118-121 akt postępowania przygotowawczego; protokół oględzin telefonu k. 189, k. 358-363 akt postępowania przygotowawczego; protokół oględzin telewizorów k. 190-192, k. 227-229 akt postępowania przygotowawczego; opinia z zakresu badania zapisów wizualnych k. 368-395 akt postępowania przygotowawczego; notatki urzędowe, płyty CD wraz z wydrukami zawierającymi nr IP i adresy email k. 538, k. 575-576, k. 601-629, k. 662-676 akt postępowania przygotowawczego).

Zamianę telewizorów ujawniono również w firmie (...) S.A. we W., w której przeprowadzono kontrolę wewnętrzną przez pracowników kontroli działu jakości polegającą na wyrywkowym sprawdzeniu pod kątem tego czy towar znajdujący się w opakowaniu odpowiada jego opisowi na opakowaniu. Ujawniono podczas tej kontroli dwa przypadki, w których telewizory znajdujące się w opakowaniu nie były zgodne z opisem na opakowaniu, a ponadto były uszkodzone oraz nie posiadały tabliczek znamionowych. Po sprawdzeniu w systemie sprzedaży ustalono, że były one wysyłane do G. i w związku z tym, że klient nie odebrał ich zostały zwrócone na magazyn. Dalsza kontrola pozwoliła na ujawnienie łącznie dziewięciu telewizorów, na które zamówienia składały osoby z G., a mianowicie J. Ł., T. K., Ł. Ł. (1) i J. T. (1). Telewizory te zwrócono dokonując ich zamiany. Ostatnie zamówienie zostało złożone w dniu 04.06.2015 r. przez osobę poddającą się za J. Ł. na telewizor marki L. (...) w cenie 2.480.,00 zł z dostawą pod adres G. ul. (...). Przesyłkę wysłano w dniu 08.06.2015 r. za pośrednictwem firmy kurierskiej D. S.. Była to przesyłka pobraniowa i kurier J. N. obsługujący m.in. rejon G. jadąc w dniu 10.06.2015 r. jak zwykle skontaktował się telefonicznie z A. K. (1), który umówił się z nim na terenie miasta. Gdy spotkali się odebrał od niego m.in. telewizor nie płacąc należności i nie kwitując odbioru. J. N. po zakończeniu pracy i dostarczeniu pozostałych przesyłek w dniu tym miał zajechać na ul. (...) i wówczas rozliczyć się za wydane wcześniej przesyłki. Zgodnie z umową przyjechał on do magazynu przy ul. (...). Pracujący tam wówczas T. T. (1) po telefonicznym skontaktowaniu się z A. K. (1), którego nie było twierdząc, że nie mają gotówki zwrócił mu przesyłkę firmy (...) z telewizorem. Po powrocie do O. i przekazaniu przesyłki do magazynu pracownik firmy (...) będąc w kontakcie z P. P. (2) specjalistą ds. kontroli i sprzedaży firmy (...) dokonał jej sprawdzenia stwierdzając, że wewnątrz znajduje się wprawdzie telewizor tej samej firmy o takiej samej przekątnej jednak ma on uszkodzoną matrycę oraz zmienioną tabliczkę znamionową (dowód: zeznania świadków P. P. (2) j/w; J. N. j/w; protokół zatrzymania rzeczy k. 521-523 akt postępowania przygotowawczego; protokoły oględzin k. 524-526, k. 646-648 akt postępowania przygotowawczego; protokół przeszukania k. 552-554 akt postępowania przygotowawczego, protokół oględzin k. 555-557 akt postępowania przygotowawczego; protokół oględzin telefonu k. 595-596 akt postępowania przygotowawczego, protokół zatrzymania rzeczy k. 694-696 akt postępowania przygotowawczego, protokół oględzin telewizorów k. 697-699 akt postępowania przygotowawczego).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił głównie na podstawie zeznań K. K. (2), W. N. (2), Ł. K., P. W., J. T. (2), P. P. (2), J. N., D. S., G. G., M. H., J. K., W. N. (1), J. C., S. R. (1), częściowo zeznania świadków E. S., Ł. Ł. (2), J. B., K. S., P. S. oraz wyjaśnienia oskarżonych Ł. Ł. (1) i Z. D. a nadto pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego.

Oskarżeni A. K. (1) (dowód: protokół wyjaśnień odczytany w odpowiednim zakresie z k. 717 akt postępowania przygotowawczego w trybie art. 389§2kpk) i T. T. (1) (dowód: protokół wyjaśnień odczytany w odpowiednim zakresie z k. 720 akt postępowania przygotowawczego w trybie art. 389§2kpk) nie przyznali się do popełnienia czynu zarzucanego im aktem oskarżenia i skorzystali z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Do popełnienia czynu zarzucanego aktem oskarżenia nie przyznał się również oskarżony Z. D. (dowód: protokół wyjaśnień odczytany w odpowiednim zakresie z k. 706 akt postępowania przygotowawczego w trybie art. 389§2kpk). Twierdząc, iż nie ma nic wspólnego z przedstawionym mu zarzutem wyjaśnił, że prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) oraz że jest prezesem spółki P.. Przyznał, że współpracował z Ł. Ł. (1), który prowadził działalność gospodarczą pod firmą Serwis (...) oraz że dzierżawili trzy sklepy położone przy Placu (...), ul. (...) oraz w (...) D.. Wyjaśnił nadto, że w sklepie przy Placu (...) sprzedawana była tylko, jak to określił „drobnica RTV” w postaci przewodów, wtyczek, anten itp. zaś w dwóch pozostałych sklepach sprzęt RTV i AGD. Dodał, że zanim towar trafił do sklepu był przywożony do magazynu przy ul. (...) zaś wcześniej przy ul. (...). Pracowali w nich A. K. (1), którego zatrudnił w swojej firmie (...), który prowadził własną działalność pod firmą (...). Wszystkie wskazane firmy tj. Serwis (...), A. i T., jak utrzymywał zostały wchłonięte notarialnie przez spółkę (...), w której T., czego nie był pewien ma około 10% udziałów zaś K. i Ł. są jej pracownikami. Odnosząc się do tego, co kto robi wyjaśnił, że on zajmuje się zamawianiem sprzętu AGD, A. K. (1) zamawia sprzęt RTV w tym pod ich konkretne zamówienia składane przez klientów zaś T. T. (1) jego rozwożeniem. P. kolejny twierdząc, że sprzęt zanim trafi do sklepu jest najpierw dostarczany do magazynu utrzymywał, że do sklepu przywożony jest zapakowany w oryginalne kartony. Wyjaśnił nadto, że na sprzęcie naklejone są tabliczki znamionowe oraz że na kartonie, w który jest zapakowany powinny być takie same symbole. Przyznał, że nie zawsze sprawdzał czy symbole z kartonu zgadzają się z symbolami z tabliczek znamionowych. Dodał, że czasami zdarzało się, że na kartonie mazakiem był zamazany i napisany inny model niż ten, który był w kartonie. Był przekonany, iż robiono to w ich magazynie, z którego czasami do sklepu przychodził niekompletny sprzęt, gdyż np. brakowało pilota, czego K. i T. nie wyjaśniali zaś on ich o to nie pytał. Twierdząc, że przebywa tylko w sklepie przy ul. (...), w którym od 3-4 miesięcy jest z nim Ł. Ł. (1) wyjaśnił, że w D. pracuje G. G. zaś na Placu (...) oraz że w magazynie przy ul. (...) był w zasadzie tylko raz. Nie potrafił natomiast wyjaśnić, dlaczego telewizory, które zamawiał A. K. (1) przychodziły na adresy wymienione w zarzucie. Wskazał nadto na posiadany prywatny adres email, którego jak przyznał używa również do korespondencji z dostawcami i w handlu. Zaprzeczył natomiast temu żeby coś wiedział na temat zamiany telewizorów utrzymując, że coś takiego mogło się dziać tylko w magazynie.

Także oskarżony Ł. Ł. (1) w złożonych na etapie postępowania przygotowawczego wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (dowód: protokół wyjaśnień odczytany w odpowiednim zakresie z k. 702 akt postępowania przygotowawczego w trybie art. 389§2kpk). Utrzymując, że nic nie wiedział o zamianie telewizorów wyraził przekonanie, iż ktoś chce go wrobić. Wyjaśnił nadto, że od października 2010 roku do lipca 2015 roku prowadził działalność gospodarczą pod firmą Serwis (...) z siedzibą przy Placu (...) w G. gdzie dzierżawił sklep od (...). Dodał, że drugi sklep dzierżawił przy ul. (...) oraz że w obu sklepach był również sprzedawany towar przez firmę (...) należącą do Z. D.. Wskazał również na sklep w (...) D., który dzierżawił D., jako prezes spółki P.. Ostatecznie przyznał, że przeważnie sprzedawał w sklepie przy Placu (...) ale także na ul. (...) i w (...) D.. Towar do wszystkich sklepów, jak wyjaśnił przywożony był z magazynu, który początkowo mieścił się przy ul. (...) a następnie przy ul. (...). Przywoził go T. T. (1) zaś w magazynie pracował A. K. (1), który zamawiał towar sam albo na jego zlecenie pod zamówienie konkretnego klienta. Konsekwentnie utrzymując, że nic nie wie o zamianie telewizorów wyjaśnił, że sprzęt RTV i AGD sprzedawany był w sklepach przy ul. (...) i w D. zaś przy Placu (...) sprzedawano jedynie tzw. drobnicę RTV. Konsekwentnie zaprzeczając temu, żeby wiedział coś na temat zamiany telewizorów przyznał, że gdy pracował w D. telewizory były przywożone w oryginalnych kartonach natomiast, gdy przeszedł na ul. (...) to kartony były pozaklejane taśmą nieoryginalną. Wyjaśnił nadto, że K. był zatrudniony u D. oraz że T. prowadził swoją działalność, a nadto, że ich firmy ze sobą współpracowały. Wskazał swój prywatny adres email oraz adres email, który posiadała jego firma twierdząc, że założył mu go A. K. (1) i że znał również hasło do jego poczty firmowej, on zaś nie. Odnośnie sprzętu wyjaśnił, że był on zamawiany przez Internet zaś przywozili go kurierzy najpierw do magazynu. Do sklepu przywoził go natomiast T., który przebywał z K. w magazynie.

Wyjaśnieniom oskarżonych w części, w której nie przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu zaś odnośnie Z. D. i Ł. Ł. (1) również w części, w której twierdzili, że nic nie wiedzieli o zamianie telewizorów sąd nie dał wiary, gdyż są one sprzeczne z zeznaniami osób, które zatrudniali, kurierów którzy przywozili do nich zamówione telewizory i przedstawicieli firm, w których kupowali je oraz pozostałym materiałem dowodowym, a nadto gołosłowne.

Na wstępie podnieść należy, że oskarżeni T. T. (1), Z. D. Ł. Ł. (1) byli zatrudnieni przez oskarżonego A. K. (1) w jego firmie (...) do czasu ogłoszenia jej upadłości. Wynika to bezspornie z zeznań świadków S. R. (1), M. H., W. K. (2), G. G., którzy u niego pracowali i potwierdzili to, że wszyscy oskarżeni znali się oraz J. T. (2) – kuriera firmy (...), który do firmy (...) dostarczał towar. Bezspornym jest również, że po ogłoszeniu upadłości firmy (...) pozostali współoskarżeni zarejestrowali każdy własną działalność gospodarczą i nadal zajmowali się sprzedażą sprzętu AGD i RTV oraz związanych z nim akcesoriów na bazie lokali, które miał A. K. (1). Założone przez nich firmy Serwis (...), T. i A. oraz spółka (...) ściśle ze sobą współpracowały, co potwierdzili również w złożonych wyjaśnieniach ( w tej części sąd dał im wiarę) Ł. Ł. i Z. D., który zatrudnił A. K. (1) początkowo w magazynie przy ul. (...) następnie przy ul. (...). Na to, jak istotną rolę nadal odgrywał A. K. (1) wskazał w złożonych zeznaniach S. R. (1), którego namówił on żeby, jako „figurant” wspólnie ze Z. D. założył w dniu 30.11.2010 r. Sp. z o.o. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...), w której obaj byli wspólnikami. Spółka ta, w której prezesem zarządu był Z. D. m.in. wynajmowała magazyny początkowo przy ul. (...) następnie przy ul. (...). Faktycznie zarządzał nimi A. K. (1) i to do magazynów przywożony był towar zamawiany do sklepów prowadzonych przez pozostałych oskarżonych. Na to, że oskarżeni ze sobą współpracowali oraz że faktycznie wszelkie decyzje dotyczące zamawianego towaru ostatecznie podejmował A. K. (1), z którym konsultowali się wskazali w złożonych zeznaniach wszyscy kurierzy dostarczający przesyłki zarówno z firmy kurierskiej (...) tj. J. T. (2), P. W. i W. N. (2), jak i z firmy (...), a mianowicie D. S. i J. N.. Współpracę pomiędzy oskarżonymi i ich firmami potwierdził również w złożonych zeznaniach zatrudniony przez Z. D., jako sprzedawca R. G.. Wszystkim wymienionym wyżej świadkom w tej części sąd dął wiarę, gdyż tworzą one spójną wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość.

Sąd dał również wiarę zeznaniom M. K. (2) (k. 98v-99 akt sądowych), który był zatrudniony w firmie (...) odnośnie dokonywanej już w tej firmie zamiany telewizorów na polecenie A. K. (1). Wskazał on na nierzetelność kurierów dostarczających tzw. przesyłki pobraniowe głównie z telewizorami, którzy zostawiali je A. K. (1) bez pokwitowania i uiszczenia należności na czas rozwożenia pozostałych przesyłek. Wówczas dokonywał on z Ł. Ł. (1) zamiany telewizorów, z których za pomocą suszarki do włosów ogrzewając ciepłym powietrzem i żyletki zdejmowali tabliczki znamionowe i numery fabryczne. Naklejali je następnie na uszkodzone telewizory, które umieszczano w opakowaniu i zaklejano specjalnym urządzeniem do naklejania różnej szerokości taśm. Telewizory takie zwracano kurierom, gdy przyjeżdżali po pieniądze informując, że klient się rozmyślił. Z zeznań tego świadka wynika nadto, że jako uszkodzone wykorzystywano telewizory zwrócone w ramach reklamacji. Jego wiarygodność potwierdzili w złożonych zeznaniach W. N. (2) i P. W. zatrudnieni, jako kurierzy w firmie (...) terminal w E. i J. N. oraz D. S. kurierzy firmy (...) w O.. Przyznali oni, że naruszając obowiązujące zasady doręczania tzw. przesyłek pobraniowych, które mogli wydać po uiszczeniu należności za nie wydawali je głównie A. K. (1) ale także T. T. (1) bez zapłaty, po którą przyjeżdżali po dostarczeniu pozostałych przesyłek. Zeznali nadto, że często zwracano im przesyłki z telewizorami twierdząc, że nie zapłacą za nie, gdyż klient rozmyślił się i nie mają gotówki. W. N. (2) i J. N. przyznali nadto, że czasami za taką przysługę dostawali niewielkie kwoty pieniędzy albo alkohol. Byli również przekonani, że opakowania, w których dostarczali telewizory nie były w tym czasie otwierane. To, że W. N. (2) pozostawiał oskarżonym przesyłki nie biorąc pieniędzy potwierdził świadek J. T. (2) również zatrudniony, jako kurier w firmie (...) w E. dostarczający tzw. przesyłki ciężkie o większych rozmiarach, do czego przyznał mu się on i prosił go o radę, co ma robić dalej.

Wykorzystując zaufanie, jakie mieli do oskarżonych kurierzy, którzy dostarczali przesyłki w tym telewizory ponownie zaczęli oni zamieniać telewizory, co najmniej od maja 2014 roku działając na szkodę firm (...) w D., (...) S.A. we (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., w których zamawiano telewizory. Potwierdziły to kontrole zwróconych telewizorów przeprowadzone w magazynach firmy (...) w D. (protokół komisyjnego otwarcia przesyłki, tablice poglądowe, wydruki przesyłek zamawianych przez podejrzanych k. 86-109 i protokół oględzin k. 421-422) oraz w firmie (...) S.A. we W. (protokół oględzin k. 697-699), które wcześniej były zamówione na imiona i nazwiska wszystkich oskarżonych ewentualnie osób przez nich wskazanych np. T. K., J. K., bądź osoby noszącej ich nazwiska, ale inne imiona n. J. D., J. Ł., J. T. (1). Ustalono nadto, że zamówień dokonywano z ich prywatnych lub firmowych adresów email oraz że wskazywane były zawsze adresy sklepów, w których prowadzili działalność gospodarczą. Potwierdzeniem wyników przeprowadzonych kontroli w magazynach, które wykazały dokonywanie zamiany telewizorów, które następnie zwracano, jako towar nieodebrany były zamówienia realizowane w dniu 27.01.2015 r. przez firmę (...) Sp. z o.o. w D. złożone na dwa telewizory marki S. przez J. D. na adres (...) i Z. T. na adres Plac (...). Telewizory te oraz telewizor marki S. (...), który zamówił w dniu 22.01.2015 r. w firmie (...) Sp. z o.o. w K. Ł. Ł. (1) na adres G. ul. (...) miał dostarczyć w dniu 28.01.2015 r. kurier firmy (...). Przyznał on, że po wyjeździe z E. skontaktował się dzwoniąc pod numer telefonu A. K. (1), z którym umówił się na przekazanie przesyłek z tymi trzema telewizorami na stacji L. w G., co też zrobił wydając je bez pokwitowania i pobrania należności T. T. (1). Jego wiarygodność w tej części potwierdziły nagrania z monitoringu na tej stacji (dowód: opinia z zakresu badań zapisów wizyjnych k. 368-395 akt postępowania przygotowawczego). Przesyłki te, gdy następnie przyjechał na ul. (...) zostały mu zwrócone, jako nieodebrane przez klientów i przywiózł je do magazyny (...) w E.. Po ich komisyjnym otwarciu stwierdzono, że w kartonach znajdują się inne telewizory, z których zostały zerwane tabliczki znamionowe, co w sposób niebudzący wątpliwości potwierdziło dokonanie ich zamiany (dowód: protokół zatrzymania rzeczy k. 118-121, protokół oględzin telewizorów k. 190-192, k. 227-229). Również w tej części sąd dał wiarę zeznaniom W. N. (2) oraz K. K. (2) – Kierownika terminalu (...) w E., S. R. (2) Kierownika Ds. (...) we W., Ł. K. – Kierownika Logistyki firny (...) M. i M. W. – Kierownika D. Klasyfikacji Zgłoszeń Reklamacyjnych firmy (...) Sp. z o.o. w K. oraz Ł. Ł. (4) – Kierownika magazynów w S., z których wysłano przesyłkę firmy (...).

Za wiarygodne oraz potwierdzające proceder zamiany telewizorów podczas dostaw realizowanych przez firmę kurierską D. S. na zmówienia składane przez oskarżonych w firmie (...), które następnie były zwracane sąd uznał również zeznania kuriera firmy (...) oraz P. P. (2), zatrudnionego na stanowisku Specjalisty ds. Kontroli Sprzedaży w firmie (...). W szczególności potwierdzeniem tego, że zamiany dostarczanych telewizorów dokonywano w czasie, gdy kurier pozostawiał je bez pobrania należności i pokwitowania była przesyłka realizowana przez kuriera J. N. telewizora (...)w związku z zamówieniem złożonym w firmie (...) w dniu 04.06.2015 r. przez J. Ł. na adres G. ul. (...) w dniu 08.06.2015 r. Przyznał on, że umówił się on z K., który odebrał telewizor bez pokwitowania i uiszczenia należności na terenie miasta a następnie, gdy przyjechał do magazynu przy ul. (...) T. T. (1) zwrócił mu go po uprzednim telefonicznym skontaktowaniu się z A. K. (1) twierdząc, że nie mają pieniędzy żeby zapłacić. Przesyłkę tą sprawdzono następnie, gdy J. N. po powrocie do O. przekazał ją na magazyn i stwierdzono, że w opakowaniu znajduje się inny telewizor (dowód: protokół zatrzymania rzeczy k. 521-523 akt postępowania przygotowawczego; protokoły oględzin k. 524-526, k. 646, k. 648 akt postępowania przygotowawczego; protokół przeszukania k. 555-557 akt postępowania przygotowawczego; protokół oględzin telefonu k. 595-596 akt postępowania przygotowawczego).

Z dokonanych przez sąd ustaleń opartych na zeznaniach K. C. – właściciela firmy (...) z siedzibą w M., wynika bezspornie, że oskarżeni do zamiany wykorzystywali telewizory uszkodzone, które kupowali m.in. od niego. Jego zeznaniom sąd dał wiarę tym bardziej, że przedstawił on odpisy faktur oraz potwierdzenia przelewów na zakup uszkodzonych telewizorów z jego firmy przez firmę Serwis (...). Zdaniem sądu cel jakim było wykorzystanie zakupionych uszkodzonych telewizorów do zamiany jest oczywisty, a nadto w logiczny sposób tłumaczy powody takich zakupów.

Sąd dał także wiarę zeznaniom świadków:

-

E. S. (k. 218 akt sądowych), zatrudnionej w firmie (...) Sp. z o.o. w D., która wskazała na większą ilość i wartość telewizorów wysyłanych na zamówienie oskarżonych, następnie zwróconych. Telewizorami tymi nie dysponowano już, co uniemożliwiło wykazanie, iż dokonano ich zamiany;

-

J. B. (k. 228-229 akt sądowych), który dorabiał w firmach oskarżonych pomagając T. T. (1) w rozwożeniu towaru z magazynu przy ul. (...) do sklepów prowadzonych przez pozostałych oskarżonych i klientów;

-

W. N. (1) (k. 230 akt sądowych), od którego Z. D. wynajmował pomieszczenia przy ul. (...) na magazyn. Wskazał on również na oskarżonych A. K. (1) i Ł. Ł. (1) jako osoby, które przebywały w tym magazynie;

-

J. C. (k. 231 akt sądowych), od którego Z. D. wynajmował lokal przy ul. (...) na magazyn. Również on wskazał na A. K. (1), a nadto T. T. (1), jako osoby przebywające w tym magazynie;

-

K. S. (k. 233-234 akt sądowych), zatrudnionego w magazynie firmy (...), który zeznał na okoliczności dotyczące przesyłek zwróconych z firm (...), Serwis (...) z G.;

-

P. S. (k. 235-236 akt sądowych), Dyrektora zarządzającego firmą (...) w D., który zeznał, iż przesyłki zwracane w związku z tym, że nie zostały odebrane przez firmy (...), Serwis (...) w G. na nazwiska Ł., D. i T. nie były po zwrocie rozpakowywane i sprawdzane, gdyż stan ich opakowania nie budził zastrzeżeń.

Zeznania P. S. niewątpliwie potwierdziły wiarygodność zeznań kurierów obu firm kurierskich, które dostarczały przesyłki z telewizorami zamawianymi przez oskarżonych w części, w której utrzymywali oni, że odbierając je po pozostawieniu przez pewien czas u nich, nie stwierdzali żadnych widocznych uszkodzeń świadczących o tym, że były otwierane.

Przestępstwo oszustwa określone w art. 286§1kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym, jeżeli sprawca działał w określony sposób, mianowicie wprowadzając w błąd, wyzyskując błąd lub wyzyskując niezdolność pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Pozostałe sposoby a mianowicie wyzyskanie błędu innej osoby i wyzyskanie niezdolności tej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania zdaniem sądu w sprawie powyższej nie mają miejsca, a w związku z tym ich szczegółowe omówienie nie jest konieczne. Przestępstwo określone w art. 286§1kk jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem. Przez rozporządzenie mieniem rozumieć należy wszelkie czynności prowadzące do zmiany stanu majątkowego w szczególności zmiany we władaniu mieniem. Znamię „niekorzystnego rozporządzenia mieniem” zostaje natomiast spełnione wówczas, gdy sprawca działając w sposób opisany w art. 286§1kk doprowadza inną osobę do takiego rozporządzenia mieniem, które jest niekorzystne z punktu widzenia jej interesu. Oszustwo jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych, gdyż ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest osiągnięcie korzyści majątkowej. W doktrynie oraz orzecznictwie podkreśla się, że o zamiarze sprawcy przesądza całokształt tak podmiotowych jak i przedmiotowych okoliczności sprawy (patrz m.in. Kodeks karny, pod red. A. Zoll, Część szczególna, Komentarz, tom II, Zakamycze 2006; Kodeks karny, Praktyczny komentarz pod red. M. Mozgowa, wyd. 2, Volter Kluwer Polska Sp. z o.o. 2007 r.).

Współsprawstwo, jako forma zjawiskowa popełnienia przestępstwa zostało natomiast okresowe w art. 18§1kk. Podstawowymi elementami współsprawstwa są wspólne wykonanie znamion czynu zabronionego oraz zachodzące między współsprawcami porozumienie. Z istoty współsprawstwa wynika, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość uzgodnionego przestępstwa, a więc także w tej części, w której znamiona czynu zabronionego zostały zrealizowane zachowaniem innego lub innych współsprawców. Współsprawcą jest zatem, nie tylko ten, kto wykonuje całość lub część znamion wykonawczych, lecz także ten, którego zachowanie „dopełnia” zachowanie innych uczestników porozumienia w stopniu, który zgodnie z porozumieniem i podziałem ról współdecydował o popełnieniu przestępstwa. W judykaturze zwraca się uwagę na to, że przepis art. 18§1kk nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków dotyczących formy porozumienia. Może do niego dojść nawet w sposób dorozumiany, przy czym ważny jest przede wszystkim zamiar współdziałania z drugą osobą w wykonaniu czynu zabronionego. Do przyjęcia współsprawstwa wystarcza, zatem obiektywne współdziałanie w ramach wykonania podziału ról uprzednio uzgodnionego (lub przeprowadzonego dopiero w toku wykonania czynu), jeżeli każdy ze współsprawców obejmował swym zamiarem cały zespół przedmiotowych znamion przestępnego przedsięwzięcia (patrz m.in. Kodeks karny, praktyczny komentarz pod red. Marka Mozgawa wydanie 3, Wydawnictwo Oficyna Warszawa 2010 rok, Kodeks karny. Komentarz, wydanie V komentarz LEX 2010; również m.in. wyrok SN z dnia 12.07.1979 r. IIKR 189/79, wyrok SN z dnia 12.12.2002 r. IIIKKN 371/00).

Z dokonanych przez sąd ustaleń opartych na omówionych wyżej dowodach, które sąd obdarzył przymiotem wiarygodności wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że oskarżeni działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie objętym zarzutem stawianym aktem oskarżenia tj. od 27.05.2014 r. do 10.06.2015 r. wysyłając zamówienia do firm (...) w D., (...) S.A. we W. i M. (...) w K., zajmujących się internetową sprzedażą telewizorów, na zakup wskazanych w zarzucie telewizorów wprowadzali pracowników tych firm w błąd, co do zamiaru ich zakupu, które po dostarczeniu przez kurierów firm kurierskich (...) i D. S. zamieniali na telewizory uszkodzone i następnie zwracali pod pretekstem braku pieniędzy na ich zakup, doprowadzili w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w D. w kwocie 21.865,72 zł, (...) we W. w kwocie 13.345,00 zł i (...) Sp. z o.o. w K. w kwocie 3.423,00 zł. Bezspornym jest również, że doszło między oskarżonymi do porozumienia i podjęli oni współdziałanie w wykonaniu zarzucanego im przestępstwa w podanym wyżej rozumieniu oraz że podjęte przez nich poszczególne zachowania związane z zamówieniem określonych telewizorów stanowią czyn ciągły w rozumieniu art. 12kk.

Czynem opisanym w zarzucie stawianym aktem oskarżenia w pełni wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 286§kk w zw. z art. 12kk w podanym wyżej rozumieniu zaś ich wina i okoliczności jego popełnienia zdaniem sądu nie budzą najmniejszych wątpliwości.

Uznając oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanego im czynu sąd na podstawie rat. 286§1kk skazał:

1.  A. K. (1) na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 40 zł;

2.  T. T. (1) na karę 1 rok 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 40 zł;

3.  Z. D. na karę 1 rok 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 40 zł;

4.  Ł. Ł. (1) na karę 1 rok 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 40 zł.

Wymierzając powyższe kary sąd miał na uwadze, jako okoliczności obciążające znaczny stopień zawinienia oskarżonych wynikający z popełnienia zarzucanego im czynu z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonego dobra w postaci praw majątkowych, sposobie i okolicznościach popełnienia tego czynu będącego realizacją zaplanowanego wcześniej działania, rozmiarze wyrządzonej szkody oraz motywacji, którą niewątpliwie było działanie z chęci zysku, a także roli jaką każdy z nich odegrał w jego popełnieniu. Jako okoliczność obciążającą odnośnie oskarżonego A. K. (1) sąd miał na uwadze również jego dotychczasową karalność (dane o karalności k. 132-133).

Poza dotychczasową niekaralnością oskarżonych Z. D. (dane o karalności k. 130), Ł. Ł. (1) (dane o karalności k. 131) i T. T. (1) (dane o karalności k. 134) sąd nie dopatrzył się żadanych okoliczności, które mogłyby przemawiać na ich korzyść oraz na korzyść A. K. (1).

W związku z tym, że oskarżeni zarzucanego czynu dopuścili się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej sąd na podstawie rat. 33§2kk orzekł w stosunku do każdego z nich grzywę w wysokości 50 stawek dziennych. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 zł sąd miał na uwadze wysokość osiąganych przez nich dochodów, ich warunki osobiste i rodzinne oraz stosunki majątkowe.

Mając na uwadze wysokość orzeczonych w stosunku do wszystkich oskarżonych kar pozbawienia wolności, która nie przekroczyła 2 lat oraz ustalenia dotyczące dotychczasowego życia, a nadto ich właściwości i warunki osobiste, sąd doszedł do przekonania, że wystarczające dla osiągnięcia celów tych kar, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa będzie warunkowe zawieszenie ich wykonania. Uznając, że zachodzą przesłanki indywidualno-prewencyjne określone w art. 69§1 i 2kk sąd wykonanie tak orzeczonej wobec oskarżonego A. K. kary 2 lat pozbawienia wolności na podstawie art. 69§1 i 2kk, art. 70§1 pkt 1kk warunkowo zawiesił na maksymalny okres próby 5 lat zaś wobec oskarżonych T. T. (1), Z. D. i Ł. Ł. (1) kar 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności na podstawie art. 69§1 i 2kk, art. 70§1 pkt 1kk warunkowo zawiesił tytułem próby każdemu z nich na okres 4 lat. Kierując się celem zapobiegawczym, który należy osiągnąć wobec wszystkich oskarżonych sąd na podstawie art. 73§1kk oddał ich w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

W związku z tym, że w czasie orzekania obowiązywała ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa sąd uznając za względniejszą ustawę z dnia 06.06.1997r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88 poz. 553 z 1997 r. z późn. zm.) obowiązującą przed wejściem w życie w dniu 01.07.2015 r. zmian wprowadzonych ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396) na podstawie art. 4§1kk zastosował ustawę obowiązującą poprzednio. Dokonując oceny w tej części sąd miał na uwadze przede wszystkim zmiany art. 69-74 kk mniej korzystne niż rozwiązania obowiązujące poprzednio.

Zdaniem sądu tak orzeczone kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania oraz grzywny są współmierne do stopnia zawinienia oskarżonych, społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścili się, a nadto winny przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na ich osoby oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.

Na podstawie art. 46§1kk w zw. z art. 4§1kk sąd mając na uwadze wnioski złożone przez osoby uprawnione do reprezentowania pokrzywdzonych oraz przez prokuratora zobowiązał oskarżonych do naprawienia w całości szkód wyrządzonych zarzucanym im przestępstwem poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonych:

-

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. kwoty 21.865,72 zł;

-

(...) S.A. we W. kwoty 13.345,00 zł;

-

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwoty 3.423,00 zł.

Z uwagi na wyznaczenie oskarżonym obrońców z urzędu sąd na podstawie rat. 618§1 pkt 11 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz:

-

adw. M. P. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego A. K. (1) kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 zł;

-

adw. I. S. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego T. T. (1) kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 zł;

-

adw. L. R. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego Z. D. kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 zł;

-

adw. K. W. (2) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego Ł. Ł. (1) kwotę 756,00 zł powiększoną o kwotę 173,88 zł stanowiącą 23% VAT, tj. łącznie kwotę 929,88 zł.

O kosztach procesu orzeczono jak w pkt 5 wyroku uznając, że z uwagi na wysokość orzeczonych grzywien oraz zobowiązanie oskarżonych do naprawienia wyrządzonych pokrzywdzonym szkód zachodzą podstawy określone w art. 624§1kpk do zwolnienia ich od obowiązku uiszczenia opłat i ponoszenia kosztów sądowych z pozostałym zakresie.